Ανδρουλάκης στο Έθνος: Δεν ακούσαµε µια συγγνώµη από τους «Πολάκηδες» του ΣΥΡΙΖΑ

Η τρίτη διερευνητική εντολή πρέπει να µείνει στα χέρια του ΚΙΝΑΛ και να αποκλειστεί η πιθανότητα η Χρυσή Αυγή να καταλάβει την τρίτη θέση, τονίζει ο Νίκος Ανδρουλάκης, επισηµαίνοντας παράλληλα ότι το κόµµα του πρέπει να στοχεύσει ψηλά και στις προσεχείς ευρωεκλογές. Το κορυφαίο στέλεχος του ΚΙΝΑΛ, που διεκδικεί την επανεκλογή του στην Ευρωβουλή, εκτιµά ότι ένα διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές θα επιβεβαιώσει εν όψει των εθνικών εκλογών την αλλαγή των σηµερινών πολιτικών συσχετισµών.

Κύριε Ανδρουλάκη, από τις πρώτες ηµέρες της περιοδείας σας ανά την Ελλάδα, η εκτίµησή σας ότι είναι εφικτός ο στόχος του ΚΙΝΑΛ για διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές ισχύει;

Στις προηγούµενες ευρωεκλογές, κόντρα σε δύσκολες συνθήκες και µε σηµαντική κυβερνητική φθορά, καταφέραµε να σταθούµε όρθιοι παίρνοντας το 8%. Σήµερα, απέναντι σε µια παραπαίουσα κυβερνητική πλειοψηφία και σε µια αλαζονική Νέα ∆ηµοκρατία, το Κίνηµα Αλλαγής οφείλει να στοχεύσει ψηλά. Εν όψει των εθνικών εκλογών, ένα διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές θα επιβεβαιώσει ότι η αλλαγή των σηµερινών πολιτικών συσχετισµών είναι εφικτή και περνά µέσα από την ενίσχυση της δηµοκρατικής παράταξης. Ψήφος στο ΚΙΝΑΛ σηµαίνει ήττα του νέου δικοµµατισµού και δηµιουργία προοπτικών για προοδευτικές αλλαγές στη χώρα. Η πραγµατική ήττα της Ν∆, η οποία µας οδήγησε στην κρίση, και του ΣΥΡΙΖΑ, που βύθισε τη χώρα ακόµα πιο βαθιά σε αυτή, θα είναι η ενδυνάµωση του ΚΙΝΑΛ.

Χωρίς τρίτη διερευνητική εντολή, το ΚΙΝΑΛ πρέπει να µείνει στην αντιπολίτευση;

Η τρίτη διερευνητική εντολή πρέπει, επιτέλους, να φύγει από τα χέρια της νεοναζιστικής συµµορίας. Η δηµοκρατική παράταξη θα τη διαχειριστεί µε υπευθυνότητα, λαµβάνοντας υπόψη της τους µετεκλογικούς πολιτικούς συσχετισµούς που θα έχουν διαµορφωθεί. Το µόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα στήσουµε επικοινωνιακό σόου, όπως έκανε ο κ. Τσίπρας το 2012, αλλά θα σεβαστούµε τις θεσµικές διαδικασίες που προβλέπονται από το Σύνταγµα.

Είναι, πιστεύετε, για τον κ. Τσίπρα ανοιχτό το ενδεχόµενο εκλογικού αιφνιδιασµού για τον Μάιο;

Ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει επανειληµµένως ότι προτάσσει το κοµµατικό συµφέρον έναντι του εθνικού. Κατά συνέπεια, οι εκλογές θα διεξαχθούν οποτεδήποτε ο ίδιος κρίνει ότι είναι καλύτερα για το εκλογικό ποσοστό του καταρρέοντος ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται, πάντως, ότι δεν του είναι εύκολο να αποχωριστεί την καρέκλα της εξουσίας. Θα είναι πρωτοφανές πανευρωπαϊκά να γίνουν εθνικές, ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές την ίδια µέρα. Αυτό θα υπονοµεύσει την ύπαρξη ενός διαλόγου για τα µεγάλα προβλήµατα που αφορούν τη χώρα µας, για τα οποία τα κόµµατα πρέπει να τοποθετηθούν ξεκάθαρα. Αν συµβεί κάτι τέτοιο, θα είναι γιατί ο ίδιος θα θέλει να αποχωρήσει, κρυπτόµενος, από το Μαξίµου.

Σκάνδαλο, σκευωρία, στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων, συκοφάντες, όλα στο φως και εκλογές. Λέξεις και φράσεις γύρω από την υπόθεση Novartis. Η αντίδραση του ΚΙΝΑΛ και του κ. Λοβέρδου είναι µέχρι στιγµής η ενδεδειγµένη ή θα προτείνατε διαφορετική στρατηγική;

Η στάση µας είναι σωστή. Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να πολιτικοποιήσει µια ευαίσθητη έρευνα της ∆ικαιοσύνης, µε στόχο να συκοφαντήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου, όµως, είναι βαθιά επικίνδυνη και κλονίζει την εµπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στους θεσµούς και, τελικά, απέναντι στην ίδια τη δηµοκρατία. Η ∆ικαιοσύνη πρέπει, ανεξάρτητη και χωρίς παρεµβάσεις, να αφεθεί να κάνει σωστά τη δουλειά της, ώστε να γνωρίζει ο λαός ποιοι έβλαψαν το δηµόσιο συµφέρον. Επίσης, δεν ακούσαµε µια συγνώµη από τους «Πολάκηδες» του ΣΥΡΙΖΑ για τα πρόσωπα που στοχοποίησαν την προηγούµενη περίοδο αλλά τώρα δεν συµπεριλαµβάνονται στη δικογραφία.

