Ευρωεκλογές 2024: Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την επιβίωση της ΕΕ; Υποψήφιοι και υποψήφιες απαντούν στο ερωτηματολόγιο του ethnos.gr

Στην τελική ευθεία για τις Ευρωεκλογές 2024, το ethnos.gr επιχειρεί να γνωρίσει καλύτερα υποψήφιους και υποψήφιες, μέσα από τις ερωτήσεις του. Την τελευταία εβδομάδα πριν τις κάλπες, συζητάμε την επόμενη μέρα της ΕΕ. 

«Είμαι αντίθετη με τις πολιτικές δυνάμεις που επιλέγουν το φθηνό και αδιέξοδο εμπόριο στείρου εθνικισμού»

Νιόβη Χριστοπούλου - ΝΔ

Η Παναγιώτα Νιόβη Χριστοπούλου είναι δικηγόρος Αθηνών, Νέας Υόρκης και Ουάσιγκτον. Στην παρούσα φάση εργάζεται ως σύμβουλος σε μεγάλες εταιρείες οι οποίες δραστηριοποιούνται στον τομέα της ψηφιακής τεχνολογίας και της καινοτομίας, με ιδιαίτερη εστίαση στην Τεχνητή Νοημοσύνη και τα παγκόσμια συστήματα πληρωμών (fintech). Μετέχει επίσης ενεργά, ως venture partner σε εταιρείες μόχλευσης κεφαλαίων σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Προηγουμένως και για αρκετά χρόνια, εργάστηκε σε διεθνή δικηγορικά γραφεία, με έδρα στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, ως δικηγόρος εξειδικευμένη σε συγχωνεύσεις, εξαγορές και επενδύσεις ιδιωτικού κεφαλαίου. Σταδιοδρόμησε ως νομική σύμβουλος στον κολοσσό Amazon, και συγκεκριμένα στον τομέα των παγκόσμιων συστημάτων πληρωμών (fintech). Η μητρική της γλώσσα είναι τα ελληνικά και μιλά άπταιστα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ισπανικά. Ως προς την πανεπιστημιακή παιδεία της, είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, στο Πανεπιστήμιο του Leuven (πρόγραμμα Erasmus). Ακολούθησε δεύτερο στάδιο μεταπτυχιακών, στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη, όπου και αρίστευσε (J.D., Stone Scholar, LL.M.). Το πάθος και το όραμά της, είναι να συνδέει τις καινοτόμες ιδέες με το πνευματικό δυναμικό της Ελλάδας, με τους ταλαντούχους συμπατριώτες της, λειτουργώντας ως σύνδεσμος με το πεδίο του διεθνούς επενδυτικού κεφαλαίου, με στόχο να συμβάλλει στην προώθηση της εξωστρέφεια και την ανάπτυξη της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Η Παναγιώτα Νιόβη Χριστοπούλου ασχολείται συστηματικά με τις διατλαντικές πολιτικές, ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ, ειδικά στους τομείς της ασφάλειας και της ηθικής διακυβέρνησης, σε ολόκληρο το φάσμα της Τεχνητής Νοημοσύνης, καθώς και με ζητήματα δεοντολογίας και ορθών πρακτικών στη διαχείριση των δεδομένων, τις ψηφιακές πολιτικές κ.λ.π. Συμμετέχει συχνά ως ομιλήτρια σε συνέδρια για την Τεχνητή Νοημοσύνη, την καινοτομία, και τις νεοφυείς επιχειρήσεις. Είναι μέλος της επιτροπής για την Παγκόσμια Ψηφιακή Οικονομία του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου, Professional in Residence- Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (CUNY), μέντορας στο Πρόγραμμα Καινοτομίας της ΑΣΟΕΕ, και δραστηριοποιείται στον σύλλογο αποφοίτων του Columbia Business School στη Νέα Υόρκη. Έχει διατελέσει μέντορας στην διεθνή οργάνωση Endeavor, μέλος του Δ.Σ. του Carnegie Council for Ethics in International Affairs (NY), μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Ελληνοαμερικανών Τραπεζιτών, μέλος του Δ.Σ. του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου (ΝΥ). Κατάγεται από το χωριό Νάσια Αχαίας και Παναγίτσα Αρκαδίας, γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Μαρούσι, ζει στη Νέα Υόρκη με την οικογένεια της και είναι μητέρα δύο αγοριών, τα οποία, μάλιστα, την προέτρεψαν με ενθουσιασμό να θέσει υποψηφιότητα με τη Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο.

Σε περίπτωση που εκλεγείτε, ποιες είναι οι προτεραιότητες που θα θέσετε;

Σκοπεύω να εργαστώ συστηματικά για τη διαμόρφωση κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Η Ελλάδα έχει εκατό φορές περισσότερους λόγους για να αγωνιστεί για μια Ευρώπη με ισχυρό γεωπολιτικό αποτύπωμα και ισχύ, γιατί εμείς έχουμε δίπλα μας μια χώρα με ξεκάθαρα αναθεωρητικά σχέδια.

Φιλοδοξώ, επίσης, να συμβάλω σε αποφάσεις ώστε η Ευρώπη – και μαζί και η Ελλάδα – να βρεθεί στην πρωτοπορία των αλλαγών της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης. Να μετατρέψουμε αυτή την τεκτονική αλλαγή σε νέες επενδύσεις, σε νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες και κυρίως σε καλύτερες υπηρεσίες προς τους πολίτες. Παράλληλα, όμως, να λάβουμε και έγκαιρα μέτρα, ώστε να αποτρέψουμε τους κινδύνους: να βοηθήσουμε τη μικρή επιχείρηση, τον γεωργό και τον κτηνοτρόφο, κάθε εργαζόμενο, να εξοικειωθεί με τις νέες τεχνολογίες, να αποκτήσει τις κατάλληλες δεξιότητες, ώστε να μην μείνει κανείς πίσω, να προστατέψουμε την ασφάλεια των δεδομένων και να εγγυηθούμε την προστασία των δικαιωμάτων.

Τέλος, θέλω να βοηθήσω στην διασύνδεση της ομογένειας με τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στην Ευρώπη και να εργαστώ για τη διαμόρφωση προγραμμάτων για την ενίσχυση της ελληνικής παιδείας, για τη νέα γενιά των Ελλήνων που μεγαλώνει εκτός Ελλάδας.     

Όπως δείχνουν οι τελευταίες – μάλλον αρκετές – εκλογικές αναμετρήσεις και τα ποσοστά της αποχής  (και ειδικά στις Ευρωεκλογές), οι ψηφοφόροι έχουν απογοητευτεί από την πολιτική. Τι θα τούς κάνει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους;

Στις ευρωεκλογές του 2019 συμμετείχε μόλις το 50,7% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων των μελών χώρων της Ε.Ε.. Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 58,7%. Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα, προκειμένου να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Το κυριότερο ζητούμενο είναι να διαμορφώσουμε έναν οδικό χάρτη για την επίλυση βασικών προβλημάτων, που απασχολούν το μέσο Ευρωπαίο πολίτη. Οι προκλήσεις που θα κληθεί να διαχειριστεί η νέα ηγεσία των ευρωπαϊκών θεσμών είναι τεράστιες και οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα επηρεάσουν τις ζωές όλων μας. Θα αποκτήσει επιτέλους η Ευρώπη τη γεωπολιτική ισχύ που της αξίζει; Θα προχωρήσει στην αναθεώρηση της αγροτικής πολιτικής, για να στηρίξει την προσπάθεια του αγρότη και του κτηνοτρόφου να ενσωματώσει την τεχνολογία και τις έξυπνες καλλιέργειες; Θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της μετανάστευσης με τρόπο ενιαίο και αποτελεσματικό; Θα ανακτήσει η Ευρώπη το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα στην προσέλκυση επενδύσεων και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας;  Ποιες πολιτικές θα επιλέξει για να αντιμετωπίσει μείζονα θέματα, όπως το δημογραφικό, την κλιματική προσαρμογή, τη διεύρυνση, τη συνοχή;  Θα ενισχύσουμε τα συστήματα κοινωνικής προστασίας; Θα διασφαλίσουμε ότι οι εργαζόμενοι και οι μικρές επιχειρήσεις θα μπορούν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον, στη νέα εποχή της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης;              

 Πολλοί θεωρούν ότι η ΕΕ βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή στην οποία θα μπορούσε, είτε να μετεξελιχθεί ολιστικά σε ένα ομοσπονδιακού τύπου μοντέλο, είτε και να διαλυθεί. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την επιβίωσή της;

Το βέβαιο είναι ότι χρειαζόμαστε περισσότερη και όχι λιγότερη Ευρώπη, για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.  Η Ευρώπη πρέπει να κάνει περισσότερα για να χτίσει ξανά το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα και να εγγυηθεί ένα καλύτερο επίπεδο ζωής για τους πολίτες. Χρειάζεται να αξιοποιήσουμε το μέγεθος της ευρωπαϊκής αγοράς, για να δημιουργήσουμε οικονομίες κλίμακας και να ανταποκριθούμε στον εντεινόμενο ανταγωνισμό από τρίτες χώρες. Χρειάζεται μεγαλύτερη συνένωση δυνάμεων στον τραπεζικό, τηλεπικοινωνιακό, ενεργειακό και τεχνολογικό κλάδο.    Χρειάζεται περισσότερες επενδύσεις σε ευρωπαϊκά δίκτυα ενέργειας και διασύνδεσης με άλλες ηπείρους, για φθηνότερη και καθαρότερη ενέργεια. Χρειάζονται περισσότερες κοινές δράσεις για να διασφαλίσουμε πρόσβαση σε κρίσιμες πρώτες ύλες και ομαλές ροές στην εφοδιαστική αλυσίδα.  Χρειάζεται να δημιουργήσουμε ένα περισσότερο αξιοκρατικό περιβάλλον για τους νέους ανθρώπους και τις νέες επιχειρηματικές προσπάθειες. Χρειάζεται να διαμορφώσουμε ικανές δομές εκπαίδευσης και κατάρτισης, για να μην μείνουν πολίτες στο περιθώριο της αγοράς εργασίας.       

Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει τώρα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό με την ψήφο μας να ενδυναμώσουμε την παρουσία της Ελλάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, στη νέα ηγεσία της Ευρώπης: με εκπροσώπους που έχουν την γνώση, την επαγγελματική εμπειρία, ώστε να μην είναι απλοί παρατηρητές, αλλά να συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση των πολιτικών και να προωθούν αποτελεσματικά τα εθνικά συμφέροντα.

Με αφορμή και τις δηλώσεις της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για το κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, ποιες είναι οι δικές σας «κόκκινες γραμμές» για την επόμενη μέρα της ΕΕ (όσον αφορά τη συγκρότηση οργάνων, τη λειτουργία των ευρω-ομάδων κλπ.);

Το μέλλον των συνεργασιών που θα προκύψουν για τη διαμόρφωση της νέας ηγεσίας της Ευρώπης δεν μπορεί να το διαμορφώσει η άποψη του ενός. Είναι κάτι που απαιτεί συλλογικές αποφάσεις. Ωστόσο, δε θα αποφύγω την ερώτηση και θα καταθέσω την προσωπική μου άποψη. Είμαι αντίθετη με τις πολιτικές δυνάμεις που επιλέγουν το φθηνό και αδιέξοδο εμπόριο στείρου εθνικισμού. Πιστεύω στον πατριωτισμό της ευθύνης. Όλοι οι πολίτες της Ευρώπης, για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι αντιμέτωποι με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η κίνηση αυτή προκαλεί εκ των πραγμάτων τεράστιο θέμα ασφάλειας για όλους μας. Ο πατριωτισμός της ευθύνης απαιτεί να ενώσουμε δυνάμεις και να αποκτήσουμε επιτέλους ως Ευρώπη κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα. Αυτό για μένα είναι η κόκκινη γραμμή.

Η μεσαία τάξη στην Ευρώπη βρίσκεται υπό πίεση. Ύφεση, ακρίβεια, εγκληματικότητα αλλά και ανασφάλεια μπροστά στην τεχνολογική επανάσταση που έρχεται και καταργεί εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Οι πολιτικές που μας προτείνουν οι ακραίες πολιτικές δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις είναι αδιέξοδες, καταστροφικές. Και αυτό για μένα είναι κόκκινη γραμμή.

Οι πολίτες της Ευρώπης πρέπει να συμμετέχουν και να δώσουν δύναμη στις υπεύθυνες μεταρρυθμιστικές πολιτικές δυνάμεις, που πιστεύουν ότι η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει τώρα.             

Σε ένα παγκόσμιο «ζοφερό» τοπίο (με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, την κινεζική οικονομία που γιγαντώνεται απειλητικά την ίδια ώρα που, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα – όπως των γυναικών στα σώματά τους – αμφισβητούνται), ποια είναι τα μεγαλύτερα διακυβεύματα των Ευρωεκλογών 2024;

Η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει τη γεωπολιτική ισχύ που της αξίζει. Πρέπει να αποκτήσει κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα, να υπερασπιστεί στην πράξη τα σύνορά της και τις αναθεωρητικές βλέψεις της Ρωσίας και όχι μόνο.

Η Ευρώπη πρέπει να ανακτήσει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην προσέλκυση των επενδύσεων και να στηρίξει την παραγωγική της βάση έναντι τρίτων χωρών, όπως η Κίνα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν το κάθε κράτος μέλος το επιχειρεί μόνο του. Χρειάζεται να ενώσουμε δυνάμεις και να εκμεταλλευτούμε το μεγάλο μέγεθος της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς.

Η Ευρώπη είναι σήμερα πρωτοπόρα στη ρύθμιση και στην προστασία δεδομένων και ασφάλειας απέναντι στην επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης. Έχει όμως μείνει πίσω στην παραγωγή τεχνολογίας. Πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις, για να βοηθήσουμε τη μετατροπή των αποτελεσμάτων της έρευνας σε νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες, να δημιουργήσουμε ισχυρές δομές κατάρτισης και εκπαίδευσης για να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή των νέων και των εργαζομένων στο νέο τεχνολογικό κόσμο που δημιουργείται.

Η Ευρώπη πρέπει να καταπολεμήσει τα δίκτυα παράνομης διακίνησης μεταναστών σε επιχειρησιακό και νομοθετικό επίπεδο. Πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος σε όλους αυτούς που εμπορεύονται και εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο και ιδιαίτερα τις γυναίκες. Οι πολίτες έχουν τη δύναμη, με την ψήφο τους, να επηρεάσουν τις εξελίξεις και να διαμορφώσουν ένα καλύτερο μέλλον για όλους.  

«Είναι ανάγκη οι υποψήφιοι να πείσουμε τους ψηφοφόρους πως η αποχή δεν είναι λύση»

Δώρα Τσαμπάζη - ΣΥΡΙΖΑ

Η Δώρα Τσαμπάζη ειναι Δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και το μεταπτυχιακό της είναι στις Ευρωπαϊκές Πολιτικές Νεολαίας Εκπαίδευσης και Πολιτισμού, ενώ η διπλωματική διατριβή είχε αντικείμενο το Δημοκρατικό Έλλειμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και πορτογαλικά. Εργάστηκε σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα της Θεσσαλονίκης όπως το Makedonia TV, Libero 107,4, PAOK web tv και ήταν συνεργάτης της εκπομπής DOT στον ΣΚΑΪ. Ήταν υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας στις Εθνικές Εκλογές Μαΐου και Ιουνίου 2023 με τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Έχει τη δικιά της σειρά επεισοδίων podcast «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια» στο ladylike.gr. Είναι επιστημονική συνεργάτης της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Ήταν παντρεμένη με τον αείμνηστο Ολυμπιονίκη Αλέξανδρο Νικολαΐδη και έχουν μαζί δύο παιδιά. Μετά τον θάνατο του συμμετέχει εθελοντικά σε δράσεις και ομιλίες στο Άλμα Ζωής Θεσσαλονίκης και Πάτρας στηρίζοντας τους συγγενείς καρκινοπαθών.

Σε περίπτωση που εκλεγείτε, ποιες είναι οι προτεραιότητες που θα θέσετε;

Στόχος μου είναι να γίνω η φωνή των μονογονεϊκών οικογενειών, είτε από απώλεια, είτε από κακοποιητικές σχέσεις, είτε από επιλογή, και να δείξω πως τίποτα δεν μας απαγορεύεται και μπορούμε να πετύχουμε ό,τι στόχο έχουμε θέσει. Η στήριξη της μητρότητας από την πολιτεία ώστε να γίνονται δωρεάν εξωσωματικές και κατάψυξη ωαρίων για γυναίκες άνω των 30 ετών. Με ενδιαφέρει πολύ η ουσιαστική στήριξη των καρκινοπαθών, για λόγους που όλοι καταλαβαίνουν. Είναι ανάγκη να αλλάξει η νομοθεσία στην Ε.Ε ώστε ένας ασθενής τελικού σταδίου να έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει κάποιο πειραματικό φάρμακο άμεσα όπως συμβαίνει στην Αμερική, όπου ακολουθούν το μοντέλο «right to try” και δεν χάνεται πολύτιμος χρόνος σε γραφειοκρατικές διαδικασίες που μπορεί να αποβεί μοιραίος. Και φυσικά με απασχολεί ιδιαιτέρως το θέμα της κλιματικής αλλαγής και η προστασία του περιβάλλοντος, που θα αποτελεί σύντομα το νούμερο 1 θέμα παγκοσμίως που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε όλοι μας.

Όπως δείχνουν οι τελευταίες -μάλλον αρκετές- εκλογικές αναμετρήσεις και τα ποσοστά της αποχής  (και ειδικά στις Ευρωεκλογές), οι ψηφοφόροι έχουν απογοητευτεί από την πολιτική. Τι θα τούς κάνει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους;

Δεν σας κρύβω πως αυτό το γεγονός με προβληματίζει και με στεναχωρεί ιδιαίτερα και είναι πολύ ψηλά στην  ατζέντα μου, χαρακτηριστικά σας αναφέρω πως πριν λίγες μέρες συνάντησα μια κοπέλα 24 ετών που δεν είχε ψηφίσει ποτέ ως τώρα και την έπεισα να πάει να ψηφίσει, όχι απαραιτήτως ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Είναι ανάγκη εμείς οι υποψήφιοι να προτάξουμε την προσωπικότητα και τα βιώματα μας (γιατί θεωρώ πως η πολιτική πρέπει να είναι και βιωματική) ώστε να πείσουμε ειδικότερα τους νέους ψηφοφόρους να μας εμπιστευτούν και να τους δώσουμε να καταλάβουν πως η αποχή δεν είναι η λύση αλλά αντιθέτως ενισχύει το πρόβλημα, αφού ουσιαστικά απλά πριμοδοτεί τα ισχυρότερα κόμματα.

Πολλοί θεωρούν ότι η ΕΕ βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή στην οποία θα μπορούσε, είτε να μετεξελιχθεί ολιστικά σε ένα ομοσπονδιακού τύπου μοντέλο, είτε και να διαλυθεί. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την επιβίωσή της;

Βασική προϋπόθεση η ενίσχυση των προοδευτικών δυνάμεων και φωνών σε όλη την Ευρώπη και η ανάσχεση της ανόδου της άκρας δεξιάς. Αν το 2019 μιλούσαμε για άνοδο της ακροδεξιάς σήμερα μιλάμε για επικράτηση της γεγονός που είναι ταυτόχρονα λυπηρό αλλά και επικίνδυνο όχι θεωρητικά αλλά και πρακτικά αφού διακυβεύεται η προστασία του κράτους  δικαίου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η θέση της γυναίκας και μια σειρά από θεμελιώδη ζητήματα. Είναι επιτακτική ανάγκη τα κόμματα της κεντροαριστεράς (ειδικά στη χώρα μας) να αφήσουν τα εγώ τους στην άκρη και να αρχίσουν να βρίσκουν σημεία επαφής και συνεργασίας ώστε να πείσουμε τους πολίτες πως η άκρα δεξιά δεν είναι η λύση για τα προβλήματα αλλά αντίθετα το ίδιο το πρόβλημα. Δυστυχώς το ΕΛΚ και η ΝΔ αντί να είναι απέναντι στην ακροδεξιά αντίθετα να της κλείνουν το μάτι και να ψαρεύουν σε θολά νερά για ψήφους. 

