Κασσελάκης: Αν νομίζει ο κ. Μητσοτάκης ότι με το 41% έλαβε λευκή επιταγή, είναι βαθιά γελασμένος - Το ποσοστό αυτό έχει πήλινα πόδια

Σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση άσκησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης μιλώντας στην ΚΟ του κόμματος, λέγοντας πως «αφού εξαπάτησε τη μεσαία τάξη, σήμερα στοχοποιεί ως “φοροφυγάδες” το σύνολο των ελεύθερων επαγγελματιών», με αφορμή τον προϋπολογισμό που ψηφίζεται σήμερα στη Βουλή.

«Με το νέο φορολογικό, εκτός όλων των άλλων, η κυβέρνηση δημιούργησε έναν ακόμη μηχανισμό συμπίεσης των μισθών. Καθώς οι ρυθμίσεις συνδέουν τους μισθούς των εργαζομένων με το τεκμαρτό εισόδημα του ελεύθερου επαγγελματία που τους απασχολεί. Με αυτή την παράλογη και άδικη ρύθμιση ωθούν τους ελεύθερους επαγγελματίες να μειώσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους για να μην πληρώσουν περισσότερο φόρο οι ίδιοι. Ή να τους πληρώνουν ένα τμήμα του μισθού τους ‘μαύρα΄», είπε ακόμη.

Παράλληλα, σημείωσε πως «αν νομίζει ο κ. Μητσοτάκης ότι με το 41% έλαβε λευκή επιταγή, είναι βαθιά γελασμένος.
Το ποσοστό αυτό έχει πήλινα πόδια». «Και δεν τα έχει μόνο στην κοινωνία που αισθάνεται προδομένη. Τα έχει και εντός Νέας Δημοκρατίας», συνέχισε με καρφιά προς τις τοποθετήσεις του Αντώνη Σαμαρά για το ταξίδι του Ερντογάν και το νομοσχέδιο για τους εργαζόμενους μετανάστες. 

Για τα νέα τιμολόγια ρεύματος που θα ισχύσουν από τη νέα χρονιά, σχολίασε πως
«η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να επαναφέρει έμμεσα τη ρήτρα αναπροσαρμογής», ενώ «την ίδια ώρα, τα golden boys της ΔΕΗ ετοιμάζονται να απολαύσουν για ακόμη μια χρονιά νέα πλουσιοπάροχα bonus».

Στη συνέχεια αναφερόμενος στην Παιδεία και τις δηλώσεις της Δόμνας Μιχαηλίδου, ο κ. Κασσελάκης είπε: «Ο προϋπολογισμός είναι κάτω από το 3%. Πολύ χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό Μ.Ο. που είναι περίπου 5%. Οι οικογένειες επωμίζονται πάνω από τις μισές δαπάνες εκπαίδευσης στη χώρα. Αλλά η κυβέρνηση τι κάνει; Κλείνει σχολεία. Και ποια είναι απάντηση της κυρίας Μιχαηλίδου σε αυτό; Ότι το περπάτημα κάνει καλό στην υγεία. Τέτοια αλαζονεία, τέτοια έλλειψη ενσυναίσθησης, τέτοια απουσία επαφής με την πραγματικότητα».

Παράλληλα, τόνισε πως:  «Εμείς είμαστε εκείνοι που μπορούμε να “σπάσουμε αυγά” και να φέρουμε τις μεγάλες αλλαγές:

1. Να οικοδομήσουμε μια υγιή αγορά εργασίας, με μισθούς και δικαιώματα που θα επιτρέπουν αξιοπρεπή διαβίωση, που θα επιτρέπουν στους νέους να μη φεύγουν στο εξωτερικό.

Με αύξηση του κατώτατου μισθού στα 900 ευρώ. Με συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Με μια ισχυρή επιθεώρηση εργασίας.

2. Να δημιουργήσουμε ένα σαφές, σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Έναν φορολογικό κώδικα που θα διαρκέσει μια δεκαετία. Χωρίς αιφνιδιαστικές αλλαγές και δυσάρεστες εκπλήξεις ανάλογα με το πώς θα ξυπνήσει ο πρωθυπουργός ένα πρωί.

Εμείς θέλουμε έναν φορολογικό κώδικα με δύο συντελεστές φορολογίας για τις εταιρείες. 17% και 24%. Έτσι σχεδόν το 97% των επιχειρήσεων θα δουν τον φόρο τους να μειώνεται σημαντικά. Και απειροελάχιστη αύξηση θα έχουν εκείνες οι λίγες που έχουν ετήσιο κέρδος πάνω από 220.00 ευρώ», ενώ παρουσίασε συνολικά 11 προτάσεις για όλους τους τομείς.

Τέλος, ανακοίνωσε πως «επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι δύναμη πατριωτικής ευθύνης, υπερψηφίζουμε τις αμυντικές δαπάνες, καθώς στηρίζουμε το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Ταυτόχρονα όμως, διατηρούμε το δικαίωμά μας να ελέγχουμε και να κρίνουμε κάθε σχετικό πρόγραμμα ώστε αυτό να υπηρετεί πραγματικά τις επιχειρησιακές ικανότητες χωρίς να υπονομεύει την εθνική οικονομία». 

Αναλυτικά η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ:

«Θέλω να αρχίσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους σας για τη μάχη που δίνετε όλες αυτές τις μέρες στη Βουλή, στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό.

Για το γεγονός ότι το κόμμα μας - όπως ακριβώς αρμόζει στην Αξιωματική Αντιπολίτευση της χώρας - στέκεται και σε αυτή την κρίσιμη κοινοβουλευτική μάχη με τεκμηρίωση, με επιχειρήματα, με προτάσεις, με σχέδιο.

Περισσότερο, όμως, για το γεγονός ότι δίνουμε αυτή την κρίσιμη πολιτική μάχη από την σωστή πλευρά.

Από την πλευρά της Δικαιοσύνης. Απέναντι στην αδικία.

