H Νέα Δημοκρατία στέλνει τις φυλακές στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης προαναγγέλλει την πρόθεση του, εάν είναι ο αυριανός πρωθυπουργός, να µεταφέρει την αρµοδιότητα των φυλακών από το υπουργείο Δικαιοσύνης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Εξάλλου, από την αρχή του χρόνου τα συµβαίνοντα στον Κορυδαλλό, µε τα µαχαιρώµατα και τα πάρτι των κρατουµένων που σκορπούσαν τα χαρτονοµίσµατα των 50 ευρώ, πίνοντας άφθονο αλκοόλ, «ανοίγουν» τον δρόµο για αλλαγές.

Το ερώτηµα που τίθεται ωστόσο είναι εάν το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη µπορεί να ασκήσει αντεγκληµατική πολιτική µε στόχο την επανένταξη των κρατουµένων ή εάν θα µείνει στην καταστολή, η οποία, όταν ο κρατούµενος περνάει την πόρτα των φυλακών, πρέπει να πάρει τη µορφή του σωφρονισµού και της επανένταξης. ∆ιότι οι κρατούµενοι είναι οιονεί πολίτες, που όταν εκτίσουν την ποινή τους θα πρέπει να ενταχθούν ξανά στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Από τη συζήτηση που ανοίγει δεν µπορεί να προσπεράσει κανείς το γεγονός ότι στα µεγάλα ευρωπαϊκά κράτη οι φυλακές ανήκουν στην εποπτεία του υπουργείου Δικαιοσύνης: Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία και Πορτογαλία είναι µερικά από αυτά.

Δημήτρης Βερβεσός: «Να µην αλλάξει η φιλοσοφία του σωφρονισµού»

«Ο σωφρονισµός δεν αποτελεί τµήµα της καταστολής, αλλά της αντεγκληµατικής πολιτικής ενός σύγχρονου κράτους που πρέπει να στοχεύει στην αναµόρφωση και επανένταξη των κρατουµένων» λέει στο «Εθνος» ο πρόεδρος του ∆ικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ∆ηµήτρης Βερβεσός.

«Με αυτήν την έννοια το γεγονός ότι σήµερα έχουµε φύγει από τον βασικό µας στόχο δεν σηµαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξει όλη η φιλοσοφία του σωφρονισµού και να µετατραπούν οι φυλακές σε χώρους καταστολής και φύλαξης. Ο πολιτισµός µιας χώρας φαίνεται από τις φυλακές της και υπό αυτήν την έννοια η αρµοδιότητά τους πρέπει να ανήκει στο υπουργείο ∆ικαιοσύνης» καταλήγει.

Σοφρωνιστικοί: «Το υπάρχον σύστηµα έχει αποτύχει»

Στον σωστό δρόµο είναι οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη για την Οµοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλλήλων, µε την προϋπόθεση ότι οι υπάλληλοι θα διατηρήσουν την πολιτική φυσιογνωµία τους. «Το σύστηµα αυτό απέτυχε» λένε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, «αφού το τελευταίο διάστηµα έδινε µόνο νεκρούς. Εάν δεν υπάρχει τάξη, δεν υπάρχει σωφρονισµός.

Τα τελευταία χρόνια στις ελληνικές φυλακές δεν έχουµε κλεφτοκοτάδες, αλλά σκληρούς ποινικούς εγκληµατίες. Χρειάζεται µια πιο οργανωµένη υπηρεσία, ενοποίηση των υπηρεσιών ασφαλείας, οι οποίες τώρα είναι διασκορπισµένες στα δύο υπουργεία». Σωφρονιστικοί υπάλληλοι που έχουν φάει µε το... κουτάλι τις φυλακές υποστηρίζουν ωστόσο ότι αυτό είναι ένα βήµα. Πρέπει να γίνουν πολλά ακόµη, µε πρώτο και βασικό τον διαχωρισµό των κρατουµένων και την κατηγοριοποίηση των σωφρονιστικών καταστηµάτων. Επιπλέον, είναι αναγκαίες οι προσλήψεις και η εκπαίδευση των σωφρονιστικών υπαλλήλων.

Μαρίνος Σκανδάμης: «Αστυνοµικοποιείται η Δικαιοσύνη»

Ο πρώην γενικός γραµµατέας του υπουργείου ∆ικαιοσύνης, Μαρίνος Σκανδάµης, κάνει λόγο για κατάργηση µιας µακράς παράδοσης εάν οι φυλακές «περάσουν» στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. «Η δηµοσίευση πληροφοριών στον Τύπο σχετικά µε την επικείµενη δηµιουργία -σε περίπτωση εκλογικής νίκης της Ν∆- ενός υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης στο οποίο θα µεταφερθεί και η αρµοδιότητα των φυλακών της χώρας, δηµιουργεί αίσθηση. Μια τέτοια απόφαση πρέπει όµως να είναι αιτιολογηµένη και κυρίως δικαιολογηµένη» αναφέρει ο κ. Σκανδάµης. «∆ιότι καταργεί τη διαχρονική ελληνική διοικητική παράδοση, σύµφωνα µε την οποία οι φυλακές υπάγονται στην αρµοδιότητα του υπουργείου ∆ικαιοσύνης.

