Ανάλυση Μιχάλη Ιγνατίου: Η τρικυµία στις ΗΠΑ σηκώνει κύµα στο Αιγαίο

Οι μήνες µέχρι τις προεδρικές εκλογές του Νοεµβρίου θα είναι «κόλαση» για την Αµερική. Αρκεί να µελετήσει κανείς τις αναλύσεις και τις ειδήσεις στα µέσα ενηµέρωσης των Ηνωµένων Πολιτειών για να καταλήξει στο ίδιο, εύκολο συµπέρασµα. Η κρίση σε όλα τα επίπεδα είναι από την κορυφή µέχρι τα... νύχια.

Με τα συνεχή λάθη του, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραµπ έχει καταφέρει ισχυρά χτυπήµατα στο κύρος, στην αξιοπιστία και την ισχύ της αµερικανικής υπερδύναµης.

Η µεγαλύτερη ∆ηµοκρατία στον κόσµο, όπως αρέσκονται να την αποκαλούν οι πολιτικοί της, υπέστη σηµαντικότατα πλήγµατα τις προηγούµενες ηµέρες και στο πιο υψηλό επίπεδο των θεσµών αλλά και σε µια εκλογική αναµέτρηση, των ∆ηµοκρατικών στην πολιτεία της Αϊόβα, που συνηθίζεται να την παρακολουθούν όχι µόνον οι Αµερικανοί αλλά και πολίτες σε πολλά µέρη του κόσµου. ∆εν γνωρίζω να έχει συµβεί ξανά στην Αµερική να χρειαστούν σχεδόν πέντε ηµέρες για να ανακοινωθούν τα τελικά αποτελέσµατα. Και ούτε γνωρίζουµε αυτήν τη στιγµή ότι συνέβη αυτό επειδή υπήρξε εξωτερική «παρέµβαση», όπως και στις εκλογές του 2016.

Ποιος, λοιπόν, δεν είδε το βίντεο µε τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραµπ να µη δίνει το χέρι του στην πρόεδρο της Βουλής Νάνσι Πελόζι πριν από την οµιλία του για την «Κατάσταση του αµερικανικού έθνους»; Και ποιος δεν είδε την κυρία Πελόζι να σκίζει το κείµενο της οµιλίας, που της είχε παραδώσει προηγουµένως ο κ. Τραµπ;

Αυτές τις άθλιες σκηνές περιµένει κανείς να τις δει σε Κοινοβούλια υπανάπτυκτων χωρών, όχι στη Βουλή των ΗΠΑ. Θα µπορούσε κάποιος να πει ότι η αντίδραση του κ. Τραµπ ήταν φυσιολογική, λόγω της περιπέτειας µε τη διαδικασία της καθαίρεσης, για την οποία θεωρεί υπεύθυνη την κυρία Πελόζι και την ηγεσία των ∆ηµοκρατικών. Από την άλλη, και η πρόεδρος της αµερικανικής Βουλής έχει το δίκιο της να αντιδρά µε τον τρόπο που είδαµε σοκαρισµένοι στις οθόνες της τηλεόρασης, καθώς έχει αποδείξεις ότι ο Αµερικανός πρόεδρος εκβίασε τους Ουκρανούς προκειµένου να του δώσουν ενοχοποιητικά στοιχεία για τον πρώην αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν.

Οι φόβοι 

Οπως και να δει κανείς το όλο σκηνικό της αµερικανικής πολιτικής ζωής, καταλήγει στο συµπέρασµα ότι η ατµόσφαιρα είναι τόσο τοξική, που θα δούµε και χειρότερα. Σε µια ακραία διχασµένη χώρα, όπως δείχνουν όλες ανεξαιρέτως οι δηµοσκοπήσεις, πρέπει να περιµένει κανείς και τα χειρότερα. ∆ιότι εντοπίζεται ένας ακραίος φανατισµός σε όλα τα πλάτη και τα µήκη της πολιτικής ζωής. Εχουµε ακούσει και διαβάσει χαρακτηρισµούς πεζοδροµίου. Είναι φαινόµενο συνηθισµένο πλέον. Και όταν αφορούν τον πρόεδρο της υπερδύναµης και την πρόεδρο της αµερικανικής Βουλής, τότε το πρόβληµα είναι τεράστιο. Ποιοι θα ευθύνονται εάν ζήσουµε και γεγονότα παλαιών, πολύ κακών εποχών για την Αµερική; Αυτοί που θα τα διαπράξουν ή οι πολιτικοί ηγέτες;

