Νίκος Κωνσταντόπουλος: Η φυλάκιση στη Χούντα, τα βασανιστήρια και η γνωριμία με τον Ανδρέα Παπανδρέου

Για τα βασανιστήρια από τη Χούντα, τη φυλάκιση, τη σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ειδικό δικαστήριο μίλησε ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος, στην εκπομπή του ONE σε μια σπάνια εξομολόγησης.

Η 4ετης φυλάκιση και τα βασανιστήρια κατά τη Χούντα

Από τις πιο δυνατές στιγμές τις συνέντευξης ο κ. Κωνσταντόπουλος εξιστόρησε τις ημέρες της φυλάκισή του και των βασανιστηρίων από τη Χούντα. Όπως είπε αυτή η περίοδος αποτέλεσε τη «δεύτερη μήτρα» της ζωής του. «Δεν ωραιοποιώ, ούτε μυθοποιώ. Αυτές οι εμπειρίες είναι βαθιά ανθρώπινες. Είναι τραύματα που σε αλλάζουν για πάντα».

Μίλησε για τον κρίσιμο ρόλο της μητέρας του, η οποία, παρά τους φόβους της, κατάφερε να κινητοποιήσει ανθρώπους του περιβάλλοντός της για να μάθει πού κρατούνταν ο γιος της. Ανάμεσά τους, ένας μαθητής της που, ως υπασπιστής του τότε διοικητή της χωροφυλακής, κατάφερε να σπάσει την απομόνωση και να ενημερώσει τη μητέρα του για την κατάσταση του.

Με την ανάμνηση φορτισμένη, περιέγραψε το διάλογο με τον νεαρό: «Η μάνα σου με έμαθε γράμματα και έχω υποχρέωση», θυμάται να του λέει, ενώ προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα τραύματα του κ. Κωνσταντόπουλου από το ξύλο.

Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού περιέγραψε τα οργανωμένα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. «Σε έβαζαν να περπατάς ασταμάτητα, χωρίς φαγητό ή νερό, και αν σταματούσες, έτρωγες ξύλο», δήλωσε, ενώ θυμήθηκε τη στιγμή που αναγκάστηκε να πιει νερό από μια τουρκική τουαλέτα για να καταπολεμήσει τη δίψα του.

«Πολλοί δεν άντεχαν. Ήταν ανθρώπινο να λυγίσεις, να σε πιάσει πανικός ή να κουβαλάς ένα τραύμα για πάντα» είπε.

Η εμπειρία του επιδεινώθηκε όταν, ενώ ήταν φυλακισμένος στις φυλακές Αβέρωφ, πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα του. Παρά τις εκκλήσεις του Ερυθρού Σταυρού, δεν του επετράπη να παραστεί στην κηδεία. «Δεν με άφησαν ούτε να τον αποχαιρετήσω», είπε, περιγράφοντας την ακραία απομόνωση στην οποία τον μετέφεραν μετά το περιστατικό.

Η γνωριμία με τον Ανδρέα Παπανδρέου

Στη συνέντευξη αναφέρθηκε και για την γνωριμία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου. «Η γνωριμία μου ήταν πριν τη δικτατορία το 1964 όταν μετέχει στις εκλογές του Φεβρουαρίου. Είχαμε μια καλή σχέση, εγκάρδια σχέση, τότε η νεολαία του κέντρου που ήθελε να οργανωθεί δημοκρατικά και να αποκτήσει δραστηριότητες είχε επαφή με μια ομάδα που συνόδευε τον Παπανδρέου και εποπτευόταν από τον Ανδρέα. Είχαν αναδειχθεί τότε λίγο πριν το 1965 η νεολαία πρωτοπορούσε, οι δημοκρατικοί σύνδεσμοι, μια μικρή ομάδα βουλευτών σοσιαλιστών σε ένα παραδοσιακό αρχηγικό κόμμα του Γεώργιου Παπανδρέου για να εκσυγχρονίσουν το κόμμα του και να το κάνουν με σημερινούς όρους ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα».

Μιλώντας για την κόντρα που είχε με τον Ανδρέα Παπανδρέου που οδήγησε στη διαγραφή του είπε «προσέκρουσα στο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε τον έλεγχο της νεολαίας, εμείς είχαμε ξεκινήσει να οργανώνουμε δημοκρατικό συνέδριο και εκεί έγινε κοπτάτσια, η διοίκηση της νεολαίας παραμερίστηκε και τοποθετήθηκε επικεφαλής ένας εκπρόσωπος του Ανδρέα».

