Νικολά Σαρκοζί: Από το εκτυφλωτικό φως στο βαθύ σκοτάδι

Ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί (Nicolas Sarközy) καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών ετών για διαφθορά, τα δύο εκ των οποίων με αναστολή. Ο 66χρονος βρέθηκε ένοχος στο ότι προσπάθησε να δωροδοκήσει έναν δικαστή προσφέροντάς του μια θέση στο Μονακό, σε αντάλλαγμα για πληροφορίες σχετικά με ποινική υπόθεση που εκκρεμούσε εναντίον του. Ο Σαρκοζί είναι ο πρώτος πρώην Γάλλος πρόεδρος που φυλακίζεται. Ο δικαστής, που προσπάθησε να δωροδοκήσει ο Σαρκοζί και ο πρώην δικηγόρος του πρώην Γάλλου προέδρου καταδικάστηκαν με παρόμοιες ποινές. Και οι τρεις κατηγορούμενοι αναμένεται να ασκήσουν έφεση. Στην απόφαση του ο δικαστής είπε ότι ο Σαρκοζί θα μπορούσε να εκτίσει την ποινή του ενός έτους στο σπίτι. Η ποινή θεωρείται ορόσημο νομιμοφροσύνης για τη μεταπολεμική Γαλλία. Το μόνο προηγούμενο ήταν η δίκη του προκατόχου του Σαρκοζί, Ζακ Σιράκ, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή το 2011 για ατασθαλίες κατά την περίοδο που ήταν δήμαρχος του Παρισιού. Ο Σιράκ πέθανε το 2019.

Διαβάστε επίσης: Νικολά Σαρκοζί: Ενοχος για διαφθορά ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας

Οι εισαγγελείς είχαν ζητήσει ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών για τον Σαρκοζί. Η υπόθεση επικεντρώθηκε στις συνομιλίες μεταξύ του εμπλεκόμενου δικαστή, του Gilbert Azibert και του Thierry Herzog, τότε δικηγόρου του Σαρκοζί, οι οποίες μαγνητοφωνήθηκαν από την αστυνομία το 2014. Οι δικαστές ερεύνησαν ισχυρισμούς ότι ο Σαρκοζί είχε δεχτεί παράνομες επιχορηγήσεις από την κληρονόμο της βιομηχανίας «L'Oreal» Liliane Bettencourt για την προεδρική εκστρατεία του 2007. Ο Σαρκοζί αναμένεται επίσης να δικαστεί για άλλη υπόθεση, από τις 17 Μαρτίου έως τις 15 Απριλίου, η οποία σχετίζεται με τη λεγόμενη υπόθεση «Bygmalion». Ο Σαρκοζί κατηγορείται για υπερβολική δαπάνη στην προεδρική του εκστρατεία για το 2012. Παρά τις νομικές εμπλοκές του, ο Σαρκοζί παρέμεινε δημοφιλής στους δεξιούς κύκλους.

Από την κορυφή στον βυθό

Ο Nicolas Paul Stéphane Paul Stéphane Sarközy de Nagy-Bocsa, γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1955 και διετέλεσε Πρόεδρος της Γαλλίας και Συν-πρίγκιπας της Ανδόρας από τις 16 Μαΐου 2007 έως τις 15 Μαΐου 2012. Γεννημένος στο Παρίσι, ο Σαρκοζί, είναι μισός Ούγγρος Προτεστάντης, κατά ένα τέταρτο Έλληνας Εβραίος και κατά ένα τέταρτο ακόμη Γαλλικής Καθολικής καταγωγής. Διετέλεσε δήμαρχος του Neuilly-sur-Seine από το 1983 έως το 2002, υπουργός Προϋπολογισμού υπό τον Πρωθυπουργό Εντουάρντ Μπαλαντίρ (1993-1995) κατά τη δεύτερη θητεία του Φρανσουά Μιτεράν. Κατά τη δεύτερη προεδρική θητεία του Ζακ Σιράκ διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών και υπουργός Οικονομικών. Ήταν ο ηγέτης του κόμματος Union for a Popular Movement (UMP) από το 2004 έως το 2007.

