Ανάλυση Μιχάλη Ιγνατίου: Οι Ευρωπαίοι τιμωρούν την Ελλάδα και χαϊδεύουν την Τουρκία

Η πιο δυσάρεστη επιβεβαίωση, μετά την απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν, να στείλει χιλιάδες άμοιρους πρόσφυγες και μετανάστες στα ελληνοτουρκικά σύνορα, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ανύπαρκτη. Εδώ και τρεις μέρες οι αξιωματούχοι της περιορίζονται σε ανούσιες δηλώσεις, που στην πραγματικότητα ενθαρρύνουν την κατοχική δύναμη να συνεχίσει την «εισβολή» μέσω των προσφύγων και των μεταναστών εναντίον της Ελλάδας.

Από την άλλη, οι Ευρωπαίοι έσπευσαν να στηρίξουν την Τουρκία μετά τη βαριά της ήττα από τις δυνάμεις της Ρωσίας και της Συρίας, αγνοώντας το αδιαμφισβήτητο γεγονός: ότι η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία. Δεν έγινε το ανάποδο. Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο εισβολέας. Οι Ευρωπαίοι αποδεικνύουν ότι δεν είναι σύμμαχοι και εταίροι. Μερικοί μας θέλουν να ξεχάσουμε ότι επέβαλαν τα βρώμικα Μνημόνιά τους στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Αυτοί επιχείρησαν να γονατίσουν τους Έλληνες και τους Ελληνοκύπριους. Ήταν Μνημόνια τιμωρίας, όχι σωτηρίας. Και η ελίτ στην Αθήνα και τη Λευκωσία να σταματήσει συνέχεια να αθωώνει τους Ευρωπαίους. Η συμπεριφορά τους ξεπερνά κάθε όριο του απαράδεκτου.
Το είδαμε πρόσφατα και για την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ… Οπωσδήποτε θα θέλαμε να τιμωρηθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότεροι και πιο υψηλόβαθμοι Τούρκοι αξιωματούχοι για την τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ.

Αλλά, έτσι κι αλλιώς, η επιβολή περιοριστικών μέτρων από την Ε.Ε. στους Mehmet Ferruh Akalin και Ali Coscun Namoglu, στελεχών της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου (Turkish Petroleum Corporation – TPAO), είναι καλή εξέλιξη, δεν λέω, που ήρθε πολύ αργά. Ναι, θέλαμε και περιμέναμε κάτι καλύτερο, αλλά όσοι παρακολουθούν την δουλοπρέπεια των Ευρωπαίων γραφειοκρατών απέναντι στον Ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, είναι ευχαριστημένοι. Διότι θα μπορούσαν να μην επιβάλουν καμία κύρωση. Άλλωστε, αυτό επεδίωκαν οι Γερμανοί.

Ας μην τρωγόμαστε, λοιπόν, με τα ρούχα μας. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούν να κάνουν και πολλά, διότι βρίσκονται κάτω από το μόνιμο εκβιασμό της κατοχικής δύναμης. Είμαστε σίγουροι ότι την Πέμπτη, τις τραγικές απώλειες των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων από τα κτυπήματα της ρωσικής και της συριακής αεροπορίας, ο Ερντογάν τις μετέτρεψε σε αντιευρωπαϊκό παραλήρημα. Διότι από αντίδραση και μόνο στόχευσε πρώτα την Ελλάδα και μετά όλες τις χώρες- μέλη της Ε.Ε. Ένας δε εκ των συνεργατών του, ο κ. Ομέρ Τσελίκ, δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει την προβοκάτσια του. Να υποστηρίξουν την Τουρκία, απαίτησε ο εκ των πλέον στενών συνεργατών του Ερντογάν. Και γιατί ρε μάγκα; Σου χρωστάνε οι Ευρωπαίοι κάτι; Αυτοί ξεκίνησαν τον εμφύλιο στη Συρία;

