Στρατιώτης Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σμίγει μετά 76 χρόνια με παιδιά που πήγε να σκοτώσει

Ο Μάρτιν Άντλερ πολέμησε στην Ευρώπη, κατά μήκος της λεγομένης Γοτθικής Γραμμής (γραμμή άμυνας των δυνάμεων του άξονα στην Ιταλία) και τον Οκτώβριο του 1944 ήταν ανάμεσα στους στρατιώτες των αμερικανικών στρατευμάτων που απελευθέρωσαν την περιοχή γύρω από το Monterenzio, ένα χωριό στα βουνά των Απενίνων ορέων.

Ο Μάρτιν Άντλερ μπήκε σε ένα απομακρυσμένο σπίτι στο χωριό με έναν συνάδελφο του, τον Τζον Μπρόνσκι, νομίζοντας ότι ήταν ακατοίκητο. Όταν οι δυο στρατιώτες, αναζητώντας κάτι να φάνε, άκουσαν θόρυβο που ερχόταν από ένα μεγάλο ψάθινο καλάθι και, πίστεψαν ότι Γερμανοί είχαν τρυπώσει μέσα στο καλάθι και ήταν έτοιμοι να τους πυροβολήσουν. Γύρισαν τα όπλα τους προς τη μεριά που ακούστηκε ο θόρυβος με τα δάχτυλα στη σκανδάλη. Εκείνη τη στιγμή, μια γυναίκα, σε κατάσταση πανικού, όρμησε μέσα στο δωμάτιο φωνάζοντας: «Μην πυροβολείτε, είναι παιδιά, παιδιά!» Τότε τρία παιδάκια έβγαλαν τρομαγμένα δειλά δειλά τα κεφάλια τους μέσα από το καλάθι. Ανακουφισμένος, ο Άντλερ, ακούμπησε το Μ1 του στον τοίχο, έβγαλε από την τσέπη του μια σοκολάτα και τους την πρόσφερα για να τα ηρεμήσει. Τα παιδιά ήταν από τριών έως έξι χρονών. Ο Άντλερ ρώτησε διστακτικά αν μπορούσε να τραβήξει μια αναμνηστική φωτογραφία με τα τρία παιδιά, τον Μπρούνο, τη Μαφάλντα και τη Τζουλιάνα. Ο Αμερικανός στρατιώτης είχε πάθος με την φωτογραφία και στο σακίδιό του υπήρχε πάντα μια φωτογραφική μηχανή. Η μητέρα τους, αφού πήρε μια ανάσα ανακούφισης, συμφώνησε, με την προϋπόθεση να ντύσει τα παιδιά με τα καλύτερα ρούχα τους.

Τα χρόνια έφυγαν σαν τις σφαίρες, γρήγορα και επικίνδυνα, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς...

Εβδομήντα έξι χρόνια μετά, ο Άντλερ ζει στη Φλόριντα και πάντα τον έτρωγε ο καημός τι να έγιναν αυτά τα παιδιά. Επέζησαν του πολέμου, έκαναν οικογένειες; Ο Άντλερ ζήτησε επίμονα από την κόρη του, τη Ρέιτσελ, να προσπαθήσει να εντοπίσει τα τρία αδέλφια για να διαπιστώσει αν ακόμα ήταν ζωντανά. Στις 12 Δεκεμβρίου, η Ρέιτσελ, ανάρτησε ένα μήνυμα και την κιτρινισμένη από τον χρόνο φωτογραφία σε μια σελίδα στο Facebook για βετεράνους στρατιώτες από τις ΗΠΑ και τον Καναδά που είχαν πολεμήσει στην Ιταλία. Το μήνυμα είδε ο Ματέο Ιντσέρτι, συγγραφέας και δημοσιογράφος από την περιοχή Emilia-Romagna, ο οποίος έχει γράψει και ένα βιβλίο για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Ιντσέρτι ανάρτησε τη φωτογραφία στον λογαριασμό του στο Facebook, επικοινώνησε επίσης με μια τοπική εφημερίδα, η οποία δημοσίευσε τη φωτογραφία και η ιστορία μεταδόθηκε και από το τηλεοπτικό κανάλι TG1, αλλά και δημοσιεύτηκε σε μεγάλο μέρος του εθνικού Τύπου. Καθώς η ιστορία διακινούνταν στην Ιταλία, η Ρέιτσελ έγραψε στη σελίδα της στο Facebook: «Ο πατέρας μου, ο Μάρτιν Άντλερ, εμφανίζεται σε ένα άρθρο σε εφημερίδες της Ιταλίας. Ελπίζουμε σε ένα θαύμα, που θα τον επανασυνδέσει με αυτά τα τρία παιδιά που θα μπορούσε να είχε σκοτώσει κατά λάθος».

Στις 13 Δεκεμβρίου - την ημέρα που οι Ιταλοί γιορτάζουν τη Santa Lucia, ο Ιντσέρτι έλαβε ένα μήνυμα από τον Μπρούνο, κάποιον που εργαζόταν σε έναν οίκο φροντίδας ηλικιωμένων. Ο Μπρούνο τον ενημέρωνε, ότι μια κυρία Μαφάλντα είχε αναγνώρισε τον εαυτό της στη φωτογραφία που δημοσιευόταν στην εφημερίδα και ήθελε να επικοινωνήσει με τον δημοσιογράφο αλλά δεν γνώριζε πώς να το κάνει. «Αμέσως με αναζήτησε στο Facebook, με βρήκε και μου έγραψε ένα μήνυμα», είπε ο Ιντσέρτι.

Ο Ιντσέρτι βρήκε τα τρία παιδιά - υπερήλικες πλέον και προκάλεσε μια βιντεοκλήση μεταξύ του Άντλερ και των τριών αδελφών, που ήταν πια 79, 80 και 82 χρονών.

Ο Άντλερ τους ρώτησε με μάτια δακρυσμένα: «Θα θέλατε λίγη σοκολάτα;»· ήταν τα λόγια που τους είχε πει τότε όταν ξεπρόβαλαν τρομαγμένα τα κεφάλια από το ψάθινο καλάθι. «Θυμήθηκαν ότι έπαιζαν στο καλάθι, όταν οι Αμερικανοί μπήκαν στο σπίτι», δήλωσε ο Ιντσέρτι. Ο Άντλερ τους είπε, κλαίγοντας πια, ότι εύχεται να ζήσει μέχρι τα 100 και να ταξιδέψει στην Ιταλία για να συναντήσει τον Μπρούνο, τη Μαφάλντα και τη Τζουλιάνα, όταν τελειώσει η πανδημία του κορονοϊού. «Αν αυτό δεν είναι το θαύμα των Χριστουγέννων, τότε ποιο είναι», είπε συγκινημένος ο Ιντσέρτι. 

Ο Άντλερ κλείνοντας την βιντεοσυνομιλία έκανε να συνέλθει αρκετά λεπτά και σκουπίζοντας τα μάτια του, ψιθύρισε: «Ηταν το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη ποτέ». Ο Άντλερ μετά τον πόλεμο υπέφερε για πολλά χρόνια από μετατραυματικό στρες. Τα τρία αδέλφια ζουν στο Castel San Pietro, από το 1953.