Κ. Κούνεβα στο Έθνος της Κυριακής: «Με χίλια ζόρια τρώω και πίνω νερό…»

Παύσεις. Γεµάτη σιωπές και παύσεις ήταν η συζήτησή µας µε την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Σαν σήµερα, στις 23 ∆εκέµβρη του 2008, ακριβώς πριν από µία δεκαετία, η πρώην καθαρίστρια στην ΟΙΚΟΜΕΤ και γραµµατέας της Παναττικής Ενωσης Καθαριστών και Οικιακού Προσωπικού και σηµερινή ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση µε βιτριόλι, επιστρέφοντας από τη δουλειά στο σπίτι της, στα Ανω Πετράλωνα. Σαν σήµερα.

Τι θα έλεγε αν συναντούσε τώρα τον άνθρωπο που της επιτέθηκε; Ποια είναι η σχέση της µε το σώµα της, έπειτα από 31 χειρουργεία; Έχει κλείσει οριστικά το κεφάλαιο έρωτας; Μιλώντας µαζί της, η αποκάλυψη δεν είναι το ότι κάθε µέρα δίνει έναν τροµακτικό αγώνα ύπαρξης – γιατί η εικόνα της ενεργού ευρωβουλευτή παραπλανά. Η αποκάλυψη είναι ότι κάθε πρωί ξεκινάει τη µέρα της χορεύοντας!

Πώς θυµάστε εκείνη τη βραδιά, κυρία Κούνεβα; Τι θυµάστε από εκείνη τη βραδιά; Τι νιώθετε όταν σκέφτεστε την 23η του ∆εκέµβρη του 2008;

(Παύση) Θα σας πω ότι κι εγώ αυτή την ηµεροµηνία την έχω κάνει επέτειο. Είναι η επέτειος που εγώ επιβίωσα, που κατάφερα να συνεχίσω να ζω. Είµαι ζωντανή.

Τι θυµάστε από τη µοιραία βραδιά;

Τη µοτοσικλέτα, τα ρούχα του παιδιού. Θυµάµαι πώς καιγόµουνα. Πώς έκανε θόρυβο το οξύ που έτρωγε τη σάρκα. Έχανα ξαφνικά τη φωνή µου. Προσπαθούσα να δω το νούµερο της µηχανής…

Πόσα λεπτά διήρκεσε η επίθεση;

∆ευτερόλεπτα. Ενα-δυο λεπτά. Μετά έφυγε τρέχοντας κι εγώ έτρεχα πίσω του.

Για ποιον λόγο τρέξατε πίσω του;

Για να τον πιάσω, να τον προκαλέσω, να δω ποιος είναι, να µιλήσει, να θυµηθώ ενδεχοµένως τη φωνή του.

∆εν φοβηθήκατε, κυρία Κούνεβα;

∆εν φοβήθηκα καθόλου.

Είχατε εφιάλτες έκτοτε;

∆εν είχα εφιάλτες ποτέ. Αναρωτιόµουν σε τι κατάσταση µπορεί να βρίσκεται ένας άνθρωπος που επιτίθεται σε άνθρωπο που δεν γνωρίζει.

Αν τον συναντούσατε σήµερα, τι θα του λέγατε;

(Παύση παρατεταµένη) Πες µου! Πώς έφτασες µέχρι εδώ; Για ποιον λόγο το έκανες; Σκέφτηκες το παιδί µου; Τη µαµά µου; (παύση).

Κυρία Κούνεβα, έχετε κάνει 31 χειρουργεία…

Οι γιατροί λένε ότι όσο ζω θα έχω χειρουργεία.

Πώς είναι να ζεις έχοντας σχεδόν χάσει την όρασή σου; Εχετε µόλις το 20% της όρασης από το ένα µόνο µάτι.

∆ιαφορετική. Κάνω µεγάλη προσπάθεια να καταλάβω τι συµβαίνει. Και µε τους ήχους έχω πρόβληµα. ∆εν καταλαβαίνω από πού έρχονται. Αυτό δηµιουργεί αντιφατική αντίληψη της πραγµατικότητας. Πρέπει να συγκεντρώνοµαι πολύ. Προσπαθώ…

Έχετε γεύση, όσφρηση;

Είναι ελάχιστη η γεύση, ελάχιστη και η όσφρηση. Έχω πρόβληµα.

Τρώτε κανονικά;

Πολύ λίγα πράγµατα µπορώ και πρέπει να τα σπρώχνω.

