Μαραθωνοδρόμος μαθαίνει να ζει χωρίς στομάχι, παχύ έντερο και χολή

Ο 36χρονος Juan Dual από την Ισπανία κάνει συχνά πλάκα λέγοντας ότι «είναι άδειος εσωτερικά», αλλά στην περίπτωσή του η φράση έχει κυριολεκτική σημασία. Με την πάροδο των ετών, του έχουν αφαιρεθεί το στομάχι, το παχύ έντερο, το ορθό και η χολή, αλλά έχει μάθει να ζει χωρίς αυτά.

Η θλιβερή αλλά και εμπνευσμένη ιστορία του Juan ξεκίνησε όταν ήταν μόλις 13 ετών. Τότε διαγνώστηκε με μια κληρονομική πάθηση που ονομάζεται οικογενής πολλαπλή πολυποδίαση, η οποία του άφησε 99,8% πιθανότητες να αναπτύξει καρκίνο του πεπτικού συστήματος. Η γιαγιά του και ένας θείος του πέθαναν από αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου και ο πατέρας του είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση του εντέρου για να μην υποκύψει στην ίδια πάθηση. Σε ηλικία 19 ετών, αμέσως μόλις τελείωσε το σχολείο, ο Juan υποβλήθηκε σε μια δύσκολη επέμβαση για την αφαίρεση του παχέος εντέρου και του ορθού. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή...

Μέχρι την ηλικία των 28 ετών, η κατάσταση του Juan είχε επιδεινωθεί. Η ασθένεια είχε επηρεάσει το στομάχι του, οπότε έπρεπε να αφαιρεθεί και αυτό. Μια μετεγχειρητική αιμορραγία παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή του νεαρού Ισπανού, αλλά ως εκ θαύματος κατάφερε να το ξεπεράσει. Τα προβλήματά του όμως δεν τελείωσαν εκεί. Έφτασε να ζυγίζει μόλις 57 κιλά και πάλευε να σταθεί όρθιος και να κάνει μερικά βήματα.

Και, σαν να μην ήταν ήδη αρκετά άσχημη η κατάσταση, ένα επικίνδυνο βακτήριο μόλυνε τη χολή του και έτσι έπρεπε να ξαναμπεί στο χειρουργείο για να του την αφαιρέσουν. «Έχασα το 50% της σωματικής μου μάζας και ήμουν εντελώς αδύναμος», δήλωσε ο Juan, ο οποίος κάποτε ζύγιζε 106 κιλά, στην El Comercio.

Έχοντας μόλις αναρρώσει από μια σειρά σοβαρών χειρουργικών επεμβάσεων και με την οικονομική κρίση να είναι κυρίαρχη στην Ισπανία, ο Juan Dual αποφάσισε να αποδεχτεί την πρόσκληση κάποιων φίλων των γονιών του και να ταξιδέψει στην Ιαπωνία. Εκεί τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται. Δεν μιλούσε τη γλώσσα, οπότε περνούσε τον περισσότερο χρόνο του βγάζοντας βόλτα τον σκύλο. Μια μέρα, ο σκύλος τράβηξε πιο δυνατά το λουρί και ο Χουάν συνειδητοποίησε ότι μπορούσε ακόμα να κάνει τζόκινγκ και αυτό ξεκίνησε να κάνει.

Μήνες αργότερα, βρέθηκε να εργάζεται σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας. Δεν είχε πολλές επιλογές για διασκέδαση, αλλά η πόλη ήταν γεμάτη λόφους, οπότε αφιέρωσε ακόμα περισσότερο χρόνο στο τρέξιμο. Έγινε φίλος με κάποιους που μοιράζονταν το ίδιο ενδιαφέρον για το τρέξιμο, τους περιέγραψε τι είχε περάσει  και εκείνοι έδειξαν έκπληκτοι με το γεγονός ότι ήταν ακόμα ζωντανός, πόσο μάλλον ότι πίεζε τον εαυτό του να ασκηθεί. Τότε ήταν που μπήκε στο μυαλό του η ιδέα να παρακινήσει και άλλους να κάνουν το ίδιο.

Με τη βοήθεια της Pepa, μιας διατροφολόγου, ο Juan Dual έμαθε σιγά-σιγά ξανά πώς να τρώει για να διατηρεί το επίπεδο ενέργειάς του αρκετά υψηλό ώστε να τον συντηρεί κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας. Οκτώ μήνες μετά την τελευταία του επέμβαση, τερμάτισε τον ημιμαραθώνιο της Βαρκελώνης σε δύο ώρες. Στη συνέχεια άρχισε να προπονείται στο τρέξιμο σε βουνό και υπερμαραθώνιους. Ισχυρίζεται ότι ο αθλητισμός τον κρατά υγιή και του δίνει κίνητρο.

Τρώει όλη μέρα γιατί δεν έχει αίσθηση της πείνας 

Το γεγονός ότι δεν έχει στομάχι έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ο Juan Dual βιώνει την πείνα. Δεν έχει αυτή την αίσθηση όπως οι υπόλοιποι από εμάς, επειδή δεν έχει πια στομάχι. Ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει το σήμα ότι χρειάζονται θρεπτικές ουσίες και με δείκτη σωματικού λίπους μόλις 3%, το σώμα του δεν λαμβάνει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, οπότε μπορεί να λιποθυμήσει ξαφνικά στη μέση ενός αγώνα.

Για να αποφύγει τη λιποθυμία, ο Juan έχει σταθερές ώρες σίτισης στην καθημερινότητά του και μάλιστα σταματά για να φάει σε σταθερά διαστήματα κατά τη διάρκεια ενός μαραθωνίου, ώστε να έχει αρκετή ενέργεια για να τερματίσει. Δεν είναι σαφές πώς το σώμα του επεξεργάζεται την τροφή, αλλά, σύμφωνα με την ισπανική εφημερίδα Marca, τρώει τα πάντα, από ντόνατς και ζελεδάκια, μέχρι ζαμπόν και ζυμαρικά.

«Μπορώ να χωνέψω το φαγητό, αλλά δεν διατηρώ αρκετή ενέργεια, οπότε πρέπει να τρώω όλη μέρα- Είναι περίπλοκο, αλλά έχω μάθει να ζω με αυτό», δήλωσε ο Dual. «Ο αθλητισμός με βοηθάει πολύ και μου έχει δώσει τα πάντα. Όσο περισσότερο τρέχω ή κάνω ποδήλατο, τόσο περισσότερο τρώω. Αν τρώω, έχω περισσότερη ενέργεια και δύναμη. Η οικογένειά μου είναι πιο χαλαρή, επειδή με βλέπει να βελτιώνομαι. Επιπλέον, αποτελώ έμπνευση για πολλούς ανθρώπους που γνωρίζουν την ιστορία μου».