Με αφορμή και τις δηλώσεις της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για το κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, ποιες είναι οι δικές σας «κόκκινες γραμμές », την επόμενη μέρα της ΕΕ (όσον αφορά τη συγκρότηση οργάνων, τη λειτουργία των ευρω-ομάδων κλπ.);

Είναι προφανές πως οι «κόκκινες γραμμές» μου ταυτίζονται με αυτές του κόμματος μου, δεν θα μπορούσα να συνυπάρχω και να συνεργαστώ με άτομα που δεν ασπάζονται τις ταυτοτικές αξίες της αριστεράς για το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την θέση της γυναίκας, την προστασία των μειονοτήτων, της αλληλεγγύης, της ενσυναίσθησης και φυσικά οτιδήποτε δεν ανήκει στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο μου προκαλεί απέχθεια. Έχοντας βιώσει η ίδια και ο σύζυγος μου το σκληρό πρόσωπο της ακροδεξιάς με ευχές για «ψόφους» και «καρκίνους» την περίοδο της συμφωνίας των Πρεσπών δεν θα μπορούσα παρά να είμαι απέναντι και μακριά από παρόμοιες απόψεις, ιδέες και ανθρώπους που τις ασπάζονται και τις εκφέρουν.

Σε ένα παγκόσμιο «ζοφερό» τοπίο (με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, την κινεζική οικονομία που γιγαντώνεται απειλητικά την ίδια ώρα που, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα -όπως των γυναικών στα σώματά τους- αμφισβητούνται), ποια είναι τα μεγαλύτερα διακυβεύματα των Ευρωεκλογών 2024;

Θέσατε ένα εξαιρετικά σοβαρό ερώτημα που ίσως είναι και το πιο καίριο των ημερών. Πράγματι το διακύβευμα των Ευρωεκλογών είναι πολύ μεγάλο καθώς όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα ίσως να απειλείται πλέον η ίδια η ύπαρξη της Ε.Ε. Προφανώς δεν θα εκλέξουμε κυβέρνηση αλλά μπορούμε να ενισχύσουμε τις φωνές και τις δυνάμεις εκείνες που θα μας εκπροσωπήσουν έχοντας σαν γνώμονα πρώτα και κύρια τον πολίτη, και ιδίως τον αδύναμο, η συντριπτική πλειοψηφία των νόμων που ορίζουν τις ζωές μας ψηφίζονται στο Ευρωκοινοβούλιο, για αυτό και σαν ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχουν στόχο μια ευρωομάδα τουλάχιστον 6 ατόμων ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν να κάνουν ότι μέχρι σήμερα, να υπερασπίζονται και αγωνίζονται για το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη, τις μειονότητες και τη θέση των γυναικών.

«Δε χωράει αμφισβήτηση σε αξίες όπως η δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ισότητα»

Ανδρέας Σπυρόπουλος - ΠΑΣΟΚ

Ο Ανδρέας Σπυρόπουλος γεννήθηκε στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας το 1986. Αφού τελείωσαε το Λύκειο Παραμυθιάς σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Μηχανολόγος Μηχανικός – Μηχανικός Παραγωγής Διοίκησης. Τα χρόνια που σπούδαζε στην Ξάνθη δραστηριοποιήθηκε συνδικαλιστικά στην ΠΑΣΠ στην οποία διετέλεσε 2 χρόνια γραμματέας και 3 χρόνια εκπρόσωπος στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου. Το 2010 ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως ελεύθερος επαγγελματίας στην Αθήνα. Παράλληλα, συνέχισε τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ολοκληρώνοντας το μεταπτυχιακό του στην σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Το Μάρτιο του 2013, εκλέχθηκε δεύτερος στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΠΑ.ΣΟ.Κ όπως και το 2015. Στη συνέχεια εκλέχθηκε πρώτος ως μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του κινήματος και έπειτα ορίστηκε υπεύθυνος του Τομέα Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων. Το 2014 ίδρυσε με συνεργάτη του, τεχνική εταιρία στην Αθήνα, διατηρώντας μέχρι και σήμερα ένα πρωτοπόρο δίκτυο μηχανικών σε ολόκληρη την Ελλάδα. Από το 2015 συμμετέχει σε όλα τα κεντρικά όργανα του Κινήματος. Στο 3ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής εξελέγη πρώτος σε ψήφους στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή και στην πρώτη συνεδρίαση του οργάνου εκλέχθηκε Γραμματέας.

Σε περίπτωση που εκλεγείτε, ποιες είναι οι προτεραιότητες που θα θέσετε;

 Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι αναμφισβήτητα μια βασική προτεραιότητα. Αλλά και την Ελλάδα, καθώς βιώνουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης κάθε χρόνο με μεγαλύτερη ένταση. Χρειάζεται στενότερη συνεργασία μεταξύ των κρατών - μελών της Ένωσης. Με ενιαία πολική και κοινά εργαλεία για έργα υποδομών για την αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία που ενισχύουν την πρόληψη, αλλά και διαδικασίες έγκαιρης αποκατάστασης. Επίσης, η κοινή εξωτερική πολιτική και η ενιαία πολιτική άμυνας και ασφάλειας είναι ένα πεδίο που η χώρα μας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι ευρωτουρκικά. Χρειάζεται να γίνει σαφές. Κοινά εργαλεία, όπως ο ευρωστρατός ή η κοινή αγορά αμυντικού εξοπλισμού θα θωρακίσει την Ένωση και τη χώρα μας. Ταυτόχρονα θα περάσουμε από την κατανάλωση στην παραγωγή, με όλα τα θετικά που αυτό συνεπάγεται για την οικονομία. Η αύξηση του ενωσιακού προϋπολογισμού και ο σχεδιασμός κοινών χρηματοδοτικών εργαλείων, όπως το Ταμείο Ευρωπαϊκής Κυριαρχίας, που προτείνουμε θα βοηθήσουν την Ένωση να ανασυγκροτήσει την παραγωγική της βάση και να επαναπατρίσει την παραγωγή από την Κίνα. Όπως και να στηρίξει τον πρωτογενή τομέα που συνδέεται άμεσα με την επισιτιστική επάρκεια και ασφάλεια, αλλά και την κοινωνική συνοχή των περιφερειών της Ευρώπης.

Όπως δείχνουν οι τελευταίες -μάλλον αρκετές- εκλογικές αναμετρήσεις και τα ποσοστά της αποχής  (και ειδικά στις Ευρωεκλογές), οι ψηφοφόροι έχουν απογοητευτεί από την πολιτική. Τι θα τούς κάνει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους;

Η αποχή είναι ένα τεράστιο ζήτημα που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τα πολιτικά κόμματα, αναδεικνύοντας τη σχέση της πολιτικής με τις αποφάσεις που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Στις ευρωεκλογές η αποχή είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο, αν λάβουμε υπόψη μας και την άνοδο της Ακροδεξιάς. Οι Ευρωπαίοι πολίτες τις τελευταίες δεκαετίες με τις διαδοχικές κρίσεις έχουν ένα έντονο αίσθημα ανασφάλειας. Ένα αίσθημα που πηγάζει από τους δυο πολέμους στη γειτονιά της Ευρώπης και τις ευρύτερες γεωπολιτικές αναταράξεις. Αλλά και από την οικονομική ανασφάλεια, που συνδέεται με την περιορισμένη ανταγωνιστικότητα και την υπό ανασυγκρότηση παραγωγική βάση της Ένωσης και έχει επίπτωση στην καθημερινότητά τους. Πιστεύω βαθιά ότι αν ενισχυθούν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες στους οποίους συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ, το μείγμα των πολιτικών θα είναι προς όφελος των λαών. Γιατί θα προχωρήσει η σύγκλιση μέσα από κοινά χρηματοδοτικά εργαλεία και θα ενισχυθούν οι αποφάσεις που θα βελτιώνουν τη ζωή τους στην πράξη.