Από την πλευρά της ισότητας. Απέναντι στην ανισότητα.

Από την πλευρά της προόδου. Απέναντι στον συντηρητισμό.

Από την πλευρά των συμφερόντων της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Απέναντι σε μια πολιτική που ευνοεί λίγους και ισχυρούς.

Μα πάνω από όλα, με ενσυναίσθηση για το πώς περνάει ο κόσμος. Απέναντι στην αλαζονεία του 41% για την κοινωνία, η οποία νιώθει οργή, ανασφάλεια, απογοήτευση, παραίτηση - και το λέει ρητά στις δημοσκοπήσεις.

Αυτός είναι ο ρόλος, η ευθύνη και το χρέος μας: Να είμαστε η φωνή της κοινωνίας.

Η φωνή που θα σπάει το φράγμα της σιωπής για τα μεγάλα καθημερινά προβλήματα των πολιτών και τη διάχυτη αδικία που φέρνει η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.

Και γνωρίζω καλά ότι για να δοθεί αυτή η πολιτική μάχη - όπως αρμόζει στον ρόλο και στη θέση που μας όρισαν οι πολίτες - δουλέψατε πολύ. Όλες και όλοι.

Πολύ δούλεψαν και οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι από τα Τμήματα του κόμματός μας.

Είμαι υπερήφανος για εσάς και θα είμαι δίπλα σας. Πάντα.

Τις προηγούμενες μέρες βρέθηκα απροειδοποίητα στην Αιτωλοακαρνανία. Στο Αγρίνιο, στο Μεσολόγγι, στην Αμφιλοχία, στον Αστακό, στη Ναύπακτο.

Στο Μεσολόγγι ζήτησα να δω και συνάντησα την Αθηνά Παπαχρήστου. Τη “γιαγιά” όλων μας, που από το υστέρημα της αγόρασε ένα πλήρως εξοπλισμένο ασθενοφόρο για το ΕΚΑΒ.

Μου άνοιξε το σπιτικό της, μοιράστηκα την ανθρωπιά της, την ευχαρίστησα για το φιλότιμό της.

Θέλησα να μοιραστώ με τον κόσμο την ιστορία της, γιατί στέλνει ένα πολύ δυνατό πολιτικό μήνυμα: Ότι, εν έτει 2023, το φιλότιμο δεν μπορεί να υποκαθιστά το Κράτος.

Το είπε και η ίδια η κυρία Αθηνά: “Θέλω να βγει ένας άνθρωπος, κάπως να ισιάξει ετούτο το κράτος”. Έτσι ακριβώς μου είπε.

Και θέλησα ειδικά να μοιραστώ με τον κόσμο αυτή την κουβέντα της, γιατί πιστεύω βαθιά ότι στη λαϊκή σοφία κρύβονται πολλές φορές οι μεγάλες αλήθειες. Οι μεγάλες ιδέες. Όλα αυτά που πρέπει να κάνουμε για να προχωρήσει μπροστά η πατρίδα μας και η κοινωνία μας με δικαιοσύνη.

Ο κόσμος το ξέρει πολύ καλά:

Ότι χωρίς ένα αποτελεσματικό, παρεμβατικό, δίκαιο και κοινωνικό Κράτος δεν μπορεί να υπάρξει ευημερία στην κοινωνία μας.

Δεν μπορούν να αναπτυχθούν οι ικανότητες ούτε να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες των ανθρώπων αυτής της χώρας - και είναι  τεράστιες - εκεί που δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για όλους.

Αυτή είναι και η τεράστια διαφορά μας με τη Νέα Δημοκρατία. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά της Αριστεράς, της προοδευτικής παράταξης με τη Δεξιά.

Παρακολουθώντας όλες αυτές τις ημέρες τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, είναι φανερό ότι συγκρούονται δύο διαφορετικοί κόσμοι.

Όσα λένε αυτές τις ημέρες οι υπουργοί και οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είναι βγαλμένα από τις πιο σκληρές παραδόσεις των trickle down economics.

Τι μας λένε;

Ότι αν αφήσουμε την αγορά ανεξέλεγκτη, τα οφέλη από την ανάπτυξη και την κερδοφορία  - κάποια στιγμή, στο μέλλον - θα διαχυθούν στην κοινωνία.

Μέχρι τότε, όμως, οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία θα πρέπει να αρκούνται με τα ελάχιστα.

Μόνο που η ιστορία έχει αποδείξει ότι αυτή η καλύτερη στιγμή για τους πολλούς δεν έρχεται ποτέ. Αντιθέτως, διαιωνίζονται οι ανισότητες.

Για εμάς, για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, για την αριστερή προοδευτική παράταξη του τόπου, το παρεμβατικό και κοινωνικό Κράτος δεν είναι τροχοπέδη. Είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη και την ευημερία.

Και ξέρουμε καλά, ότι σε μια κοινωνία μεγάλων ανισοτήτων ακόμη και η ίδια η Δημοκρατία οδηγείται σε μεγάλους κινδύνους. Ήδη βλέπουμε την Ακροδεξιά να θεριεύει σε όλη την Ευρώπη.

Είναι δικό μας δημοκρατικό και ιστορικό καθήκον να αποτρέψουμε αυτή την εφιαλτική προοπτική.

Όλες αυτές τις ημέρες ακούμε από την κυβέρνηση απίστευτες θριαμβολογίες για την πορεία της οικονομίας.

Είμαι βέβαιος, ότι τις ίδιες θριαμβολογίες για “αναπτυξιακό και επενδυτικό θαύμα” θα ακούσουμε και σήμερα από τον κ. Μητσοτάκη.

Όμως εμείς την «απουσία του θαύματος» τη βλέπουμε εκεί έξω, κάθε μέρα, στην κοινωνία. Μιλάμε με τους ανθρώπους, ακούμε τι μας λένε και κυρίως βλέπουμε πώς περνάνε.

