Αλέξης Χαρίτσης στο Έθνος: Η κυβέρνηση λειτουργεί ήδη ως οδοστρωτήρας

«Δέκα ημέρες που ανησύχησαν τον κόσµο»! Με αυτόν τον τίτλο ο νέος εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Χαρίτσης, περιγράφει τις πρώτες ηµέρες διακυβέρνησης της Ν∆. Ο ίδιος δεν κρύβει την ανησυχία του για τις εξελίξεις στην οικονοµία και το µέλλον µισθωτών, ελεύθερων επαγγελµατιών και συνταξιούχων.

Κύριε Χαρίτση, ξέρετε ότι τα νέα σας καθήκοντα δεν είναι καθόλου εύκολα…

Κάτι έχω καταλάβει! Αλλά την ίδια στιγµή, είµαι χαρούµενος για την πρόκληση αυτή. Κυρίως γιατί στόχος µας, εννοώ συλλογικά, είναι η ενηµέρωση και η επικοινωνία να µην περιορίζεται στο τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για το Χ θέµα, αλλά να είναι το κάθε θέµα της επικαιρότητας µια ευκαιρία να συνοµιλήσουµε µε τους πολίτες, να ακούσουµε τη φωνή τους, να συµβάλουµε σε έναν προγραµµατικό, τεκµηριωµένο και σαφή διάλογο για τα µεγάλα θέµατα που απασχολούν την κοινωνία.

Ποια είναι η µεγαλύτερη πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ της... επόµενης µέρας;

Να δουλέψει εντατικά για µια προγραµµατική τεκµηρίωση που θα µας επιτρέψει να σκεφτούµε το µέλλον της χώρας σε συνάρτηση µε την ανάδυση ενός νέου οικονοµικού και κοινωνικού υποδείγµατος. ∆εν βρισκόµαστε στο 2015, όταν αναλάβαµε τη διακυβέρνηση µε τη χώρα στα πρόθυρα της διάλυσης. Σήµερα, χάρη στη συλλογική προσπάθεια της ελληνικής κοινωνίας και την πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, έχουµε απελευθερωθεί από τους σκληρούς καταναγκασµούς της επιτροπείας και το µόνιµο αίσθηµα ανασφάλειας. Κατά συνέπεια, και ο ορίζοντας του ΣΥΡΙΖΑ για το µέλλον οφείλει να είναι µακροπρόθεσµος. Μπορούµε πια να σκεφτούµε τη χώρα µας µε διαφορετικό τρόπο, και δική µας δουλειά είναι να καταθέσουµε µια πειστική πρόταση γι’ αυτό.

Λέτε ότι θα ταράξετε την κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας στην τεκµηριωµένη αντιπολίτευση. Είναι εύκολο; Ακόµη και τώρα η Ν∆ χρεώνει σε σας προβλήµατα που βρίσκει µπροστά της.

Φοβάµαι ότι είναι εύκολο, διότι η Ν∆ ήδη δείχνει ότι αδιαφορεί για την τεκµηρίωση. Ακούσαµε τις προάλλες τον υπουργό Εργασίας να καταργεί µια διάταξη για τη χορήγηση ΑΜΚΑ σε κατοίκους τρίτων χωρών. Προφανώς εµείς διαφωνούµε µε την ενέργεια αυτή. Αλλά αντί να έχουµε έναν οργανωµένο διάλογο ή να ακούσουµε µια τεκµηριωµένη απάντηση από το υπουργείο, ακούσαµε έκπληκτοι τον κύριο Βρούτση να απαντά «η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αµπέλι» και να θεωρεί ότι η συζήτηση έχει λήξει. Αν συνεχίσει έτσι η Νέα ∆ηµοκρατία, η δική µας δουλειά θα είναι εύκολη. Αλλά την ίδια στιγµή το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου θα φθίνει και η ποιότητα της δηµοκρατίας µας θα έχει υποστεί ένα σηµαντικό πλήγµα µε αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης.

Πώς σας φαίνονται οι πρώτες ηµέρες διακυβέρνησης Μητσοτάκη;

∆έκα µέρες που ανησύχησαν τον κόσµο! Ο κύριος Μητσοτάκης στην προεκλογική περίοδο προσπάθησε να καθησυχάσει τους πολίτες διαβεβαιώνοντας, εµµέσως, ότι είναι ικανός να τιθασεύσει τις ακραίες φωνές µέσα στο κόµµα του. Η καθηµερινότητα της νέας κυβέρνησης και οι προσωπικές του επιλογές τον διαψεύδουν. Πώς σας φαίνεται για παράδειγµα ότι ο ίδιος άνθρωπος που υπερασπίστηκε εκ µέρους του ΣΕΒ την προσφυγή ενάντια στην αύξηση του κατώτατου µισθού ανέλαβε συντονιστής του κυβερνητικού έργου; Εγώ το θεωρώ εξαιρετικά ανησυχητική εξέλιξη.

Αν σε αυτήν προσθέσω για παράδειγµα την πρόσφατη δήλωση του κύριου Κυρανάκη για την ιδιωτικοποίηση ακόµα και της κύριας σύνταξης, την πρωτοφανή απόφαση υποβάθµισης του ΣΕΠΕ και κατάργησης ουσιαστικά του Σ∆ΟΕ, αλλά και την καταστρατήγηση της µεταρρύθµισης του 2016 για την αξιοκρατική επιλογή γενικών γραµµατέων στα υπουργεία µε επαναφορά της παλιάς «καλής» µεθόδου των κοµµατικών διορισµών, η εξίσωση είναι σαφής: η κυβέρνηση Μητσοτάκη λειτουργεί ήδη ως οδοστρωτήρας.

