Το φαινόμενο που τρομάζει: Όταν ο ουρανός βρέχει... βράχους

Πότε πότε ο ουρανός βρέχει αντί για νερό… πέτρες και βράχους! Μικρές και µεγάλες καταστροφές συνοδεύουν πολλές φορές την πτώση µετεωριτών, κοµητών και αστεροειδών. Κάποιες φορές, όµως, το αποτέλεσµα της πτώσης έχει απρόσµενα αποτελέσµατα. Η ύπαρξη της Σελήνης αλλά και της ζωής στη Γη συνδέεται µε την «επίσκεψη» διαστηµικών σωµάτων στον πλανήτη µας. Πριν από λίγες µέρες ένας µετεωρίτης έπεσε στην Κούβα, προκαλώντας ισχυρή έκρηξη η οποία ακούστηκε σε πολλές περιοχές της νησιωτικής χώρας.

Όπως διαπιστώθηκε, ήταν ένας βραχώδης µετεωρίτης, µε κράµα σιδήρου και νικελίου, ο οποίος περιείχε επίσης µεγάλη ποσότητα πυριτικού άλατος µαγνησίου. Ευτυχώς δεν αναφέρθηκαν ζηµιές ή τραυµατισµοί, όπως συνέβη στη «βροχή» από µετεωρίτες που έπληξε την περιοχή Τσέλιαµπινσκ στη Ρωσία το 2013. Το 2012 στον ουρανό του Μαρόκου εισήλθε ένας µετεωρίτης ο οποίος όταν έπεσε στο έδαφος έσπασε σε πολλά µεγάλα κοµµάτια. Οπως διαπιστώθηκε, ο µετεωρίτης είχε ταξιδέψει στη Γη από τον Αρη και ήταν στην πραγµατικότητα ένα πέτρωµα από την επιφάνειά του το οποίο εκτοξεύτηκε στο ∆ιάστηµα έπειτα από την πτώση ενός µεγάλου κοµήτη ή αστεροειδούς στον Κόκκινο Πλανήτη.

Ο πιο γνωστός µετεωρίτης που έχει πέσει στη Γη ονοµάζεται Μαύρη Καλλονή, εντοπίστηκε στη Σαχάρα και προέρχεται και αυτός από τον Αρη. Ο µεγαλύτερος γνωστός µετεωρίτης που έχει πέσει στη Γη βρίσκεται στο αγρόκτηµα Hoba West, στη Ναµίµπια, και ονοµάστηκε Hoba. Ανακαλύφθηκε από έναν αγρότη ενώ όργωνε το χωράφι του, το 1920. Ο µετεωρίτης ανασκάφηκε αµέσως, αλλά λόγω του ότι είναι τεράστιος -ζυγίζει περίπου 60 τόνους- δεν µετακινήθηκε ποτέ. ∆εν είναι µόνο ο µεγαλύτερος γνωστός µετεωρίτης, αλλά και το πιο µεγάλο κοµµάτι σιδήρου στην επιφάνεια της Γης. Ο πιο… πολύτιµος µετεωρίτης που γνωρίζουµε έπεσε στην έρηµο Νουβία στο Σουδάν. Ο µετεωρίτης ονοµάστηκε Αλµαχάτα Σίτα και στο εσωτερικό του βρέθηκαν µικρά διαµάντια.

Το νερό, η ζωή και η σελήνη

Οι επιστήµονες δεν έχουν ακόµη καταλήξει στο πώς εµφανίστηκε το πολύτιµο για την ύπαρξη της ζωής νερό στη Γη, ούτε το πώς εµφανίστηκε τελικά η ίδια η ζωή. Αν, δηλαδή, νερό και ζωή είναι προϊόντα γεωχηµικών διεργασιών που συντελέστηκαν εντός του πλανήτη µας ή αν έφτασαν εδώ µε διαστηµικούς… µεταφορείς, δηλαδή µε τους µετεωρίτες, τους αστεροειδείς και τους κοµήτες που κυριολεκτικά βοµβάρδιζαν τη Γη αµέσως µετά τον σχηµατισµό της.