Πώς τα βγάζουν πέρα με λογαριασμούς, σούπερ μάρκετ και ενοίκια. Πώς κρατούν τις επιχειρήσεις τους όρθιες. Με τι κόπο. Με τι δυσκολίες. Με τι θυσίες.

Θυμόμαστε το προηγούμενο νεοδημοκρατικό «θαύμα». Όταν η Νέα Δημοκρατία έλεγε ότι η οικονομία ήταν θωρακισμένη λίγο πριν μας οδηγήσει στη χρεοκοπία και στα μνημόνια.

Εμείς ξέρουμε ότι σε μια εποχή απρόβλεπτων διεθνών αναταράξεων και αβεβαιότητας, το χρέος μιας κυβέρνησης είναι να θωρακίζει τη χώρα και την κοινωνία για το μέλλον.

Αυτό πετύχαμε με την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, στα οποία μας οδήγησε η Νέα Δημοκρατία.

Αυτό πετύχαμε με την ευνοϊκότερη ρύθμιση χρέους στην παγκόσμια ιστορία και μπόρεσε η χώρα να σταθεί όρθια στην πανδημία και να ανακτήσει σήμερα την επενδυτική βαθμίδα.

Αυτό πετύχαμε με την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών και φέραμε σταθερότητα στα βόρεια σύνορά μας σε μια περίοδο ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων.

Και είμαστε υπερήφανοι για αυτά.

Με επίγνωση των λαθών και των παραλείψεών μας.

Κυρίως, όμως, με τη βαθιά πίστη ότι υπάρχει άλλος δρόμος για τη χώρα και την κοινωνία από αυτόν της Νέας Δημοκρατίας.

Αν νομίζει ο κ. Μητσοτάκης ότι με το 41% έλαβε λευκή επιταγή, είναι βαθιά γελασμένος.

Το ποσοστό αυτό έχει πήλινα πόδια. Και δεν τα έχει μόνο στην κοινωνία που αισθάνεται προδομένη. Τα έχει και εντός Νέας Δημοκρατίας.

Όπου οι υποκλινόμενοι στον Ερντογάν βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με όσους λένε «κακώς ήρθε στην Αθήνα ο Ερντογάν», με προεξάρχοντα τον κ. Σαμαρά.

Όπου οι οπαδοί του απάνθρωπου όρου «λαθρομετανάστες» βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με εκείνους που ξαφνικά θυμήθηκαν ότι μας λείπουν εργατικά χέρια και χρειαζόμαστε τους μετανάστες για να μαζέψουν τις ελιές.

Όλοι εναντίον όλων μέσα στη ΝΔ, εκτός από τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος έχει τη μοναδική ικανότητα του χαμαιλέοντα, να μεταμορφώνεται από Ελλαδέμπορα σε λαδέμπορα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας είναι σημαντική εξέλιξη για την οικονομία. Και η ιστορική συμβολή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή δεν αμφισβητείται από κανέναν.

Την ίδια ώρα, όμως, κάνει τις αδυναμίες της χώρας να φαίνονται πιο έντονες.

Οι αποκλίσεις της Ελλάδας με τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης είναι κραυγαλέες.

Οι αριθμοί είναι αριθμοί και είναι αμείλικτοι.

Η Ελλάδα είναι 25η στους 36 της Ευρώπης στην αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ μεταξύ 2019 και 2021. Σωρευτικά 3,74%.

Είναι 32η στους 36 στην αύξηση με όρους ονομαστικού ΑΕΠ. Με την όποια ανάπτυξη να έρχεται λόγω των τεράστιων δαπανών που έγιναν τον καιρό της πανδημίας.

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι στο 55% της Ευρωζώνης, όταν πριν την κρίση χρέους ήταν στο 70%.

Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα είναι στην τελευταία θέση στην αναλογία επενδύσεων προς ΑΕΠ.

Έχουμε απόκλιση σχεδόν 9% του ΑΕΠ από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι ένα ετήσιο επενδυτικό κενό περί τα 17 δισ. ευρώ.

Στις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών έχουμε απόκλιση 6% από τη Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλ. 15 δισ. ευρώ.

Και μαζί με όλα αυτά, έχουμε κι ένα μεγάλο κυβερνητικό φιάσκο όσον αφορά τις επενδύσεις.

Η κυβέρνηση τις υπολόγιζε στο 15,1% για το 2023. Της βγαίνουν στο 7,1%. Και επιμένει. Επιμένει υπεραισιόδοξα στο 15,1% και για το 2024.

Οι εξαγωγές έχουν αυξηθεί οριακά, κατά 2,5%, σε σχέση με το 2019, αλλά οι εισαγωγές έχουν αυξηθεί σημαντικά, κατά 17,2%.

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι τα 2/3 της αύξησης των επενδύσεων δεν είναι τίποτε άλλο από εξαγορά κόκκινων δανείων.

Τι μας λέει αυτό το τελευταίο στοιχείο;

Την τεράστια αδυναμία δημιουργίας επενδύσεων που αυξάνουν τον καθαρό σχηματισμό κεφαλαίου και την εγχώρια προστιθέμενη αξία μέσω απασχόλησης και μισθών.

Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας παραμένει απαράλλακτα ίδιο με εκείνο της χρεοκοπίας, με τις διαρθρωτικές αδυναμίες να παραμένουν παρούσες μέχρι και σήμερα.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα πολύ συγκεκριμένο διεθνές και ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Η οικονομία της Ευρωζώνης, που αποτελεί τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της Ελλάδας, επιβραδύνεται.

Επανέρχονται οι όροι του Συμφώνου Σταθερότητας. Ήδη τα ευρωπαϊκά συνδικάτα διαδήλωσαν στις Βρυξέλλες κατά της επαναφοράς της λιτότητας.

Η Ελλάδα; Απουσίαζε από τη συζήτηση. Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης ταυτίζεται με τις δυνάμεις εκείνες που δεν θέλουν την εμβάθυνση της Ευρώπης, δεν θέλουν την εκλογίκευση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας, καθώς έχει συμφωνήσει στη 2η μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία.

