Τσίπρας: Δεν υπάρχει ανάπτυξη με παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία

Επίθεση στην κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη για περικοπές στα σχολικά γεύματα εξαπολύει μέσω Facebook ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, τονίζοντας ότι «ανάπτυξη με παιδιά που λιποθυμάνε από την πείνα στα σχολεία δεν υπάρχει».

Μάλιστα ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να αποδομήσει σε επίπεδο κοινωνικού προφίλ τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, με αφορμή το περιστατικό της Ηλείας, και σε συνέχεια της δήλωσής του για την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για την αύξηση του κατώτατου μισθού, συμπληρώνει: «Επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη είναι αποτελεσματικό όταν πρόκειται να βολέψει μετακλητούς και να αλλάξει εργασιακούς νόμους για να κερδίζουν περισσότερα εργοδότες και βιομήχανοι» ενώ «αποδεικνύεται παντελώς ανίκανο όταν πρόκειται για κοινωνικές παροχές».

Ακολουθεί η ανάρτησή του στο Facebook

«Με βάση το σχεδιασμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα θα έπρεπε να διανέμονται καθημερινά 185.000 σχολικά γεύματα σε όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας.

Αντ' αυτού όμως, γινόμαστε ξανά μάρτυρες τραγικών περιστατικών που αποτελούν στίγμα για τη χώρα, όπως η λιποθυμία από την πείνα μιας μικρής μαθήτριας στο σχολείο της στην Ηλεία.

Το "επιτελικό" κράτος του κ. Μητσοτάκη είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό όταν είναι να βολέψει μετακλητούς και να αλλάξει τους εργασιακούς νόμους για να κερδίζουν περισσότερα οι εργοδότες και οι βιομήχανοι. Ωστόσο αποδεικνύεται παντελώς ανίκανο να διευθετήσει στοιχειώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες, όταν πρόκειται για κοινωνικές παροχές, όπως ομολόγησε μέσω διαρροών χθες το Υπουργείο Εργασίας.

Αποτέλεσμα: Το 30% των σχολικών γευμάτων δεν έχουν ακόμη δοθεί, ενώ και ο προϋπολογισμός γι' αυτά, έχει ήδη περικοπεί στο μισό.

Όσο, λοιπόν, και να μας βομβαρδίζουν με ψεύτικες υποσχέσεις για «ευημερία και ανάπτυξη για όλους», ο λαός μας ξέρει ότι ανάπτυξη με παιδιά να λιποθυμάνε από τη πείνα στα σχολεία, δεν υπάρχει. Και οι χιλιάδες γονείς που σήμερα βλέπουν να έχουν κοπεί τα σχολικά γεύματα που επί ΣΥΡΙΖΑ έγιναν πραγματικότητα, καταλαβαίνουν τη διαφορά. Και κυρίως καταλαβαίνουν ποιος πραγματικά νοιάζεται για τους αδύναμους και τη μεσαία τάξη και ποιος μόνο για τα μεγάλα συμφέροντα».