Ο Ερντογάν υποκύπτει σε γκρίζους λύκους και μαφία – Η υπόθεση Αλαατίν Τσακιτζί

Την Τρίτη, 14 Απριλίου, η τουρκική εθνοσυνέλευση υπερψήφισε (με 279 «υπέρ» έναντι 51 «κατά») σχέδιο νόμου που ανοίγει τον δρόμο για την πρόωρη απελευθέρωση δεκάδων χιλιάδων κρατουμένων από τις φυλακές της χώρας. Ισλαμιστές (του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης AKP του Ερντογάν) και εθνικιστές βουλευτές (του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης MHP του Ντεβλέτ Μπαχτσελί) επικύρωσαν με την ψήφο τους την αμφιλεγόμενη αμνήστευση… υπό τον κίνδυνο της εξάπλωσης του κορονοϊού εντός των τουρκικών φυλακών οι οποίες άλλωστε «φημίζονται» διεθνώς για τον… συνωστισμό τους.  

«Όταν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης AKP του Ερντογάν ήρθε στην εξουσία το 2002, ο αριθμός των κρατουμένων στη χώρα ήταν 60.000. Πλέον αγγίζει τους σχεδόν 300.000… ενώ στη χώρα έχουν χτιστεί και 178 νέες φυλακές», έγραφε στην Washington Post στις 9 Απριλίου ο κυνηγημένος από το καθεστώς Ερντογάν πολύπειρος Τούρκος δημοσιογράφος και πάλαι ποτέ αρχισυντάκτης της Cumhuriyet Τζαν Ντουντάρ. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ντουντάρ, υπήρχαν «σημάδια» στις αρχές Απριλίου «ότι ο Ερντογάν πρόκειται να χρησιμοποιήσει αυτό το νομοσχέδιο (σ.σ. της αμνήστευσης) για να εξυπηρετήσει δικούς του πολιτικούς σκοπούς… απελευθερώνοντας κάποιους από τους υποστηρικτές του»…

Και πράγματι, εδώ και μια εβδομάδα, ήδη από το πρωί της 15^ης Απριλίου, κρατούμενοι έχουν αρχίσει να αποφυλακίζονται κατά εκατοντάδες από τα σωφρονιστικά ιδρύματα της Τουρκίας. Συνολικά, όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις της πρόωρης αποφυλάκισης υπολογίζονται σε 90.000 με 100.000. Μεταξύ αυτών, ωστόσο, δεν θα βρείτε ούτε έναν πολιτικό κρατούμενο παρά μόνο ποινικούς.   

Κάπως έτσι λοιπόν, με την «ευκαιρία» της πανδημίας του COVID-19, το καθεστώς Ερντογάν βρήκε την αφορμή που χρειαζόταν για να ικανοποιήσει ένα παλαιό αίτημα του κόμματος των Γκρίζων Λύκων του Ντεβλέτ Μπαχτσελί όπως είναι εκείνο της «γενικής αμνηστίας» για μια σειρά από κατηγορίες κρατουμένων. Διότι όντως, όπως σημείωσε πολύ εύστοχα και ο αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Bilkent της Άγκυρας, Ιωάννης N. Γρηγοριάδης, στο πλαίσιο συζήτησης που διοργάνωσε το ΕΛΙΑΜΕΠ στις 21 Απριλίου υπό τον τίτλο «Τι συμβαίνει στην Τουρκία;», το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) του Μπαχτσελί είχε κατ’ επανάληψη και παλαιότερα (έως και το 2018) θέσει ζήτημα «γενικής αμνηστίας» υπέρ συγκεκριμένων κατηγοριών κατηγορουμένων, χωρίς ωστόσο τότε το αίτημά του να εισακουστεί.

«Φαίνεται ότι η εξάρτηση του Τούρκου προέδρου από τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί είναι μεγαλύτερη από ό,τι θα περίμεναν πολλοί. H απόφαση αμνηστίας δεκάδων χιλιάδων κρατουμένων η οποία ελήφθη πριν από μερικές ημέρες με πρόσχημα την κρίση του κορονοϊου περιορίστηκε μόνο στους ποινικούς και όχι στους πολιτικούς κρατουμένους. Αυτό αποτελούσε πάγιο αίτημα του MHP το οποίο είχε υποβληθεί και προ ετών αλλά είχε απορριφθεί. Πλέον φαίνεται ότι η δυνατότητα αντίστασης του Τούρκου προέδρου έχει καμφθεί κατά κάποιο βαθμό γιατί η απόφαση αυτή συνοδεύτηκε από την αποφυλάκιση διαφόρων φυσιογνωμιών της τουρκικής μαφίας που θεωρούνται και φιλικά προσκείμενες στο MHP όπως για παράδειγμα του Αλαατίν Τσακιτζί», δήλωσε μεταξύ άλλων ο κ. Γρηγοριάδης, από το βήμα μιας διαδικτυακής εκδήλωσης στην οποία επίσης συμμετείχαν επίσης οι δημοσιογράφοι Ευάγγελος Αρεταίος και Άγγελος Αθανασόπουλος καθώς και ο Βασίλης Καρατζάς, διευθύνων σύμβουλος της Levant Partners.  