Το κόστος χρηματοδότησης είναι υψηλό, λόγω της περιοριστικής νομισματικής πολιτικής εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία έδωσε και “σήμα” για περιορισμό στις αυξήσεις μισθών για τιθάσευση του πληθωρισμού.

Ο πόλεμος συνεχίζεται στην Ουκρανία. Η τραγωδία στη Γάζα λαμβάνει κάθε μέρα όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες για τις τιμές της ενέργειας και των καυσίμων.

Οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης δημιουργούν μεγάλες ανάγκες. Οι οποίες καθίστανται ακόμη εντονότερες από την έλλειψη σχεδιασμού και την ανεπάρκεια της κυβέρνησης. Τα ζήσαμε με τις μεγάλες καταστροφές από τις πυρκαγιές στη Ρόδο και στον Έβρο. Με τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία.

Σε αυτό το δυσμενές πλαίσιο, η ελληνική κοινωνία υποφέρει από την ακρίβεια, από τους χαμηλούς μισθούς, τη στεγαστική κρίση, το ιδιωτικό χρέος.

Μια ακόμη χρονιά φεύγει με τις Ελληνίδες και τους Έλληνες να βρίσκονται αντιμέτωποι με τον πληθωρισμό και τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη φέρνει έναν ακόμη προϋπολογισμό, που όχι μόνο είναι μακριά από τις ανάγκες των πολιτών, αλλά έναν προϋπολογισμό που είναι μέρος του προβλήματος. Που δημιουργεί το πρόβλημα, θα έλεγα…

Η κυβέρνηση λέει συνεχώς - και επιμένει - ότι η ακρίβεια είναι εισαγόμενη. Η Ελλάδα, όμως, είναι πρώτη σε μια σειρά από δείκτες.

Αναρωτιέμαι: Από όλη την Ευρώπη, τι έχει αυτή εδώ η χώρα, η χώρα μας, και είναι η μόνη που εισάγει τόση ακρίβεια;

Πρώτη στον πληθωρισμό των τροφίμων τον Οκτώβριο με 10,3%.

Ακριβότερη βενζίνη με όρους αγοραστικής δύναμης.

Πρωτιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση στα έξοδα στέγασης, που απορροφούν το 40% του εισοδήματος του νοικοκυριού.

Στις βασικές ανάγκες δηλαδή. Εκεί που οι πολίτες καταναλώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους.

Ωστόσο, σε έναν ακόμη προϋπολογισμό η κυβέρνηση δεν μειώνει τους έμμεσους φόρους, όπως έκαναν 12 χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τόσο καιρό μάς λένε από τη Νέα Δημοκρατία ότι η μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα δεν θα έχει αποτέλεσμα.

Ας ρωτήσουν, όμως, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Που μηδένισαν τον ΦΠΑ στα τρόφιμα και οι τιμές μειώθηκαν 17,9% και 7,4% το οκτάμηνο, αντίστοιχα.

Θα έχουμε, όμως, πλέον πολύχρωμα τιμολόγια στην ενέργεια. Που ούτε οι υπουργοί της κυβέρνησης δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς θα λειτουργούν.

Με αυτό τον τρόπο, όμως, η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να επαναφέρει έμμεσα τη ρήτρα αναπροσαρμογής!

Και την ίδια ώρα, τα golden boys της ΔΕΗ ετοιμάζονται να απολαύσουν για ακόμη μια χρονιά νέα πλουσιοπάροχα bonus. Μισό εκατομμύριο επιπλέον θα πάρουν επτά εκτελεστικά μέλη και αυξήσεις 66% θα δουν στις αμοιβές τους τρία εκτελεστικά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ .

Η οποία, μετά την ιδιωτικοποίησή της από τη Νέα Δημοκρατία, έγινε η ατμομηχανή της αισχροκέρδειας στην ενέργεια όλα αυτά τα χρόνια.

Οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν το «πολύχρωμο» ρεύμα, αλλά κάποιοι «γαλάζιοι» πλουτίζουν προκλητικά στις πλάτες τους. Αυτή είναι η πολιτική του κ. Μητσοτάκη.

Λέει συνεχώς η κυβέρνηση: “Δεν αυξάνουμε τους φόρους”.

Ποιον κοροϊδεύει;

Κι ένας μαθητής γνωρίζει ότι όταν ο ΦΠΑ μένει σταθερός σε συνθήκες πληθωρισμού, αυξάνεται ο φόρος.

Και εδώ οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.

Τα έσοδα από τον ΦΠΑ αυξήθηκαν κατά 40% από το 2021. 7 δισ. ευρώ!

Οι έμμεσοι φόροι, οι πιο άδικοι, είναι πλέον στο 63% του μείγματος με τους άμεσους.

Δεν υπάρχει πιο άδικη, πιο άνιση πολιτική από αυτή.

Όσο για το επιχείρημα, ότι η αύξηση των εσόδων είναι από την ανάπτυξη, και εδώ τα στοιχεία είναι αμείλικτα και καταρρίπτουν τα κυβερνητικά ψέματα.

Η Ελλάδα το 2022 έκανε ρεκόρ 27 ετών στην είσπραξη φόρων ως προς το ΑΕΠ, με τους  εισπραχθέντες φόρους να είναι στο 29% του ΑΕΠ.

Φέτος, όμως, η κυβέρνηση το πήγε ακόμη πιο πέρα. Με το άδικο φορολογικό νομοσχέδιο που ψήφισε πριν από λίγες ημέρες.

Με την οριζόντια τεκμαρτή φορολογία για ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους.

Μια άδικη πολιτική που έχει το θράσος μάλιστα να βαφτίζει και “πάταξη της φοροδιαφυγής”. Ενώ όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο από την αποτυχία και την απροθυμία της να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή.

Μια κυβέρνηση που κέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα “κανένας νέος φόρος” και με το καλημέρα έφερε αυτό το νομοσχέδιο.