Ο Νικολά Σαρκοζί κέρδισε στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2007 με ποσοστό 53,1% έχοντας αντίπαλο του, τη Σοσιαλιστή Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, αντιμετώπισε προβλήματα όπως η οικονομική κρίση της περιόδου 2007-2008 , ο Ρωσο-Γεωργιανός πόλεμο (για τον οποίο διαπραγματεύτηκε την κατάπαυση του πυρός) και η «Αραβική Άνοιξη» (ειδικά στην Τυνησία , τη Λιβύη και Συρία ). Ξεκίνησε τη μεταρρύθμιση των γαλλικών πανεπιστημίων (2007) και τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση (2010). 

Στις εκλογές του 2012 , ο Φρανσουάζ Ολαν, υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, νίκησε τον Σαρκοζί με διαφορά 3,2%. Όταν αποχώρησε από το προεδρικό αξίωμα, ο Σαρκοζί, είχε ορκιστεί ότι θα αποσυρθεί και από τη δημόσια ζωή, όμως το 2014 επανεκλέχθηκε ως ηγέτης του UMP (μετονομάστηκε το The Republicans το 2015). 

Συμπλέγματα κατωτερότητας

Κατά την παιδική ηλικία του Σαρκοζί, ο πατέρας του ίδρυσε διαφημιστικό γραφείο και έγινε πλούσιος. Η οικογένεια ζούσε σε ένα αρχοντικό στο Παρίσι, που ανήκει στον παππού του Σαρκοζί από την πλευρά της μητέρας του Μπενενίκτ Μάλλα. Η οικογένεια αργότερα μετακόμισε στο Neuilly-sur-Seine , ένας από τους πλουσιότερους δήμους της Île-de-France Région, δυτικά του Παρισιού. Σύμφωνα με τον Σαρκοζί, ο παππούς του είχε μεγαλύτερη επιρροή σε αυτόν από τον πατέρα του, τον οποίο σπάνια έβλεπε. Ο Σαρκοζί έχει δηλώσει, ότι η εγκατάλειψή του από τον πατέρα του διαμόρφωσε σε πολλά τον χαρακτήρα του. Έχει ομολογήσει επίσης ότι, στα παιδικά του χρόνια, ένιωθε κατώτερος σε σχέση με τους πλουσιότερους και ψηλότερους συμμαθητές του. «Αυτό που με έκανε να είμαι ό,τι είμαι τώρα είναι το άθροισμα όλων των ταπεινώσεων που υπέστησαν κατά την παιδική ηλικία», έχει πει. 

Ο Σαρκοζί εγγράφηκε στο Lycée Chaptal, ένα φημισμένο δημόσιο γυμνάσιο και λύκειο στο Παρίσι, όπου απέτυχε να συνεχίσει . Η οικογένειά του τον έστειλε στη συνέχεια στο Cours Saint-Louis de Monceau, ένα ιδιωτικό καθολικό σχολείο, όπου φέρεται να ήταν μέτριος μαθητής, αλλά όπου πήρε ωστόσο το απολυτήριο γυμνασίου το 1973. Ο Σαρκοζί γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Paris X Nanterre, από όπου αποφοίτησε με ένα δίπλωμα στο «Ιδιωτικό δίκαιο» και, αργότερα, στο «Εμπορικό δίκαιο». Το Paris X Nanterre ήταν η αφετηρία για το φοιτητικό κίνημα του Μάη του ‘68 και θεωρείται ακόμα «φωλιά» αριστερών φοιτητών. Από όλους, ο Σαρκοζί, περιγράφεται ως ήσυχος μαθητής και σύντομα προσχώρησε στη δεξιά φοιτητική οργάνωση, στην οποία ήταν πολύ δραστήριος. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία.

Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, ο Σαρκοζί εισήλθε στο Science Po , όπου σπούδασε μεταξύ 1979 και 1981, αλλά απέτυχε να αποφοιτήσει λόγω της ανεπαρκούς γνώσης της αγγλικής γλώσσας.  Ο Σαρκοζί έγινε δικηγόρος με ειδίκευση στο επιχειρηματικό και οικογενειακό δίκαιο και ήταν ένας από τους Γάλλους δικηγόρους του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. 

Δυο γάμοι και μια Κάρλα Μπρούνι

Ο Σαρκοζί παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, τη Μαρία-Ντομινίκ Κουλούλι, στις 23 Σεπτεμβρίου 1982. Ο πατέρας της ήταν φαρμακοποιός από το Vico (ένα χωριό της Κορσικής), ο θείος της ήταν ο Achille Peretti, ο δήμαρχος του Neuilly-sur-Seine από το 1947 έως το 1983 και πολιτικός μέντορας του Σαρκοζί. Απέκτησε δύο γιους, τον Πιέρ (γεννημένος το 1985), τώρα μουσικός παραγωγός hip-hop, και τον Ζαν (γεννημένος το 1986) τώρα τοπικός πολιτικός στην πόλη Neuilly-sur-Seine, όπου ο Σαρκοζί ξεκίνησε τη δική του πολιτική καριέρα. 

