Γεροβασίλη στο Έθνος: Ο κ. Μητσοτάκης είναι μονίμως τσακωμένος με την πραγματικότητα

Ο δημόσιος λόγος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης είναι σαν λάστιχο. Από τη µία µάς κατηγορεί ότι κάνουµε ό,τι θέλουν το ΝΑΤΟ και οι Ευρωπαίοι, ενώ από την άλλη ότι προωθούµε µοντέλο Βενεζουέλας, τονίζει η υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Κυρία υπουργέ, δύο µήνες πριν από τις ευρωεκλογές και µε το δηµοσκοπικό τοπίο θολό, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ µπορεί να τις κερδίσει;

Το προοδευτικό πρόσηµο του ελληνικού λαού δεν θα αφήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη τις δυνάµεις που ενθυλακώνουν, στρέφονται και εκφράζουν συντηρητικές και ακροδεξιές αντιλήψεις να «πάρουν κεφάλι». Οι πολίτες θα συνεκτιµήσουν την ώρα της ψήφου ότι αυτή η κυβέρνηση έβγαλε τη χώρα από τα µνηµόνια, εργάζεται για τους πολλούς, έφερε την οικονοµική ανάκαµψη και διαµορφώνει ένα θετικό κοινωνικό ισοζύγιο. Οι δηµοσκοπήσεις είναι ένα χρήσιµο εργαλείο αποτύπωσης της στιγµής, ενώ περιλαµβάνουν και ποιοτικά χαρακτηριστικά µετρήσεων που παρακολουθούµε, αναλύουµε και µας ενδιαφέρουν. Ωστόσο, από τότε που ο κ. Μητσοτάκης έγινε πρόεδρος της Ν∆, βλέπουµε δηµοσκοπήσεις που λειτουργούν ως εργαλεία διαµόρφωσης και όχι καταγραφής της κοινής γνώµης. Και αυτό για να στηθεί ένα σκηνικό παράστασης νίκης. Σκηνικό που δεν στηρίζεται σε πραγµατικά δεδοµένα, αλλά στην επιθυµία. Αλλωστε αυτή δεν είναι η βιωµένη εµπειρία των πολλών τελευταίων χρόνων; Η αναντιστοιχία των εις βάρος µας δηµοσκοπικών προβλέψεων και της κάλπης. Αυτό έδειξε η τελευταία εκλογική πραγµατικότητα, τόσο του Γενάρη του ’15 όσο και του δηµοψηφίσµατος και του Σεπτέµβρη του ’15.

Είναι οι ευρωεκλογές δηµοψήφισµα. όπως λέει ο κ. Μητσοτάκης, ή απλώς µια αναµέτρηση για την Ευρώπη µε διάθεση «χαλαρής» ψήφου;

Κάθε εκλογική διαδικασία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, τα δικά της διακυβεύµατα και τις δικές της αναγνώσεις. Για εµάς, όπως και για το σύνολο των προοδευτικών δυνάµεων, οι ευρωεκλογές είναι µια κρίσιµη µάχη κατά της συντηρητικοποίησης της Ευρώπης. Για τον κ. Μητσοτάκη προφανώς αυτό είναι αδιάφορο. Τον καθορίζει η προσωπική αγωνία του για τον πρωθυπουργικό θώκο, γι’ αυτό και έσπευσε να προσδώσει στις ευρωεκλογές δηµοψηφισµατικό χαρακτήρα.

Η αξιωµατική αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνησή σας ότι υιοθετεί το µοντέλο ανάπτυξης των χωρών της Λατινικής Αµερικής την ώρα που πλησιάζουν οι κάλπες για την Ευρώπη...

Ο δηµόσιος λόγος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης είναι σαν λάστιχο, µε επιχειρηµατολογία κατά το δοκούν. Από τη µία µάς κατηγορεί ότι κάνουµε ό,τι θέλουν το ΝΑΤΟ και οι Ευρωπαίοι εταίροι, ενώ από την άλλη ότι προωθούµε µοντέλο Βενεζουέλας. Καταλαβαίνετε τη σύγχυση και τον πανικό της. Το σίγουρο είναι ότι η Ν∆ ως κυβέρνηση ακολούθησε ένα µοντέλο επίπλαστης ανάπτυξης που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και στα µνηµόνια, στη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Με την κυβέρνηση µας η χώρα βγήκε από τα µνηµόνια, η κοινωνία παίρνει ανάσες, η ανεργία συνεχώς µειώνεται, οι επενδύσεις και οι εξαγωγές σηµειώνουν νέα ρεκόρ, η οικονοµία αναπτύσσεται και η χώρας µας αναβαθµίζεται διεθνώς.

Το ΚΙΝΑΛ θεωρεί, πάντως, ότι αποτελείτε ένα κόµµα της νέας ∆εξιάς. Πώς το αντικρούετε αυτό;

Από τότε που το ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνησε µε τη Ν∆ του κ. Σαµαρά, το ΚΙΝΑΛ απώλεσε σταδιακά ιστορική µνήµη, ιδεολογική ταυτότητα και πολιτικό προσανατολισµό. Η ταύτισή του σήµερα µε τις θέσεις που εκφράζει η Ν∆ των κυρίων Μητσοτάκη και Γεωργιάδη δεν περιποιεί τιµή για τις ιδεολογικές ρίζες και τη διαδροµή του συγκεκριµένου πολιτικού φορέα, που έχει κάνει στρατηγική του επιλογή την ήττα της Αριστεράς και όχι των συντηρητικών δυνάµεων. Το ΚΙΝΑΛ διαστρέφει την πραγµατικότητα προκειµένου να χωρέσει σε αυτή.