Και αφού εξαπάτησε τη μεσαία τάξη, σήμερα στοχοποιεί ως “φοροφυγάδες” το σύνολο των ελεύθερων επαγγελματιών.

Και την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι  - λίγοι και ισχυροί - σωρεύουν υπερκέρδη. Και απολαμβάνουν από την κυβέρνηση μια προκλητική φοροασυλία.

Οι εισηγμένες πνίγονται στα υπερκέρδη.

10,41 δισ. ευρώ τα καθαρά κέρδη το 2022. Αύξηση 305%.

Διαβάσαμε τις προάλλες στον Τύπο, ότι 70 εισηγμένες ετοιμάζονται να μοιράσουν 3 δισ. ευρώ σε μερίσματα. Ρεκόρ 15ετίας!

Εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας, διυλιστήρια, τράπεζες στην κορυφή.

7,5 δισ. ευρώ τα κέρδη για τις Τράπεζες για το 2022 και το 2023. Επειδή τα επιτόκια χορηγήσεων είναι στα ουράνια και τα επιτόκια καταθέσεων σχεδόν στο μηδέν. Επειδή οι προμήθειες είναι πολύ ψηλά.

Τι έκανε η κυβέρνηση για όλα αυτά; Θυμάστε τον κ. Σταϊκούρα που το έπαιζε σκληρός και έλεγε ότι τάχα αντάλλασε “μπινελίκια” με τους τραπεζίτες;

Τα “μπινελίκια” τελείωσαν σύντομα και έμειναν τα κέρδη για τις τράπεζες και τα βάρη για τους πολίτες και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Και μέσα σε αυτή τη συνθήκη, η κυβέρνηση αποφάσισε την αποεπένδυση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από το μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών.

Που οδηγεί αυτό; Απώλεια άνω των 40 δισ. ευρώ για το Δημόσιο. Και στις τράπεζες η ίδια λογική. Όπως με τη ΔΕΗ. Αλλά και τα ΕΛΠΕ. Όπου η κυβέρνηση προχώρησε εν μια νυχτί στην πώληση μετοχών του Δημοσίου, χάνοντας τον έλεγχο της πιο σημαντικής σήμερα - από εθνική και στρατηγική σημασία – επιχειρήσεως. Πρόκειται αναμφίβολα για μεγάλο σκάνδαλο!

Και προσέξτε τι έκαναν. Την ώρα που έφερναν το χαράτσι για τους ελεύθερους επαγγελματίες, την ίδια ώρα, στο ίδιο νομοσχέδιο, έφερναν μείωση στο φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου και στη φορολόγηση επί της πώλησης εισηγμένων μετοχών.

Αυτές είναι οι προτεραιότητες της Νέας Δημοκρατίας.

Είδαμε εξάλλου τι έκανε η κυβέρνηση και με τα υπερκέρδη δισεκατομμυρίων στην ηλεκτρική ενέργεια και στα διυλιστήρια.

Με αλχημείες τα εμφάνισε πολύ λιγότερα για να εισπράξει ελάχιστα.

Στην ενέργεια, από τα 2,2 δισ. ευρώ, μόνο 350 εκατ. ευρώ έχουν επιστραφεί στους καταναλωτές.

Τα δύο διυλιστήρια της χώρας είχαν το 2022 υπερκέρδη σχεδόν 3 δισ. ευρώ. Και χάρη στην κυβέρνηση γλίτωσαν τα 2 δισ. ευρώ.

Αυτά τα υπερκέρδη είναι που ροκανίζουν το εισόδημα των πολιτών.

Πληθωρισμός απληστίας λέγεται. Και δεν το λέμε μόνο εμείς. Το ίδιο ακριβώς λένε και περιγράφουν τόσο το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, όσο και ο ίδιος ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ο κ. Στουρνάρας. 

Η Κομισιόν, στη φθινοπωρινή της Έκθεση, κατατάσσει την Ελλάδα στις χώρες με την υψηλότερη συνεισφορά των εταιρικών υπερκερδών στον πληθωρισμό. Πάνω από 50%!

Ποιο είναι το συμπέρασμα;

Ότι η κυβέρνηση μιλάει για εισαγόμενο πληθωρισμό, πολύ απλά γιατί δεν θέλει να πει μία λέξη.

Τη λέξη “αισχροκέρδεια”.

Με λίγα λόγια, η ακρίβεια στην Ελλάδα, με επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, εξελίσσεται σε έναν μηχανισμό αναδιανομής του εισοδήματος.

Από κάτω προς τα πάνω. Από τους εργαζόμενους και τη μεσαία τάξη προς τους λίγους μεγάλους.

Οι εργαζόμενοι πιέζονται αφόρητα και οι όποιες αυξήσεις στους μισθούς δεν καλύπτουν καν τις απώλειες από τον πληθωρισμό. Το ίδιο γίνεται και με τις αυξήσεις στις συντάξεις.

Γιατί εκείνο που μετράει στην τελική είναι η αγοραστική δύναμη. Και οι απώλειες της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών είναι δραματικές.

Από το πρώτο τρίμηνο του 2021 μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 2023, το γενικό επίπεδο τιμών έχει αυξηθεί 16,1%. Στα είδη διατροφής 25,5%.

Οι μισθοί; Έχουν αυξηθεί μόνο 6,9%.

Που οδηγεί αυτό; Σε μείωση του πραγματικού μισθού κατά 8% σε γενικούς όρους και κατά 14,9% σε όρους ειδών διατροφής.

Η χώρα έχει τον χαμηλότερο μέσο μισθό στην Ευρωζώνη. 16.000 ευρώ στην Ελλάδα. 35.000 ο Μ.Ο. στην Ευρωζώνη.