Οδοστρωτήρας που φιλοδοξεί αφενός να κατεδαφίσει τους ελεγκτικούς µηχανισµούς που καταπολεµούσαν την ασυδοσία των λίγων και αφετέρου να εξαϋλώσει τις κατακτήσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην ανασυγκρότηση του κράτους προς όφελος των πολλών.

Σχολιάστε µου, σας παρακαλώ, τις προγραµµατικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Ανησυχείτε για την οικονοµία;

∆εν είναι γενική και αόριστη η ανησυχία. Ανησυχούµε όµως πολύ συγκεκριµένα για το οικονοµικό µέλλον του κόσµου της µισθωτής εργασίας, των ανέργων και των ελεύθερων επαγγελµατιών. Των συνταξιούχων, των αγροτών και βεβαίως της νεολαίας. Οι προγραµµατικές δηλώσεις της κυβέρνησης προαναγγέλλουν µία προοπτική: την επιστροφή σε πολιτικές λιτότητας για την κοινωνική πλειοψηφία (σε µισθούς, συντάξεις αλλά και κοινωνικές υπηρεσίες) και διευκολύνσεων προς τους λίγους και εκλεκτούς. Πέρα όµως από την οικονοµία, είναι σαφές ότι απειλούνται και µια σειρά από σηµαντικά δηµοκρατικά και κοινωνικά κεκτηµένα, τα οποία θα υπερασπιστούµε µε όλες τις δυνάµεις µας.

Πιστεύετε ότι θα µειωθεί το αφορολόγητο;

Αν η Ν∆ πορευτεί όπως έχει δεσµευτεί, θα χρειαστεί να δώσουµε σκληρό αγώνα για να αποτραπεί µια τέτοια εξέλιξη. Ο λόγος που θα επιχειρήσει να το κάνει είναι ότι θα αναζητήσει εκεί τα επιπλέον χρήµατα που θα χρειαστούν για να καλύψει το δηµοσιονοµικό κενό που συνεπάγονται οι κεντρικές της επιλογές. Με λίγα λόγια, για να µειώσει το φορολογικό και ασφαλιστικό βάρος στις µεγάλες επιχειρήσεις και στα υψηλότερα εισοδήµατα, θα θελήσει να το µεταφέρει στα χαµηλότερα εισοδήµατα, στον κόσµο της εργασίας και στους µικροµεσαίους. Αυτή η «αντίστροφη» αναδιανοµή εισοδήµατος δεν αποτελεί απλώς µια τακτική επιλογή, αλλά κεντρική ιδεολογική θέση της νεοφιλελεύθερης σκέψης την οποία ασπάζεται η Ν∆.

Ποιο είναι το µέλλον του ΣΥΡΙΖΑ µέσα από τη διεύρυνση της Προοδευτικής Συµµαχίας;

Το µέλλον του ΣΥΡΙΖΑ είναι η «επόµενη µέρα» του µεγαλύτερου αριστερού κόµµατος στην Ευρώπη, ενός κόµµατος που έχει δοκιµαστεί σε µια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο διακυβέρνησης, ενός κόµµατος που πέτυχε να συγκινήσει 1,8 εκατοµµύρια συµπολίτες µας. Και σε µεγάλο βαθµό η επιτυχία του σχετίζεται µε την ικανότητά του να διατηρεί την κοινωνική και πολιτική πολυσυλλεκτικότητα µε τη σταθερή προσήλωση σε ένα πρόγραµµα κοινωνικής µεταβολής προς όφελος των συµφερόντων των πολλών – των µισθωτών, των ανέργων, των επαγγελµατιών, των συνταξιούχων και των νέων.

Η Προοδευτική Συµµαχία συνιστά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ένα ελπιδοφόρο εγχείρηµα συνάντησης ετερογενών ιδεολογικών ρευµάτων που συγκλίνουν στην ανάγκη άµεσης απάντησης στον νεοφιλελευθερισµό και στην άκρα ∆εξιά. Προφανώς για να είναι αυτή η σύγκλιση ουσιαστική, αυτή η διαδικασία δεν αφορά µόνο κάποιες πολιτικές προσωπικότητες, αλλά εκτείνεται και συνοµιλεί µε κοινωνικές διεργασίες και την αγωνία των ανθρώπων που λένε «θέλω να κάνω κάτι να βοηθήσω, θέλω να οργανωθώ, θέλω να συµµετέχω».

Θα γίνετε η µεγάλη προοδευτική παράταξη και πώς;

Θα τολµούσα να πω ότι οι πρόσφατες εκλογές έδειξαν πως ήδη είµαστε. Αλλά αυτό δεν µας αρκεί. Αυτό που θέλουµε είναι ένα µεγάλο, ανοιχτό κόµµα, µια κοινωνική παράταξη, ένα πεδίο έκφρασης των πιο δυναµικών, ζωντανών και ανήσυχων τάσεων της ελληνικής κοινωνίας. Αν είµαστε αυτό, τότε σίγουρα θα είµαστε και µια µεγάλη προοδευτική παράταξη.