Πόλεμος στην Ουκρανία - Μαρτυρία στο OPEN: Μετά την έκρηξη στο θέατρο της Μαριούπολης είδα λίμνες αίματος στα σκαλοπάτια

Η Μαρίνα Ροντιόνοβα, που κατάφερε να φύγει από το θέατρο της Μαριούπολης, το οποίο βομβαρδίστηκε, με τη δημοτική αρχή της πόλης να έχει ανακοινώσει την απώλεια 300 ανθρώπων, μίλησε αποκλειστικά στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του OPEN. Εξιστόρησε με λεπτομέρειες τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν τα πρώτα λεπτά μετά το βομβαρδισμό, μίλησε με συγκίνηση για την γιαγιά της, η οποία αρνήθηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της και σκοτώθηκε έπειτα από βομβαρδισμό. Εξήγησε πως πέρασε μία «οδύσσεια» για να εγκαταλείψει τη μαρτυρική πόλη, στην οποία δεν σκοπεύει να επιστρέψει, καθώς δεν της έχει απομείνει ζωντανός κανείς δικός της.

 Η συγκλονιστική μαρτυρία από τη Μαριούπολη

«Βγήκα έξω να πάρω νερό για τα σκυλιά μου, τότε βομβαρδίστηκε το δημοτικό θέατρο. Μέσα ήταν περίπου 1.000 άτομα. Δίπλα μου καθόταν ένας άντρας, ο οποίος με κάλυψε με το σώμα του. Μετά την έκρηξη είδα στα σκαλοπάτια τραυματισμένους ανθρώπους, τεράστιες λίμνες αίματος. Μέσα επικρατούσε πανικός. Άνθρωποι τρέχανε, προσπαθούσαν να βγουν έξω. Είδα μερικά χαμένα παιδιά, που έψαχναν τους γονείς τους, είδα πως τα έβγαζαν έξω για να τα πάρουν από εκεί και να προσπαθήσουν να βρουν τους γονείς τους. Όταν ο άντρας με κάλυψε με το σώμα του, εγώ έμπαινα στο θέατρο. (Όταν έπεσε ο πύραυλος) εγώ νόμιζα ότι κουφάθηκα, σοκαρίστηκα. Προσπάθησα να μπω στο θέατρο, να φτάσω εκεί που ήταν τα πράγματά μου, τα σκυλιά μου. Όταν κατάλαβα ότι η οβίδα έπεσε ακριβώς εκεί όπου καθόμασταν, κατάλαβα ότι δεν θα καταφέρω να φτάσω ως εκεί και ότι από τα πράγματά μου απέμειναν μόνο όσα είχα πάνω μου και το διαβατήριο στην τσέπη μου.

Εγώ ζούσα με τη γιαγιά μου σε ένα διαμέρισμα μίας εννιαόροφης πολυκατοικίας, μέναμε στον ένατο όροφο. Όταν ακούσαμε ότι θα ανοιχτούν ανθρωπιστικοί διάδρομοι και θα υπάρξει δυνατότητα να φύγουμε προσπάθησα να πείσω τη γιαγιά μου να έρθει μαζί μου μέχρι το δημοτικό θέατρο, επειδή από εκεί είπαν ότι θα βάλουν λεωφορεία. Εμείς μαλώσαμε πάρα πολύ, τσακωθήκαμε και εκείνη αρνήθηκε να έρθει μαζί μου, απλά είπε ότι είναι 81 ετών και πως «αυτό είναι το διαμέρισμά μου και θα πεθάνω εδώ». Προσπάθησα να τής εξηγήσω ότι είναι στον ένατο όροφο και αν συμβεί κάτι δεν θα προλάβαινε να κατέβει από εκεί. Μού είπε να πάω και ότι αυτή θα έμενε. Η γιαγιά μου πέθανε.

Έκλαιγα κάμποσες ώρες έξω από το θέατρο, γιατί έχασα και τα σκυλιά μου μετά απλά έκανα στροφή και έφυγα με τα πόδια (κανείς δεν ήθελε να με πάρει στο αυτοκίνητο), έκανα στροφή και πήγα παραλιακά. Περπάτησα τέσσερις μέρες μέχρι το Μπερντιάνσκ. Δεν έχω πουθενά να γυρίσω. Αυτή τη στιγμή επιδιώκω να συμπληρώσω τα χαρτιά μου και να πάω στον Καναδά. Είδα βίντεο, το σπίτι μου καιγόταν, όλα είχαν πάρει φωτιά. Μπορεί να ανακατασκευάζεται αλλά εγώ δεν γυρνάω να ασχοληθώ με όλα αυτά, δεν θα το κάνω. Δεν μού έμεινε κανείς στη Μαριούπολη. Δε με κρατάει τίποτα εκεί».