Ενώ, με το νέο φορολογικό, εκτός όλων των άλλων, η κυβέρνηση δημιούργησε έναν ακόμη μηχανισμό συμπίεσης των μισθών. Καθώς οι ρυθμίσεις συνδέουν τους μισθούς των εργαζομένων με το τεκμαρτό εισόδημα του ελεύθερου επαγγελματία που τους απασχολεί.  Με αυτή την παράλογη και άδικη ρύθμιση ωθούν τους ελεύθερους επαγγελματίες να μειώσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους για να μην πληρώσουν περισσότερο φόρο οι ίδιοι. Ή να τους πληρώνουν ένα τμήμα του μισθού τους ‘μαύρα΄…

Ταυτόχρονα, η χώρα μας είναι 3η στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε ποσοστά εργασιακού εκφοβισμού.

Τα εργατικά δυστυχήματα καταγράφουν σοκαριστική αύξηση. 173 νεκροί σε εργασιακούς χώρους το 2023. Με μια επιθεώρηση εργασίας διαλυμένη.

Κι ενώ όλοι οι ειδικοί λένε ότι τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες της δουλειάς, η κυβέρνηση, με το εργασιακό νομοσχέδιο του κου Γεωργιάδη, έφερε ακόμη μεγαλύτερη απορρύθμιση της εργασίας.

Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά;

Την ακρίβεια ο Προϋπολογισμός δεν την αντιμετωπίζει. Τους εργαζόμενους δεν τους προστατεύει. Τη μεσαία τάξη δεν τη στηρίζει. Αντιθέτως, τους επιβαρύνει με περισσότερους φόρους.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση κρατάει αποκλεισμένες τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και το ΕΣΠΑ, όπου έχουν πρόσβαση μόνο απειροελάχιστες από αυτές, ενώ η πλειονότητα δεν μπορεί να πάρει δάνειο ούτε ένα ευρώ. Ούτε έξω από την τράπεζα δεν μπορεί να περάσει.

Κάνει, όμως, κάτι ουσιαστικό ο Προϋπολογισμός για την στέγη;

Το πρόγραμμα “Σπίτι μου” ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες, αλλά εγκαταλείπεται “λόγω δημοσιονομικής στενότητας”.

Η Ελλάδα είναι ουραγός στη στεγαστική πολιτική, καθώς διαθέτει πολύ λιγότερο από το 1% του ΑΕΠ για τον σκοπό αυτό. Η  Αυστρία, η Δανία, η Γερμανία διαθέτουν το 2% του ΑΕΠ τους. Η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Ιρλανδία πάνω από 1%.

Είμαστε μία από τις λίγες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν διαθέτει καν κοινωνική κατοικία.

Και αναρωτιέμαι.

Πώς θα δώσουμε στους νέους ανθρώπους τη δυνατότητα να χτίσουν τη δική τους ζωή, τη δική τους οικογένεια, να ξεφύγουν από το παιδικό δωμάτιο, να ξεδιπλώσουν τις δυνατότητες τους ελεύθεροι και ανεξάρτητοι και να βοηθήσουν στην πρόοδο της χώρας;

Κάνει, μήπως, ο Προϋπολογισμός κάτι για το ιδιωτικό χρέος και τα κόκκινα δάνεια;

Ένα Ιδιωτικό χρέος που - σας θυμίζω - εκτοξεύτηκε κατά 20 δισ. ευρώ από το 2019.

Από τη μία με τον πτωχευτικό κώδικα του 2020 και από την άλλη με τον “Ηρακλή” έχει ανοίξει ο δρόμος για χιλιάδες πλειστηριασμούς. Χωρίς κανένα πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Στο νομοσχέδιο για την ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής οδηγίας, δεν προέβλεψε κανένα μέτρο για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ούτε για τους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο. Έδωσε, όμως, επιπλέον προνόμια και ασυλίες στους servicers, παρότι η οδηγία δεν προέβλεπε τίποτα τέτοιο.

Αν η ακρίβεια, η οριζόντια φορολογία και οι υψηλοί έμμεσοι φόροι είναι η μία πλευρά της αναδιανομής από κάτω προς τα πάνω, αυτής του εισοδήματος, όπως είπα και πριν. Η πολιτική της κυβέρνησης στο ιδιωτικό χρέος είναι η άλλη πλευρά της αναδιανομής. Αυτής της αναδιανομής της περιουσίας. Από τα χέρια της μεσαίας τάξης, στις τράπεζες και τα funds.

Για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής κρίσης, προβλέπει κάτι αποτελεσματικό ο Προϋπολογισμός; Κάθε άλλο.

Δεν θα έπρεπε, μετά τις τεράστιες καταστροφές που υπέστησαν τόσες περιοχές της χώρας μας από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες; Χάθηκε το 22% της αγροτικής παραγωγής μόνο από την καταστροφή της Θεσσαλίας.

Μάθαμε, όμως, ότι η κυβέρνηση απένταξε αντιπλημμυρικά έργα από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Πάμε λίγο στη Δημόσια Υγεία. Κάνει κάτι ο Προϋπολογισμός για να συγκλίνουμε με την Ευρώπη;

Απαιτούνται επιπλέον 3 δισ. ευρώ στις δαπάνες Υγείας για τη σύγκλισή μας με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Οι δαπάνες για την Υγεία είναι στο 6,7% του ΑΕΠ έναντι 8,2% που είναι ο Μ.Ο. της Ευρωζώνης.

18η στους 21 του πίνακα της Κομισιόν σε ποσοστό δαπανών για την Υγεία στα κονδύλια των εθνικών σχεδίων στο Ταμείο Ανάκαμψης. Στο 4,5%.

Περάσαμε τόσα με την πανδημία. Χάσαμε τόσους συνανθρώπους μας. Από αυτούς, πολλοί θα μπορούσαν να είχαν σωθεί. Είναι δυνατόν να μην πήραμε ένα μάθημα, ότι χρειαζόμαστε ένα ισχυρό Δημόσιο Σύστημα Υγείας;

Είναι δυνατόν το 40% της δαπάνης για την Υγεία να είναι ιδιωτική; Μπορούμε να το αποδεχτούμε αυτό ως μια σύγχρονη, πολιτισμένη, ευρωπαϊκή κοινωνία; Εμείς λέμε κατηγορηματικά όχι.

