Νόμπελ Ειρήνης: Απονεμήθηκε σαν σήμερα στον Ομπάμα κι εκείνος ύμνησε τον πόλεμο – Τα Βραβεία πρόκληση σε Αμερικανούς αιματοβαμμένους πολιτικούς

Μια μέρα σαν σήμερα, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Day), σε ανάμνηση της υπογραφής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948.

Μια μέρα σαν σήμερα, 10 Δεκεμβρίου του 2009, απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα, που ήταν δεν ήταν στην εξουσία περισσότερο από οκτώ μήνες. Πώς δικαιολόγησαν την επιλογή τους τα μέλη της επιτροπής; «Για τις εξαιρετικές του προσπάθειες για ενδυνάμωση της διεθνούς διπλωματίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς». Με απλά λόγια: για τις καλές του προθέσεις και όχι για το έργο του, όπως είχε αφήσει ρητά στην διαθήκη του ο εμπνευστής και δημιουργός των Βραβείων. Στον ευχαριστήριο λόγο του ο Πρόεδρος δεν βρήκε τίποτα καλύτερο να πει από το να αποτίσει φόρο τιμής στον πόλεμο: τον «δίκαιο και αναγκαίο πόλεμο εναντίον του Κακού».

Από εκείνον τον Δεκέμβρη του 2009 ο Μπαράκ Ομπάμα εμφανίστηκε αμέτρητες  φορές ντυμένος την όψη του ταπεινού και με μια σκιά ντροπής στα μάτια, για να εξηγήσει στον αμερικανικό λαό γιατί έστειλε στρατεύματα στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία... Και πάντα, μα πάντα, η λέξη «πόλεμος» ήταν αυτή που έβγαινε χωρίς πολύ περίσκεψη και σίγουρα δίχως καμιά αιδώ από τα χείλη του Προέδρου που είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης!

Και όσοι – λίγοι ίσως – έφερναν στη μνήμη τους κάποιες από τις βαρύγδουπες κουβέντες του Ομπάμα από εκείνες που εκφώνησε στο Όσλο την ημέρα της απονομής του Νόμπελ, κρυφογελούσαν ειρωνικά: «Η βία δεν φέρνει ποτέ μόνιμα ειρήνη», είχε πει χρησιμοποιώντας λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που και σ’ αυτόν είχαν απονείμει Νόμπελ Ειρήνης και που τέσσερα χρόνια αφού το παρέλαβε έπεσε νεκρός από τις σφαίρες του Κακού…

Εκτός από τις ανοιχτές πολεμικές πληγές με το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ο Ομπάμα βομβάρδισε τη Λιβύη, τη Σομαλία, την Υεμένη, το Πακιστάν και τη Συρία. Ο αμερικανικός στρατός συμμετείχε σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στη Νιγηρία, στο Καμερούν και στην Ουγκάντα, ενώ δυνάμωσε στρατιωτικά τις αμερικανικές δυνάμεις αλλά και στρατούς άλλων χωρών σε περιοχές της Βόρειας και Δυτικής Αφρικής και της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.

Επί της προεδρίας του Ομπάμα, μονάδες ειδικών επιχειρήσεων του Πενταγώνου αναπτύχθηκαν σε τουλάχιστον 133 χώρες – δηλαδή στο 70% του πλανήτη! Αγγίζουν το εκατομμύριο οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους από στρατεύματα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, που τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης.

«Θα δεχτώ αυτό το βραβείο ως έκκληση για δράση, μια έκκληση προς όλα τα έθνη να αντιμετωπίσουν τις κοινές προκλήσεις του 21ου αιώνα». Είχε πει ο Ομπάμα αποδεχόμενος το Βραβείο Νόμπελ και έκανε πράξη όσα είπε: Αιματοκύλησε τον μισό πλανήτη!

Ο Μπαράκ Ομπάμα στην ομιλία του, στο Όσλο (Το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης δεν απονέμεται από σουηδική οργάνωση, αλλά από τη Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ) είχε πει με περισσευούμενη αλαζονεία: «Ο πόλεμος, με τη μια ή την άλλη μορφή, εμφανίστηκε με τον πρώτο άνθρωπο. Στην αυγή της Ιστορίας, η ηθική του πολέμου δεν αμφισβητήθηκε. ήταν απλώς ένα γεγονός, όπως η ξηρασία ή η ασθένεια – ο τρόπος με τον οποίο οι φυλές και στη συνέχεια οι πολιτισμοί αναζήτησαν την εξουσία και διευθέτησαν τις διαφορές τους. Βρισκόμαστε σε πόλεμο και είμαι υπεύθυνος για την αποστολή χιλιάδων νεαρών Αμερικανών για να πολεμήσουν σε μια μακρινή χώρα. Κάποιοι θα σκοτώσουν και κάποιοι θα σκοτωθούν. Η έννοια του «δίκαιου πολέμου» εμφανίστηκε, υποδηλώνοντας ότι ο πόλεμος δικαιολογείται μόνο όταν πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις: Αν διεξάγεται ως έσχατη λύση ή για αυτοάμυνα. Γιατί μην κάνετε λάθος: το κακό υπάρχει στον κόσμο. Ένα μη βίαιο κίνημα δεν θα μπορούσε να σταματήσει τους στρατούς του Χίτλερ. Οι διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να πείσουν τους ηγέτες της Αλ Κάιντα να καταθέσουν τα όπλα». Αμέ… Και κατέληξε με τα συγκινητικά λογία: «Με καθαρά μάτια, μπορούμε να καταλάβουμε ότι θα υπάρχει πόλεμος, ακόμα κι αν αγωνιζόμαστε για την ειρήνη»… Και περάσανε αυτοί καλά κι ο κόσμος τρισχειρότερα…

Επιλογές διαλεγμένες μία μία...