Έχουν αναπτυχθεί πολλές και αντικρουόµενες θεωρίες για την παρουσία νερού και ζωής στη Γη. Επιστήµονες του Τµήµατος Ερευνών του Ηλιακού Συστήµατος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στη Γερµανία ενίσχυσαν την πλευρά όσων πιστεύουν ότι το νερό έφθασε στη Γη από το ∆ιάστηµα, αναλύοντας τη χηµική σύσταση του κοµήτη Hartley 2. Ο κοµήτης Hartley 2 (ή 103P/Hartley 2) έχει διάµετρο λίγο µεγαλύτερη από ένα χιλιόµετρο και πιστεύεται ότι προέρχεται από τη Ζώνη Κάιπερ, τη δεύτερη µεγάλη περιοχή αστεροειδών και διαστηµικών σωµάτων στο ηλιακό µας σύστηµα. Ο κοµήτης αυτός διαθέτει νερό, η χηµική σύσταση του οποίου είναι πανοµοιότυπη µε αυτή των ωκεανών της Γης, γεγονός που υποδεικνύει (θεωρητικώς) τουλάχιστον µια κοντινή συγγένεια. Τα ίδια ισχύουν και για την ύπαρξη της ζωής στη Γη. Υπάρχουν δύο κυρίαρχα σενάρια για την παρουσία της ζωής στη Γη.

Το ένα αναφέρει ότι η ζωή δηµιουργήθηκε είτε κοντά σε κάποια υποθαλάσσια θερµή πηγή είτε µέσα σε κάποια ζεστή λιµνούλα που βρισκόταν πιθανώς κοντά σε κάποιο ηφαίστειο. Το άλλο αναφέρει πως η ζωή προήλθε από το ∆ιάστηµα µέσω κάποιου αστεροειδούς, µετεωρίτη ή κοµήτη. Οι θιασώτες αυτής της θεωρίας υποστηρίζουν ότι ακόµη κι αν οι διαστηµικοί βράχοι δεν έφεραν την ίδια τη ζωή στη Γη, κουβαλούσαν τα δοµικά της υλικά, τα οποία «έσπειραν» στον πλανήτη µας πέφτοντας πάνω του.

Εκτός των άλλων, και η ύπαρξη της Σελήνης, σύµφωνα µε την κρατούσα θεωρία, οφείλεται στη σύγκρουση της Γης, όχι βέβαια µε κάποιους µετεωρίτες ή αστεροειδείς, αλλά µε ένα διαστηµικό σώµα που είχε µέγεθος παρόµοιο µε αυτό του πλανήτη Αρη. Τα θραύσµατα της κολοσσιαίας σύγκρουσης τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και κάποια στιγµή οι βαρυτικές δυνάµεις τα ένωσαν, σχηµατίζοντας έτσι τον φυσικό µας δορυφόρο.

Επιστήµονες του Πανεπιστηµίου Rice στις ΗΠΑ παρουσίασαν πριν από λίγες µέρες µια µελέτη η οποία αναφέρει ότι το διαστηµικό σώµα που έπεσε πάνω στη Γη περιείχε τα απαραίτητα συστατικά για να κάνει την εµφάνισή της η ζωή στον πλανήτη µας. Μην ξεχνάµε, επίσης, ότι η πτώση ενός γιγάντιου αστεροειδούς στην αµερικανική ήπειρο, στις νοτιοδυτικές ακτές του Μεξικού, προκάλεσε, σύµφωνα µε την κρατούσα θεωρία, την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, γεγονός που άνοιξε τον δρόµο στην επικράτηση των θηλαστικών στον πλανήτη και την εµφάνιση του ανθρώπου. Με λίγα λόγια, όταν ο ουρανός πέφτει στα κεφάλια µας, µπορεί το αποτέλεσµα να µην είναι αποκλειστικά καταστροφικό, αλλά να έχει και θετικές πλευρές.

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram