Εξωκοινοβουλευτικές ιστορίες: Ο πόλεμος των... Μ-Λ είναι σε πλήρη εξέλιξη

Πότε πιστέυετε ότι είναι η µεγαλύτερη κόντρα των επικείµενων εκλογών; ΣΥΡΙΖΑ-Ν∆; ΚΙΝΑΛ µε τον εαυτό του; Αν θα µπουν ο Βαρουφάκης και ο Βελόπουλος; Αυτοδυναµία ή νέες εκλογές µε απλή αναλογική; Οχι! Το µείζον ζήτηµα της εκλογικής αντιπαράθεσης είναι αν έχει δίκιο το ΚΚΕ (µ-λ) η το Μ-Λ ΚΚΕ, τα δύο κόµµατα-στυλοβάτες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που προχώρησαν φέτος σε «κατ’ αντιδικία διαζύγιο» έπειτα από 7 χρόνια συµβίωσης!

Το ρεπορτάζ του «Εθνους» την περασµένη Κυριακή για τα κόµµατα «ανατολικά» του ΣΥΡΙΖΑ, που παρότι θα µπορούσαν να µπουν θριαµβευτικά στη Βουλή αν συνεργάζονταν εντούτοις δεν µπορούν να βρουν µια κοινή πορεία προς τις κάλπες, ξεσήκωσε αντιδράσεις σε δύο από τα πλέον ιστορικά κόµµατα του χώρου αλλά ταυτόχρονα και από τα µικρότερα. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια…

Ο Στέλιος Αγκούτογλου, συνταξιούχος αρχιτέκτονας και υποψήφιος βουλευτής µε το ΚΚΕ (µ-λ) στην Α’ Θεσσαλονίκης, εξηγεί τη θέση του κόµµατός του για τη διάσπαση:

Η ανακολουθία

«Το ΚΚΕ (µ-λ) έκανε αποχή από τις ευρωεκλογές και συµµετέχει στις κοινοβουλευτικές εκλογές της χώρας µας. Αυτό µοιάζει ως ανακόλουθο και ακατανόητο της πολιτικής πρακτικής του. Θα µπορούσε όµως να ισχύει κάτι τέτοιο εάν οι εκλογές αφορούσαν τη στρατηγική και τις αρχές ενός πολιτικού φορέα. Για το ΚΚΕ (µ-λ) όµως οι εκλογές µέσα στα πλαίσια της αστικής δηµοκρατίας δεν µπορούν παρά να είναι ζήτηµα τακτικής και τίποτε περισσότερο ή λιγότερο. Συνεπώς, όταν ιδεολογικοποιούνται και ανάγονται σε “µάχη των µαχών”, ιδιαίτερα για τις επαναστατικές και κοµµουνιστικές δυνάµεις, τότε ξεφεύγουν από αυτό που εκφράζουν στην πραγµατικότητα και οδηγούν σε ατραπούς λαθεµένες και επικίνδυνες.

Ιστορικά υπάρχουν πάµπολλα παραδείγµατα που µπορούν να αποδείξουν ότι καµιά εξουσία δεν παραδόθηκε από την τάξη που την κατείχε αµαχητί. Συµµετέχουµε σαν ΚΚΕ (µ-λ) αυτόνοµα, γιατί κρίνουµε ότι είναι η στιγµή του επανακαθορισµού ενός εκάστου στην πολιτική σκηνή και ο καθείς κρίνεται για να αποκτήσει το δικαίωµα του λόγου και της κρίσης στα σηµερινά πολιτικά πράγµατα του τόπου µας. Ζούµε αναµφισβήτητα την εποχή που οι κοινωνίες και οι πολιτείες της Ευρώπης και όλου του κόσµου κυοφορούν το νέο που αργεί όµως να προκύψει και το παλιό αρνείται επίµονα και πεισµατικά ότι είναι παµπάλαιο, µε όσα φκιασίδια κι αν βάζει, και αρνείται πολύ περισσότερο να πεθάνει.

