«Η πριγκίπισσα της Ουαλίας είναι νεκρή» - 25 χρόνια από τον τραγικά απροσδόκητο θάνατο της Νταϊάνα

Το πρώτο πράγμα που επικράτησε ήταν το σοκ. Ξανά και ξανά, όταν οι άνθρωποι θυμούνται τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, στις 31 Αυγούστου του 1997, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι, χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη.

Η διασημότερη γυναίκα του κόσμου, η οποία εξελίχθηκε, μπροστά στα μάτια όλων, από ντροπαλή, έφηβη νηπιαγωγό, σε λαμπερή celebrity με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, έχασε τη ζωή της, σε ηλικία μόλις 36 ετών. Αυτή η δημόσια «μεταμόρφωση» της πριγκίπισσας της Ουαλίας και η τεράστια δύναμη που αντλούσε από την λαοφιλία της, όχι μόνο την καθιστούν ένα διεθνές icon, 25 χρόνια μετά τον αιφνιδιαστικό θάνατό της, αλλά υπήρξαν και «καταλύτες» στη μετάβαση της βασιλικής οικογένειας της Βρετανίας στο σήμερα. Η Νταϊάνα υπήρξε η royal που συνέβαλλε όσο κανένα άλλο μέλος της οικογένειας, στη γεφύρωση του χάσματος μίας υπεραιωνόβιας παράδοσης από τη μία και ενός νέου, πολυπολιτισμικού έθνους στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης.

Τις πρώτες ώρες αφότου έγινε γνωστή η είδηση, ο κόσμος έφτανε σε πλήθη έξω από το παλάτι του Κένσινγκτον, για να θρηνήσει την απώλεια μίας γυναίκας, ουσιαστικά άγνωστης στη μεγάλη πλειοψηφία. Η λαοθάλασσα έξω από το παλάτι ήταν αυτή που υποχρέωσε τα άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας να αναγνωρίσουν ότι, η «προσγειωμένη» προσέγγιση της πριγκίπισσας σε σχέση με το αξίωμά της, «άγγιζε» τους πολίτες με τρόπους που κανείς στο παλάτι, ως τότε, δεν είχε φανταστεί. Εκτός των γιων της, Ουίλιαμ και Χάρι, και άλλα μέλη της οικογένειας των Ουίνδσορ αναγκάστηκαν, έκτοτε, να υιοθετήσουν ένα πολύ λιγότερο επίσημο και πολύ περισσότερο προσιτό προφίλ.

Μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των Σπένσερ, η Νταϊάνα εγκατέλειψε το σχολείο στα 16 της, πέρασε ένα χρόνο εσώκλειστη σε σχολή για κορίτσια «καλών» οικογενειών στις ελβετικές Άλπεις και επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε ως νταντά και νηπιαγωγός. Η νεαρή πριγκίπισσα μετατράπηκε σε διεθνές fashion icon στις 29 Ιουλίου 1981, τη στιγμή ακριβώς που ανέβηκε τα σκαλιά του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου, σέρνοντας πίσω της την -μήκους 25 μέτρων- ουρά του δαντελένιου νυφικού της.

Έκτοτε, όπου κι αν πήγαινε, μία στρατιά δημοσιογράφων και paparazzi της ακολουθούσε. Και όσο η ίδια δυσαρεστούνταν με αυτή την «εισβολή» στη ζωή της, αναγνώρισε γρήγορα ότι, τα μέσα ενημέρωσης και η γοητεία που ασκούσε σε αυτά, ήταν και ένα εργαλείο στη διάθεσή της, ώστε να τραβήξει την προσοχή στους εκάστοτε σκοπούς της και να αλλάξει την κοινή γνώμη. Ο αντίκτυπος αυτός της εικόνας της πριγκίπισσας έγινε περισσότερο σαφής όταν η ίδια υπήρξε το πρόσωπο που άνοιξε τον πρώτο εξειδικευμένο θάλαμο σε νοσοκομείο της Βρετανίας για ασθενείς με AIDS, στις 9 Απριλίου 1987.

Το τραγικό τέλος στο Παρίσι

Στις 30 Αυγούστου 1997, μια ομάδα παπαράτσι στρατοπέδευσε έξω από το ξενοδοχείο Ritz στο Παρίσι με την ελπίδα να τραβήξει φωτογραφίες της Νταϊάνα και του φίλου της, Ντόντι Φαγιέντ. Όταν το ζευγάρι έφυγε από το ξενοδοχείο συνοδεία του οδηγού του, οι φωτογράφοι τους καταδίωξαν ως τη σήραγγα Pont de l'Alma, όπου και χάθηκε ο έλεγχος του αυτοκινήτου. Η Νταϊάνα πέθανε στις 31 Αυγούστου 1997. 

Ο κόσμος θρήνησε την αγαπημένη του royal εμβρόντητος. Έξω από το σπίτι της, στο παλάτι του Κένσινγκτον, δημιουργούνταν βουνά από μπουκέτα λουλουδιών, πολλά από τα οποία περιείχαν και προσωπικά σημειώματα προς την πριγκίπισσα. Κατά τη διάρκεια της κηδείας της, μερικές μέρες αργότερα, οι πολίτες που έκλαιγαν έκαναν ουρά στους δρόμους έξω από το Αβαείο του Ουέστμινστερ.

Οι αντιδράσεις των πολιτών υπήρξαν άμεσες και αυθόρμητες – σε αντίθεση με τα αντανακλαστικά της βασιλικής οικογένειας, η οποία επικρίθηκε έντονα επειδή δεν ανταποκρίθηκε άμεσα στη θλιβερή είδηση και αρνήθηκε να κατεβάσει,  σε ένδειξη πένθους, τη σημαία πάνω από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.