Πόλεμος στο Ισραήλ: Ειρηνευτικές δυνάμεις, Φατάχ ή αναρχία; Τι θα ακολουθήσει μετά τη χερσαία επιχείρηση στη Γάζα

Εδώ και δύο εβδομάδες το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα με πυραύλους, καθώς συγκεντρώνει άρματα μάχης και στρατεύματα για μια χερσαία εισβολή με έναν και μόνο διακηρυγμένο στόχο, την καταστροφή της Χαμάς. Πρόκειται για έναν στόχο, ο οποίος ακούγεται αναγκαίος για πολλούς σε ένα έθνος που πληγώθηκε από την επίθεση της 7η Οκτωβρίου και ελπίζει να ανακτήσει το αίσθημα της ασφάλειάς του, και έναν στρατό αποφασισμένο να αποκαταστήσει το κατεστραμμένο κύρος του.

Η επόμενη ημέρα

Όπως γράφει ο Guardian, η καταστροφή της Χαμάς είναι πολιτικός στόχος, όχι στρατιωτικός. Ακόμη και αν το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι πέτυχε μετά τη δολοφονία ανώτερων στελεχών της Χαμάς, την καταστροφή του οπλοστασίου και των τούνελ της και τη διάλυση της διοίκησής της, δεν έχει πει τι θα κάνει την επομένη της «νίκης».

Η Λωρίδα της Γάζας θα εξακολουθεί να υπάρχει, αν και ως επί το πλείστον σε ερείπια. Ο πληθυσμός που επέζησε από τον πόλεμο θα εξακολουθεί να είναι εκεί, πενθώντας νέες απώλειες αγαπημένων προσώπων και των σπιτιών του. Και η φτώχεια και οι άλλες στερήσεις που τροφοδότησαν τη Χαμάς θα έχουν απλώς ενταθεί.

Το παράδειγμα των ΗΠΑ και τα σοβαρά λάθη

Η εθνική οργή και η συγκέντρωση στρατιωτικής ισχύος, έμοιαζε ανησυχητικά οικεία στον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ο οποίος προειδοποίησε το Ισραήλ την περασμένη εβδομάδα: «Η δικαιοσύνη πρέπει να αποδοθεί. Αλλά σας προειδοποιώ - ενώ αισθάνεστε αυτή την οργή, μην αναλώνεστε από αυτήν. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, εξοργιστήκαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ αναζητήσαμε δικαιοσύνη και αποδώσαμε δικαιοσύνη, κάναμε και λάθη».

Δεν είπε ποια λάθη, ίσως επειδή υπάρχουν τόσα πολλά καταστροφικά λάθη για να διαλέξει κανείς. Στο Αφγανιστάν και αργότερα στο Ιράκ, οι ΗΠΑ κέρδισαν τις αρχικές μάχες -όπως πιθανότατα και το Ισραήλ στη Γάζα- λόγω των συντριπτικών στρατιωτικών και οικονομικών πόρων.

Ωστόσο, οι Αμερικανοί πράκτορες δεν έφτασαν στον Οσάμα Μπιν Λάντεν, τον αρχιτέκτονα των επιθέσεων, για μια δεκαετία. Σε αυτό το διάστημα ο πόλεμος στο Ιράκ σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους, μετέτρεψε τη χώρα σε θρησκευτικό λουτρό αίματος και έσπειρε τους σπόρους για την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους. Οι Ταλιμπάν πολέμησαν για 20 χρόνια και τελικά επέστρεψαν στην εξουσία, ταπεινώνοντας την Ουάσινγκτον στη διαδικασία.

Οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί των ΗΠΑ, είτε από αλαζονεία, είτε από αφέλεια, είτε από τυφλή αισιοδοξία, είχαν σκεφτεί επικίνδυνα λίγο τι θα μπορούσε να ακολουθήσει αφού ταπεινώσουν τον εχθρό τους.

Επίθεση χωρίς σχέδιο για την επόμενη ημέρα

Το Ισραήλ φαίνεται να βαδίζει σε έναν παρόμοιο δρόμο, με μια ηγεσία που δεν έχει καθορίσει πώς μοιάζει η νίκη και δεν έχει κάνει κανένα σχέδιο για το πώς θα μπορούσε να διοικείται ο θύλακας όταν τελειώσει η όποια στρατιωτική εκστρατεία. Θα είναι σε ερείπια, με χιλιάδες νεκρούς τουλάχιστον, ενδεχομένως δεκάδες χιλιάδες, και τον επιζώντα πληθυσμό βαθιά τραυματισμένο.