• Μέσω αξιωματούχου, που μίλησε στο πρακτορείο Reuters, ο Ερντογάν απείλησε ότι θα στείλει τα εκατομμύρια των Σύριων προσφύγων στις ευρωπαϊκές χώρες. Υλοποίησε την επομένη την απειλή του στέλντοντας χιλιάδες άμοιρους στον Έβρο. Και βεβαίως, οι Ευρωπαίοι, αντί να του δώσουν ένα μπάτσο, έσπευσαν να κάνουν τεμενάδες στον Σουλτάνο, ο οποίος είναι ο ίδιος που ευθύνεται για τα προβλήματα της χώρας του.
• Οπωσδήποτε φέρουν ευθύνη και οι άβουλοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι -κατά τα άλλα- συνεργάζονται με τουρκικά μέσα για να προωθήσουν την τουρκική προπαγάνδα.

Ας το θέσουμε διαφορετικά, λοιπόν: Ελπίζουμε ότι η ανακοίνωση της Ε.Ε. για τους δύο Τούρκους αξιωματούχους, θα είναι η αρχή για την τιμωρία όσων ευθύνονται για τις τουρκικές γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, οι οποίοι, βεβαίως, είναι ο εξής ένας: ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν. Δεν περιμένουμε βεβαίως πολλά. Δεν είμαστε αφελείς.

Μπορεί να είναι ουτοπία να περιμένει κανείς να «κτυπηθεί» με κυρώσεις ο ίδιος ο Ερντογάν, ως οφείλουν οι Ευρωπαίοι, αλλά τώρα που άρχισε να τους στέλνει εκατομμύρια πρόσφυγες και «μετανάστες», μπορεί να επανέλθουν στην …τάξη και να αντιμετωπίσουν τον ηγέτη της κατοχικής δύναμης, όπως του αρμόζει και όπως οφείλουν οι εταίροι μας Ευρωπαίοι. Τα πράγματα αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα συμβεί αύριο ή σε μία εβδομάδα, ακόμα και σε μία άλλη στιγμή. Επαναλαμβάνω: Δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι σημαντικό από τις Βρυξέλλες. Ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Κύπρο… Ελπίζουμε ότι κάποτε θα ξυπνήσουν.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, ο Mehmet Ferruh Akalin είναι αντιπρόεδρος, αναπληρωτής γενικός διευθυντής, και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της TPAO. Είναι επίσης επικεφαλής του τμήματος Εξερεύνησης, και του τμήματος Τεχνολογιών Πληροφορικής της τουρκικής εταιρείας. Είναι αυτός που σχεδίασε, καθοδήγησε υλοποίησε τις υπεράκτιες δραστηριότητες εξερεύνησης των υδρογονανθράκων για την ΤΡΑΟ.

Είναι σημαντική μία λεπτομέρεια που περιλαμβάνεται στην απόφαση της Ε.Ε. «Οι δραστηριότητες», αναφέρει, «περιλαμβάνουν γεωτρήσεις που δεν έχουν λάβει την άδεια της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ο έταιρος των τιμωρηθέντων, ο Ali Coscun Namoglu είναι αναπληρωτής διευθυντής του τμήματος Εξερεύνησης της TPAO. Κατηγορείται για τις ίδιες παράνομες δραστηριότητες, όπως και ο Akalin.

Δεν θα ισοπεδώσω τα πάντα… Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η τιμωρία των δύο Τούρκων αξιωματούχων είναι συμβολική. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά… Πρόκειται για δύο στελέχη της Εταιρείας Πετρελαίων της Τουρκίας, που σημαίνει ότι το μήνυμα είναι ξεκάθαρο:

• Η άβουλη Ευρώπη θεωρεί υπεύθυνη την ίδια την τουρκική κυβέρνηση για τα προβλήματα που δημιουργούνται στην κυπριακή ΑΟΖ. Αλλά χρειάζονται πολλά περισσότερα να γίνουν. Υπεύθυνος για την εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ είναι ο ίδιος ο Ερντογάν. Μην το ξεχνάμε.
• Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία βάλλεται από παντού. Οι σχέσεις της με τη Ρωσία φαίνεται να οδηγούνται σε ευθεία σύγκρουση, μετά τους θανάτους πολλών στρατιωτών της, το βράδυ της Πέμπτης, ύστερα από αεροπορική επιδρομή. Η Τουρκία δείχνει τον Άσαντ, ενώ υπεύθυνος είναι Βλαντιμίρ Πούτιν.