Κοιµάστε;

Κοιµάµαι καθιστή σε πολυθρόνα ή καρέκλα. Και άδειο να είναι το στοµάχι, σηκώνονται τα γαστρικά υγρά και µε πνίγουν.

Ποια είναι η σχέση σας µε το σώµα σας;

Αυτό το καλοκαίρι έµαθα να περπατάω. Περπάταγα 150 µέτρα. Με τη νέα φαρµακευτική αγωγή, φτάνω τα 3 χιλιόµετρα σε γνωστό περιβάλλον. Νιώθω πολύ πιο δυνατή όταν περπατάω. Βέβαια, ακόµα µαθαίνω τον εαυτό µου, γιατί κάποια πράγµατα καλυτερεύουν, κάποια χειροτερεύουν. Παρατηρώ πώς είναι το σώµα και µαθαίνω να το δι-
αχειρίζοµαι. Πρόσφατα µου είπαν ότι η αναπηρία µου είναι πάνω από 80% και φτάνει το 100% κάποιες φορές, και ότι έχω 5% δυνατότητα δραστηριότητας. Εγώ αναρωτήθηκα…

∆εν µπορούσατε να πιστέψετε το 5%;

Έχω πολλούς περιορισµούς, αλλά τελικά όταν ο άνθρωπος έχει θέληση, όταν βλέπει νόηµα, στόχο, τις ανάγκες της κοινωνίας, όταν αντλεί αγάπη, δυναµώνει.

Πείτε µου ειλικρινά. ∆εν χάσατε ποτέ το κουράγιο σας, κυρία Κούνεβα; ∆εν σκεφτήκατε την αυτοκτονία; 

∆εν πήγα προς τα εκεί. Εγώ σήµερα χαίροµαι κάθε στιγµή που ζω. Κάθε χρόνο που έχω γενέθλια είναι µεγάλη γιορτή. Γιατί κατάφερα και έφτασα σε αυτή την ηλικία. Θα µπορούσα να µην είχα φτάσει στα 55. Λέω «να µε χαίροµαι». Φαντάζεσαι να είχε σταµατήσει η ζωή µου πριν 10 χρόνια!

Αισθάνεστε τη ζωή ως δώρο;

Πολύ πιο δυνατά από πριν. ∆εν είναι αυτονόητο ότι θα επιστρέψεις το βράδυ σπίτι σου.

Μετά την επίθεση, άλλαξε κάτι στον τρόπο που βλέπετε τη ζωή, τον άνθρωπο;

∆εν άλλαξε τίποτα.

Στον βαθύτερο πυρήνα σας παραµείνατε η ίδια;

Απόλυτα.

Ξέρω ότι σας αρέσουν πολύ οι µουσικές των 60s και 70s και ότι λατρεύετε τον χορό. Χορεύετε;

Ναι, ναι (γέλια). Το πρωί χορεύω λίγο, αντί για γυµναστική. Αλλά και όποτε νιώθω ότι δεν κινούµαι, ότι δεν έχω τη δυνατότητα να βγω, βάζω µουσική και προσπαθώ να χορέψω. Βάζω µουσική και περπατώντας και ταξιδεύοντας.

Τι ακούτε;

Ντίσκο, κλασική µουσική, χορωδίες και τζαζ.

Το κεφάλαιο έρωτας έχει κλείσει;

Αυτό είναι ένα κεφάλαιο που δεν µπορώ να ασχοληθώ. Εγώ µε χίλια ζόρια τρώω και πίνω νερό…

∆εν σας λείπει ένας σύντροφος;

∆εν νιώθω να µου λείπει. Κάνω αγώνα για την επιβίωσή µου.

∆εν υπάρχουν στιγµές που νιώθετε µοναξιά;

∆εν νιώθω µοναξιά. Έχω πάρα πολλά πράγµατα µέσα στη µέρα να κάνω. Μόνο οι θεραπείες που χρειάζονται για να συνεχίσω να είµαι στη ζωή... ∆εν έχω τον χρόνο να καθίσω να χαζέψω ήσυχα µια ταινία.

Πώς µεγαλώσατε το παιδί σας;

Με χιούµορ, όπως µεγάλωσα κι εγώ.

Πιστεύετε στον Θεό;

Εγώ πιστεύω στη φύση. Η φύση έχει µια δύναµη και εµείς είµαστε ένα κοµµάτι της κι όλοι είµαστε ίδιο κοµµάτι, είµαστε ίσοι, έχουµε την ίδια συµµετοχή.