Ο Μακρόν κάνει… rebranding στο κόμμα του ενόψει βουλευτικών εκλογών: Αλλάζει όνομα, επιδιώκει συμμαχίες

Σε φάση αναβάπτισης των πολιτικών σχηματισμών που θα λάβουν μέρος στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου έχει εισέλθει η Γαλλία, ενώ εκ παραλλήλου εντείνονται οι διαβουλεύσεις για τη μορφή και το περιεχόμενο που θα έχουν αυτοί οι σχηματισμοί.

«Αναγέννηση»: Από κίνημα, κόμμα

Όπως ανακοινώθηκε σήμερα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου εκπροσώπων των κομμάτων της λεγόμενης προεδρικής πλειοψηφίας, το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν «Εμπρός Γαλλία» δεν θα έχει πλέον «χαρακτήρα κινήματος» αλλά κόμματος και θα ονομάζεται «Αναγέννηση». Στις εκλογές ωστόσο θα κατέλθει υπό την ονομασία «Μαζί», μια συνομοσπονδιακού χαρακτήρα συμμαχία κομμάτων και κινήσεων, της οποίας κεντρικός κορμός θα είναι η «Αναγέννηση» και κεντρικό πρόσωπο αναφοράς ο Μακρόν.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε συνέχεια ανάλογων εξελίξεων στον χώρο των κομμάτων της αριστεράς τα οποία λίγο πολύ αποφάσισαν πως θα κατέβουν και αυτά από κοινού στις βουλευτικές εκλογές σε μια επίσης συνομοσπονδιακού χαρακτήρα πολιτική συμμαχία υπό την ονομασία «Νέα Λαϊκή Ένωση για την κοινωνία, την οικολογία και την αλληλεγγύη». Κεντρικός κορμός θα είναι εδώ η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν Λικ Μελανσόν ο οποίος θα είναι και το κεντρικό πρόσωπο αναφοράς στην προεκλογική εκστρατεία.

Ο συνομοσπονδιακός χαρακτήρας των πολιτικών σχηματισμών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ποικιλία των «πολιτικών αποχρώσεων» που συμμαχούν, αλλά και στην επιδίωξη των κομμάτων της κάθε παράταξης να έχει το καθένα τη δική του κοινοβουλευτική ομάδα στη νέα Γαλλική Εθνοσυνέλευση, εξασφαλίζοντας έτσι πολιτική αναγνωρισιμότητα, αλλά και οικονομική ενίσχυση.

Τα«πλουραλιστικά χαρακτηριστικά» που θα έχει η νέα Γαλλική Εθνοσυνέλευση δημιουργούν ωστόσο προβληματισμούς σε Γάλλους αναλυτές σχετικούς με το βαθμό συνοχής μετεκλογικά τόσο του σχηματισμού υπό τον Μακρόν, όσο και του σχηματισμού υπό τον Μελανσόν. Προς το παρόν, βέβαια, οι πάντες δίδουν όρκους πίστης και αφοσίωσης στον ηγέτη της παράταξής τους.

Τέλος σε ό,τι αφορά τον τρίτο πόλο της γαλλικής πολιτικής ζωής, τον πόλο της ακροδεξιάς, προς το παρόν δεν υπάρχει καμία κινητικότητα, κυρίως από την πλευρά της Μαρίν Λεπέν.