Γ. Πρεβελάκης στο ethnos.gr: Η νίκη Μακρόν, ο Μητσοτάκης και η πιθανότητα συγκατοίκησης στην εξουσία

Ανοιχτό το ενδεχόμενο να ζήσει και η Γαλλία στο εγγύς μέλλον ένα κυβερνητικό πείραμα τύπου ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκτιμά πως είναι ο τακτικός καθηγητής Πολιτικής και Πολιτισμικής Γεωγραφίας στη Σορβόννη (Paris I) Γιώργος Πρεβελάκης λίγα μόλις 24ωρα μετά την «καθαρή» νίκη Μακρόν.

Αυτή την φορά με την σύμπραξη της Αριστεράς (Ανυπότακτή Γαλλία-κόμμα Μελανσόν) με την Ακροδεξιά (κόμμα Μαρίν Λεπέν) μετά την άνοδό που κατέγραψαν στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. 

Γιατί κέρδισε ο Μακρόν

Όπως εξηγεί ο κ. Πρεβελάκης, μιλώντας στο ethnos.gr, ο βασικός λόγος που κέρδισε ο Μακρόν έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι της Αριστεράς εξακολουθούν να απορρίπτουν το κόμμα της Ακροδεξιάς- παρά τις ενδεχόμενες συγκλίσεις ανάμεσα στις δύο παρατάξεις σε ό,τι αφορά την αντίθεσή τους στις ιδέες και στο πρόγραμμα του Μακρόν.

«Στη Γαλλία δεν μπόρεσε να συγκροτηθεί ένα ενιαίο λαϊκίστικό μέτωπο το οποίο να ανατρέψει την αντίθετη παράταξη, να γίνει κάτι αντίστοιχο που έγινε και στην Ελλάδα με τη νίκη αυτής της συμμαχίας, της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς (ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ). Ζήσαμε το πείραμα στην Ελλάδα, οπότε είμαστε τρόπον τινά… «εμβολιασμένοι». Κάτι τέτοιο, όμως, μπορεί να συμβεί στο μέλλον στη Γαλλία. Δεν το αποκλείω. Γιατί αυτά τα λαϊκίστικά προγράμματα στην πραγματικότητα δεν προτείνουν λύσεις. Εκφράζουν, απλώς, μια απόγνωση, έναν συσσωρευμένο θυμό και δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να βρεθούν λύσεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Για αυτό το λόγο η νίκη του Μακρόν ήταν μεγάλη ανακούφιση. Βέβαια οι ανησυχίες για τίς επόμενες εξελίξεις παραμένουν. Υπάρχει μια ασταθής ισορροπία»

Τι σηματοδοτεί, όμως, η «καθαρή» νίκη Μακρόν για το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τις εθνικές εκλογές που έρχονται;

Όπως λέει ο κ. Πρεβελάκης, η νίκη Μακρόν δίνει ένα σήμα ότι μπορεί να έχουμε το ίδιο φαινόμενο και στην Ελλάδα με μια νίκη του Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές που δεν είναι και πολύ μακριά. «Ο Μακρόν έκανε μια κυβέρνηση αρκετά πολυσυλλεκτική, δηλαδή είχε στοιχεία και από την παραδοσιακή δεξιά και από το σοσιαλιστικό κόμμα και επομένως χωρίς να κάνει κομματικές συμμαχίες διαμόρφωσε μια κεντρώα παράταξη η οποία «κοίταζε» και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά. Οι αναλογίες με τον Μητσοτάκη είναι πάρα πολύ έντονες γιατί και ο Μητσοτάκης έχει φτιάξει μια κυβέρνηση από τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και έχει και πολλά στελέχη που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Επομένως και ο Μητσοτάκης δημιούργησε ένα πολυσυλλεκτικό πλαίσιο το οποίο κατά την κρίση μου τοποθετείται στο κέντρο».

Δεν είναι πιθανή μια συγκατοίκηση

Σε ό,τι αφορά τις ενδοκομματικές διαβουλεύσεις στο Παρίσι οι οποίες δίνουν και παίρνουν τις τελευταίες μέρες με βασικό αντικείμενο της πολιτικές συμφωνίες που θα μπορούσαν να επιτευχθούν ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου ο τακτικός καθηγητής Πολιτικής και Πολιτισμικής Γεωγραφίας στη Σορβόννη (Paris I) εκτιμά ότι δεν μοιάζει πιθανή μια «συγκατοίκηση» του Μακρόν με πρωθυπουργό αντίπαλου κόμματος, παρόλο που το τοπίο των βουλευτικών εκλογών είναι υπό διαμόρφωση.

Όπως εξηγεί, η λογική των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία είναι διαφορετική καθώς έχει ένα πολύ έντονο τοπικό χαρακτήρα η εκλογή. Υπάρχει μια παράδοση στη Γαλλία σύμφωνα με την οποία ο κόσμος υποστηρίζει την παράταξη του νέου προέδρου με τη λογική ότι πρέπει να έχει τα μέσα και τα εργαλεία για να μπορέσει πραγματικά να κυβερνήσει. «Αναμένουμε να δούμε αν θα επιβεβαιωθεί αυτή η παράδοση και στη σημερινή συγκυρία η οποία είναι αρκετά διαφορετική από τις προηγούμενες».