Πολλοί θεωρούν ότι η ΕΕ βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή στην οποία θα μπορούσε, είτε να μετεξελιχθεί ολιστικά σε ένα ομοσπονδιακού τύπου μοντέλο, είτε και να διαλυθεί. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την επιβίωσή της;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μέχρι σήμερα σε μεγάλο βαθμό θεσμικά και πολιτικά κατακερματισμένη. Η ατελής αυτή ενοποίησή της την εμποδίζει να έχει ουσιαστική δράση κυρίως στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Γεγονός που σήμερα αποτυπώνεται στην αδυναμία της να λάβει αποφάσεις υψηλής επιδραστικότητας, όσον αφορά στους δύο πολέμους που προκαλούν μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή. Απαιτούνται τολμηρά βήματα για τη συγκρότησή της στη λογική της suis generis ομοσπονδίας εθνικών κρατών. Βήματα που σχετίζονται με περισσότερη δημοκρατία εντός των θεσμών και των οργάνων της. Η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι μόνο ο γαλλογερμανικός άξονας και οι αποφάσεις του, όπως επιθυμεί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και η Νέα Δημοκρατία. Είναι και οι χώρες του Νότου, που επλήγησαν τα προηγούμενα χρόνια από τις πολιτικές λιτότητας. Το ΠΑΣΟΚ με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα αγωνιζόμαστε για την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισοτιμίας και της προόδου. Εκεί που τα κράτη θα αποφασίζουν ισότιμα για το κοινό τους μέλλον. Για μια δημοκρατική Ένωση, στην οποία όλα τα κράτη-μέλη, ανεξαρτήτως μεγέθους και οικονομικής ισχύος θα έχουν ισχυρή φωνή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και εν τέλει των αποφάσεων. Έτσι το ευρωπαϊκό όραμα θα γίνει ξανά γοητευτικό και ο στόχος της σύγκλισης θα μπορεί να υπηρετηθεί με πιο συστηματικό τρόπο.

Με αφορμή και τις δηλώσεις της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για το κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, ποιες είναι οι δικές σας «κόκκινες γραμμές », την επόμενη μέρα της ΕΕ (όσον αφορά τη συγκρότηση οργάνων, τη λειτουργία των ευρω-ομάδων κλπ.);

Πριν από λίγες ημέρες, τέσσερις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών,  η κεντρώα φιλελεύθερη Ομάδα Renew, η Ομάδα των Πρασίνων και η Ομάδα της Αριστεράς με ανοιχτή επιστολή κάλεσαν την πρόεδρο της Κομισιόν να αρνηθεί κάθε συνεργασία ή συμμαχία με τα ακροδεξιά κόμματα. Στην πρωτοβουλία αυτή αρνήθηκε να συμμετάσχει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, από το οποίο προέρχεται η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Εμείς ως ΠΑΣΟΚ και ως Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες αποκλείουμε οποιαδήποτε συνεργασία με την Ακροδεξιά και τα κόμματα που υπονομεύουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση και το κοινό μέλλον των ευρωπαϊκών λαών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται σε αξίες όπως η δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ισότητα. Δεν χωράει αμφισβήτηση σε αυτές τις αξίες, που είναι και διαχρονικά οι κόκκινες γραμμές της Δημοκρατικής Παράταξης. Γι’ αυτό  και καλούμε τους πολίτες με τη συμμετοχή τους να αποτρέψουν την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Σε ένα παγκόσμιο «ζοφερό» τοπίο (με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, την κινεζική οικονομία που γιγαντώνεται απειλητικά την ίδια ώρα που, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα -όπως των γυναικών στα σώματά τους- αμφισβητούνται), ποια είναι τα μεγαλύτερα διακυβεύματα των Ευρωεκλογών 2024;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να είναι η εγγυήτρια δύναμη της ειρήνης στην παγκόσμια κοινότητα. Αυτή που προάγει τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και τις δίκαιες διεθνείς σχέσεις και υπερασπίζεται τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ικανή να διασφαλίζει την ασφάλεια και την άμυνά της και να αντιμετωπίζει τις ανισότητες εντός των συνόρων μας. Στη βάση αυτή ως Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες εμπιστευθήκαμε τον Νίκολα Σμιτ, τον Επίτροπο για την Εργασία και τα Κοινωνικά Δικαιώματα, ως υποψήφιο για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Για να μην επιτρέψουμε να ακολουθήσει η Ευρώπη τον δρόμο της λιτότητας και της υποχώρησης του κοινωνικού μοντέλου, όπως έγινε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Για εμάς η δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη είναι το βασικό διακύβευμα των ευρωεκλογών. Εκεί που εμπεδώνεται η ασφάλεια στη γεωπολιτική, οικονομική, εργασιακή και κοινωνική διάστασή της. Πυρήνας του αγώνα μας είναι να καταστήσουμε την Ευρώπη το ασφαλέστερο μέρος για όλους τους ανθρώπους πέρα από κάθε είδους διακρίσεις, φάρο ειρήνης, αλληλεγγύης και συνεργασίας για την παγκόσμια κοινότητα.

 «Η ΕΕ, είναι ένωση των μονοπωλίων και των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, μια φυλακή των λαών»

Θοδωρής Κωτσαντής - ΚΚΕ

Ο Θοδωρής Κωτσαντής είναι Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Υπολογιστών του ΕΜΠ και Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ.

Σε περίπτωση που εκλεγείτε, ποιες είναι οι προτεραιότητες που θα θέσετε;

Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ θα κάνουμε αυτό που υποσχεθήκαμε. Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού και της νεολαίας ενάντια στην ακρίβεια και τον εργασιακό μεσαίωνα, ενάντια στην εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της Υγείας, της Παιδείας, του περιβάλλοντος. Θα παλεύουμε ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας σε δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στις τεράστιες πολεμικές δαπάνες της ΕΕ που δεν σχετίζονται με την άμυνα της χώρας.

Θα είμαστε η φωνή των πολλών μέσα στην Ευρωβουλή, θα μεταφέρουμε τα λαϊκά προβλήματα, θα αποκαλύπτουμε και θα αντιπαλεύουμε κάθε αντιδραστική οδηγία και κατεύθυνση. Και κυρίως θα ενημερώνουμε και θα οργανώνουμε τις αντιστάσεις του λαού και της νεολαίας για να εμποδίζει και να ακυρώνει στην πράξη τις αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ.