Ενώ ακόµα είναι αναντίστοιχη και µε την παράδοση σηµαντικών ευρωπαϊκών κρατών, όπως λ.χ. της Γερµανίας, του Ηνωµένου Βασιλείου, του Βελγίου, της Πορτογαλίας κ.λπ., που τα υπουργεία ∆ικαιοσύνης έχουν στην αρµοδιότητά τους το σωφρονιστικό σύστηµα. Αν µε αυτήν την κίνηση η Ν∆ θέλει να τονίσει τη σηµασία που δίνει στα θέµατα ασφαλείας, τότε πρέπει να παρατηρήσει κανείς τα ακόλουθα. Η άφρονη πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις φυλακές και ιδίως στον Κορυδαλλό, που αποτελεί πια µια µηχανή παραγωγής βίας που απειλεί και σκοτώνει, δεν είναι επαρκής δικαιολογητικός λόγος. Πρώτον, γιατί η καλή και ασφαλής λειτουργία των φυλακών θα µπορούσε να λυθεί εδώ και καιρό µε πρόσληψη προσωπικού, εκπαίδευση και χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών ασφαλείας, και µε καλύτερη οργάνωση της συνεργασίας αστυνοµικών και σωφρονιστικών υπηρεσιών των αρµόδιων υπουργείων. Οπως συµβαίνει σε όλα τα οργανωµένα κράτη.

Μάλιστα, επί υπηρεσιακής κυβέρνησης το 2012, ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Ελευθέριος Οικονόµου, είχε πετύχει την έγκριση πρόσληψης 500 σωφρονιστικών υπαλλήλων, που δεν υλοποίησε στη συνέχεια η νέα κυβέρνηση στην οποία ήταν υπουργός ο νυν αρχηγός της Ν∆. ∆εύτερον, γιατί η καταστολή του εγκλήµατος φθάνει µέχρι τη σύλληψη των εγκληµατιών. Ενώ η έκτιση των ποινών ανήκει κυριαρχικά στον χώρο της ∆ικαιοσύνης, ακριβώς γιατί συνδέεται µε τα ζητήµατα εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων και επανένταξης των κρατουµένων. Τρίτον, υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί ότι η Αστυνοµία αναλαµβάνει τελικά την εκτέλεση των ποινών, γεγονός που αντίκειται στους ευρωπαϊκούς σωφρονιστικούς κανόνες του Συµβουλίου της Ευρώπης. Και δηµιουργεί την εντύπωση µιας ‘‘αστυνοµικοποίησης της δικαιοσύνης’’.

Τέταρτον, η Ν∆ αν δεν µπορεί να παραδειγµατιστεί στα ζητήµατα ασφαλείας των φυλακών από το ευρωπαϊκό κεκτηµένο, µπορεί κάλλιστα να παρακολουθήσει το σύγχρονο σωφρονιστικό κίνηµα των Ρεπουµπλικάνων των ΗΠΑ υπό τον τίτλο Right on Crime, που εγκαταλείπει το παλιό φυλακιστικό δόγµα law and order και υιοθετεί το δηµοκρατικό αναµορφωτικό µοντέλο. Εποµένως, αν θέλουµε οι φυλακές να µην εκκολάπτουν το έγκληµα ας υποστηρίξουµε προσωπικό και δοµές µε όλα τα τρέχοντα σύγχρονα εργαλεία και µε όλους τους πόρους και ας µην αλλάζουµε αρµοδιότητες των υπουργείων ευθύνης, που για άλλη µία φορά µπορεί να κρύψουν το πρόβληµα κάτω από βαρύγδουπες δηλώσεις δήθεν αποφασιστικότητας»

Ποινή χωρίς δικαιοσύνη σηµαίνει εκδίκηση

(Γράφει ο Νίκος Παρασκευόπουλος, Πρώην υπουργός ∆ικαιοσύνης)

Πρόκειται για την πιο εχθρική προς τη ∆ικαιοσύνη τοποθέτηση που έχει ακουστεί στη χώρα µας τα νεότερα χρόνια. Μας είχε προϊδεάσει το πρόγραµµα της Ν∆, το οποίο αναφέρεται στην ασφάλεια, χωρίς να αναφέρεται στην έννοια της δικαιοσύνης. Θα µπορούσε να αποτελεί χαριτολόγηµα, αλλά πια δεν φαίνεται απίθανο. Ισως η Ν∆ να προτείνει στο εγγύς µέλλον να µετακινηθούν και τα δικαστήρια στο υπουργείο Οικονοµίας και να τελειώνουµε οριστικά µε το υπουργείο ∆ικαιοσύνης. Μάλλον δεν υπάρχει η αναγκαία παιδεία για να αντιληφθούν ότι στη δηµοκρατία και στο κράτος δικαίου η ασφάλεια είναι αδιαχώριστη από τη ∆ικαιοσύνη.

Η εκτέλεση των αποφάσεων της ∆ικαιοσύνης είναι προφανώς δικό της θέµα και δική της ευθύνη. Μια ∆ικαιοσύνη που δεν θα έχει λόγο και δυνατότητα παρέµβασης στην εκτέλεση των δικών της αποφάσεων θα είναι συρρικνωµένη και σε αδυναµία να εκτελέσει το έργο της. Και κάτι τελευταίο: ποινή χωρίς δικαιοσύνη σηµαίνει εκδίκηση. ∆ηλαδή, όχι απλώς Μεσαίωνας, αλλά πολύ πιο πριν. Επίσης, χωρίς δικαιοσύνη και η ασφάλεια δεν είναι αποδοτική. Μια ασφάλεια που «προσφέρεται» άµεσα, άµετρα και άδικα δεν µειώνει την εγκληµατικότητα, αλλά ίσα ίσα την τροφοδοτεί. Παρέχει στους πολίτες το µήνυµα ότι η βία, και µόνον αυτή, είναι η λύση όλων των προβληµάτων και των παθών.