Αντώνης Βγόντζας: Η σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου (vid)

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών ο δικηγόρος και πολιτικός, Αντώνης Βγόντζας. Είχε σπουδάσει νομικά, οικονομικά και οικονομικά μαθηματικά στην Αθήνα, την τότε Δυτική Γερμανία και τη Φινλανδία και ασκεί τη δικηγορία από το έτος 1971. Υπήρξε συνήγορος σε δίκες που σημάδεψαν την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Ορισμένες χαρακτηρίστηκαν ως ιστορικές.

Παράλληλα, είχε διατελέσει διευθυντής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου στην τελευταία κυβέρνησή του (1993 - 1996), γενικός γραμματέας στα υπουργεία Υγείας και ΠΕΧΩΔΕ και νομικός σύμβουλος στα υπουργεία Δικαιοσύνης, Παιδείας και Προεδρίας της Κυβέρνησης.

Υπερασπίστηκε μαζί με τον Χρήστο Ροκόφυλλο τον Ανδρέα Παπανδρέου και στα αγγλικά δικαστήρια κατά του γνωστού περιοδικού ΤΙΜΕ για τη βάναυση προσβολή της προσωπικότητάς του από χυδαιότητες των αντιπάλων του. Είχε ουσιαστική συμβολή στον εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης με συμμετοχή σε πολλές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές.

Σε άρθρο που είχε γράψει ο Αντώνης Βγόντζας στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» είχε αναφέρει για τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Γίνεται μια προσπάθεια υπόγειας υπονόμευσης του έργου του Ανδρέα και της ζωής του. Σ’ αυτό βοήθησαν και πολλοί «δικοί» του. Άλλοι από δειλία. Άλλοι ως ιδανικοί καιροσκόποι. Άλλοι ως μανιακοί τυχοδιώκτες της Ιστορίας. Πρέπει να θυμίσουμε το τιτάνιο έργο του Ανδρέα. Μερικοί από εμάς θυμόμαστε μόνο τις λέξεις που μας επιτρέπουν προσωπικά ιδεολογική και συναισθηματική χαλάρωση. Διαμόρφωσε, όσο κανένας άλλος, ένα πολιτικό σύστημα, κτισμένο πάνω σε καθαρές και σταθερές ιδεολογικές επιλογές. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, από διαφορετικό μετερίζι ο καθένας τους, συνδιαμόρφωσαν τη Μεταπολίτευση. Μια ιστορική περίοδο που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία του ελληνικού πολιτικού θεάτρου. Ικανή να αντιμετωπίσει όποιες πολιτικές κρίσεις ανεφύησαν επί περίπου τρεισήμισι δεκαετίες. Η αποτυχία αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης του 2008 οφείλεται αποκλειστικά στην περίοδο των επιγόνων, που είχαν την αλαζονεία να αρνηθούν μια μεγάλη αξία της Μεταπολίτευσης, που ήταν ο εσωτερικός και ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των φυσικών ηγετών των μεγάλων πολιτικών χωρών».

«Κατηγόρησαν τον Ανδρέα για λαϊκισμό. Και επιλέγουν αποσπασματικά φράσεις του και λόγια του. Λησμονούν τις εποχές. Λησμονούν τις πραγματικές περιστάσεις. Λησμονούν ακόμα και τις πράξεις των συγχρόνων του. Ας δείξουν έστω και μια εκτελεστή απόφαση του Ανδρέα που δεν εξυπηρετούσε τα εθνικά μας συμφέροντα. Μάλλον μπέρδεψαν τον λαϊκισμό με την αγάπη του λαού μας στο πρόσωπό του. Μια αγάπη αμφίδρομη και σταθερή. Κατηγόρησαν τον Ανδρέα για αυταρχισμό. Προφανώς θέλουν να καλύψουν τις αδυναμίες κατανόησης των ιστορικών νόμων και τάσεων. Ο Ανδρέας άκουγε. Ο Ανδρέας συνομιλούσε. Με όσο πιο πολλούς μπορούσε. Ο Ανδρέας έδινε αρμοδιότητες και εξουσίες στους συνεργάτες του. Δεν έμπλεκε στα πόδια τους. Μόνο όταν διαπίστωνε το αδιέξοδο των πολιτικών αποφάσεων των συνεργατών του, τότε αφαιρούσε τις αρμοδιότητες από τα χέρια τους και έπαιρνε τις δικές του πρωτοβουλίες. Χωρίς ποτέ να επιβάλει στον άτακτο ή αμελή ή πλημμελή συνεργάτη του έναν ιδιόμορφο πολιτικό θάνατο», συμπληρώνει.