Τα ίδια ακριβώς και στη Δημόσια Παιδεία. Ο προϋπολογισμός είναι κάτω από το 3%. Πολύ χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό Μ.Ο. που είναι περίπου 5%.

Οι οικογένειες επωμίζονται πάνω από τις μισές δαπάνες εκπαίδευσης στη χώρα. Αλλά η κυβέρνηση τι κάνει; Κλείνει σχολεία.

Και ποια είναι απάντηση της κυρίας Μιχαηλίδου σε αυτό; Ότι το περπάτημα κάνει καλό στην υγεία. Τέτοια αλαζονεία, τέτοια έλλειψη ενσυναίσθησης, τέτοια απουσία επαφής με την πραγματικότητα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζουν οι πολίτες της χώρας.

Η αληθινή πραγματικότητα και όχι η εικονική πραγματικότητα, που προσπαθεί να μας πλασάρει η Νέα Δημοκρατία με τη βοήθεια του πανίσχυρου επικοινωνιακού της μηχανισμού.

Χαμηλή παραγωγικότητα της οικονομίας. Χαμηλοί μισθοί. Χαμηλό βιωτικό επίπεδο. Εν τέλει, χαμηλές προσδοκίες.

Και αναρωτιέμαι.

Έτσι θα συγκρατήσουμε και θα προσελκύσουμε στη χώρα εξειδικευμένο προσωπικό;

Έτσι θα αντιμετωπίσουμε το δημογραφικό;

Έτσι θα γίνει η οικονομία μας ανθεκτική;

Έτσι θα θωρακίσουμε τη χώρα από εξωτερικές αναταράξεις;

Προφανώς και η απάντηση είναι όχι.

Ανέφερα ήδη τα κυρίαρχα συναισθήματα των πολιτών: φόβος, ανασφάλεια, παραίτηση, οργή.

Ξέρουμε ποιος είναι σήμερα ο ρόλος της Αριστεράς, της προοδευτικής παράταξης.

Στη θέση του φόβου, να φέρουμε την ελπίδα.

Στη θέση της ανασφάλειας, την πραγματική ασφάλεια.

Στη θέση της παραίτησης, το ενδιαφέρον του πολίτη: να ενεργοποιηθεί, να δράσει, να επιστρέψει στην κάλπη.

Στη θέση της οργής, να φέρουμε την εμπιστοσύνη σε ένα προοδευτικό πολιτικό σχέδιο που θα αλλάξει τις ζωές μας.

Η χώρα χρειάζεται δομική ανασυγκρότηση. 

Και οφείλουμε να πούμε από τώρα πώς θα την υλοποιήσουμε. Να εκπονήσουμε και να επικοινωνήσουμε ένα ξεκάθαρο σχέδιο, με προοδευτικό περιεχόμενο, που θα αλλάξει προς το καλύτερο τη χώρα, την οικονομία, την καθημερινότητα των πολιτών.

Εμείς έχουμε την ανεξαρτησία και την εντιμότητα να το πετύχουμε αυτό. Και αυτό είναι το μεγάλο μας πλεονέκτημα. Ότι δεν μας κρατάει κανείς.

Εμείς είμαστε εκείνοι που μπορούμε να “σπάσουμε αυγά” και να φέρουμε τις μεγάλες αλλαγές:

1. Να οικοδομήσουμε μια υγιή αγορά εργασίας, με μισθούς και δικαιώματα που θα επιτρέπουν αξιοπρεπή διαβίωση, που θα επιτρέπουν στους νέους να μη φεύγουν στο εξωτερικό.

Με αύξηση του κατώτατου μισθού στα 900 ευρώ. Με συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Με μια ισχυρή επιθεώρηση εργασίας.

2. Να δημιουργήσουμε ένα σαφές, σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Έναν φορολογικό κώδικα που θα διαρκέσει μια δεκαετία. Χωρίς αιφνιδιαστικές αλλαγές και δυσάρεστες εκπλήξεις ανάλογα με το πώς θα ξυπνήσει ο πρωθυπουργός ένα πρωί.

Εμείς θέλουμε έναν φορολογικό κώδικα με δύο συντελεστές φορολογίας για τις εταιρείες. 17% και 24%.  Έτσι σχεδόν το 97% των επιχειρήσεων θα δουν τον φόρο τους να μειώνεται σημαντικά. Και απειροελάχιστη αύξηση θα έχουν εκείνες οι λίγες που έχουν ετήσιο κέρδος πάνω από 220.00 ευρώ.  

Πρόκειται για μια μεταρρύθμιση που θα αυξήσει τα δημόσια έσοδα. Και θα είναι δίκαια.

Και για τα φυσικά πρόσωπα: ενιαία φορολόγηση των εισοδημάτων τους από κάθε πηγή  με νέα, προοδευτική κλίμακα, με αφορολόγητο στα 10.000 ευρώ για όλους.

Με μείωση, επίσης, των άδικων έμμεσων φόρων, κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος και χωρίς την παράλογη προκαταβολή φόρου.

Ένα φορολογικό σύστημα που θα βασίζεται στην ανταποδοτικότητα, στην αίσθηση των πολιτών ότι οι φόροι τους πιάνουν τόπο σε ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος για όλες και όλους.

Που θα βασίζεται στην εμπιστοσύνη, στη σιγουριά δηλαδή ότι τα χρήματα των φορολογούμενων δεν σπαταλούνται δεξιά και αριστερά σε απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων σε ημέτερους.

Που θα βασίζεται, τέλος, στη διαφάνεια και δεν θα υπάρχουν μαφίες εφοριακών που εκβιάζουν επιχειρηματίες ή προσπαθούν να εξοντώσουν μέσα ενημέρωσης που είναι “ενοχλητικά” για την εξουσία.

3. Να ανακατανείμουμε, επίσης, τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας.

Που η συντριπτική πλειονότητα δεν έχει πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό και πολλές από αυτές ασφυκτιούν από τα χρέη.

