Στη Βενεζουέλα η αλιεία δεν είναι μόνο αντρική υπόθεση - Η ανεργία σπρώχνει ολοένα και περισσότερες γυναίκες στη θάλασσα

Λίγο πριν ο ήλιος ανατείλει στις ακτές της Καραϊβικής στη Βενεζουέλα, δεκάδες ψαράδες με τις ουλές και τα ακρωτηριασμένα χέρια τους συγκεντρώνονται στις βάρκες τους. Ανάμεσά στους άνδρες, ολοένα και περισσότερες γυναίκες. 

Εξαιτίας της προηγούμενης οικονομικής κρίσης στη χώρα οι γυναίκες, είτε λόγω οικογενειακής παράδοσης είτε λόγω της δυσκολίας ανεύρεσης εργασίας, αναγκάζονται να στραφούν στην αλιεία, μια επικίνδυνη, κακοπληρωμένη και σωματικά εξαντλητική εργασία.

Στη χώρα, ένας ψαράς βγάζει 8 δολάρια μετά από πέντε συνεχόμενες 12ωρες βάρδιες. Πρόκειται για ποσό, πολύ χαμηλότερο των 390 δολάρια που χρειάζεται μια οικογένεια το μήνα στη Βενεζουέλα, για να αγοράσει ένα καλάθι βασικών αγαθών. Ωστόσο, και αυτο το πενιχρό ποσό, είναι μεγαλύτερο του εθνικού κατώτατου μηνιαίου μισθού που δεν ξεπερνά τα 5 δολάρια. 

Από τις κουζίνες στη θάλασσα

Οι γυναίκες στις παράκτιες κοινότητες του Choroni και του γειτονικού Chuao, που κάποτε ήταν υποβιβασμένες στο μαγείρεμα ή την καθαριότητα σε ξενώνες και εστιατόρια, έχουν κερδίσει τον σεβασμό των ανδρών με τους οποίους εργάζονται πλέον για να αλιεύουν χιλιάδες κιλά ψάρια την ημέρα. Πολλές από αυτές έχασαν τις δουλειές τους, καθώς η παρατεταμένη κρίση στη χώρα σχεδόν τερμάτισε τον τουρισμό της περιοχής και η πανδημία του κορονοϊού επιδείνωσε τις συνθήκες διαβίωσής τους.

«Σήμερα, έχουμε μεγάλη παρουσία. Υπάρχουν γυναίκες και στα δύο συμβούλια των αλιέων και υπάρχουν γυναίκες που έχουν σκάφη», τονίζει η Γκρέιλα Αγκιλέρα, 48 ετών.

Οι γυναίκες πλοιοκτήτριες «έχουν ισχυρό χαρακτήρα και σχεδόν όλοι οι εργάτες τους είναι γυναίκες», δήλωσε η Aguilera. «Με αυτό, δεν εννοώ ότι έχουν κάποια προνομιακή μεταχείριση οι γυναίκες, καθώς πραγματικά απαιτούνται περισσότερα από αυτές απ' ό,τι από τους άνδρες».

Οι ψαράδες εργάζονται σε ομάδες των τεσσάρων ή πέντε σκαφών. Ξεκινούν ρίχνοντας ένα μεγάλο δίχτυ με κάποιο δόλωμα στη μέση, το οποίο στη συνέχεια παρακολουθείται τακτικά από έναν δύτη της ομάδας. Όταν ο δύτης εντοπίσει ένα κοπάδι, η υπόλοιπη ομάδα ρίχνει ένα μικρότερο δίχτυ και αρχίζει να το κλείνει τραβώντας ένα σχοινί που μοιάζει με κορδόνι. Όσο περισσότερο τραβούν, τόσο πιο κοντά έρχονται οι βάρκες τους μεταξύ τους, γεγονός που τους επιτρέπει να μεταφέρουν τα ψάρια από το μικρότερο δίχτυ στις βάρκες τους. Τα ψάρια πωλούνται την ίδια μέρα σε μια κοντινή αγορά.

Η δουλειά απαιτεί ένα μείγμα υπομονής, ευκινησίας και θάρρους. Τα ατυχήματα δε συμβαίνουν συχνά, αλλά όταν συμβαίνουν, κινδυνεύουν οι ζωές και τα άκρα ανδρών και γυναικών.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

• Προγραμματικές δηλώσεις: Λεπτό προς λεπτό η συζήτηση στη Βουλή - Οι πολιτικοί αρχηγοί στο βήμα
• Παρελθόν ο Σλούκας από τον Ολυμπιακό: Η ανακοίνωση των Ερυθρόλευκων για τους τίτλους τέλους
• Θα μπει ποτέ η Σουηδία στο ΝΑΤΟ; Το «όχι» του Ερντογάν και ο αγώνας δρόμου Μπάιντεν-Στόλτενμπεργκ
• Εικόνες ντροπής: Άλογο τουριστικής άμαξας ξεψύχησε στη μέση του δρόμου στην Κέρκυρα
• Τράπεζα Πειραιώς: Αντλησε 500 εκατ. ευρώ με το 5ετές ομόλογο - Στο 7,25% το επιτόκιο