Σε αυτήν τη δίνη των καιρών, συµµετέχει ξανά και η χώρα µας παριστάνοντας τη µεγάλη και ισχυρή και επιδιώκοντας να τάσσεται, όπως πάντα, µε τους ισχυρούς, οι οποίοι ισχυροί µόνο τα δικά τους συµφέροντα υπηρέτησαν πάντα, και χρησιµοποίησαν το νεοελληνικό κράτος ως αναλώσιµη ύλη στα γεωστρατηγικά τους σχέδια. Οταν λοιπόν κρίνονται τέτοια ζητήµατα για τη διεθνή πολιτική και όταν σε κάθε τόπο επαναπροσδιορίζεται η κοινωνικοπολιτική πλεύση, τότε οφείλει η κάθε πολιτική δύναµη να οριστεί και να πάρει τη θέση που της πρέπει στο νέο πολιτικό τοπίο που θα διαµορφωθεί και θα πορευθεί τα επόµενα χρόνια. Εµείς ως ΚΚΕ (µλ) έχουµε τη δική µας διαδροµή και οφείλουµε να αρθρώσουµε τον δικό µας πολιτικό λόγο µε τις πολιτικές θέσεις και τα επιχειρήµατά µας. Οσο κι αν ο πολιτικός πολιτισµός είναι µια δύσκολη υπόθεση, ας κοιτάξουµε να υπηρετήσουµε κοντά στα άλλα κι αυτήν τη δύσκολη υπόθεση».

Βέβαια αυτή είναι η µία πλευρά της διαµάχης. Την άλλη τη δίνει το Μ-Λ ΚΚΕ σε κείµενό του που δηµοσιοποίησε πριν από λίγες µέρες στο ∆ιαδίκτυο: «Πόση αξία έχει άραγε η θέση ότι οι ευρωεκλογές είναι “εκλογική φάρσα”, όταν η συµµετοχή σ’ αυτήν τη “φάρσα” της µεγάλης πλειοψηφίας του λαού και το συγκεκριµένο αποτέλεσµα που είχαν επηρέασε άµεσα και ουσιαστικά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, αφού υποχρέωσαν τον Τσίπρα το ίδιο βράδυ της “εκλογικής φάρσας” να οδηγήσει θέλοντας και µη τη χώρα σε βουλευτικές εκλογές; Και δεν κατανοούµε γιατί τώρα, δεκαπέντε µέρες µετά τις ευρωεκλογές, στις ίδιες και απαράλλακτες πολιτικές συνθήκες, όχι µόνο δεν καταγγέλλονται οι βουλευτικές εκλογές ως “εκλογική φάρσα”, αλλά η συµµετοχή σ’ αυτές ξεκίνησε µε µεγάλο πάθος και αξιοθαύµαστη προσήλωση από το ΚΚΕ (µ-λ), σαν να πρόκειται για τη “µητέρα των µαχών”. Βλέπουµε έτσι οι σύντροφοι να περνούν σε δυο εβδοµάδες, µε µεγάλη ευκολία, από το ένα άκρο στο άλλο, από την απαξίωση των ευρωεκλογών στην αποθέωση των εθνικών εκλογών.

Η κυριαρχία

Τώρα λίγα λόγια ξανά για την ουσία του ζητήµατος. Αν η συµµετοχή στις ευρωεκλογές “νοµιµοποιεί” και “εξωραΐζει” την ιµπεριαλιστική κυριαρχία και το Ευρωκοινοβούλιο και πρέπει να απέχουµε µια φορά, η συµµετοχή στις βουλευτικές εκλογές, ακόµη χειρότερα, “νοµιµοποιεί” και “εξωραΐζει” την κυριαρχία της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και το αστικό κοινοβούλιο και θα έπρεπε να απέχουµε δυο φορές.

Το Μ-Λ ΚΚΕ θεωρεί πως, στις σηµερινές συνθήκες, η συµµετοχή στις βουλευτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, αν σωστά αξιοποιηθεί, ως ένα βήµα καταγγελίας της πολιτικής του ιµπεριαλισµού και της αστικής τάξης, καµιά νοµιµοποίηση και κανένα εξωραϊσµό δεν κάνει, αντίθετα µπορεί να συµβάλει στην πλατιά προβολή και ζύµωση µέσα στους εργαζόµενους της γραµµής των κοµµουνιστών, της γραµµής “έξω η Ελλάδα από την ιµπεριαλιστική ΕΕ”.

Oταν το κίνηµα και η συνείδηση του λαού θα φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που θα θεωρεί τις εκλογές φάρσα και τη συµµετοχή του σ’ αυτές τροχοπέδη για την προώθηση των µεγάλων ανατρεπτικών στόχων του, τότε είναι βέβαιο πως καµιά διάκριση δεν θα κάνει ανάµεσα σε βουλευτικές εκλογές και ευρωεκλογές». Λοιπόν; Εσείς τι αποφασίζετε;