Όπως δείχνουν οι τελευταίες -μάλλον αρκετές- εκλογικές αναμετρήσεις και τα ποσοστά της αποχής (και ειδικά στις Ευρωεκλογές), οι ψηφοφόροι έχουν απογοητευτεί από την πολιτική. Τι θα τούς κάνει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους;

Η βάρβαρη πολιτική της ΕΕ που συνδιαμορφώνει και υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, η υποκρισία και η “συμπολιτευόμενη” αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, η δημαγωγία του Βελόπουλου ή της Κωνσταντοπούλου δικαίως προκαλούν τη δυσαρέσκεια, τη δυσπιστία μεγάλου τμήματος του λαού και της νεολαίας.

Αυτός ο κόσμος έχει επιλογή, να στηρίξει το ΚΚΕ, για να τιμωρήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κόμματα που την υμνούν. Η αποχή είναι αδιέξοδη επιλογή και βολική για το σύστημα, αφού μεταφράζεται ως στήριξη ή ανοχή στον αντιλαϊκό κατήφορο. Άλλωστε, στις προηγούμενες εκλογές ξεπέρασε το 50%, αλλά δεν ίδρωσε το αυτί κανενός.

Με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ ο λαός μας μπορεί να στείλει μήνυμα αντίστασης και ελπίδας, γιατί την επόμενη μέρα θα είναι εδώ όλα όσα μας “μαυρίζουν” τη ζωή και θα έχει ανάγκη από έναν ισχυρό σύμμαχο και εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις, στην ευρωβουλή, και εκεί που ανατρέπονται, στον δρόμο του αγώνα.

Πολλοί θεωρούν ότι η ΕΕ βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή στην οποία θα μπορούσε, είτε να μετεξελιχθεί ολιστικά σε ένα ομοσπονδιακού τύπου μοντέλο, είτε και να διαλυθεί. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την επιβίωσή της;

Η ΕΕ είναι μια ένωση των μονοπωλίων και των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, μια φυλακή των λαών. Όλοι αυτοί είναι “μια γροθιά” ενάντια στους ευρωπαϊκούς λαούς και “χίλια κομμάτια” στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για τη μοιρασιά της λείας, του πλούτου, των μεριδίων στις αγορές. Επομένως, το πρόβλημα της ΕΕ είναι δομικό και όχι στην επιλογή “μοντέλου” διαχείρισης των υπαρκτών ανταγωνισμών στο εσωτερικό της. Στον αντίποδα της ΕΕ των λόμπι και των μεγάλων ομίλων, το ΚΚΕ παλεύει για την Ευρώπη των λαών, της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της κοινωνικής ευημερίας, την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Με αφορμή και τις δηλώσεις της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για το κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, ποιες είναι οι δικές σας «κόκκινες γραμμές», την επόμενη μέρα της ΕΕ (όσον αφορά τη συγκρότηση οργάνων, τη λειτουργία των ευρω-ομάδων κλπ.);

Η Μελόνι και συνολικά η ακροδεξιά είναι συστημικές δυνάμεις και μάλιστα “συγκυβερνούν” και συναποφασίζουν για όλα τα κρίσιμα θέματα στα όργανα της ΕΕ μαζί με τους “νεοφιλελεύθερους”, σοσιαλδημοκράτες, πράσινους κ.ά. Η ακροδεξιά θρέφεται από την επίσημη πολιτική της ΕΕ, όπως είναι ο αντικομμουνισμός, η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, η αντιπροσφυγική πολιτική, το πολεμικό παραλήρημα και η πολεμική οικονομία της ΕΕ, που φτάνει να ενισχύει με 100 δισ. το καθεστώς Ζελένσκι και τους ναζί του τάγματος Αζόφ. Πραγματικός αντίπαλος των φασιστικών και ακροδεξιών δυνάμεων είναι το εργατικό-λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα που έχει αποδείξει ότι μπορεί να τις απομονώσει και να τσακίσει το αυγό του φιδιού. Επειδή τέτοιοι ακροδεξιοί δημαγωγοί σηκώνουν κεφάλι και στη χώρα μας, η ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να τους αφήσει στο περιθώριο και να τους κόψει τη φόρα.

Σε ένα παγκόσμιο «ζοφερό» τοπίο (με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, την κινεζική οικονομία που γιγαντώνεται απειλητικά την ίδια ώρα που, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα -όπως των γυναικών στα σώματά τους- αμφισβητούνται), ποια είναι τα μεγαλύτερα διακυβεύματα των Ευρωεκλογών 2024;

Αυτό το “ζοφερό” τοπίο έχει ονοματεπώνυμο. Είναι ο καπιταλισμός με τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, τις αγιάτρευτες αντιθέσεις και τον ανελέητο πόλεμο για το ξαναμοίρασμα των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των σφαιρών επιρροής. Στο επίκεντρο είναι πλέον η μάχη ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα για την πρώτη θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Σε αυτό το τοπίο οι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να διαλέξουν στρατόπεδο ιμπερια-ληστών, να χύσουν το αίμα τους για τα μεγάλα συμφέροντα, να κάνουν θυσίες για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των “επενδυτών”, να αποδεχτούν ως “κανονικότητα” οι νέες γενιές να ζούνε χειρότερα από τους γονείς τους.

Αντίθετα, η ελπίδα βρίσκεται στην κοινή πάλη των λαών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή κάθε χώρας, όπως δείχνει ο φοιτητικός ξεσηκωμός στα αμερικανικά πανεπιστήμια για να σταματήσει η σφαγή στην Παλαιστίνη. Η ελπίδα βρίσκεται στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των αγροτών, των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη. Με αυτές τις “συμμαχίες” και με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού, που μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, συμμετέχουμε στις ευρωεκλογές και θεωρούμε πως η ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να στείλει και πανευρωπαϊκό μήνυμα αντεπίθεσης.

«Η Ευρώπη να ανταποκρίνεται και στις προσδοκίες των πολιτών, για κοινωνική ασφάλεια και αξιοπρεπή ζωή»

