Επί 30 χρόνια οι γερμανικές Αρχές έδιναν για αναδοχή ανήλικα σε παιδόφιλους

Ένα πείραμα που συνέβαινε επί 30 χρόνια στη Γερμανία και ήρθε στο φως της δημοσιότητας έχει προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων, καθώς οι γερμανικές Αρχές έδιναν για αναδοχή άστεγα παιδιά σε παιδόφιλους, με το σκεπτικό ότι θα αυτοί θα γίνονταν οι «ιδανικοί» γονείς. Πρόκειται για το «σχέδιο Κέντλερ», του καθηγητή Ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ, ο οποίος έβαλε σε εφαρμογή το εν λόγω πείραμα ήδη από το 1970 και η πρακτική αυτή είχε διάρκεια 30 ετών. 

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Deutsche Welle, οι ανάδοχοι γονείς λάμβαναν μέχρι και τακτικό βοήθημα για την ανατροφή των παιδιών ενώ ανατριχίλα προκαλεί η πεποίθηση του ψυχολόγου Κέντλερ πως οι σεξουαλικές επαφές ανάμεσα σε ενήλικες και παιδιά ήταν ακίνδυνη. Παράλληλα, όπως αναφέρει το άρθρο, οι υπηρεσίες παιδικής πρόνοιας του Βερολίνου και η Γερουσία έκαναν τα στραβά μάτια στις αναδοχές ή ακόμα και τις ενέκριναν. 

Το σοκαριστικό «πείραμα» ίσως και να έμενε για πάντα στην αφάνεια, αν δεν μιλούσαν πριν από μερικά χρόνια δύο από τα θύματα της πρακτικής αυτής. Έκτοτε, το πανεπιστήμιο Hildesheim άρχισε να διεξάγει συνεντεύξεις, αναζητώντας ταυτόχρονα πληροφορίες σε αρχεία. Όπως έγινε πλέον γνωστό, ο Κέντλερ διατηρούσε προσωπική επαφή με τα παιδιά και τους αναδόχους, σε βάρος των οποίων δεν ασκήθηκε ποτέ δίωξη, αφού τα παιδιά δεν βρήκαν ποτέ το θάρρος να καταγγείλουν τους κακοποιητές τους και έτσι τα εγκλήματά τους παραγράφηκαν. 

Η έρευνα του πανεπιστημίου Hildesheim αποκάλυψε πως πολλοί από τους ανάδοχους πατέρες ήταν ακαδημαϊκοί, ενώ κάνουν λόγο για ένα για ένα δίκτυο που περιλάμβανε υψηλόβαθμα μέλη του Ινστιτούτου Max Planck, του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου και του διαβόητου Σχολείου Odenwald στην Έσση, που βρέθηκε στο επίκεντρο ενός τεράστιου σκανδάλου παιδοφιλίας πριν από αρκετά χρόνια.

Μπορεί πλέον οι Αρχές του Βερολίνου να δεσμεύονται να ρίξουν φως στην υπόθεση, ωστόσο ακόμη περισσότερο προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι ήδη από το 2016 το Πανεπιστήμιο του Göttingen δημοσίευσε μια πρώτη έκθεση για το πείραμα του Κέντλερ, χωρίς ωστόσο η Γερουσία του Βερολίνου να δείξει το απαραίτητο ενδιαφέρον, σύμφωνα με τους μελετητές εκείνης της έρευνας.