Μιχάλης Ιγνατίου - Αμερικανοί σε Ερντογάν: Μακριά από την Exxon Mobil

Αν έδειξε κάτι, πολύ σημαντικό, η υπόθεση των γεωτρήσεων στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ από την Exxon Mobil και την Qatar Petroleum, είναι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπισε το θέμα η πολιτική ηγεσία της Κύπρου: Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι αρμόδιοι υπουργοί του και οι πολιτικοί ηγέτες, έδειξαν απίστευτη σοβαρότητα, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και κάποιοι που είχαν τις διαφωνίες του για μικρά, αλλά γι’ αυτούς, σοβαρά ζητήματα. Όμως, για το καλό της Κύπρου, σιώπησαν και αυτό τους τιμά.

Η πρώτη φάση των γεωτρήσεων της αμερικανικής εταιρείας ολοκληρώθηκε με επιτυχία, παρά το γεγονός ότι στο στόχο «Δελφύνη», δεν βρήκε φυσικό αέριο ή πετρέλαιο. Όμως, στο σημείο «Γλαύκος», όπως αναφέρουν οι επίσημες ανακοινώσεις βρέθηκε εκμεταλλεύσιμο φυσικό αέριο. Και αυτό είναι που έχει σημασία. Απ’ εδώ και πέρα απαιτείται η ίδια σοβαρότητα που είδαμε στη διάρκεια των ερευνών και των γεωτρήσεων. Διότι, μετά την επιβεβαίωση ότι υπάρχουν σοβαρά αποθέματα ενέργειας, οι Τούρκοι βράζουν. Και μπορεί να εκδηλωθούν. Το γεγονός ότι οι δικές τους έρευνες καταλήγουν σε αποτυχία τους θυμώνει.

Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε από την τουρκική αντιπολίτευση, για να δείξει το μέγεθος της αποτυχίας της κυβέρνησης του Ερντογάν, δεν βρέθηκε ούτε ένας κουβάς πετρέλαιο… Μου έλεγε χαρακτηριστικά ένας εκ των Γκιουλενιστών, με τον οποίο ανταλλάσσουμε απόψεις για την κατάσταση στην Τουρκία, ότι η κατοχική δύναμη εισέβαλε σε λάθος περιοχές της Κύπρου. Αντί να καταχτήσει το νότο, κατέκτησε τον βορρά, είπε. Για εμάς, βέβαια, δεν πρόκειται για αστείο η εισβολή και η κατοχή. Ήθελε να δείξει την γκαντεμιά τους προφανώς, καθώς όπως φαίνεται στη θάλασσα των κατεχόμενων περιοχών υπάρχουν μόνο ψάρια.

Γι’ αυτό και η Τουρκία απειλεί στην κυπριακή ΑΟΖ αν και ακούμε ότι θα εγκαταλείψει τα σχέδιά της για γεωτρήσεις στα νότια της Κύπρου. Η Τουρκία βρίσκεται σε δεινή θέση το τελευταίο διάστημα, άσχετα από την παραφιλολογία και την κινδυνολογία κάποιων «παρατηρητών» στην Αθήνα και τη Λευκωσία, οι οποίοι προφανώς βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Σίγουρα είναι η μεγαλύτερη χώρα της γειτονιάς μας -και δεν χωρά αμφιβολία το γεγονός αυτό. Αλλά δεν σημαίνει ότι είναι και η πιο ισχυρή. Τα προβλήματα της είναι πάρα πολλά και οι αναλύσεις της οικονομίας της από τους μεγάλους οργανισμούς είναι καταθλιπτικές.

Την ίδια στιγμή, ο ηγέτης της έχει μία μόνιμη τρικυμία στον εγκέφαλό του και όλοι και όλα του φταίνε. Είναι πολύ εύκολο να πάρει μία απόφαση για να επιτεθεί, και το έδειξε στη Συρία, αλλά εκεί βόλευε και τους Αμερικανούς και τους Ρώσους. Αλλά είναι δύσκολο να το πράξει όταν η Ουάσιγκτον του το απαγορεύει. Και τη σημειώνω αυτή τη λεπτομέρεια για να γνωρίζουμε την πραγματικότητα. Του απαγόρευσαν να ενοχλήσει την Exxon Mobil στη διάρκεια των γεωτρήσεων. Οι Αμερικανοί είπαν στους Τούρκους ότι πάνω από το γεωτρύπανο της Exxon Mobil δεν επιτρέπεται να περάσει ούτε μύγα...

Ούτε τόλμησε ο Ερντογάν. Όμως, ενοχλεί σε άλλα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, με τα οποία δεν έχουν σχέση οι Αμερικανοί. Και δεν γνωρίζουμε -αν και ακούμε διάφορα- τι θα συμβεί αν ο Ταγίπ Ερντογάν κάνει το λάθος. Θα τον σταματήσουν οι Αμερικανοί; Νομίζω ούτε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να απαντήσει αυτό το ερώτημα, αν και μία καλή ιδέα έχουμε για τις αμερικανικές αποφάσεις. Αν μελετήσει κανείς τις δηλώσεις του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών, Γουές Μίτσελ, θα μπορέσει να δώσει μία καλή απάντηση.

Πρόκειται για πολιτική της Ουάσιγκτον, η οποία επιβλήθηκε στην πράξη τους προηγούμενους τρεις μήνες. Τα συμφέροντα της Αμερικής μετά την ευτυχή κατάληξη της γεώτρησης αναβαθμίζονται στην ανατολική Μεσόγειο, άρα απαιτείται και πλήρης ησυχία. Θα πάρει το μήνυμα η Τουρκία; Προσωπικά πιστεύω ότι θα εξαρτηθεί από την πορεία των τουρκοαμερικανικών σχέσεων, η οποία εδώ και 6 χρόνια δεν είναι ομαλή. Το τελευταίο διάστημα οι σχέσεις έχουν εκτροχιαστεί και όσο «βαδίζουμε» προς τον Ιούλιο, όταν αρχίσει η παράδοση των S-400, πιστεύω ότι θα οριστικοποιηθεί η ρήξη. Στην περίπτωση αυτή, η Αμερική θα βασιστεί στον άξονα Ισραήλ, Κύπρου, Αιγύπτου και Ελλάδας, οπότε οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να καταστούν ο ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής στρατηγικής πολιτικής και των συμφερόντων της υπερδύναμης. Αλλά για να συμβεί αυτό απαιτείται να αντιληφθεί επιτέλους η Αμερική ότι την Τουρκία την έχασε και την κέρδισε η Ρωσία.

Πηγή: hellasjournal