Και εδώ παίχθηκε άλλο ένα περίεργο παιγνίδι. Η εφημερίδα New York Times κατέγραψε ότι η επίθεση έγινε από τη ρωσική αεροπορία, αλλά λίγο μετά -μετά από παρέμβαση Τούρκου αξιωματούχου- διευκρίνισε ότι η Άγκυρα κατηγορεί τη Δαμασκό, όχι τη Μόσχα. Προφανώς ο Ερντογάν προσπαθεί να «παίξει» με τον Πούτιν ξανά. Ίσως και να μην κατάλαβε.

Σημασία έχει ότι η Τουρκία πολεμά ανοικτά πλέον εναντίον του αλ Άσαντ και οι πάντες αναμένουν με κομμένη την ανάσα την αντίδραση του Βλαντιμίρ Πούτιν. Θα εγκαταλείψει τη Συρία και τον πρόεδρό της; Αδύνατο φαινόταν μέχρι της στιγμής που γράφονταν αυτές οι γραμμές.

Εάν ο Ρώσος ηγέτης δεν εγκαταλείψει τον Άσαντ, θα βρεθούν οι χώρες της περιοχής και κυρίως η Τουρκία ενώπιον μίας πολύ διαφορετικής κατάστασης. Ο Ερντογάν θα εγκολπωθεί τους Αμερικανούς και αυτοί, γνωστοί για την αφέλειά τους, θα πέσουν στα πόδια του, αφού θα νομίσουν ότι επιστρέφει στη «μαμά» Αμερική. Στην πραγματικότητα, αν το πράξει, θα είναι μία στρατηγική κίνηση, που γίνεται υπό πίεση και η οποία δεν θα διαρκέσει για πολύ. Θα φανεί στην πορεία.

Ο Ερντογάν συμμετέχει σε δύο πολέμους, στη Συρία και στη Λιβύη, και ταυτόχρονα πολεμά και τους Κούρδους στο Ιράκ και στη νοτιοανατολική Τουρκία. Την ίδια στιγμή διατηρεί στην Κύπρο πολλές χιλιάδες στρατιώτες του Αττίλα. Αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί ο σχιζοφρενής πρόεδρός της είναι το εξης: η χώρα του δεν είναι κάποια υπερδύναμη για να μπορεί να δρα σε τόσες πολλές χώρες. Και λόγω της εύθραυστης οικονομίας του, θα μπορούσε να καταρρεύσει και το καθεστώς του.

Ήδη κυκλοφορούν δημοσκοπήσεις που δεν μπορούν να κρύψουν την υποχώρηση των ποσοστών του. Είναι βέβαιο ότι οι εθνικιστικές του επιθέσεις, κυρίως στη Συρία και στη Λιβύη, και οι προκλήσεις του στο Αιγαίο και την Κύπρο, δεν τον βοηθούν πια καθώς υποχωρεί η υποστήριξη των ψηφοφόρων του. Ο αριθμός των παραδοσιακών οπαδών του, μειώνεται δραματικά. Οι πολίτες της Τουρκίας βαρέθηκαν τους πολέμους. Λογικό είναι να επιθυμούν ειρήνη και ηρεμία, ακόμα και με τους «αιώνιους» εχθρούς.

Τώρα είναι η μεγάλη στιγμή της δημοκρατικής Ευρώπης. Να βοηθήσει τους αντιπάλους του Ερντογάν… Αλλά, επειδή τους γνωρίσαμε από την καλή και από την ανάποδη με τα Μνημόνια, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Δυστυχώς…