Φαμπιάν Περιέ: Κανένας στην Ευρώπη δεν ήθελε τον Τσίπρα - H Ελλάδα ήταν πειραματόζωο

Δύο μέρες μετά την εκλογική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και τα νέα δεδομένα που δημιουργήθηκαν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, ο αρχηγός του, Αλέξης Τσίπρας, έστειλε στις 8 Μαΐου μια επιστολή στον Γάλλο Πρόεδρο  Φρανσουά Ολάντ, προτείνοντάς του να τον συναντήσει στο Παρίσι, χωρίς όμως να πάρει ποτέ απάντηση.  

Όπως έγραψε στο γράμμα του προς τον κ. Ολάντ, «τα εκλογικά αποτελέσματα της Αριστεράς στη Γαλλία και την Ελλάδα μπορεί να οδηγήσουν την Ευρώπη σε μια κοινωνική κατεύθυνση χωρίς μέτρα αυστηρής λιτότητας και άκαμπτες απαιτήσεις του δημοσιονομικού συμφώνου».

Ο Φρανσουά Ολάντ θυμάται εκείνες τις ημέρες και εξηγεί: «Αν και είχα εκτίμηση στον υποψήφιο και το κίνημα που εκπροσωπούσε, δεν θέλησα να τον συναντήσω γιατί είχε κάνει την επιλογή να υποστηρίξει τον Ζακ-Λικ Μελανσόν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές. Τρία χρόνια αργότερα, ωστόσο, ο Τσίπρας αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας και ο Γάλλος Πρόεδρος αναλαμβάνει να στηρίξει την υπόθεση παραμονής της Αθήνας στην Ευρωζώνη. Πρόκειται για μία από τις πολλές στιγμές της τελευταίας δύσκολης μεταπολιτευτικής δεκαετίας που περιγράφει ο γνωστός Γάλλος ανταποκριτής διεθνών ΜΜΕ, Φαμπιάν Περιέ, εξετάζοντας το «φαινόμενο» Τσίπρας, μέσα από το βιβλίο του «Αλέξης Τσίπρας και οι μεταμορφώσεις της πολιτικής» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τόπος».

Όπως εξήγησε στο ethnos.gr o ανταποκριτής της γαλλικής «Liberation», της βελγικής «Le Soir» και της ελβετικής «Le Temps», με αφορμή και την παρουσίαση του βιβλίου του στη Θεσσαλονίκη, σχεδίαζε να προσεγγίσει τη μεταπολιτευτική ελληνική Ιστορία γράφοντας ένα βιβλίο με Έλληνες πολιτικούς που γεννήθηκαν μετά το 1974. Σύντομα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας, που γεννήθηκε τέσσερις μέρες μετά την πτώση της δικτατορίας, συμπυκνώνει και συμβολίζει την εποχή μας με πληρότητα και πολυσημία. 

Έχοντας συναντήσει και μιλήσει αρκετές φορές τόσο με τον Αλέξη Τσίπρα (κυρίως πριν το 2015) όσο και με τον Φρανσουά Ολάντ και το επιτελείο του, αλλά και έχοντας καλύψει ολόκληρη την ελληνική κρίση με εκτενή ρεπορτάζ και συνεντεύξεις με Έλληνες και Ευρωπαίους αξιωματούχους, ο Φαμπιάν Περιέ έχει καταλήξει ότι το σχέδιο εξαρχής του πρώην Έλληνα πρωθυπουργού ήταν σίγουρα να ενώσει την Αριστερά τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

«Ακόμη και σε κείνη την επιστολή του 2012 ο Τσίπρας είχε επισημάνει τα σημεία σύγκλισης ανάμεσα στα διαφορετικά προγράμματα των δυνάμεων της Αριστεράς. Και αυτό προσπαθεί να κάνει και τώρα» είπε στο ethnos.gr ο Φαμπιάν Περιέ. Οι δύο πολιτικοί άνδρες δεν σταμάτησαν έκτοτε ποτέ την κουβέντα για το μέλλον της ευρωπαϊκής Αριστεράς, με την τελευταία τους συνάντηση να καταγράφεται τον περασμένο Νοέμβριο στο Παρίσι, όπου συζήτησαν για περίπου μιάμιση ώρα το ίδιο ζήτημα. 