Σε περίπτωση που εκλεγείτε, ποιες είναι οι προτεραιότητες που θα θέσετε;
Πρώτα από όλα, το διατροφικό μας σύστημα και το αποτύπωμά του στο περιβάλλον και στην υγεία όλων μας: καταναλωτών αλλά και αγροτών και εργατών γης. Η ανθρώπινη ευημερία ξεκινάει από την τροφή μας. Σήμερα τρώμε δηλητήρια και αρρωσταίνουμε, οι αγρότες γίνονται όμηροι εταιρειών τύπου Monsanto που ελέγχουν την τροφή μας, η ελληνική ύπαιθρος συνεχίζει να ερημώνει, οι τιμές για τους τροφίμων γίνονται απλησίαστες χωρίς να επωφελούνται ούτε οι αγρότες. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, κόντρα στις προτάσεις των Πράσινων, εξακολουθεί να ευνοεί τα πολύ μεγάλα αγροκτήματα της Βόρειας Ευρώπης, με τις απέραντες πεδιάδες και τις απεριόριστες δυνατότητες άρδευσης: τα 2/3 της ελληνικής γης δεν χωρούν σε αυτό το μοντέλο.
Πρόσφατα άκουσα κάτι σουρεαλιστικό: αγαπώ τον σουρεαλισμό, αλλά με ξεπερνάει κατά πολύ να ακούω τον κ. Μητσοτάκη, που η πολιτική του οικογένεια διαμόρφωσε και ψήφισε την ΚΑΠ, να καταγγέλλει για τα αδιέξοδά της τους… Πράσινους που είχαν διαφωνήσει και δεν την ψήφισαν. Με ενδιαφέρει λοιπόν να αγωνιστώ για βιώσιμη αναθεώρηση της ΚΑΠ που να καλύπτει και τα ιδιαίτερα δεδομένα του Νότου, προς όφελος του περιβάλλοντος, της ανθρώπινης υγείας, της ευζωίας των ζώων, αλλά μιας ζωντανής υπαίθρου με αγρότες που να νιώθουν ότι η συμβολή τους όντως αναγνωρίζεται και ανταμείβεται κοινωνικά και οικονομικά.
Επείγον είναι να αλλάξουμε και τα πρότυπα διατροφής, με στροφή στη μεσογειακή και φυσική διατροφή και σταδιακή έξοδο από την εντατική, βιομηχανική κτηνοτροφία. Η κατάργηση των τεράστιων ευρωπαϊκών επιδοτήσεων της τελευταίας με μεταφορά τους στις βιώσιμες καλλιέργειες απευθείας για τη διατροφή μας, μπορεί να κάνει σημαντικό φθηνότερο το τραπέζι της μεσογειακής και φυτικής διατροφής, αυξάνοντας παράλληλα και τα εισοδήματα των αγροτών.
Ως Ελληνίδα, τέλος, νιώθω την ανάγκη να γίνουν ουσιαστικά βήματα και για την Πράσινη Μετάβαση, που εδώ φθάνει ανεπαρκής και αλλοιωμένη, κυρίως από συμφέροντα κατασκευών και αερίου που ελέγχουν και τις ΑΠΕ. Προωθούμε Ενεργειακή Δημοκρατία ώστε να επωφελούμαστε όλοι και να τερματιστεί η ομηρεία σε ανεξέλεγκτες τιμές ρεύματος, επιδιώκουμε εξοικονόμηση στο έπακρο με κορμό μαζικές αναβαθμίσεις κτιρίων και αναβαθμισμένους σιδηροδρόμους παντού, απαιτούμε δίκαιη χωροθέτηση των ΑΠΕ με ελαχιστοποίηση του οικολογικού τους κόστους, συνολικό εναλλακτικό σχέδιο για τις λιγνιτικές περιφέρειες, βιώσιμη αποκατάσταση των καταστροφών σε Θεσσαλία, Έβρο, Βόρεια Εύβοια.

Όπως δείχνουν οι τελευταίες -μάλλον αρκετές- εκλογικές αναμετρήσεις και τα ποσοστά της αποχής  (και ειδικά στις Ευρωεκλογές), οι ψηφοφόροι έχουν απογοητευτεί από την πολιτική. Τι θα τούς κάνει να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους;
Το κυρίαρχο αφήγημα είναι ότι στις εθνικές εκλέγουμε «αξιόπιστους» διαχειριστές, και ότι οι ευρωεκλογές είναι μια μεγάλη δημοσκόπηση για τις εθνικές. Κάτι τέτοιο αποδίδει ίσως πρόσκαιρα οφέλη σε όσους το προωθούν, αλλά οδηγεί νομοτελειακά σε επέκταση της  απογοήτευσης. Από την άλλη, η απομάκρυνση των πολιτών από την πολιτική λειτουργεί ως λευκή επιταγή προς την εξουσία, και συχνά ανοίγει τον δρόμο για τα χειρότερα.
Στο ΚΟΣΜΟΣ και στον Πράσινο χώρο, προσπαθούμε να δείξουμε στους πολίτες ότι δεν έχουμε πια την πολυτέλεια της αδράνειας. Αν αφήσουμε τα πράγματα όπως εξελίσσονται, ή αν αντιδρούμε μόνο αποσπασματικά, θα έχουμε τη χειρότερη δυνατή έκβαση: και η κλιματική κρίση θα προχωρήσει τελικά ανεξέλεγκτη, και η όποια Πράσινη Μετάβαση «θα πέσει τελικά στα κεφάλια μας». Αντίθετα, οι Πράσινες προτάσεις και η ενεργοποίηση των πολιτών μπορούν να προωθήσουν Κλιματική Δικαιοσύνη: η Πράσινη Μετάβαση μπορεί να γίνει το νέο κλειδί (και) για την κοινωνική συνοχή, η Ενεργειακή Δημοκρατία μπορεί να μας δώσει μεγαλύτερο έλεγχο στη ζωή μας. Ένα θετικό αποτέλεσμα για το ΚΟΣΜΟΣ, θα φέρει τα ζητήματα αυτά στο προσκήνιο, διευρύνοντας και τις δυνατότητες για ενεργοποίηση των πολιτών.

Πολλοί θεωρούν ότι η ΕΕ βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή στην οποία θα μπορούσε, είτε να μετεξελιχθεί ολιστικά σε ένα ομοσπονδιακού τύπου μοντέλο, είτε και να διαλυθεί. Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την επιβίωσή της;
Το σημερινό διακυβερνητικό μοντέλο της Ε.Ε. έχει φθάσει στα όριά του: βασικότερο από αυτά, είναι ότι οι ισχυρότερες κυβερνήσεις έχουν συντριπτικά μεγαλύτερη επιρροή στις κοινές αποφάσεις, ενώ λογοδοτούν μόνο στα εθνικά τους ακροατήρια. Για τους Πράσινους, μετεξέλιξη της Ευρώπης σε ομοσπονδία δεν σημαίνει ψήφο εμπιστοσύνης στις «Βρυξέλλες», αλλά απαραίτητο και επείγοντα εκδημοκρατισμό: σκεφτείτε μόνο ότι, σε μια απευθείας εκλογή, τα 130 εκ. πολιτών στον ευρωπαϊκό Νότο (πλην Γαλλίας) θα είχαν σχεδόν το ίδιο βάρος με τα 140 εκ. πολιτών του γαλλογερμανικού άξονα. Σε ποιο άλλο πλαίσιο θα μπορούσε να ισχύσει τέτοια ισοτιμία;
Για να έχει μέλλον, όμως, η Ευρώπη δεν αρκεί μόνο ένα θετικό θεσμικό πλαίσιο. Η Ευρώπη χρειάζεται να ανταποκρίνεται και στις προσδοκίες των πολιτών της, για κοινωνική ασφάλεια και αξιοπρεπή ζωή. Την ίδια στιγμή, όμως, το παραδοσιακό εξαγωγικό μοντέλο του ευρωπαϊκού Βορρά έχει φτάσει πια στα όριά του και δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως μέχρι τώρα. Οι Πράσινες προτάσεις που το αμφισβητούσαν ήδη από το 2008 με εναλλακτικές προτάσεις όπως το Green New Deal και το Σύμφωνο Βιώσιμης Ευημερίας, μπορούν να έχουν κομβικό ρόλο στη μετάβαση σε ένα σταθερότερο και πιο βιώσιμο μοντέλο οικονομίας και παραγωγής. Στο κοινό Μανιφέστο των Πράσινων κομμάτων, δίνεται μεγάλη έμφαση στην αναδιανομή εισοδημάτων,  μέσα από τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και την αναβάθμιση σειράς δωρεάν δημόσιων υπηρεσιών προς τους πολίτες. .
 
