Γραικός, Αρναούτογλου και Κυµπουρόπουλος απαντούν στον... Προυστ

Μια διαφορετική προσέγγιση της προσωπικότητας υποψηφίων ευρωβουλευτών επιχειρεί το «Εθνος της Κυριακής». Ζητήσαµε από τρεις υποψηφίους διαφορετικών κοµµάτων να απαντήσουν στις ίδιες τρεις ερωτήσεις από το γνωστό ερωτηµατολόγιο του Προυστ. Το ερωτηµατολόγιο αυτό, σύµφωνα µε την επικρατούσα εκδοχή, έγινε γνωστό όταν το συµπλήρωσε ο Μαρσέλ Προυστ -ο Γάλλος συγγραφέας που έγινε ευρέως γνωστός ιδίως για το βιβλίο του «Αναζητώντας τον χαµένο χρόνο»- σε λεύκωµα της φίλης του Αντουανέτ Φελίξ-Φορ, όταν ήταν έφηβος, στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι περίπου 35 ερωτήσεις του έχουν σκοπό να ανιχνεύσουν την προσωπικότητα των ερωτώµενων, πέρα απότις γραµµές τις οποίες συχνά επιβάλλουν οι ρόλοι που εξυπηρετούν.

Σε τρεις επιλεγµένες ερωτήσεις του, λοιπόν, καθώς και σε µια τέταρτη, που δίνει την ευκαιρία να εξηγήσουν για ποιον λόγο ζητούν την ψήφο µας, απαντούν ο Νίκος Γραικός, υποψήφιος ευρωβουλευτής µε τον ΣΥΡΙΖΑ, φιλόλογος, που ζει και εργάζεται εδώ και χρόνια στο Παρίσι, ο γνωστός παρουσιαστής καιρού Σάκης Αρναούτογλου από το ΚΙΝΑΛ και ο ψυχίατρος που µάχεται για την αυτόνοµη διαβίωση, ζώντας από παιδί καθηλωµένος σε αναπηρικό αµαξίδιο, Στέλιος Κυµπουρόπουλος, από τη Νέα ∆ηµοκρατία.

1. Ποια είναι η δική σας άποψη περί απόλυτης ευτυχίας;
2. Ποια πιστεύετε ότι είναι η χειρότερη µορφή δυστυχίας;
3. Σε ποιες περιπτώσεις θα λέγατε ψέµατα;
4. Για ποιον λόγο να ψηφίσει κάποιος εσάς στις εκλογές;

Νίκος Γραικός 

1. Το αίσθηµα της ευτυχίας πηγάζει -τις περισσότερες φορές- από τη βεβαιότητα του ότι βρισκόµαστε σε σωστή πορεία προς την αυτογνωσία και την ψυχική ηρεµία. Οτι µαθαίνουµε καθηµερινά όλο και πιο πολλά καινούργια πράγµατα. Οτι βρήκαµε µια αγκαλιά για να κουρνιάσουµε στις δύσκολες στιγµές. Οτι η καθηµερινή ρουτίνα δεν κέρδισε τη µάχη. Αλλά κυρίως από τη χαρά της συµµετοχής στον αγώνα τον καλό. Αυτόν που καταλαγιάζει τη µεταφυσική αγωνία. Ας νιώσουµε ότι µέσα από συγκεκριµένα έργα και πράξεις έχουµε κάπου συναντηθεί µε την αθανασία. Και αυτή δεν είναι άλλη από την ελπίδα, για να µην πούµε τη βεβαιότητα, ότι η κοινωνία θα είναι δικαιότερη. Ο πλανήτης θα σωθεί από την οικολογική καταστροφή.
2. Ο πόνος, η δίψα, η πείνα, η προσφυγιά, η ασχήµια, ο εγωισµός ή η έλλειψη σεβασµού. Το πλαστικό και το ψεύτικο, το κίβδηλο, το δήθεν. Η δυστυχία είναι δίπλα µας καθηµερινά.
3. Για την ελευθερία και τη δηµοκρατία. Αν συµµετείχα στην Aντίσταση ή στον αντιδικτατορικό αγώνα και είχα συλληφθεί. Αλλά ίσως και για να σώσω µια φιλία, έναν πολύτιµο έρωτα. Τότε µπορεί να έκρυβα την άχρηστη αλήθεια που πληγώνει. Θα κρατούσα την ουσία που ενώνει και θα ξεχνούσα τα µικρά και τα αναπόφευκτα λάθη.
4. Γιατί είµαι εδώ από παλιά. Γιατί θέλω να είµαι στην υπηρεσία του συνόλου. Γιατί ένιωσα στο πετσί µου ότι ο αγώνας είναι κοινός πανευρωπαϊκώς. Για την αγάπη µου στη νοµοθετική εργασία και στο Συνταγµατικό ∆ίκαιο. Για να είµαι στην υπηρεσία του συνόλου. Για την πάλη µου για τη σοβαρότητα και την απέχθεια στη σοβαροφάνεια. Για την αγάπη και τον σεβασµό, ουσία του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού αγώνα. Για τις σωστές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συµµαχία.

