Νέα αναδρομικά: Τα κομμένα δώρα του Δημοσίου - Κρίθηκαν αντισυνταγματικά από το ΣτΕ

Με τη βούλα των δικαστών του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου άνοιξε ο δρόµος για την επιστροφή του 13ου και του 14ου µισθού στους εν ενεργεία δηµοσίους υπαλλήλους.

Το έκτο τµήµα του ΣτΕ έκρινε αντισυνταγµατική την κατάργησή τους, µια κατάργηση που ήρθε µε το δεύτερο µνηµόνιο (Μεσοπρόθεσµο) και ειδικότερα µε τους νόµους 4046/12 και 4093/12. Με προηγούµενα νοµοθετήµατα, του 2010 και του 2011, οι µισθοί αλλά και τα δώρα των εργαζοµένων στο ∆ηµόσιο είχαν υποστεί περικοπές, ωστόσο η «χαριστική» βολή ήρθε στη συνέχεια, όταν από 1ης Ιανουαρίου 2013 κανένας δηµόσιος υπάλληλος δεν πήρε δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα ή επίδοµα αδείας.

Οι δικαστές του ΣτΕ µε ένα πολυσέλιδο σκεπτικό αποφάνθηκαν ότι ο νοµοθέτης µπορεί να «ψαλιδίζει» µισθούς και συντάξεις για να αντιµετωπιστεί η δηµοσιονοµική κρίση, ωστόσο το διά ταύτα της απόφασής τους είναι ότι αυτό δεν µπορεί να το κάνει, οδηγώντας τους πολίτες κάτω από το όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης, και µάλιστα καταργώντας τα επιδόµατα που δίνονται σε γιορτές και τους καλοκαιρινούς µήνες, όταν οι ανάγκες των εργαζοµένων είναι αυξηµένες.

Η δικαίωση

Οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί, σε διευρυµένη 7µελή σύνθεση, κρίνοντας την αναίρεση που άσκησε το ελληνικό ∆ηµόσιο σε βάρος της απόφασης του ∆ιοικητικού Πρωτοδικείου Ναυπλίου, δικαίωσαν τους προσφεύγοντες, ωστόσο τον τελικό λόγο, λόγω των επίµαχων διατάξεων που κρίθηκαν αντισυνταγµατικές, θα έχει η Ολοµέλεια του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου της χώρας. Εάν και η Ολοµέλεια συµπλεύσει µε την άποψη του τµήµατος, επιστροφή δώρου δεν θα δουν µόνο οι προσφεύγοντες, αλλά όλοι οι υπάλληλοι, του στενού και του ευρύτερου δηµόσιου τοµέα.

Οπως προκύπτει από το σκεπτικό των ανώτατων δικαστικών λειτουργών, οι επίµαχες περικοπές αντιβαίνουν τόσο στο Σύνταγµα (άρθρα 25 και 4 περί ισότητας και αναλογικότητας) όσο και στο 1ο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ περί προστασίας της περιουσίας. Και ναι µεν ο νοµοθέτης εκτιµώντας τις κρατούσες συνθήκες δύναται να προβεί σε µείωση του βασικού µισθού ή των επιδοµάτων δηµόσιων λειτουργών, «δοθέντος µάλιστα ότι από καµία συνταγµατική διάταξη ή αρχή δεν κατοχυρώνεται για επιστροφή των δώρων δικαίωµα σε αποδοχές συγκεκριµένου ύψους», όµως «µε την επίµαχη διάταξη επιχειρείται νέα, για πολλοστή φορά περικοπή των αποδοχών της ίδιας ακριβώς οµάδας θιγοµένων, ειδικότερα, δε, θεσπίζεται πλέον µε αυτή, η κατάργηση και όχι η περαιτέρω µείωση ενός διακριτού τµήµατος των καταβαλλόµενων συνολικών ετήσιων αποδοχών, το οποίο παγίως, µε διαδοχικούς νόµους, εχορηγείτο στο σύνολο των υπαλλήλων του ευρύτερου δηµόσιου τοµέα».

Στις αποφάσεις σηµειώνονται οι µειώσεις που επέφεραν τα προηγούµενα νοµοθετήµατα (12% στον βασικό µισθό και 30% στα επιδόµατα, ενώ στη συνέχεια επήλθε και επιπλέον µείωση 8% στις αποδοχές). Τα παραπάνω χαρακτηρίζονται εµµέσως πλην σαφώς αρκετά και δικαιολογηµένα για την αντιµετώπιση της κρίσης, τα επιπλέον µέτρα που ελήφθησαν ωστόσο πέρασαν για τους δικαστές την... κόκκινη γραµµή.