Με αφορμή και τις δηλώσεις της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για το κόμμα «Αδελφοί της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, ποιες είναι οι δικές σας «κόκκινες γραμμές », την επόμενη μέρα της ΕΕ (όσον αφορά τη συγκρότηση οργάνων, τη λειτουργία των ευρω-ομάδων κλπ.);
Στους παροικούντες την ευρωπαϊκή Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι η επίσημη ευρωπαϊκή Δεξιά  του κ. Μητσοτάκη και του κ. Βέμπερ, είναι σήμερα πιο σκληρή παρά ποτέ. Στόχος της είναι να αντικαταστήσει τη σημερινή πλειοψηφία συντηρητικών-φιλελεύθερων-σοσιαλδημοκρατών στο ευρωκοινοβούλιο, με μια κατά πολύ δεξιότερη συμμαχία συντηρητικών-φιλελεύθερων με τη «μετριοπαθή» ακροδεξιά της κ. Μελόνι και (πιθανότατα) του κ. Όρμπαν. Στην τελευταία συμμετέχουν επίσης η Ελληνική Λύση, το ισπανικό Vox, αλλά και η προηγούμενη αυταρχική πλειοψηφία της Πολωνίας. Κάπου είχα διαβάσει ότι στην Ουγγαρία του κ. Όρμπαν 1 στους 10 Ούγγρους έχουν αναγκαστεί να φύγουν στο εξωτερικό, γιατί η κυβέρνηση αποκλείει τους υποστηρικτές της αντιπολίτευσης από εργασία, όχι μόνο στον δημόσιο τομέα αλλά και σε κάθε επιχείρηση που παίρνει ευρωπαϊκά κονδύλια. Να γιατί η επίσημη ευρωπαϊκή Δεξιά στήριξε τόσο εύκολα στο ευρωκοινοβούλιο τη «δική της» ΝΔ για τις παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα.
Στο κοινό τους στόχαστρο, είναι και η συρρίκνωση της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, με ανατροπή και ήδη συμφωνημένων πολιτικών, όπως η μείωση των εκπομπών κατά 90% μέχρι το 2040. Αφήγηση τους είναι ότι η χρεωκοπία του (δικού τους) οικονομικού μοντέλου δεν οφείλεται στη δική τους απροθυμία να δουν έγκαιρα ότι τα διεθνή δεδομένα άλλαζαν ραγδαία, όπως προειδοποιούσαν επί χρόνια οι Πράσινοι, αλλά στις δήθεν… «υπερβολές» της Πράσινης Μετάβασης. Με το αφήγημα αυτό οι Φιλελεύθεροι πολέμησαν λυσσαλέα, μέσα από τη γερμανική κυβέρνηση, ακόμη και τις πολιτικές που οι ίδιοι είχαν συμφωνήσει. Ενδεχόμενη οπισθοχώρηση στα θέματα αυτά δεν θα σώσει, βέβαια, τη γερμανική οικονομία, θα προσφέρει όμως σημαντικά πρόσκαιρα κέρδη στα συμφέροντα που την επιδιώκουν, και πιθανόν να ανοίξει και δρόμους για μια Ευρώπη πολύ σκληρότερη σε θέματα «νόμου & τάξης».
Η δική μας λοιπόν πρόταση είναι καθαρή: προοδευτική πλειοψηφία στο νέο ευρωκοινοβούλιο με κορμό τις δυνάμεις των Πράσινων, που στην Ελλάδα εκφράζονται μέσα από το ψηφοδέλτιο του ΚΟΣΜΟΣ και τους Πράσινους-Οικολογία, που το στηρίζουμε. Στο τοπίο που διαμορφώνεται, είναι σημαντικό να υπάρξει ξανά Πράσινος ευρωβουλευτής, ΚΑΙ από τη χώρα μας.
 
Σε ένα παγκόσμιο «ζοφερό» τοπίο (με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, την κινεζική οικονομία που γιγαντώνεται απειλητικά την ίδια ώρα που, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα -όπως των γυναικών στα σώματά τους- αμφισβητούνται), ποια είναι τα μεγαλύτερα διακυβεύματα των Ευρωεκλογών 2024;
Για όλα αυτά, προειδοποιούν από χρόνια οι Πράσινοι, πανευρωπαϊκά: Από το 2014 ζητούσαν επείγουσα απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο που χρηματοδοτεί τον πόλεμο, το 2020 πρωταγωνίστησαν στην πρωτοβουλία 1000+ Ευρωπαίων κοινοβουλευτικών κατά της προσάρτησης της Κοιλάδας του Ιορδάνη από τον Νετανιάχου (πρωτοβουλία όπου απουσίαζαν ΟΛΑ τα τότε ελληνικά κόμματα). Από την Ινδία μέχρι την Ουγγαρία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, η ακροδεξιά συντονίζεται και σε παγκόσμιο επίπεδο, σήμερα (και) με επιθετική υποστήριξη της ισραηλινής πολιτικής. Η ριζική αλλαγή των (αρχικά από τη Δύση, αλλά τελικά υπέρ της Κίνας) κανόνων του παγκόσμιου εμπορίου, που κατοχυρώνουν ως θεμιτό εμπορικό πλεονέκτημα τις εκπτώσεις στο περιβάλλον και τα εργασιακά δικαιώματα, είναι επίσης σταθερά και επίμονα στην Πράσινη Ατζέντα ήδη από τη δεκαετία του 1990.
Παράλληλα λοιπόν με τα «εσωτερικά» ευρωπαϊκά διακυβεύματα για βιωσιμότητα, κοινωνική συνοχή  και δημοκρατία, είναι ζωτικό η Ευρώπη να γίνει διεθνώς μια σταθερή δύναμη ειρήνης και δικαιοσύνης, χωρίς εκπτώσεις από το Διεθνές Δίκαιο αλλά και χωρίς νέες δεκαετίες Ψυχρών Πολέμων που θα τορπίλιζαν την επείγουσα παγκόσμια συνεργασία για το κλίμα.
Οι Πράσινες προειδοποιήσεις δυστυχώς δικαιώνονται. Ευτυχώς όμως συνοδεύονται και από προτάσεις που μπορούν να δώσουν διεξόδους.