Παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια η Άγκυρα; Casus belli η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων για τον Ακάρ – Η σχεδιαζόμενη τουρκική αντίδραση

Άλλη μία πολεμική ιαχή σήμερα από την Άγκυρα κατά της Αθήνας. Όπως μετέδωσε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του OPEN η ανταποκρίτρια του καναλιού στην Τουρκία, Μαρία Ζαχαράκη, αυτή τη φορά ο υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος απείλησε για δεύτερη φορά μέσα σε 24 ώρες με casus belli την Ελλάδα, μίλησε επίσης για αμφισβήτηση κυριαρχίας νησιών, αν δεν αποστρατιωτικοποιηθούν. Και μάλιστα, λόγω  πρότερης συνήθειας φαίνεται, έκανε κι ένα σαρδάμ, που έσπευσε, ωστόσο, αμέσως να διορθώσει. Αρχικά ο Ακάρ είπε ότι «υπάρχουν 3000 νησιά στο Αιγαίο, που ανήκουν στην Ελλάδα», για να διορθώσει αμέσως ότι, «όχι. Υπάρχουν 3000 νησιά γενικώς, τα οποία δεν ανήκουν όλα στην Ελλάδα» (σ.σ. γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει, άραγε;). Ούτε κι εκείνος σήμερα προσδιόρισε, πάντως, αν το casus belli αναφέρεται στην Κρήτη ή μόνο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Πάντως, κι ο Τσαβούσογλου χθες και ο Ακάρ σήμερα κλήθηκαν να απαντήσουν στη συζήτηση που έχει ξεκινήσει, σχετικά με την πιθανή επέκταση των χωρικών υδάτων στην Κρήτη. Ωστόσο, πίσω από τη μη απόλυτα προσδιορισμένη –γεωγραφικά- γλώσσα που χρησιμοποίησαν και οι δύο υπουργοί της Τουρκίας σχετικά με το casus belli, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι, προς το παρόν, η Τουρκία βλέπει ως «Αιγαίο» μόνο στο ανατολικό τμήμα της Κρήτης κι εκεί «φοβάται» περισσότερο μία απόφαση για επέκταση χωρικών υδάτων, γιατί εκεί την επηρεάζει άμεσα.

Αν η Ελλάδα επεκτείνει τη θαλάσσια δικαιοδοσία της ανατολικά, πρόκειται για περιοχή που η Τουρκία θεωρεί δική της ΑΟΖ και εκεί «ακουμπά» και το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. Με λίγα λόγια, η Άγκυρα μπορεί να μιλά γενικώς για Κρήτη, αλλά -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- δεν την ενδιαφέρει, το πόσο θα επεκταθούν τα χωρικά ύδατα στα νότια του νησιού, αλλά στα ανατολικά. Το ερώτημα είναι, μέχρι πού επεκτείνεται το casus belli της Τουρκίας;

Διαφορά Τσαβούσογλου - Ακάρ για το πού φτάνει το casus belli

Αν και στις δηλώσεις μεταξύ του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών και του Τούρκου υπουργού Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, διακρίνεται μία διαφορά ως προς πού φτάνει το casus belli για την Τουρκία. Η διατύπωση Τσαβούσογλου («Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε ούτε 1 μίλι επέκταση των χωρικών υδάτων ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ»), φαίνεται να αφήνει ένα περιθώριο ελιγμού στη Μεσόγειο, εφόσον -βέβαια- υπάρξει επέκταση νότια και δυτικά της Κρήτης, αλλά όχι προς το Αιγαίο.

Από την άλλη, η σημερινή δήλωση Ακάρ, «έχουμε πει επανειλημμένα ότι δεν θα δεχθούμε ποτέ όχι μόνο την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα νησιά στα 12 μίλια, αλλά οποιαδήποτε επέκταση των χωρικών υδάτων της πάνω από τα 6 μίλια», δείχνει λιγότερο ευέλικτη και περισσότερο περιορισμένη γεωγραφικά. Διότι στο μυαλό του Ακάρ και κάποιων σκληροπυρηνικών θεωρητικών της Γαλάζιας Πατρίδας ενδεχόμενη επέκταση των χωρικών υδάτων όλων των νησιών (Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη) προς τη Μεσόγειο, αυξάνει ακόμη περισσότερο τη δικαιοδοσία  της Ελλάδας και συνεπώς πρέπει να αποτραπεί.

Εκτιμάται λοιπόν ότι αυτή τη στιγμή η Άγκυρα παίζει επικοινωνιακά, χρησιμοποιώντας μία πιο ασαφή γλώσσα, όταν αναφέρεται «στο Αιγαίο» και «στα νησιά», ώστε να παραμείνει θολή η σχεδιαζόμενη τουρκική αντίδραση σε πιθανή επέκταση χωρικών υδάτων, αλλά και για να μην ασκηθεί κριτική στην τουρκική κυβέρνηση περί «διστακτικής απάντησης» από σκληροπυρηνικούς και αντιπολίτευση. Τσαβούσογλου κι Ακάρ φαίνεται πάντως να φωνάζουν casus belli -προς το παρόν- για το ανατολικό κομμάτι της Κρήτης.

Το διευκρίνισε εξάλλου σήμερα κι η φιλο-κυβερνητική εφημερίδα «Γενί Σαφάκ», επικαλούμενη κυβερνητικές πηγές, γράφοντας ότι,  «η Τουρκία θα αντιδράσει ΕΙΔΙΚΑ αν υπάρξει επέκταση ανατολικά της Κρήτης». Γι’ αυτό, η Άγκυρα αναμένει ότι η Ελλάδα, αν κι εφόσον κάνει επέκταση χωρικών υδάτων, θα περιορίσει την απόφασή της μόνο στα νότια του νησιού, που αφορά βασικά τη Λιβύη.  Όχι βέβαια ότι κι εκεί η Άγκυρα δεν θα παίξει έναν πρωταγωνιστικό, αντιδραστικό ρόλο, έστω και έμμεσο.

Πληροφορίες του φίλα προσκείμενου στην εξουσία τύπου αναφέρουν ότι, τις επόμενες ημέρες, θα υπάρξουν έντονες - συντονιστικές κυρίως - διαβουλεύσεις μεταξύ Άγκυρας και Τρίπολης, για το πώς η Άγκυρα μπορεί να υποστηρίξει πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά τη Λιβύη.  Στο πώς να αντιδράσει στην όποια κίνηση κάνει η Ελλάδα νότια της Κρήτης. Άρα, για ανατολικά της Κρήτης αναλαμβάνει η Άγκυρα και για νότια η Τρίπολη.