Να θυμηθούμε στο σημείο αυτό ότι η επιτροπή Νόμπελ Ειρήνης δεν ήταν φειδωλή στο να βραβεύει Αμερικανούς Πολιτικούς που τα χέρια τους δεν ξεπλύθηκαν, ούτε στον άλλο κόσμο από το αίμα: Ο πρόεδρος Θεόδωρος Ρούσβελτ που είχε γράψει σε φίλο του το ιστορικό: «Εντελώς εμπιστευτικά… σχεδόν κάθε πόλεμος θα ήταν ευπρόσδεκτος. Νομίζω ότι αυτή η χώρα χρειάζεται έναν πόλεμο». Κι αυτός, ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, ο Τέντι, πήρε Νόμπελ Ειρήνης· ο σφαγέας των ιθαγενών «βρωμοΙνδιάνων», του Παναμά και, και!

Ακολούθησε ο Γούντρο Ουίλσον, ο Πρόεδρος που οδήγησε τις ΗΠΑ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο… με το πλοίο «Λουζιτάνια», ο Πρόεδρος που αιματοκύλησε τη Λατινική Αμερική! Νόμπελ Ειρήνης, γιατί όχι;

Ο «εγκληματίας πολέμου» Χένρι Κίσινγκερ!

Και Νόμπελ Ειρήνης στον Χένρι Κίσινγκερ, τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των προέδρων Νίξον και Φορντ, που φρόντισαν να ανασκάψουν με βόμβες το Βιετνάμ και να γεμίσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες με φέρετρα και αναπήρους. Στον Χένρι Κίσινγκερ, τον Νονό της Χούντας των συνταγματαρχών της Ελλάδας και της Χούντας του Πινοτσέτ στη Χιλή· ο εμπνευστής και ενορχηστρωτής της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το ’74.

Νόμπελ Ειρήνης στον Χένρι Κίσινγκερ, που ο αμερικανός δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς στο βιβλίο του «Η Δίκη του Χένρι Κίσινγκερ», υποστηρίζει με επιχειρήματα και αδιάσειστα στοιχεία ότι, θα έπρεπε να δικαστεί για «εγκλήματα πολέμου και για  εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Ο συγγραφέας δίνει στοιχεία για την εγκληματική, κατά τον ίδιο, ανάμειξή του Κίσινγκερ στα πολεμικά και δικτατορικά δρώμενα στην Ινδονησία, το Μπαγκλαντές, τη Χιλή, την Κύπρο και το Ανατολικό Τιμόρ. Αντί λοιπόν για «εγκληματίας», Νομπελίστας! Και μετά ήρθε ο Φυστικάς πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, που ίσως ήταν ο λιγότερο αιματοβαμμένος πρόεδρος των ΗΠΑ από τους προκατόχους και τους άλλους τους μετέπειτα.

Δάσκαλε που δίδασκες...

Και ακολούθησε ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ τον οποίον οι Σουηδοί τίμησαν με το Νόμπελ Ειρήνης «για τους αγώνες του σχετικά με την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για το φαινόμενο του θερμοκηπίου«.

Την ίδια στιγμή, ο Αλ Γκορ καλούσε τους πολίτες των ΗΠΑ να συμβάλλουν στη διάσωση του περιβάλλοντος, καταναλώνοντας λιγότερη ηλεκτρική ενέργεια στο σπίτι, όμως ο ίδιος μάλλον κοιμόταν με τα φώτα αναμμένα… Όταν αποκαλύφθηκε ο λογαριασμός του ηλεκτρικού της οικίας Γκορ, όλοι έσφιξαν τα χείλη, αφού παρουσίαζε μηνιαία κατανάλωση 22.619 κιλοβάτ, δηλαδή σχεδόν το διπλάσιο της ετήσιας κατανάλωσης μιας μέσης οικογένειας στις ΗΠΑ!

Και φθάσαμε τέλος στον Μπαράκ Ομπάμα. Και οι Σοφοί της Σουηδικής Ακαδημίας θα πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι: Η ειρήνη βρίσκεται σε καλό δρόμο, όσο τα Βραβεία τους πάνε στα σωστά χέρια…

Ο δίκαιος και αναγκαίος πόλεμος εναντίον του Κακού

Και κάτι σαν επίλογος από τον Eduardo Galeano: «Πριν από 4,5 αιώνες, όταν δεν υπήρχε το βραβείο Νόμπελ και το κακό δεν κατοικούσε στα μέρη της Γης που διέθεταν πετρέλαιο. αλλά σε εκείνες που υπόσχονταν χρυσάφι και ασήμι, ο ισπανός νομοθέτης Χουαν Χινές ντε Σεπούλβεδα είχε επίσης υπερασπιστεί τον «δίκαιο και αναγκαίο πόλεμο εναντίον του Κακού.

Εκείνη την εποχή λοιπόν ο Χινές εξήγησε ότι «ο πόλεμος εναντίον των Ινδιάνων της Αμερικής ήταν αναγκαίος γιατί οι βάρβαροι λαοί είναι από τη φύση τους υπόδουλοι, απολίτιστοι και απάνθρωποι και είναι δίκαιος διότι είναι φυσικός νόμος το κορμί να υπακούει την ψυχή, η όρεξη στη λογική τα ζώα τον άνθρωπο, η γυναίκα τον άνδρα, το ατελές το τέλειο και το κακό το καλό…Για το καλό όλων μας!

Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης τώρα και στον Χουαν Χινές ντε Σεπούλβεδα!