Ως δήμαρχος του Neuilly-sur-Seine , ο Σαρκοζί συναντήθηκε με το πρώην στέλεχος της μόδας και των δημοσίων σχέσεων Cécilia Ciganer-Albéniz (εγγονή του συνθέτη Isaac Albéniz). Το 1988, η Σεσιλιά εγκατέλειψε τον σύζυγό της για τον Σαρκοζί, με τον οποίο παντρεύτηκαν τον Οκτώβριο του 1996. Έχουν έναν γιο, τον Λουί, που γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1997.

Μεταξύ 2002 και 2005, το ζευγάρι εμφανιζόταν συχνά σε δημόσιες εκδηλώσεις, με τη Σεσιλιά να ενεργεί ως επικεφαλής βοηθός του συζύγου της. Ωστόσο, στις 25 Μαΐου του 2005, η ελβετική εφημερίδα «Le Matin» αποκάλυψε ότι η Σεσιλιά είχε αφήσει τον Σαρκοζί για τον Γάλλο-Μαροκινό Richard Attias, επικεφαλής του «Publicis» στη Νέα Υόρκη.  Υπήρχαν κι άλλες αποκαλύψεις ιδιωτικής φύσης στη «Le Matin» , οι οποίες οδήγησαν τον Σαρκοζί να μηνύσει την εφημερίδα. Εν τω μεταξύ, λέγεται ότι ο πρώην πρόεδρος είχε σχέση με μια δημοσιογράφο της «Le Figaro», την Άννα Φουλντά. Ο Σαρκοζί και η Σεσίλια τελικά χώρισαν στις 15 Οκτωβρίου 2007, αμέσως μετά την εκλογή του ως προέδρου. 

Λιγότερο μετά ένα μήνα από το χωρισμό με τη Σεσιλιά, ο Σαρκοζί συναντήθηκε με την Ιταλίδα τραγουδίστρια και πρώην μοντέλο, Κάρλα Μπρούνι (Carla Bruni) σε ένα πάρτι και σύντομα άρχισε μια σχέση μαζί της. Παντρεύτηκαν στις 2 Φεβρουαρίου 2008 στο Παλάτι Élysée στο Παρίσι. Το ζευγάρι έχει μια κόρη, τη Γιούλια, που γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2011.  Ήταν η πρώτη φορά που ένας Γάλλος πρόεδρος αποκτά παιδί ενώ είναι στο αξίωμα.  Η περιουσία του Σαρκοζί υπολογίζεται, σύμφωνα με τις τυπικές δηλώσεις του σε 2.000.000 ευρώ. Ως Πρόεδρος της Γαλλίας, μία από τις πρώτες ενέργειές του ήταν να διπλασιάσει τον μισθό του: ο ετήσιος μισθός του από 101.000 ευρώ έγινε 240.000! 

Η πολιτική ταυτότητα του Σαρκοζί

Ο Νικολά Σαρκοζί ενσαρκώνει ένα σημείο καμπής στη δεξιά ιστορία της Γαλλίας. Αντιπροσωπεύει πιθανώς τη γαλλική εκδοχή αυτού που ονομαζόταν «Νέα Δεξιά» στις Ηνωμένες Πολιτείες με την επανάσταση του Ρέιγκαν της δεκαετίας του 1980. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον «Θατσερισμό» ή τον «Ρεϊγκανισμό», ο «Σαρκοζίσμος» δεν αποτελεί πολιτική ιδεολογία βασισμένη σε ένα σύνολο ιδεών. Είναι, μάλλον, ένας νέος τρόπος συμμετοχής στην πολιτική στη Γαλλία μέσω μιας νέας πολιτικής γλώσσας και μιας νέας πολιτικής στρατηγικής. Ο «Sarkozysm» (Σαρκοζισμός) φαίνεται να τοποθετείται ως «Τρίτος δρόμος» ανάμεσα σε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Γαλλικό «Old Right» και το Far-right.

Διαβάστε επίσης: Ο Σαρκοζί δηλώνει παρών µε ένα βιβλίο για «Πάθη»