Στο Ισραήλ δεν υπάρχει μεγάλη διάθεση να διαχειριστεί άμεσα τη Γάζα. Τα στρατεύματά του αποχώρησαν, αναγκάζοντας τους εποίκους να έρθουν μαζί τους, πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες, επειδή ακόμη και ο σκληροπυρηνικός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν δεν πίστευε ότι μια επ' αόριστον κατοχή θα ήταν βιώσιμη. Μετά από αυτόν τον βάναυσο πόλεμο, θα υπήρχε ακόμη μεγαλύτερη δυσαρέσκεια και εχθρότητα. Ούτε το Ισραήλ θέλει να το διοικήσει η Παλαιστινιακή Αρχή, επειδή ανησυχεί για την ενότητα μεταξύ των διαχωρισμένων θραυσμάτων ενός δυνητικού παλαιστινιακού κράτους.

Η Παλαιστινιακή Αρχή

Ακόμη και αν η Παλαιστινιακή Αρχή μπορούσε να πιεστεί ή να δωροδοκηθεί για να εξετάσει το ενδεχόμενο να αναλάβει τον έλεγχο, δεν είναι καθόλου σαφές αν θα γινόταν δεκτή ή αν θα ήταν σε θέση να το κάνει. Μια κυβέρνηση εγκατεστημένη από τον ισραηλινό στρατό δεν θα θεωρούνταν νόμιμη. Η Παλαιστινιακή Αρχή έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια στη Δυτική Όχθη για την αδυναμία της απέναντι στις ισραηλινές αρχές, για την αναποτελεσματικότητά της, τη μη αντιπροσωπευτικότητά της και τη διαφθορά της. Και παρόλο που η πλειοψηφία των κατοίκων της Γάζας δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να ψηφίσει όταν η Φατάχ έχασε τις εκλογές από τη Χαμάς το 2007, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύει κανείς ότι έγινε πιο δημοφιλής. Η μόνη ιδέα που διατυπώθηκε από Ισραηλινούς πολιτικούς και αξιωματικούς για το μέλλον της Γάζας, μια διεθνής ειρηνευτική δύναμη, φαίνεται να έχει τις ρίζες της περισσότερο σε ευσεβείς πόθους παρά στην πραγματικότητα.

«Φαίνεται ότι ο πόλεμος θα είναι πολύ, πολύ μακρύς και πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τους ομήρους, τον κίνδυνο εξάπλωσης της σύγκρουσης στην ευρύτερη περιοχή, τη διάβρωση της υποστήριξης και το ερώτημα σε ποιον θα μεταβιβάσουμε τον έλεγχο στη Γάζα - για παράδειγμα, αν πρέπει να τον μεταβιβάσουμε ενδεχομένως σε κάποια πολυεθνική δύναμη υπό αραβική ηγεσία», δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός Εχούντ Μπαράκ.

Ο ανώτερος αξιωματούχος της ασφάλειας πρότεινε ότι οι περιφερειακές δυνάμεις θα είχαν συμφέρον να πληρώσουν για το μέλλον της Γάζας. «Χρειαζόμαστε καλή θέληση από τις γειτονικές μας χώρες, επειδή γνωρίζουν ότι αποσταθεροποιεί την περιοχή στο σύνολό της. Οι χώρες που έχουν χρήματα, με περιουσιακά στοιχεία, θα πρέπει να επενδύσουν στη Γάζα», είπε.

Αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα ήθελαν να εμπλακούν στα έξοδα και την πολιτική έκθεση της διαχείρισης της Γάζας, ουσιαστικά για λογαριασμό της ισραηλινής κυβέρνησης. Πολλές χώρες είναι ήδη επιβαρυμένες οικονομικά , αντιμετωπίζουν εσωτερική αναταραχή που επιδεινώνεται από την αύξηση του κόστους ζωής και φιλοξενούν μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων προσφύγων εδώ και δεκαετίες.

Οι φόβοι των Παλαιστινίων

Πολλοί άνθρωποι στη Λωρίδα της Γάζας και σε ολόκληρη την περιοχή φοβούνται ότι οι σκληροπυρηνικοί Ισραηλινοί δεν σχεδιάζουν μια μελλοντική διοίκηση στη Γάζα, επειδή θέλουν να την αδειάσουν εντελώς από τους Παλαιστίνιους.

Βλέπουν στην ξέφρενη πορεία έξω από την πόλη της Γάζας απόηχους της Νάκμπα, του αραβικού όρου για τη βίαιη εκδίωξη περίπου 750.000 Παλαιστινίων από την Παλαιστίνη που ήταν προηγουμένως υπό βρετανική εντολή κατά τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948.