Τσίπρας: Το βραβείο που πήραμε με τον Ζάεφ ανήκει στους λαούς μας

«Ποτέ δεν πίστευα και ιδίως στις δύσκολες εποχές του 2015 ότι 4 χρόνια μετά θα βρισκόμουν εδώ και θα παραλάμβανα αυτό το Βραβείο από τον πρωθυπουργό της Βαυαρίας. Ποτέ μην λες ποτέ», ήταν τα πρώτα λόγια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αμέσως μετά την απονομή στον ίδιο και τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ του Βραβείου Ewald von Kleist στο Μόναχο.

«Σήμερα γιορτάζουμε την ελπίδα όχι ως μια αφηρημένη έννοια, αλλά την ελπίδα ως μια συγκεκριμένη προοπτική, που βασίζεται σε πραγματικές λύσεις και συμβιβασμούς, μια ελπίδα που βασίζεται στο κοινό ευρωπαϊκό μας όραμα, βασίζεται στη φιλία και στις σχέσεις καλής γειτονίας", είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Σημείωσε ακόμα πως οι νέοι της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας θα χτίσουν από κοινού ένα καλύτερο μέλλον.

«Το πιο σημαντικό βραβείο για εμάς είναι ότι βάζουμε τα θεμέλια για την πραγματική φιλία και τη συνεργασία μεταξύ των λαών μας. Και πιστεύω ότι και οι δυο το πιστεύουμε αυτό ακράδαντα. Αυτό το Βραβείο δεν ανήκει σε μας αλλά ανήκει στους λαούς μας και στο μέλλον των λαών μας», επισήμανε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ.

«Είμαστε εδώ απόψε με τον Αλέξη για να σας μιλήσουμε για τα Βαλκάνια του μέλλοντος» είπε ο Ζόραν Ζάεφ, στην ομιλία του μετά την απονομή του βραβείου Ewald von Kleist στον ίδιο και τον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, επικέντρωσε σε τρεις λέξεις κλειδιά: Ελπίδα, διάλογος και συνεργασία. «Είναι καιρός επιλογής: μπροστά ή πίσω» συμπλήρωσε.

Σημειώνεται πως πριν την ομιλία του κ. Τσίπρα ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας Μάρκους Σέντερ τον συνεχάρη, ενώ το ίδιο έκανε και για τον Ζόραν Ζάεφ. «Επέδειξαν θάρρος για να λύσουν με καλό τρόπο και στην Ελλάδα και στη Βόρεια Μακεδονία ένα σημαντικό πρόβλημα και σας συγχαίρω γι αυτή την επιτυχία», είπε ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας. Παράλληλα παρατήρησε πως υπάρχουν νέες καταστάσεις και νέες ιδέες, είναι η εποχή της συνεργασίας, να ακούει κανείς και όχι να έχει δίκιο, να ακούμε περισσότερο, αντί να λέμε στον άλλον τι να κάνει.