Ψήφος για το μέλλον μας

*Της Θεοδώρας (Δώρας) Αυγέρη

Υποψήφιας Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στη Β’ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης

Την Κυριακή ψηφίζουμε για το μέλλον μας. Η ψήφος στις εθνικές εκλογές είναι τέσσερα χρόνια από το μέλλον μας. Δεν είναι χρονομηχανή για να μας γυρίσει στο παρελθόν. Δίνουμε και το περίσσευμα των δυνάμεών μας, όπως θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, για να υποστηρίξουμε πολιτικές θέσεις που θεωρούμε δίκαιες, που έκαναν καλό στον τόπο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε τεσσερισήμισι χρόνια από τα οποία μόλις δέκα μήνες υπήρξαν εκτός της μνημονιακής επιτήρησης. Πέτυχε εκεί που διαδοχικές κυβερνήσεις είχαν αποτύχει. Γιατί δεν είναι μόνο ότι οικονομία βρήκε ρυθμό. Είναι ότι αναστράφηκε μια πορεία κοινωνικής καθίζησης, φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης και περιθωριοποίησης των πιο αδύναμων.

Η καταστροφή του 2010-2014 ήταν τεράστια και τα μέτωπα πολλά. Μένει ακόμα αρκετός δρόμος για να καλυφθεί το χαμένο έδαφος. Όμως, η πορεία που χαράχτηκε ήταν η σωστή. Κι αυτό δεν ήταν εύκολο, ούτε αυτονόητο όπως φαντάζει σήμερα. Γιατί τα μνημόνια δεν ήταν μόνο η δημοσιονομική προσαρμογή. Ήταν κι ένα κοινωνικό πείραμα με το οποίο, όσοι σήμερα παριστάνουν τους τιμητές, φόρτωσαν όλα τα βάρη στους μη προνομιούχους, αφήνοντας τους έχοντες και κατέχοντες στο απυρόβλητο. Αυτή τη λογική την αντιπαλέψαμε καθημερινά, όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στον δημόσιο διάλογο, στη δουλειά μας, στα μέρη και τις γειτονιές μας. Η κυβέρνηση δούλεψε σκληρά για να βγάλει την οικονομία από την ύφεση. Αλλά, ήταν πολύ σκληρότερη η δουλειά που έγινε για να μην μείνει κανένας μόνος του, για να μην επικρατήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός, για να μην περάσει η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθείτο». Γιατί σε κάθε οικογένεια, σε κάθε πολυκατοικία, σε κάθε γειτονιά, οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη είναι και δικοί μας άνθρωποι. Το καλύτερο μέλλον που ονειρευόμαστε δεν μπορεί να βασίζεται στη λογική ο θάνατός σου η ζωή μου, στον αυταρχισμό, στην ιδιωτικοποίηση των βασικών μας αναγκών, στον ρεβανσισμό και την έφοδο.

Η επόμενη μεγάλη μάχη που δίνουμε είναι για να βγει η χώρα από τη λογική των μνημονίων, στην οποία ομνύουν η ΝΔ και οι δορυφόροι της. Αυτό το νόημα έχουν οι πρόνοιες που πήρε η κυβέρνηση για προστασία των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και για δίκαιη μοιρασιά των βαρών, σε πλήρη αντίθεση με αυτό που γινόταν. Αυτό το νόημα έχει η ενδυνάμωση της οικονομίας, προκειμένου να μην είναι η παραγωγική δραστηριότητα έρμαιο των ολιγαρχικών διαθέσεων και κατεστημένων συμφερόντων που έφεραν τη χρεοκοπία. Αυτό το νόημα έχει η στήριξη του κοινωνικού κράτους, προκειμένου η περαιτέρω ελάφρυνση των βαρών να είναι κατοχυρωμένη για τους πολλούς που έβαλαν πλάτη· κι όχι υπαγορευμένη από τους ισχυρούς που θέλουν να κάνουν μπίζνες με την υγεία, την ασφάλιση, το νερό και τα σπίτια μας. Είμαστε ξανά εδώ για να υπερασπιστούμε αυτή την πολιτική, για να μην ξαναβρεθούν οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι ανυπεράσπιστοι απέναντι στους ιεροεξεταστές της λιτότητας.

Εδώ και ένα μήνα, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, βλέπουμε τη λογική των μνημονίων να διαφημίζεται ξανά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη –άλλοτε με μισόλογα, άλλοτε ευθέως κι αλαζονικά– ως σωτηρία. Αυτή τη λογική, μεταμφιεσμένη σε δήθεν ενδιαφέρον για τη μεσαία τάξη, δεν μπορούμε να την υιοθετήσουμε. Γιατί, μας γυρίζει πίσω στις κακές εποχές. Και δεν είναι κινδυνολογία να μην θες να επιστρέψεις στο καταδικασμένο παρελθόν. Δεν είναι κινδυνολογία να λες ότι ο αμνός και ο λέοντας ούτε μπορούν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, ούτε μπορούν να έχουν δίκαιη μοιρασιά.

Την Κυριακή αποφασίζουμε με ποιους θα μοιραστούμε όνειρα και προσδοκίες, μαζί με ποιους θα πορευτούμε μακριά από τη λογική των μνημονίων. Σηκωνόμαστε από το τραπέζι κι αποφασίζουμε για τη ζωή μας.