Όπως εξήγησε «κάποιοι καλοθελητές άρχισαν να δημιουργούν τότε στον Ανδρέα, που ήταν συναισθηματικά επιρρεπής σε τέτοια, ότι "ο πατέρας σου του έχει μεγαλύτερη αδυναμία αυτού από εσένα" και εγώ το έβλεπα αυτό. Ήρθε η δικτατορία όμως και μας έβαλε όλους...».

Το Ειδικό Δικαστήριο

Αναφερόμενος στην εποχή του Ειδικού Δικαστηρίου, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος είπε ότι «ο μόνος που δεν με θεωρούσε Ιαβέρη ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου».

«Όταν εκλέχθηκα από τη Βουλή ως ειδικός κατήγορος κατάλαβα ότι υπήρχε ένα πολιτικό παρασκήνιο στην αριστερά. Ήμουν λύση σκοπιμότητας για να μην χρεωθεί κανείς το πολιτικό κόστος. Τότε η μάνα μου, μου είπε "ούτε ψύλλος στον κόρφο σου. Κοίτα να μην διανοηθείς αν υπάρξει κάτι να το κρύψεις ή αν δεν υπάρχει κάτι να το φτιάξεις. Η πίεση ήταν αφόρητη, είχαν στήσει επικοινωνιακό μηχανισμό με το κανάλι 29 όπου γάβγιζε ο Βαγγέλης ο Γιαννόπουλος» συνέχισε ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού.

Ωστόσο, όπως είπε «και τότε και μετά από όλη αυτή την δραματική, αντιφατική και περίεργη κατάσταση που ήξερες ότι δεν τελειώνει αλλά σημαδεύει ως πληγή την πολιτική ιστορία του τόπου, ουδέποτε κλονίστηκαν οι προσωπικές σχέσεις του Ανδρέα μαζί μου. Οι πολιτικές μας θέσεις δεν συμφωνούσαν αλλά ποτέ δεν διαταράχθηκαν οι προσωπικές μας σχέσεις. Όταν ήταν πρωθυπουργός ζητούσε τη γνώμη μου, του έλεγα "μα έχεις τόσους ανθρώπους", "μα θέλω τη δικιά σου" μου απαντούσε. Όταν βρέθηκε σε δύσκολες στιγμές με καταλήψεις επί υπουργίας Δροσογιάννη ζήτησε τη γνώμη μου. Όταν είχε σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του, ήρθε ο Κρεμαστινός και μου είπε ότι κόντεψα να πάθω έμφραγμα και ο πρόεδρος μου σύστησε εσάς ως δικηγόρο και τότε χτύπησε το τηλέφωνο και ο Παπανδρέου με ρώτησε "ήρθε;"».

Η τελευταία συνάντηση

Τέλος περιέγραψε και τον τελευταίο τους διάλογο: «Οφείλω να πω ότι μια εβδομάδα πριν μπει στο Ωνάσειο με φώναξε στο σπίτι του στην Εκάλη, τότε εκπρόσωπος τύπου στο ΣΥΝ ήταν ο Παπαδημούλης. Τον είδα ότι κατέβηκε, ήταν σε στάδιο απίσχνανσης είπα μέσα μου δεν θα τον ξαναδώ. Πήγαμε, συζητήσαμε στο γραφείο του και μου είπε "τι θα κάνω με αυτό το πράγμα;" και εγώ νόμιζα ότι αναφερόταν στο σπίτι του. Του είπα "σε παρακαλώ", κατάλαβε ότι έχω παρανοήσει και μου είπε "άστο το σπίτι εννοώ το ΠΑΣΟΚ. Του είπα "δεν το έχεις λύσει ούτε εσύ ούτε ο Αντώνης Λιβάνης; Κακώς". Μου αράδιασε ονόματα και του είπα "μην μου λες άλλα, θα διαρρεύσει κάτι και θα κατηγορούν εμένα"».

Τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου του είπε «νομίζεις ότι έχω πολλούς να μιλάω σαν εσένα;», ο Νίκος Κωνσταντόπουλος του απάντησε «κακώς» και τότε «με ρώτησε το συγκλονιστικό "εμείς γιατί βρεθήκαμε χώρια;» και εγώ πήρα μια έκφραση αμηχανίας».