Πόλεμος στην Ουκρανία: Οδοιπορικό του OPEN στη Μαριούπολη - Κατά 90% ελέγχεται από Ρώσους και οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια

Ο πόλεμος που μαίνεται στην Ουκρανία έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη Μαριούπολη η οποία, από την πρώτη στιγμή, σφυροκοπήθηκε από τις στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας. Ο Θανάσης Αυγερινός κατάφερε να μπει μέσα στην πόλη, η οποία κατά 90% έχει περάσει στον έλεγχο των Ρώσων, τις τελευταίες μέρες, και παρουσίασε το συγκλονιστικό οδοιπορικό του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του OPEN. 

Όπως ανέφερε ο δημοσιογράφος, τις διαπιστεύσεις για την περιοχή τις εκδίδει πλέον η αυτοαποκαλούμενη «Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέτσκ», οι άνδρες της οποίας έχουν τον πλήρη έλεγχο όλης της διαδρομής και των πολλών σημείων ελέγχουν από το Ντονιέτσκ προς τη Μαριούπολη. Καθημερινά μπαίνουν στην πόλη αρκετοί ξένοι και Ρώσοι δημοσιογράφοι που καλύπτουν την ευρύτερη περιοχή του Ντονμπάς, ακούγεται ολοκάθαρα η ανταλλαγή πυρών και η χρήση βαρέως πυροβολικού. Σχεδόν το 90% της πόλης είναι στα χέρια των ρωσόφωνων και των ρώσων στρατιωτικών. Οι μάχες συνεχίζονται στην περιοχή του μεταλλευτικού εργοστασίου Αζόφ Σταλ και κοντά στην αζοφική θάλασσα, σε μία έκταση περίπου του 10% της πόλης.

Δεν μπορούν ακόμα να φύγουν από την πόλη γιατί δεν έχουν πληροφορίες

Κάποιοι από τους κατοίκους αναζητούν μία επαφή με συγγενείς τους στην Ελλάδα. Θέλουν να τούς καθησυχάσουν. Στην περιοχή του εργοστασίου ψωμιού οι συγκεντρωμένοι κάτοικοι περιμένουν την ανθρωπιστική βοήθεια ως μάννα εξ’ ουρανού. Καμία φορά τη φέρνουν ακόμα και οι δημοσιογράφοι που έρχονται καθημερινά για να εργαστούν. Άλλος ζητάει τσιγάρα, άλλος ζητάει φάρμακα, άλλος παιδικές τροφές. Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ακόμη στα υπόγεια. Σύμφωνα με τον Ρώσο πολεμικό ανταποκριτή, Ρομάν Κοσάρεφ, «αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν ακόμα να φύγουν από την πόλη γιατί δεν έχουν πληροφορίες. Δεν ξέρουν πού να πάνε και τα σπίτια τους είναι κατεστραμμένα. Ερχόμαστε εδώ σχεδόν κάθε μέρα και τούς φέρνουμε φαγητό και φάρμακα».

Οι καταστροφές στο κέντρο της πόλης είναι κυριολεκτικά τεράστιες, δεν υπάρχουν συγκοινωνίες, δεν υπάρχει καμία τροφοδοσία. Οι άνθρωποι ζητούν βοήθεια και κυρίως απευθύνουν την κριτική τους στους διεθνείς οργανισμούς, τις κυβερνήσεις, γιατί δεν υπάρχει κάποιος ανθρωπιστικό φορέας. Γιατί δεν έρχονται να βοηθήσουν τους ανθρώπους που αντικειμενικά, έμπρακτα, φαίνεται ότι χρειάζονται βοήθεια.