Η αποπληρωµή δανείων του ∆ΝΤ, που είναι στους κυβερνητικούς στόχους, τι σηµαίνει για τη χώρα;

Αν ο κ. Τσίπρας δεν είχε τινάξει τη χώρα στον αέρα το πρώτο εξάµηνο του 2015, η Ελλάδα θα είχε εδώ και καιρό τη δυνατότητα να απαλλαγεί από τα πρώτα δάνεια του ∆ΝΤ και το υψηλό επιτόκιό τους.

Υπάρχουν, και αν ναι, χρειάζονται γέφυρες συνεννόησης µεταξύ των κοµµάτων που αυτοπροσδιορίζονται στον χώρο της εγχώριας Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς; Να µιλήσουµε πρώτα για το πόσο προοδευτικές και αριστερές είναι οι πολιτικές που εφάρµοσε και εφαρµόζει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Είναι «αριστερό προοδευτικό κόµµα» ένα κόµµα που διοργάνωσε σε ευρωπαϊκή χώρα δηµοψήφισµα µέσα σε πέντε µέρες, µε ψευδές ερώτηµα, διχάζοντας τον λαό, αλλάζοντας το αποτέλεσµα και προκαλώντας τη χλεύη των Ευρωπαίων, που πλέον χρησιµοποιούν το παράδειγµα ως ανέκδοτο, λέγοντας κάποιοι πως θα ήταν καλύτερα στη θέση της Μέι να ήταν ο Τσίπρας για να κάνει το «όχι» (Brexit) «ναι» (Bremain);

Ποιο αριστερό προοδευτικό κόµµα θα ανεχόταν το ήθος του κ. Πολάκη, τα κολαστήρια στη Μόρια και τη διαφθορά στη διαχείριση των κονδυλίων για τους πρόσφυγες, θα ξεστόµιζε τη θεσµική ύβριν «έχουµε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία», θα είχε την πολιτική αναλγησία να κατηγορήσει τους συγγενείς των θυµάτων ότι ευθύνονται για την καταστροφή στο Μάτι και να ζητά µετά για επικοινωνιακούς λόγους την «άµεση ενεργοποίηση» του Ευρωπαϊκού Μηχανισµού Πολιτικής Προστασίας. Λίγες ηµέρες πριν, οι ευρωβουλευτές του είχαν καταψηφίσει τη δηµιουργία του µηχανισµού αυτού. Θα µπορούσα να συνεχίσω επ’ άπειρον. ∆εν έχει νόηµα. Γέφυρες χωρίς ανάλογες προοδευτικές πολιτικές, αλλά και χωρίς ήθος, δεν στέκονται. Γκρεµίζονται την ίδια στιγµή που χτίζονται. Και ευτυχώς. Γιατί, αν χτιστούν και γκρεµιστούν µετά, τα θύµατά τους θα είναι πολύ περισσότερα.

Η Προοδευτική Συµµαχία που «κατεβαίνει» µε τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα... τιµάριο του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ ή κάτι άλλο;

Συµµαχία µε πρωταγωνιστές της εποχής Καραµανλή, οι οποίοι οδήγησαν στη χρεοκοπία και µε κορυφαία στελέχη των ΑΝΕΛ, και στελέχη της Κεντροαριστεράς που αλλάζουν την άποψή τους για να γίνουν υπουργοί µόνο προοδευτική δεν είναι. Είναι ένα µεγάλο παζάρι θέσεων εξουσίας χωρίς ιδεολογικό πρόσηµο.

«Ναι» στη συµµαχία Σοσιαλδηµοκρατών, Αριστερών και Πράσινων στην Ευρώπη;

H Ευρώπη, όντως, χρειάζεται µια προοδευτική προγραµµατική συµφωνία µεταξύ Σοσιαλιστών, Πρασίνων, Φιλελευθέρων και τµήµατος της φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς, για να µπορέσει να προωθήσει τις απαραίτητες αλλαγές στη δοµή της. Οι προκλήσεις τού σήµερα καθιστούν πιο αναγκαία από ποτέ την πολιτική ενοποίηση, ώστε να περάσουµε, από το διακρατικό µοντέλο που τα µεγάλα κράτη αποφασίζουν, σε µια ένωση αλληλεγγύης και συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα: από τη µάχη κόντρα στις ανισότητες εντός της Ευρωζώνης µέχρι την από κοινού εγγύηση και τη διαφύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων. Πιστεύω, όµως, ότι, όπως και την προηγούµενη φορά, όταν οι ιδεοληψίες του κόµµατος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς δεν του επέτρεψαν να στηρίξει τον υποψήφιο των Σοσιαλδηµοκρατών απέναντι στην ευρωπαϊκή ∆εξιά, το ίδιο θα συµβεί και τώρα.