Ο Τσίπρας κατάλαβε ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κινήσει τα νήματα στην Ευρώπη από μόνη της. Χρειάζονται συμμαχίες.

«Και το σίγουρο είναι ότι ο Τσίπρας κατάλαβε ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κινήσει τα νήματα στην Ευρώπη από μόνη της. Χρειάζονται συμμαχίες. Και σήμερα οι συσχετισμοί δεν βοηθούν την ευρωπαϊκή Αριστερά να δράσει όπως θα ήθελε».

Από την άλλη, όπως εξηγεί ο Φαμπιάν Περιέ, ο Τσίπρας αντιλήφθηκε ότι η Ευρώπη πηγαίνει ολοένα και πιο δεξιά και ένας από τους πιο μεγάλους του φόβους είναι μια πιθανή άνοδος της ακροδεξιάς.

«Αυτές οι δυο παράμετροι κάνουν τον Τσίπρα να πιστεύει ότι τόσο οι πολίτες της Ευρώπης όσο και οι πολιτικές της πρέπει να προετοιμάζονται για συνεργασίες. Και ο ίδιος θέλει να δώσει ένα νέο περιεχόμενο και νόημα της Αριστεράς το οποίο θα αντικατοπτρίζει τις ανάγκες της κοινωνίας» εξηγεί ο Γάλλος ανταποκριτής ο οποίος «ξόδεψε» αμέτρητα βράδια στις πλατείες των Αγανακτισμένων και χιλιάδες ώρες μελέτης και έρευνας για να καταλάβει την ελληνική κρίση, μοιράζοντας τη ζωή του την τελευταία δεκαετία μεταξύ Αθήνας και Παρισιού.

Ο Ολάντ ήταν ίσως ο μόνος που βοήθησε ειλικρινά τον Τσίπρα τον Ιούλιο του 2015

Μέχρι να φτάσουμε, όμως, στο σήμερα και στην ολοκλήρωση των μνημονίων, η Ελλάδα φλέρταρε αρκετές φορές τα προηγούμενα χρόνια με την έξοδο από το ευρώ, με αποκορύφωμα τον Ιούλιο του 2015.

Ο Φαμπιάν Περιέ, έχοντας καλύψει δημοσιογραφικά την ελληνική κρίση από το ξεκίνημά της, αναφέρει πως, σε μια συνέντευξή του τον Νοέμβριο του 2014, ένας Γερμανός υπουργός τού εκμυστηρεύτηκε ότι ο Τσίπρας δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πρωθυπουργός.

«Και αν γίνει, θα παραμείνει στην κυβέρνηση για έξι μήνες ως παρένθεση». Κανένας στην Ευρώπη δεν ήθελε τον Τσίπρα να αναλάβει τα ηνία της χώρας. Ακόμη και όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας δεν ήταν αποδεκτός και ευπρόσδεκτος από τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Είχε πάρα πολύ λίγους συμμάχους στην Ευρώπη. Ο Ολάντ ήταν ίσως ο μοναδικός που βοήθησε ειλικρινά τον Τσίπρα τον Ιούλιο του 2015. Και ήταν ξεκάθαρο ότι έκανε το καλύτερο δυνατό για να κρατηθεί η Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης». 

H Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως ένα πολιτικό πειραματόζωο που δοκιμάστηκαν ανεπιτυχείς πολιτικές αυστηρής λιτότητας, οι οποίες εφαρμόζονται σήμερα σε όλη την Ευρώπη

Όπως εξηγεί ο Γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας στο βιβλίο του η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως ένα πολιτικό πειραματόζωο που δοκιμάστηκαν ανεπιτυχείς πολιτικές αυστηρής λιτότητας στον τομέα του συνταξιοδοτικού, των μισθών και των δημόσιων επενδύσεων, οι οποίες εφαρμόζονται σήμερα σε όλη την Ευρώπη με διαφορετικούς τρόπους αλλά η κεντρική ιδέα είναι πάντα ίδια: διάλυση του κράτους πρόνοιας και εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού. «Δείτε τι γίνεται στη Γαλλία σήμερα. Από το 2010 δεν έχει καταγραφεί καμία αύξηση στις συντάξεις. Αλλά και στη Γερμανία, που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό ‘φτωχοποιημένων’ εργαζόμενων». 

