«Mind the gap»: Ήχησε ξανά η φωνή του εκλιπόντος συζύγου της από τα μεγάφωνα του μετρό

Μια ιδιαίτερα συγκινητική ιστορία μοιράστηκε με τους φίλους του στα media o καθηγητής Ηλίας Μόσιαλος, δίνοντας την αφορμή σε πολλούς χρήστες του Facebook να σχολιάσουν την ανάρτηση που εκείνος έκανε. Ο καθηγητής έγραψε για την ιστορία μιας Αγγλίδας, της Margaret η οποία για χρόνια αναζητούσε τη φωνή του συζύγου της, Oswald, που πέθανε το 2007, στο μετρό του Λονδίνου και τη φράση «Mind the gap».

Ο Ηλίας Μόσιαλος ανέφερε ειδικότερα:

Ο Oswald ήταν απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Δραματικών Τεχνών της Αγγλίας. Ηθοποιός κυρίως του θεάτρου, είχε εγκαταλείψει την υποκριτική και εργαζόταν σε μια εταιρεία που οργάνωνε ταξίδια και κρουαζιέρες. Γνωρίστηκε με την Margaret, μια Αγγλίδα γιατρό σε ένα από αυτά, το 1992 στο Μαρόκο.

Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν αλλά δυστυχώς ο μεγάλος έρωτας της ζωής της Μάργκαρετ πέθανε το 2007.
Μια μέρα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2012, η Μάργκαρετ πλησίασε το προσωπικό στο σταθμό του μετρό Embankment. Τους ρωτούσε φανερά αναστατωμένη, πού είχε πάει η φωνή.

«Η φωνή;», δεν ήταν σίγουροι οι άνθρωποι τι εννοούσε.

«Η φωνή» είπε κάποια στιγμή η Μάργκαρετ . «Η φωνή του ανθρώπου που λέει "Mind the Gap".

«Mην ανησυχείτε» της εξήγησαν, «είναι το νέο ψηφιακό σύστημα, νέες φωνές για περισσότερη ποικιλία».

Κενό. Το προσωπικό τη ρώτησε αν ήταν καλά.

«Αυτή η φωνή» τους είπε η Μάργκαρετ, «ήταν του άντρα μου».

Ο Όσγουολντ δεν έγινε διάσημος από την θεατρική του καριέρα, αλλά μέχρι και πριν ψηφιοποιηθεί ο ήχος που ακούγεται στις πλατφόρμες (της Northern line) του μετρό του Λονδίνου ήταν η φωνή του “Mind the gap”.

Η Μάργκαρετ είπε στο προσωπικό πως ο θάνατός του της είχε τρυπήσει την καρδιά. Αλλά ένα πράγμα είχε βοηθήσει. Κάθε μέρα, στο δρόμο για τη δουλειά, άκουγε τη φωνή του. Μερικές φορές, απλώς καθόταν στην πλατφόρμα στο Embankment και άκουγε τη φωνή του. Μία, άλλη μία, για λίγο ακόμα. Για πέντε χρόνια, αυτή ήταν η ρουτίνα της. Ήξερε ότι δεν ήταν πραγματικά εκεί, αλλά η φωνή του ήταν.

Για όλους τους άλλους, ήταν απλά μια ανακοίνωση να προσέχουν το διάκενο μεταξύ βαγονιού και αποβάθρας. Για αυτήν ήταν η φωνή του ανθρώπου που έχασε. Και μετά χάθηκε και η φωνή του.

Το προσωπικό στο Embankment απολογήθηκε, αλλά «καταλαβαίνετε, αυτό έχει γίνει παντού, είναι το νέο ψηφιακό σύστημα, απλά έπρεπε να γίνει». Της υποσχέθηκαν, όμως πως αν υπήρχαν οι παλιές ηχογραφήσεις, θα προσπαθούσαν να της φτιάξουν ένα αντίγραφο.

Η Μάργκαρετ ήξερε πάρα πολύ καλά πως μια ηχογράφηση του πάλαι ποτέ ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί, αλλά τους ευχαρίστησε για το ενδιαφέρον.

Ήρθε η Πρωτοχρονιά. Η Μάργκαρετ, κατέβηκε στο σταθμό του μετρό, κάθισε στην πλατφόρμα του Embankment στο δρόμο της για τη δουλειά.

Και ξαφνικά από τα ηχεία άκουσε τη φωνή του ανθρώπου που νόμιζε πως δεν θα ξανάκουγε ποτέ. "Mind the Gap" είπε για άλλη μια φορά ο Όσγουολντ.

Γιατί αποδείχτηκε πως πάρα πολλοί άνθρωποι στο προσωπικό του Embankment, στο μετρό του Λονδίνου, και πολλοί άλλοι που άκουσαν την ιστορία, είχαν συγκινηθει. Όλοι θα έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να ακούσουν ξανά αγαπημένα πρόσωπα που είχαν χάσει.

Και είχαν όλοι συνειδητοποιήσει πως με πολύ ψάξιμο, πολύ προσπάθεια, και πολύ τύχη θα μπορούσαν να το κάνουν να συμβεί για κάποιον.

Αρχεία ερευνήθηκαν, αποκαταστάθηκαν, ξεσκονίστηκαν παλιές κασέτες. Πάρα πολλοί άνθρωποι που συντονίστηκαν. Και μαζί έκαναν τον Oswald να μιλάει. Να λέει στη Μάργκαρετ να προσέχει.