Η στρατηγική των κοµµάτων

Τα κόµµατα εξουσίας αναφέρονται συνήθως στο µέλλον που περιµένει την -κάθε- χώρα σε περίπτωση που αυτά αναλάβουν τη διακυβέρνηση. Σε καµία περίπτωση δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία, ας µην το πιστέψει κανείς. Το προεκλογικό «θα» αποτελεί παγκόσµιο πολιτικό φαινόµενο. Είναι και απολύτως λογικό, αν αναλογιστούµε ότι οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν για συγκεκριµένο χρονικό ορίζοντα κατά τον οποίο θα εµπιστευτούν την εξουσία σε ένα κόµµα ή σε έναν συνασπισµό κοµµάτων – εξαρτάται από το εκλογικό σύστηµα της κάθε χώρας και την πολιτική κουλτούρα κάθε λαού.

Από τη στιγµή που η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα, θα περίµενε µια προεκλογική συζήτηση εφ’ όλης της ύλης πάνω στα προγράµµατα των κοµµάτων. Σωστά; Λάθος! Τους τελευταίους µήνες που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η προεκλογική περίοδος, παρακολουθούµε µια συζήτηση που κινείται ανάµεσα σε διλήµµατα δεύτερης κατηγορίας και καταστροφολογίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέτει εµµέσως πλην σαφώς το δίληµµα «αυτοδυναµία της Ν∆ ή εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο». Αλήθεια τώρα, υπάρχει έστω και ένας Ελληνας πολίτης -εκτός των δηµοσιογράφων και των συνεργατών των πολιτικών- που «αγωνιά» για το αν θα πραγµατοποιηθούν επαναληπτικές εκλογές µέσα στον Αύγουστο, επειδή ο αρχηγός της Ν∆ επιδιώκει την αυτοδυναµία; Ας σοβαρευτούν λίγο οι σύµβουλοι των πολιτικών αρχηγών...

Από τον ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, προσπαθούν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι αν νικήσει στις εκλογές η Ν∆, θα σταµατήσει η πορεία της Ελλάδας προς τον «σοσιαλισµό» και θα επέλθει η «καπιταλιστική» παλινόρθωση. Προφανώς και την τετραετία ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεκίνησε στη χώρα η «σοσιαλιστική οικοδόµηση», εποµένως λογικό είναι να µη φοβούνται οι πολίτες την «Περεστρόικα» Μητσοτάκη.

Καλό θα ήταν στην Κουµουνδούρου να θυµηθούν ότι η καταστροφολογία δεν βοηθάει και πολύ στις κάλπες. ∆εν έχουν περάσει, άλλωστε, και πάρα πολλά χρόνια από τις ηµέρες που οι νεοδηµοκράτες «χτυπιούνταν» ότι θα µας λείψει το χαρτί υγείας σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει. Πάντως, η συζήτηση για τη «λαίλαπα Μητσοτάκη» που θα πνίξει τα λαϊκά στρώµατα ανατροφοδοτείται σχεδόν καθηµερινά από την ίδια τη Νέα ∆ηµοκρατία. Αρνείται πεισµατικά να παρουσιάσει τις θέσεις της για τα εργασιακά, δεν εξηγεί λεπτοµερώς τις αλλαγές που οραµατίζεται στην κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία και την υγεία.

Αυτές οι «ντρίµπλες» της Πειραιώς επιτρέπουν στους αντιπάλους της να της προσάπτουν κατηγορίες περί κρυφής ατζέντας – η οποία και κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει. Εποµένως, καθίσταται αναγκαίο, έστω και την ύστατη στιγµή, να ξεκινήσει µια δηµόσια συζήτηση µε βάση τις προγραµµατικές θέσεις όλων των κοµµάτων. Για να γνωρίζουν όλοι πριν από τις κάλπες αν οι διαφωνίες τους είναι τόσο µεγάλες όσο λένε ή αν τελικά συγκλίνουν στον πυρήνα της στρατηγικής τους.