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, αν και ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, αυτό δεν σήμαινε ότι πήραν στα χέρια τους και την εξουσία. Ποιο είναι το νόημα της δημοκρατίας αν δεν μπορείς να κυβερνήσεις και η φωνή του λαού δεν λαμβάνεται υπόψη; Είναι ένα από τα ερωτήματα που προσπάθησε να βάλει στο τραπέζι μέσα από το βιβλίο του. Ο Αλέξης Τσίπρας απέκτησε πολύ μεγάλη εξουσία στα χέρια του το 2018, γιατί η Ελλάδα είχε βγει από τα μνημόνια και οι κυβερνητικές αποφάσεις δεν ήταν υποχρεωμένες να ελεγχθούν από την τρόικα, παρατηρεί.

Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν προετοιμασμένοι να κυβερνήσουν, στερούνταν κυβερνητικής εμπειρίας και την ίδια στιγμή δεν είχαν ανθρώπους στο βαθύ κράτος. 

Ποιος, όμως, είναι ο Αλέξης Τσίπρας και πόσες φορές αναγκάστηκε να μεταμορφωθεί πολιτικά; Δεν είναι μαύρο ή άσπρο η απάντηση, σπεύδει να πει και προσθέτει: Oπως επίσης δεν υπάρχουν ένα ή δύο πρόσωπα του Τσίπρα, αλλά πολλά, όπως και άλλων πολιτικών και ανθρώπων.

Ο Φαμπιάν Περιέ χαρακτηρίζει τον πρώην πρωθυπουργό έναν πολύ ενδιαφέροντα πολιτικό, γιατί ήρθε στο προσκήνιο χωρίς να ανήκει σε καμία μεγάλη παραδοσιακή οικογένεια πολιτικών της χώρας.

«Εμφανίστηκε στα πράγματα ακολουθώντας μια διαδρομή μέσα από ένα μικρό κόμμα, τον τότε Συνασπισμό, και δημιουργώντας συμμαχίες που όμως δεν ήταν προετοιμασμένες να κυβερνήσουν, στερούνταν κυβερνητικής εμπειρίας και την ίδια στιγμή δεν είχαν ανθρώπους στο βαθύ κράτος. Σίγουρα άλλαξε την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Τον Ιούλιο του 2019, λίγες μέρες μετά τις εκλογές, η Άγγελλα Μέρκελ είπε ότι είναι έτοιμη να χαλαρώσει τη λιτότητα. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε τους συσχετισμούς και τις ισορροπίες δυνάμεων σήμερα» καταλήγει ο Φαμπιάν Περιέ.

Η παρουσίαση του βιβλίου του Φαμπιάν Περιέ θα πραγματοποιηθεί το απόγευμα της Τετάρτης (19:00) στο δημαρχιακό μέγαρο στο πλαίσιο της Eλληνογαλλικής συζήτησης με θέμα: «H Ελλάδα σήμερα: ματιές ενός Γάλλου», που διοργανώνει το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης. Το βιβλίο του Φαμπιάν Περιέ «Αλέξης Τσίπρας και οι μεταμορφώσεις της πολιτικής» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος.

Διαβάστε ακόμη

Η... απώλεια βιντεοληπτικού υλικού «εξαφανίζει» τους υπεύθυνους για τα Τέμπη - Τα κραυγαλέα λάθη που στοιχειώνουν τη δικογραφία

ΕΣΥ: Αλλαγές στον νόμο Κεραμέως για την επιλογή στελεχών στο δημόσιο ετοιμάζει η κυβέρνηση - Τι είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης

Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης μετά τη διαγραφή Σαμαρά - Τέλος στα σενάρια για πρόωρες κάλπες

Πού θα ταξιδέψουν οι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων - Μέχρι 10% η αύξηση στο κόστος των αποδράσεων