Voucher επιστημόνων: Το κενό νόμου, 4 αλήθειες για τα ΚΕΚ και η απειλή προσφυγών

Στην αντεπίθεση εξετάζουν να περάσουν τα ΚΕΚ (Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης) μετά τα μπρος-πίσω της κυβέρνησης στο θέμα των voucher των επιστημόνων. Όπως εξηγούν στο ethnos.gr άνθρωποι που γνωρίζουν πολύ καλά τις συγκεκριμένες διαδικασίες, η  διαδικασία των προγραμμάτων τηλεκατάρτισης γίνεται αποκλειστικά βάσει νομοθεσίας μέσω πλατφόρμας, η οποία αξιολογείται κάθε φορά, και ανάλογα με το πρόγραμμα, από το υπουργείο και μόνο. 

Μετά την αξιολόγησή τους, τα ΚΕΚ υποχρεωτικά συμβάλλονται με τις αδειοδοτημένες πλατφόρμες τηλεκάρτισης προκειμένου να τρέξουν τα προγράμματα, χωρίς να έχουν καμία ευθύνη για αυτές. Τα ΚΕΚ μάλιστα δεν αποκλείουν πλέον την προσφυγή τους στη δικαιοσύνη, σε περίπτωση που δεν αποζημιωθούν από το δημόσιο για τα έξοδα ή δεν βρεθεί μια συμβιβαστική λύση για τη ζημιά που υπέστησαν.

Αλήθεια Νο1

Όπως εξηγούν επιχειρηματίες οι οποίοι δραστηριοποιούνται στο χώρο, πίσω από την σκόνη που σήκωσε το φάλτσο της κυβέρνησης κρύβονται τέσσερις αλήθειες. Η ιστορία ξεκινάει από την υποχρέωση αξιοποίησης των ολοκληρωμένων συστημάτων τηλεκατάρτισης μέσω voucher. Οι πλατφόρμες αφού αξιολογηθούν, κι εφόσον εγκριθούν, παρέχουν το εκπαιδευτικό υλικό στα ΚΕΚ. Οι επιστήμονες έχουν την ελεύθερη δυνατότητα επιλογής του φορέα κατάρτισης (ΚΕΚ) που επιθυμούν. 

Αλήθεια Νο2

Στο πλαίσιο αυτό, προκύπτει το ερώτημα κατά πόσο και με ποιο τρόπο αξιολογήθηκαν οι συγκεκριμένες πλατφόρμες, οι οποίες και ανέλαβαν να τρέξουν τα προγράμματα κατάρτισης ,μέσω των ΚΕΚ στους επιστήμονες. Όπως υπενθυμίζουν, οι συνεχιζόμενες επαγγελματικές καταρτίσεις (ανέργων, εργαζομένων) που χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ γίνονται υποχρεωτικά από αυτούς τους αδειοδοτημένους φορείς, αυτοί αξιολογούνται από το αρμόδιο υπουργείο. Με άλλα λόγια, η ίδια η νομοθεσία επιβάλλει να γίνει η συγκεκριμένη κατάρτιση από αυτούς τους φορείς. Άρα, το συγκεκριμένο πρόγραμμα, από τη στιγμή που επρόκειτο να χρηματοδοτηθεί από πόρους του ΕΣΠΑ, έπρεπε να σεβαστεί αυτούς τους κανόνες, διαφορετικά δεν θα χρηματοδοτούνταν με τον τρόπο αυτό. 

Αλήθεια Νο3 

Το επίμαχο voucher των επιστημόνων έδωσε τη δυνατότητα σε όλα τα Κέντρα Διά Βίου Μάθησης να συμμετάσχουν, χωρίς καμία προϋπόθεση εισαγωγής. Όπως εξηγούν, άνθρωποι της αγοράς, όποιο Κέντρο Διά Βίου Μάθησης ήταν εκείνη τη χρονική στιγμή αδειοδοτημένο μπορούσε να υποβάλλει αίτηση, Ενδεικτικό είναι, ότι και οι 399 φορείς οι οποίοι υπέβαλαν αίτηση, εγκρίθηκαν, ενισχύοντας την άποψη ότι σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει νόθευση του ανταγωνισμού από την πλευρά των ΚΕΚ.  Εξάλλου, σύμφωνα και με το δημοσιευμένο Μητρώο Παρόχων, επέλεξαν να συμμετάσχουν με αρκετά σημαντική και δυναμική παρουσία πολύ γνωστές εταιρείες, οι οποίες μάλιστα δεν δραστηριοποιούνται στη συγκεκριμένη αγορά των επιδοτούμενων σεμιναρίων κατάρτισης, αλλά κυρίως στην ελεύθερη αγορά σεμιναρίων.

Αλήθεια Νο4 

Κριτική, ωστόσο, υπήρξε και για τον ρόλο των παρόχων κατάρτισης στο πρόγραμμα. Επιχειρηματίες του χώρου τονίζουν ότι όχι μόνο δεν ήταν περιττός ο ρόλος των ΚΕΚ αλλά ήταν, πέρα από νομοθετικά οριοθετημένος, απαραίτητος και προσδιορισμένος. «Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι 399 φορείς κατάρτισης, ποιος θα μπορούσε να υλοποιήσει την παραπάνω διαδικασία για 168.000 επιστήμονες;» αναρωτιούνται.

Στο έργο αυτό περιλαμβάνονται οι εξής εργασίες: η συλλογή των δικαιολογητικών του ωφελούμενου, η υποβολή της αίτησης του ωφελούμενου, ο έλεγχος των δικαιολογητικών του, η ανάρτηση στο ΕΡΓΑΝΗ, η ενεργοποίηση της επιταγής κατάρτισης, η παρακολούθηση του κάθε καταρτιζόμενου από επόπτη τηλεκατάρτισης, η παροχή πληροφοριών πάσης φύσεως σε κάθε ωφελούμενο, η υποστήριξη των ωφελουμένων για την ολοκλήρωση του προγράμματος.