Χωρίς μικρές επιχειρήσεις 5 έως 15 εργαζομένων, οι οποίες παράγουν προστιθέμενη αξία από τον παραγωγικό τομέα και από τη μεταποίηση έως τις υπηρεσίες, δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει σταθερότητα. Θα τις στηρίξουμε, δεν θα τις κλείσουμε.

4. Να υλοποιήσουμε μια δίκαιη και συμπεριληπτική πράσινη μετάβαση, που δεν θα αφήσει πίσω της χιλιάδες αβοήθητους άνεργους πολίτες.

5. Να σχεδιάσουμε ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα για το τεράστιο θέμα της στέγασης. Για την ανεξάρτητη διαβίωση και χειραφέτηση των νέων, ώστε να βελτιωθούν σταδιακά και οι δημογραφικοί δείκτες.

6. Να αντιμετωπίσουμε σοβαρά το υπέρογκο ιδιωτικό χρέος, παρέχοντας τη δυνατότητα στην Αναπτυξιακή Τράπεζα να αγοράζει από τα funds και τους servicers τα κόκκινα δάνεια των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Να προστατέψουμε την πρώτη κατοικία, την επαγγελματική στέγη, την αγροτική γη.

7. Να χτίσουμε ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Να στηρίξουμε έμπρακτα το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και τους λειτουργούς του.

Να δώσουμε έμφαση στην επαρκή χρηματοδότηση, την ποιότητα και την εξωστρέφεια της εκπαίδευσης, και μαζί με την εκπαίδευση, φυσικά, και της έρευνας.

8. Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, που θα έχουν προστιθέμενη αξία για την εθνική οικονομία και δεν θα περιορίζονται στην εισαγωγή προϊόντων ή το real estate.

9. Να αποκαταστήσουμε το κράτος Δικαίου και να διασφαλίσουμε τη λειτουργία του κράτους με διαφάνεια, δίνοντας έμφαση στην πραγματική ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του και όχι στη δημιουργία πρόσθετης ψηφιακής γραφειοκρατίας.

10. Να βελτιώσουμε το δικαστικό σύστημα.

Δεν μας αξίζει να είμαστε στη θέση 27.

Αυτό - ξέρετε - δεν είναι τυχαίο. Είναι επιλογή. Ευνοεί όσους μπαίνουν στην δικαστική διαδικασία από θέση ισχύος.

Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Να βελτιωθεί η ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης.

11. Τέλος, πρέπει να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο ως Αξιωματική Αντιπολίτευση και προσεχώς ως κυβέρνηση την ανάγκη άσκησης μιας ενεργητικής πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, επιδιώκοντας την εμπέδωση αμφίπλευρα σχέσεων ειρήνης και ανάπτυξης αφενός με τους στρατηγικούς μας εταίρους στην Δύση και αφετέρου με τις αναδυόμενες δυνάμεις εξ Ανατολών στη βάση διμερών και πολυμερών επωφελών συνεργασιών στα Βαλκάνια και τη Νοτιανατολική Μεσόγειο.

Την ίδια στιγμή και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι δύναμη πατριωτικής ευθύνης, υπερψηφίζουμε τις αμυντικές δαπάνες, καθώς στηρίζουμε το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. 

Ταυτόχρονα όμως, διατηρούμε το δικαίωμά μας να ελέγχουμε και να κρίνουμε κάθε σχετικό πρόγραμμα ώστε αυτό να υπηρετεί πραγματικά τις επιχειρησιακές ικανότητες χωρίς να υπονομεύει την εθνική οικονομία.

Αυτό είναι ένα μικρό τμήμα του σχεδίου που επεξεργαζόμαστε.

Ενός σχεδίου για μια Ελλάδα ισχυρή και υπερήφανη. Για μια κοινωνία με δικαιοσύνη. Για μια οικονομία παραγωγική και ανθεκτική.

Και αυτό το σχέδιο φιλοδοξούμε να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία που θα κερδίσει τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Αλλά και στις Ευρωεκλογές, όσο δύσκολο κι αν μοιάζει, ο πήχης μπαίνει ψηλά: Στη νίκη.

Εμάς δεν μας αφορά μια μικροαντιπαράθεση μέσα στον προοδευτικό χώρο για το ποιος θα είναι λιγότερο ή περισσότερο δεύτερος.

Αυτό ενδεχομένως να αφορά κάποιους άλλους, που συνεχώς μιλούν στο όνομα της δημοκρατικής παράταξης, αλλά έχουν ξεχάσει ποιος είναι ο ιστορικός ρόλος της δημοκρατικής παράταξης σε αυτή τη χώρα:

Να βρίσκεται απέναντι στη Δεξιά και να την κερδίζει.

Εμείς το θυμόμαστε καλά.

Δεν το ξεχνάμε.

Και δεν το ξεχνά και ο προοδευτικός κόσμος της χώρας. Και θα μας πιστώσει αυτή τη στάση και θα μας εμπιστευτεί ξανά.

Από τη δική μας πλευρά, δεσμευόμαστε ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο προοδευτικό κοινωνικό ρεύμα νίκης.

Είμαι αισιόδοξος.

Το βλέπω στα  χιλιάδες νέα μέλη που γράφονται στον ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ.

Το βλέπω στην καθημερινή μου επαφή με τους πολίτες. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία γιγαντώθηκε μέσα από την επαφή του με τα ίδια κοινωνικά στρώματα που σήμερα αναζητούν ξανά κάτι παραπάνω από το λίγο, κάτι καλύτερο την αδιαφορία.

Από τη στιγμή που είμαστε καθημερινά δίπλα στους πολίτες, τους ακούμε, τους μιλάμε, διεκδικούμε, προτείνουμε, γινόμαστε η φωνή τους, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα ξανακερδίσουμε:

Πρώτα το ενδιαφέρον τους.

Μετά την εμπιστοσύνη τους.

Και στην κάλπη, την ψήφο τους.

Σας ευχαριστώ πολύ».