Το ευρωψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτικής Συµµαχίας αποτυπώνει την αναγκαιότητα για έναν ισχυρό πόλο απέναντι στους νεοφιλελεύθερους και τους ακροδεξιούς της Ευρώπης;

Αποτελεί ιστορική και πολιτική αναγκαιότητα η συγκρότηση ενός ισχυρού προοδευτικού µετώπου απέναντι στον νεοφιλελευθερισµό και την ακροδεξιά. Οφείλουµε όλοι να το πούµε δυνατά και καθαρά. Απευθυνόµαστε σε κάθε δηµοκρατικό πολίτη. Η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι κρίσιµη για το µέλλον της Ευρώπης. Το αποτέλεσµα της κάλπης θα είναι η απάντηση σε όσους πολιτεύονται µε όπλο τον φόβο, όσους θέλουν να επιβάλουν την ακραία λιτότητα και όσους προτάσσουν ως δήθεν λύση την πλήρη απορρύθµιση των εργασιακών σχέσεων. Σε όσους θέλουν να επιβάλουν µια κοινωνία χωρίς συνοχή, ένα άλλο σύστηµα αξιών, χωρίς δηµοκρατικές αρχές και κανόνες, που θα θεωρεί κανονικότητα τον νεοφασίστα, τον ρατσιστή και τον εθνικιστή.

Είναι η Προοδευτική Συµµαχία που συγκροτείται µε πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ ένα δυνατό «χαρτί» στα χέρια της κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα;

Η συγκρότηση της Προοδευτικής Συµµαχίας αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα. ∆εν είναι χρηστική από την πλευρά µας, δεν έχει χαρακτηριστικά καιροσκοπικών συµµαχιών και πολιτικών τακτικισµών για να ισχυροποιηθεί ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός. Αλλά είναι η ανάγκη για θωράκιση της ισονοµίας και των δικαιωµάτων και εµβάθυνση της δηµοκρατίας. Η Αριστερά ήταν πάντοτε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας όταν διακυβεύονταν τόσο κρίσιµα ζητήµατα, το ίδιο κάνουµε και τώρα.

Ο πρόεδρος της Ν∆ σας «κυνηγούσε» όσο ήσασταν υπουργός ∆ιοικητικής Ανασυγκρότησης, τώρα σας βάζει στο στόχαστρο για θέµατα τάξης και ασφάλειας. Τι απαντάτε;

Νοµίζω ότι δεν προκαλεί έκπληξη η διαπίστωση ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι µονίµως τσακωµένος µε την πραγµατικότητα. Θυµάστε πώς προεξοφλούσε µε βεβαιότητα ότι θα έµπαινε «κόφτης» σε µισθούς και συντάξεις; Τι έλεγε σε κάθε αξιολόγηση που προέβλεπε ότι δεν θα έκλεινε; Αλλά και όταν βγήκαµε από τα µνηµόνια, µιλούσε για ένα νέο µνηµόνιο, παρ’ όλες τις διαψεύσεις από τους Ευρωπαίους... Ουκ έστιν αριθµός στη «µαντική» κακών ειδήσεων, που ποτέ βεβαίως δεν επιβεβαιώνονται. Ας µην ξεχνάµε πως ο κ. Μητσοτάκης έχει δώσει δείγµατα γραφής και ως υπουργός ∆ιοικητικής Μεταρρύθµισης στην κυβέρνηση Σαµαρά.

Ηταν ο υπουργός των απολύσεων και του συστήµατος αξιολόγησης των δηµοσίων υπαλλήλων µε προαποφασισµένα τα ποσοστά βαθµολόγησης. Ενός συστήµατος που εκ των προτέρων έκρινε ως ακατάλληλο το 15% των υπαλλήλων, φτιάχνοντας έτσι µια «δεξαµενή» απολύσεων. Και αµετανόητος ο ίδιος συνεχίζει: Υπόσχεται την επαναφορά του κανόνα «1 προς 5» του πρώτου µνηµονίου -µία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις-, την ίδια ώρα που συνεχώς οι βουλευτές του µέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου καταγγέλλουν υποστελέχωση κρίσιµων τοµέων του ∆ηµοσίου. Αντίστοιχα χρησιµοποιεί και τα ζητήµατα της ασφάλειας. Επιλέγει και προσπαθεί να σπείρει τον φόβο και την ανασφάλεια στους πολίτες, παρόλο που τα στοιχεία τον διαψεύδουν συνεχώς. Είναι επιλογή του να θέλει τους πολίτες φοβισµένους, προκειµένου να επιβάλει σκληρές πολιτικές στην απίθανη περίπτωση που γίνει πρωθυπουργός, αλλά και να ξεπλένει την ακροδεξιά, ποντάροντας σε εκλογικά κέρδη. Και παραβλέπει ότι αυτή η επιλογή συχνά ξεπλένει ή και υποκινεί ακροδεξιά ρητορική και πρακτική, «αγνοώντας» την επικινδυνότητα της στάσης του