Επιπλέον, οι φορείς αυτοί είχαν την πλήρη ευθύνη για την υποβολή στις αρμόδιες Υπηρεσίες όλων των δικαιολογητικών που αφορούν τον κάθε ωφελούμενο (π.χ. αναφορές σχετικά με τις ώρες που παρακολούθησε, αποτελέσματα συμμετοχής στις εξετάσεις πιστοποίησης, βεβαιώσεις παρακολούθησης κ.ο.κ.). 

Ποιο είναι το κενό νόμου

Θόρυβος, όμως, δημιουργήθηκε και για το ποιος και πώς (δηλαδή με ποια κριτήρια) ελέγχει το εκπαιδευτικό περιεχόμενο των πλατφορμών τηλεκατάρτισης. Ποιος δηλαδή ήταν υπεύθυνος να μελετήσει επιστημονικά το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, να το αξιολογήσει και να αποφασίσει αν πρέπει ή όχι να μπουν στη διαδικασία. Κι εδώ κάπου υπάρχει το κενό νόμου. Το υπουργείο Εργασίας μπορεί να ήλεγξε τους αντικειμενικούς τεχνικούς όρους προκειμένου να τους εγκρίνει ή όχι, αλλά ο έλεγχος αυτός πουθενά δεν περιλαμβάνει την επιστημονική επάρκεια του περιεχομένου σε κάθε αντικείμενο. Και αυτό διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από κανένα θεσμικό πλαίσιο.

Οι πάροχοι κατάρτισης δεν είχαν καμία υποχρέωση να ελέγξουν το εκπαιδευτικό περιεχόμενο των πλατφορμών κατάρτισης επειδή δεν είναι επιφορτισμένοι με μία τέτοια δουλειά. Οι πάροχοι, τα ΚΕΚ δηλαδή, είχαν τη δυνατότητα να διαλέξουν με ποια πλατφόρμα, από αυτές που ενέκρινε το υπουργείο θα προχωρήσουν και αυτό έκαναν. Σαφέστατα θα μπορούσαν, για λόγους δικής τους αξιοπιστίας κι όχι επειδή προβλέπεται από το θεσμικό πλαίσιο, πριν κάνουν την επιλογή, να έχουν εξετάσει - πέραν των οικονομικών δεδομένων και των τεχνικών χαρακτηριστικών - την επιστημονική επάρκεια του προϊόντος, κάτι που προφανώς δεν έγινε από όλους, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος. 

Ετοιμοι για προσφυγές

Την ίδια ώρα το μπρος πίσω της κυβέρνησης δημιούργησε μια σειρά από έκτακτες οικονομικές υποχρεώσεις για τα ΚΕΚ προκειμένου να τρέξουν το πρόγραμμα τηλεκατάρτισης των επιστημόνων. Όπως τονίζουν επιχειρηματίες  περιμένουν από την κυβέρνηση να αναλάβει την ευθύνη της ματαίωσης του προγράμματος και να αποζημιώσει τα ΚΕΚ για όλη την προετοιμασία που έκαναν ως εταιρίες. Να υπάρξει μια συμβιβαστική λύση προκειμένου και η πλευρά των ΚΕΚ να «καλύψει» ένα μέρος της ζημιάς που υπέστη από τα γεγονότα. Σε αντίθετη περίπτωση, σύμφωνα με πληροφορίες του ethnos.gr, εξετάζεται ακόμη και το σενάριο τα ΚΕΚ να προσφύγουν στη δικαιοσύνη, διεκδικώντας αποζημιώσεις από το δημόσιο για διαφυγόντα κέρδη.

Ενδεικτικό είναι ότι για να τρέξουν τα προγράμματα κατάρτισης εργάστηκαν αρκετοί άνθρωποι, μέσα σε ένα αρκετά στενό χρονικό πλαίσιο και εν μέσω των περιορισμών της πανδημίας. Υπήρξαν επιχειρήσεις που ενώ ήταν έως τότε σε αναστολή λειτουργίας, επαναλειτούργησαν, γι’ αυτό και ανακάλεσαν εργαζόμενους πίσω στη δουλειά τους, προκειμένου να υλοποιήσουν το πρόγραμμα

Την ίδια ώρα, από τη μια πλευρά, λόγω επαναλειτουργίας και της ανάκλησης των εργαζομένων στην εργασία τους, τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι εργαζόμενοι έχουν χάσει τα ευεργετήματα από το Κράτος. Από την άλλη πλευρά, οι επιχειρήσεις αυτές έχουν παράξει έργο όσο η Πρόσκληση του προγράμματος ήταν ενεργή και, από τη στιγμή που δεν έχουν εργαζόμενους σε αναστολή εργασίας, πληρώνουν οι ίδιες το μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος για τους εργαζόμενούς τους. Υπολογίζεται μάλιστα, ότι οι εργαζόμενοι αυτοί είναι πάνω από 3.000 άτομα.

Παράλληλα, οι επιχειρήσεις αυτές έκαναν και κάποιες δαπάνες διαφήμισης, δαπάνες για την τηλεφωνική εξυπηρέτηση του επιστημονικού κοινού, κ.ο.κ.  Τέλος, όπως εξηγούν, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η αδικαιολόγητη δυσφήμιση που υπέστησαν όλοι οι φορείς κατάρτισης εξαιτίας του τεράστιου θορύβου που προκλήθηκε.