Η ατµόσφαιρα έχει τα χαρακτηριστικά µιας επικίνδυνης και ακραίας κατάστασης. Και µερικοί καλοί αναλυτές πιστεύουν ότι θα επηρεαστεί και ο τρόπος άσκησης της πολιτικής και της νοµοθετικής εξουσίας, της εξωτερικής και της αµυντικής πολιτικής των ΗΠΑ. Ο χειρότερος φόβος είναι ότι όλο το σύστηµα θα εγκλωβιστεί στον προεκλογικό αγώνα και θα αφεθούν για µετά τις εκλογές πολύ σηµαντικά εξωτερικά ζητήµατα, που απαιτούν άµεσες λύσεις.

Σε ό,τι αφορά τα δικά µας εθνικά θέµατα, από το Αιγαίο µέχρι και την κυπριακή ΑΟΖ, εκφράζεται ο φόβος ότι η ακραία επιθετικότητα της σηµερινής ισλαµικής Τουρκίας θα µπορούσε να οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις την Ελλάδα και την Κύπρο. Και ένα ερώτηµα που υποβάλλεται είναι τι θα συµβεί στην περίπτωση που το αµερικανικό πολιτικό σύστηµα είναι απασχοληµένο µε την προεκλογική εκστρατεία. Θα αντιδράσει άµεσα για να αποτρέψει ένα -ας πούµε- πολεµικό επεισόδιο;

Επίσης, ένα άλλο ερώτηµα αφορά τις σχέσεις του Αµερικανού προέδρου µε τον Τούρκο οµόλογό του. Θα επαληθευτεί η πρόβλεψη ότι ένα από τα θέµατα που θα κυριαρχήσουν είναι αυτή καθαυτή η σχέση του κ. Τραµπ µε τον κ. Ερντογάν; Φαίνεται ότι οι ∆ηµοκρατικοί ηγέτες είναι διατεθειµένοι να αναδείξουν την «ανάρµοστη» συνεργασία τους, καθώς πιστεύουν ότι ο σηµερινός ένοικος του Λευκού Οίκου τον έθεσε προς «πώληση» σε αυταρχικούς ηγέτες. Πρόκειται για τη γνωστή καταγγελία του Τζον Μπόλτον, πρώην συµβούλου Εθνικής Ασφαλείας του κ. Τραµπ. 

Οι ηγέτες των ∆ηµοκρατικών έχουν πολλά όπλα για να πολεµήσουν τον Αµερικανό πρόεδρο στα θέµατα εξωτερικής πολιτικής. Η προδοσία των Κούρδων της Βόρειας Συρίας θα αποτελέσει σίγουρα θέµα της προεκλογικής εκστρατείας, και είναι ένα ζήτηµα στο οποίο συµφωνούν οι περισσότεροι νοµοθέτες και των δύο κοµµάτων.

Η αχίλλειος πτέρνα

Γενικά, οι σοβαροί αναλυτές επιµένουν ότι τα θέµατα εξωτερικής πολιτικής είναι η «αχίλλειος πτέρνα» του κ. Τραµπ, διότι στην οικονοµία δεν πήγαν άσχηµα τα πράγµατα, αν και οι ισχυρισµοί του Αµερικανού προέδρου δεν είναι όλοι αληθινοί. Οι ∆ηµοκρατικοί υποστηρίζουν ότι ο κ. Τραµπ έδρασε εναντίον των αµερικανικών στρατηγικών συµφερόντων και αναφέρουν παραδείγµατα όπου άφησε «χώρο», τον οποίο κατέλαβε ο πρόεδρος της Ρωσίας. Η αποχώρηση από τη Βόρεια Συρία αποδεικνύεται σοβαρό στρατηγικό λάθος, όπως και η εγκατάλειψη της Λιβύης.

Και οι δύο χώρες στην ουσία παραχωρήθηκαν στον Βλαντιµίρ Πούτιν και εν µέρει στον Ταγίπ Ερντογάν. Χρειάζεται, λοιπόν, προσοχή από την Αθήνα και τη Λευκωσία, διότι η Ιστορία αποδεικνύει ότι όταν η Αµερική «τσακώνεται» µε τον εαυτό της, συµβαίνουν τραγωδίες στο εξωτερικό.