Αβέβαιες οι επόμενες προεδρικές εκλογές, αν συνεχιστεί η άνοδος της ακροδεξιάς 

Παρατηρώντας τα εκλογικά ποσοστά της Μαρίν Λεπέν, τονίζει ότι από την αντιπαράθεση του Σιράκ με τον πατέρα Λεπέν και την επικράτηση του πρώτου με ποσοστό 80%, η διαδρομή που έχει διανύσει η ακροδεξιά μέχρι σήμερα στη Γαλλία είναι εντυπωσιακή. «Αν αυτή η τάση συνεχιστεί οι επόμενες προεδρικές εκλογές γίνονται αρκετά αβέβαιες. Αλλά βέβαια το να μιλάμε για πέντε χρόνια μπροστά σήμερα με την επιτάχυνση της ιστορίας που ζούμε και τις αλλεπάλληλες κρίσεις είναι λίγο πρόωρο. Βέβαια αν προεκτείνει κανείς τις τάσεις  είναι πολύ ανησυχητικό».

Κερδισμένοι και χαμένοι σε Βρυξέλλες-Αθήνα-Άγκυρα-Κίεβο

Για την Ευρώπη ο κ. Πρεβελάκης εκτιμά ότι η νίκη Μακρόν προσφέρει μια ανακούφιση στις Βρυξέλλες δεδομένου ότι η Γηραιά Ήπειρος έχει να αντιμετωπίσει πάρα πολλές κρίσεις και πάρα πολλές δυσκολίες το τελευταίο διάστημα. Αλλά και για την Αθήνα, όπως λέει, είναι πολύ θετικό γιατί η υποστήριξη του Γάλλου προέδρου ήταν σαφής και η Γαλλία ήταν η χώρα από όλους τους συμμάχους μας η οποία μας στήριξε κατά τον πιο ανοιχτό και σαφή τρόπο. Αντίθετα, αν είχε εκλεγεί η κ. Λεπέν θα ήταν ένα ερωτηματικό και δεδομένου ότι έχει τόση συμπάθεια προς τα αυταρχικά καθεστώτα, θα μπορούσε να είναι πιο φιλική προς την Τουρκία όπως και προς την Ρωσία. Επομένως και στο ουκρανικό είναι πάρα πολύ θετική η νίκη Μακρόν».

Το διακύβευμα και η επόμενη μέρα

Σχολιάζοντας συνολικά το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών ο κ. Πρεβελάκης εκτιμά ότι το διακύβευμα σήμερα είναι πολύ διαφορετικό απ΄ ότι ήταν πριν από 10-20 χρόνια. «Παλαιότερα είχαμε μια αντιπαράθεση ανάμεσα στο στρατόπεδο της εργασίας και του κεφαλαίου μέσα στα σύνορα ενός κράτους το οποίο ήλεγχε την οικονομία του και αυτό μας έδινε την μορφή της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά. Ήταν ένα πολιτικό τοπίο που αντιστοιχούσε σε ένα οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.

Μετά από 3 δεκαετίες παγκοσμιοποίησης τα πράγματα έχουν αλλάξει τελείως γιατί σήμερα η αντιπαράθεση δεν είναι ανάμεσα στον καπιταλιστή και στον εργάτη. Είναι ανάμεσα στο Γάλλο εργάτη και τον Ινδό, ανάμεσα στο στέλεχος επιχειρήσεων τον Γάλλο και το στέλεχος επιχειρήσεως στην Κίνα. Δηλ. το γεωγραφικό πεδίο των αντιπαραθέσεων έχει αλλάξει τελείως. Το κεφάλαιο, έχει τη δυνατότητα να κινείται να μεταφέρεται και επομένως να ασκεί πίεση στις κυβερνήσεις.

Άρα το διακύβευμα που υπάρχει σήμερα είναι ανάμεσα στην τάση προς ενοποίηση του κόσμου που την είδαμε με την μορφή της παγκοσμιοποίησης και την νέα τάση που βλέπουμε να εκφράζεται και από την ακροδεξιά και από την ακροαριστερά για ένα κράτος πιο κλειστό, με πιο κλειστά οικονομικά σύνορα το οποίο να προσφέρει μεγαλύτερη προστασία στους πολίτες του, αγνοώντας το ιδανικό της μεγαλύτερης ισότητας σε παγκόσμια κλίμακα. Επομένως, η μία παράταξη επιδιώκει να συνεχιστεί το άνοιγμα του κόσμου και η άλλη επιμένει σε μια πιο αμυντική στάση η οποία θα μπορέσει να θεωρηθεί και ως εγωιστική σε παγκόσμια κλίμακα» καταλήγει ο κ. Πρεβελάκης.