Bloomberg: Τα jumbo δάνεια οδήγησαν την First Republic στον πλούτο αλλά και στην... κατάρρευση - Πώς «λύγισε» η αμερικανική τράπεζα

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Η τράπεζα First Republic (AP Photo/Steven Senne)

Οι «σπόροι» της πτώσης της First Republic Bank «σπάρθηκαν» στα ενυπόθηκα jumbo δάνεια της Silicon Valley, όπου μία ιδιαίτερη στρατηγική δανειοδότησης σε πλούσιος ιδιώτες με τεράστια χρηματικά ποσά κατέρρευσε με δραματικό τρόπο.

Στις αρχές του '80, ο πρόεδρος της First Republic, Jim Herbert, ο οποίος διοικούσε τότε τη San Francisco Bancorp, επιθυμούσε να μπει σε έναν νέο επιχειρηματικό κλάδο. Οι υψηλόμισθοι της Bay Area πήγαιναν σε εκείνον και του ζητούσαν ασυνήθιστα μεγάλα δάνεια για να αγοράσουν πανάκριβα ακίνητα στην περιοχή, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg.

«Γιατί να μην κάνουμε μερικά τέτοια (σ.σ. στεγαστικά δάνεια jumbo) και να δούμε πώς θα πάνε; Δεν μπορεί να χρεοκοπήσει ολόκληρη η τράπεζα», είχε πει ο Herbert στον πρόεδρο της εταιρείας, σύμφωνα με περιγραφή της συζήτησης στην ιστοσελίδα της First Republic.

Τι είναι τα jumbo δάνεια

Το δάνειο jumbo, γνωστό και ως υποθήκη jumbo, είναι ένας τύπος χρηματοδότησης που υπερβαίνει τα όρια που έχει θέσει ο Ομοσπονδιακός Οργανισμός Χρηματοδότησης Στέγασης (FHFA), δηλαδή περνάει τα όρια των συμβατών δανείων. Σε αντίθεση με τα συμβατικά ενυπόθηκα δάνεια, ένα δάνειο jumbo δεν μπορεί να αγοραστεί, να εγγυηθεί ή να τιτλοποιηθεί από τη Fannie Mae ή τη Freddie Mac.

Οι ιδιοκτήτες ακινήτων υποβάλλονται σε αυστηρότερες πιστωτικές απαιτήσεις από εκείνους που υποβάλλουν αίτηση για συμβατικό δάνειο. Μάλιστα, για την έγκριση απαιτείται ένα αστρονομικό πιστωτικό σκορ και ένας πολύ χαμηλός λόγος χρέους προς εισόδημα (DTI).

Το μέσο ετήσιο ποσοστό επιτοκίου (ΣΕΠΕ) για ένα ενυπόθηκο δάνειο jumbo είναι συχνά ισόποσο με τα συμβατικά ενυπόθηκα δάνεια, ενώ οι προκαταβολές είναι περίπου 10% έως 15% της συνολικής τιμής αγοράς.

Η ίδρυση και η πτώση

Χρόνια αφού ο Herbert εγκατέλειψε τη San Francisco Bancorp και ίδρυσε τη First Republic, η καινούρια του τράπεζα έγινε γνωστή για τη χορήγηση στεγαστικών ενυπόθηκων δανείων με χαμηλά επιτόκια (jumbo), σε δανειολήπτες με υψηλά εισοδήματα και εξαιρετική πιστοληπτική ικανότητα. Μάλιστα, συνήθως δεν έπρεπε να αρχίσουν να αποπληρώνουν το κεφάλαιο για μία δεκαετία από τη λήψη του δανείου.

Η ζήτηση για αυτά τα δάνεια αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς οι πλούσιοι αγοραστές αναζητούσαν συμφωνίες υποθηκών που θα τους επέτρεπαν να διατηρήσουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων τους σε επενδύσεις υψηλότερης απόδοσης. Αυτή η... βιασύνη βοήθησε τη First Republic να διπλασιάσει τα περιουσιακά της στοιχεία μέσα σε τέσσερα χρόνια. Συνετέλεσε, όμως, στην κατάρρευσή της.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας η JPMorgan Chase & Co. συμφώνησε να αποκτήσει τη First Republic από τον Ομοσπονδιακό Οργανισμό Ασφάλισης Καταθέσεων, η οποία κατάσχεσε την τράπεζα μετά από μία ταραχώδη περίοδο κατά την οποία η μετοχή της είχε καταρρεύσει και οι καταθέτες είχαν αποσύρει σχεδόν τα μισά τους χρήματα. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, οι μεγαλύτερες τράπεζες της Wall Street είχαν παρέμβει για να τη στηρίξουν με δικά τους χρήματα.

Η συμφωνία σηματοδοτεί τη δεύτερη μεγαλύτερη χρεοκοπία τράπεζας στις ΗΠΑ και την τρίτη μόνο φέτος, επαναφέροντας την τραπεζική κρίση του Μαρτίου στο επίκεντρο -μετά από μια σχετική ηρεμία τις εβδομάδες που ακολούθησαν την πτώχευση της Silicon Valley Bank και της Signature Bank.