Στέλιος Κυμπουρόπουλος

1. Δεν θεωρώ πως υπάρχει η απόλυτη ευτυχία. Στα 49 µου πιστεύω πως ακόµα και µια ανέµελη και χωρίς ιδιαίτερα προβλήµατα ζωή δεν σε κάνει ευτυχισµένο. Όλα έχουν να κάνουν µε τον τρόπο που έχει µάθει και βλέπει κανείς την ίδια τη ζωή. Πάντως, πιο ευτυχισµένους βλέπω εκείνους τους ανθρώπους που δεν φοβούνται να µοιραστούν αυτά που έχουν µε τους άλλους.
2. Να τα έχει κανείς όλα στη ζωή, και όχι µόνο να µην το εκτιµά αυτό, αλλά να ζηλεύει ή και να φθονεί τον περίγυρό του, κάνοντας, µάλιστα, δύσκολη τη ζωή των άλλων!
3. Είµαι της άποψης ότι το ψέµα φέρνει ψέµα και δεν θέλω να δυσκολεύω τη ζωή µου, σπαταλώντας πολύτιµο χρόνο και ενέργεια, για να θυµάµαι πoιο ψέµα είπα αρχικά! Ρωτήστε τους φίλους και συναδέλφους µου αν σας λέω ψέµατα.
4. Ζητώ την ψήφο των συµπολιτών µου, γιατί θέλω να αγωνιστώ για µια κοινωνικά πιο δίκαιη Ευρώπη και Ελλάδα, που δεν θα επιτρέπουν οι πολίτες τους να τίθενται ή να παραµένουν αποκλεισµένοι στο περιθώριο. Γιατί θέλω να µιλήσω για τις πολιτικές ίσης πρόσβασης σε όλους, χωρίς αστερίσκους και υποσηµειώσεις. Γιατί θέλω να αγωνιστώ για τη διαµόρφωση, στο πλαίσιο της Ενωσης, συνθηκών που θα επιτρέψουν στους ανθρώπους της γενιάς µου να διεκδικήσουν την επιστηµονική και επαγγελµατική τους καταξίωση στις χώρες τους, και όχι να γίνονται µετανάστες. Για να συµµετάσχω στη δηµιουργία µιας ισχυρής Ευρώπης, ανοικτής, που δεν θα φοβάται τη διαφορετικότητα

Σάκης Αρναούτογλου 

1. Όταν µπορείς να προσφέρεις χωρίς να αναµένεις κάτι για ανταπόδοση ή επιβράβευση. Αυτό µπορεί να γίνει σε κάθε στιγµή της καθηµερινότητας µας και κάνει τον κόσµο µας καλύτερο. Για παράδειγµα, όταν εργάζεσαι και στη διάρκεια της ηµέρας προσφέρεις τη βοήθειά σου σε έναν συνάδελφο. Οταν προσφέρεις αγάπη και τρυφερότητα στη σχέση σου. Οταν προσφέρεις όλη σου την προσοχή στα παιδιά σου. Οταν προσφέρεις ως εθελοντής. Οταν προσφέρεις ένα χαµόγελο ή έναν λόγο παρηγοριάς σε κάποιον που τον έχει ανάγκη.
2. Αυτή της αίσθησης της αδυναµίας να αλλάξεις ή να επηρεάσεις κάτι. Τέτοιες στιγµές παρουσιάζονται στις ζωές όλων µας. Οταν αδυνατούµε να σώσουµε ένα αγαπηµένο µας πρόσωπο, όταν χάνουµε τη δουλειά µας, όταν οι κόποι, οι θυσίες, οι αποταµιεύσεις µιας ζωής χάνονται και η ηλικία δεν µας επιτρέπει να ξεκινήσουµε από την αρχή, όταν αδυνατούµε να µορφωθούµε ή σπουδάσουµε γιατί η οικονοµική κατάσταση µας δεν το επιτρέπει. Σε κάθε στιγµή όµως που νιώθουµε αδύναµοι, φοβισµένοι, πρέπει να σκεφτόµαστε τα λόγια του Καζαντζάκη περί ευθύνης, στην «Ασκητική»: «Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: εγώ, εγώ µονάχος µου πρέπει να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω».
3. Κάθε άνθρωπος λέει αυτά τα µικρά, κατά συνθήκη ψέµατα. Τα µικρά εκείνα, αβλαβή ψέµατα της καθηµερινότητας, που ως σκοπό τους έχουν να αρνηθείς κάτι σε κάποιον χωρίς να τον πληγώσεις. Τώρα, βέβαια, εισερχόµενος στην πολιτική, έχω σκεφθεί πολλές φορές τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραµανλή «στην πολιτική υπάρχουν πράγµατα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγµατα που γίνονται αλλά δεν λέγονται».
4. Κατεβαίνω ως υποψήφιος εστιάζοντας στην κλιµατική αλλαγή, οι συνέπειες της οποίας είναι πλέον αισθητές διεθνώς. Η κλιµατική αλλαγή δεν είναι µόνο µια παγκόσµια πρόκληση, αλλά άρχισε να γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους ως αλλαγή στον τρόπο ζωής τους. Τα ακραία καιρικά φαινόµενα των τελευταίων ετών, τα οποία βιώνει και η χώρα µας, όπως οι ολοένα αυξανόµενες σε συχνότητα καταστροφικές πληµµύρες και τα ακραία κύµατα καύσωνα τα καλοκαίρια, κατάφεραν να γίνουν ένα από τα σηµαντικότερα θέµατα συζήτησης σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Θεωρώ, λοιπόν, πως η έγκαιρη εφαρµογή των στρατηγικών προσαρµογής στην κλιµατική αλλαγή φαίνεται να είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, καθώς απαιτείται ο απαραίτητος χρόνος για την προσαρµογή στα νέα κλιµατικά δεδοµένα, ώστε όχι µόνο να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι, αλλά και να χρησιµοποιηθούν ενεργά και έγκαιρα οι όποιες ευκαιρίες ανάπτυξης που ενδεχοµένως να υπάρξουν από την κλιµατική αλλαγή και στη χώρα µας.