Από γκρίζος λύκος... πράκτορας και από μαφιόζος... φίλος του Μπαχτσελί 

Ποιος είναι όμως αυτός ο Αλαατίν Τσακιτζί, που αποφυλακίστηκε στα μέσα του Απριλίου από τις φυλακές του Σιντζάν έχοντας ήδη περάσει 16 χρόνια στη φυλακή (από τα συνολικά σχεδόν 40 έτη κάθειρξης που του έχουν επιβληθεί) για σωρεία εγκλημάτων;

Ο γεννημένος στην Τραπεζούντα, 67χρονος σήμερα, Αλαατίν Τσακιτζί υπήρξε πρωτοπαλίκαρο των ακροδεξιών Γκρίζων Λύκων αλλά και «εκτελεστής» στην υπηρεσία των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών MİT, «εκτελεστής» που είχε μάλιστα αναπτύξει δράση όχι μόνο εντός αλλά και εκτός των τουρκικών συνόρων, σε χώρες όπως είναι η Ελλάδα και ο Λίβανος, όπως προκύπτει μέσα από τουρκικά δημοσιεύματα. Ο ίδιος συνελήφθη για πρώτη φορά πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με την κατηγορία της συμμετοχής στις δολοφονίες δεκάδων Τούρκων Αριστεριστών, κατηγορία για την οποία κρίθηκε μεν ένοχος αλλά τελικώς πέρασε μόνο δύο χρόνια στη φυλακή. Μεγάλο μέρος της ζωής του ωστόσο πίσω στις δεκαετίες του 1980 και 1990 ο Τσακιτζί θα το περνούσε ως… πράκτορας της MİT, βάζοντας στο στόχαστρο κυρίως Αριστερούς (της Dev-Sol από την οποία προήλθε το DHKP-C κ.ά.), Κούρδους (PKK κ.ά.), Αρμένιους κ.ά. όχι μόνο εντός αλλά και εκτός των συνόρων.

Στην πορεία, ωστόσο, εκείνος θα έκανε «όνομα» ως μέλος της τουρκικής μαφίας ενώ παράλληλα θα μπαινόβγαινε και στις φυλακές με τις κατηγορίες σε βάρος του να ποικίλουν (πλαστογραφία, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, εκτέλεση συμβολαίων θανάτου και δολοφονίες, ένοπλες επιθέσεις, συμμετοχή σε εγκληματικές οργανώσεις κ.ά.). Πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1990 θα κατηγορείτο ακόμη και για τη δολοφονία της συζύγου του.

Μέσα στα χρόνια της δράσης του, κάποια από τα οποία πέρασε και ως φυγόδικος με πλαστά έγγραφα σε άλλες χώρες της Ευρώπης, ο Αλαατίν Τσακιτζί θα ανέπτυσσε ωστόσο σχέσεις και με πολιτικούς όπως ήταν για παράδειγμα ο Εγιούπ Ασίκ (βουλευτής Τραπεζούντας με το Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας και άλλοτε υπουργός), ενώ και η Μεράλ Ακσενέρ (η προερχόμενη από το εθνικιστικό MHP νυν ηγέτιδα του αντιπολιτευόμενου Καλού Κόμματος) έχει επίσης κατηγορηθεί πως είχε επαφές μαζί του.

Κι όμως, για το MHP και τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί ο Αλαατίν Τσακιτζί είναι ένας «γενναίος και άφοβος πατριώτης» και «αδελφός», ένας «υπερασπιστής της τουρκικής πατρίδας» που «αγαπά τα ιδανικά της χώρας του» και πρέπει να αποφυλακιστεί. Ο Μπαχτσελί είχε φροντίσει, μάλιστα, να τον επισκεφτεί και στη φυλακή, την περίοδο που ζητούσε «γενική αμνηστία» υπέρ όλων εκείνων των κρατουμένων που… κινδυνεύουν να πέσουν θύματα «γκιουλενιστών» και «ανδρών του PKK» εντός των φυλακών όπως χαρακτηριστικά υποστήριζε. Παράλληλα τότε, ο ηγέτης του MHP είχε ζητήσει την αποφυλάκιση και ενός άλλου Τούρκου μαφιόζου που φέρεται να έχει σχέσεις με τους εθνικιστές, του Κιουρσάτ Γιλμάζ.

Ο Αλαατίν Τσακιτζί έχει πια αποφυλακιστεί. Τι και αν εκείνος είχε επιτεθεί ακόμη και στον ίδιο τον Ερντογάν με επιστολές του προ διετίας εξαπολύοντας κατηγορίες και απειλές; Ο 67χρονος αρχιμαφιόζος είναι πια ελεύθερος σε αντίθεση όμως με χιλιάδες άλλους που μπορεί να μην έχουν αγγίξει ποτέ στη ζωή τους όπλο αλλά παραμένουν πίσω από τα σίδερα. Ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς και η Φιγκέν Γιουκσεντάγ του κοινοβουλευτικού φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών (HDP), ο αγαπητός διεθνώς Οσμάν Καβαλά και ο βραβευμένος Αχμέτ Αλτάν είναι μόνο κάποιοι από εκείνους τους χιλιάδες που παραμένουν στις τουρκικές φυλακές. Γιατί; Προφανώς επειδή ενόχλησαν με την κριτική και την πολιτική δράση τους ένα καθεστώς το οποία πια προτιμά να αποφυλακίζει πρόωρα νονούς, μαφιόζους και κάθε λογής ποινικούς με το πρόσχημα της διαφύλαξης της δημόσιας υγείας.