Το σχέδιο διάσωσης και το «αγκάθι» των δανείων jumbo

Στις 16 Μαρτίου, καθώς ο πανικός κυριάρχησε στις περιφερειακές τράπεζες των ΗΠΑ, 11 από τους μεγαλύτερους δανειστές της χώρας ενώθηκαν για να διοχετεύσουν καταθέσεις ύψους 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη First Republic για τουλάχιστον τέσσερις μήνες. Η τιμή της μετοχής της τράπεζας είχε καταρρεύσει την εβδομάδα που ακολούθησε την κατάρρευση της SVB και της Signature, με τους επενδυτές να ανησυχούν πως το μεγάλο ποσοστό ανασφάλιστων καταθέσεων της First Republic θα μπορούσε να την καταστήσει ευάλωτη. Η απόρριψη μετρητών υποτίθεται πως θα σταθεροποιούσε την τράπεζα, κερδίζοντάς της αρκετό χρόνο για να βρει αγοραστή και να αποφύγει την κατάσχεση από τις ρυθμιστικές Αρχές των ΗΠΑ.

Στο επίκεντρο του ισολογισμού της First Republic βρισκόταν ένα πρόβλημα ύψους 137 δισεκατομμυρίων δολαρίων που την καθιστούσε ιδιαίτερα δύσκολη πώληση: ένα γιγαντιαίο βιβλίο αυτών των ενυπόθηκων δανείων χαμηλού επιτοκίου (jumbo), μαζί με κάποια άλλα, των οποίων η αξία είχε υποστεί σοβαρή μείωση από τότε που η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ άρχισε να αυξάνει τα επιτόκια.

Στις αρχές του έτους η First Republic δήλωσε ότι τα ενυπόθηκα δάνειά της θα άξιζαν περίπου 19 δισεκατομμύρια δολάρια λιγότερο από την ονομαστική τους αξία αν πωλούνταν. Είχε, επίσης, περίπου άλλα 8 δισεκατομμύρια δολάρια σε υποτιμήσεις άλλων δανείων, καθώς και μη πραγματοποιημένες ζημίες από ομόλογα.

Οι πιθανοί πλειοδότες γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι, σε μια πώληση, αυτά τα 27 δισεκατομμύρια δολάρια σε μη πραγματοποιημένες ζημίες θα εξανεμίσουν πλήρως τα 13 δισεκατομμύρια δολάρια σε ενσώματα κοινά κεφάλαια της εταιρείας. Οι αναλυτές άρχισαν να εικάζουν πως, ακόμη και με 0 δολάρια ανά μετοχή, κανείς δεν θα «τσιμπήσει». Παρά τις προσπάθειες, η First Republic φαινόταν καταδικασμένη να ζει σαν... ζόμπι.

Λίγες ημέρες προτού η First Republic ανακοινώσει τα κέρδη του πρώτου τριμήνου, οι ρυθμιστικές Αρχές των ΗΠΑ ανέβασαν την πίεση. Τότε, απευθύνθηκαν σε ορισμένους ηγέτες του κλάδου για να ενθαρρύνουν μια νέα ώθηση με σκοπό την εξεύρεση ιδιωτικής λύσης και προειδοποίησαν τους δανειστές να προετοιμαστούν σε περίπτωση που κάτι συνέβαινε σύντομα, σύμφωνα με άτομα με γνώση των συζητήσεων. Αλλά το Σαββατοκύριακο πέρασε χωρίς νέα και οι τράπεζες παρέμειναν σταθερές.

Τότε, ήρθε η μέρα της ανακοίνωσης των κερδών και όλα άλλαξαν. Οι καταθέσεις είχαν μειωθεί κατά 70 δισεκατομμύρια δολάρια -σχεδόν το μισό του συνόλου της τράπεζας- μέσα σε λίγες εβδομάδες, καθώς οι πελάτες απέσυραν τα χρήματά τους ενώ η κρίση εξελισσόταν. Η τιμή της μετοχής της, η οποία είχε ήδη υποχωρήσει κατά 87% φέτος, σημείωσε νέα ελεύθερη πτώση.

Για τους πιθανούς πλειοδότες, το σκεπτικό ήταν απλό: Αν περίμεναν λίγες ημέρες, θα μπορούσαν πιθανώς να αγοράσουν την τράπεζα απευθείας από τον Ομοσπονδιακό Οργανισμό Ασφάλισης Καταθέσεων (FDIC) με καλύτερους όρους. Αυτό τους έφερε σε αδιέξοδο με τον Οργανισμό, ο οποίος προσπαθούσε απεγνωσμένα να αποφύγει τις απώλειες στο ταμείο ασφάλισης καταθέσεων που θα ήταν αναπόφευκτες αν είχε κατάσχει την επιχείρηση. Για μέρες, το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι συνεχίστηκε.

Μέρος του προβλήματος ήταν ότι οποιοσδήποτε βιώσιμος τρόπος για τη στήριξη της First Republic που πρότειναν οι σύμβουλοί της, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς μόνο των υποβρύχιων ομολόγων τους στην πλήρη αξία τους ή της ανάληψης μετοχικού μεριδίου στην εταιρεία, θα δημιουργούσε μόνο τις προϋποθέσεις για έναν ανταγωνιστή να επιτύχει αργότερα μια πιο συμφέρουσα συμφωνία για ολόκληρη την τράπεζα.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη