Το δεύτερο «One Minute» του Ερντογάν και το τίμημα των Eurofighters

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει πάρει τη μεγαλύτερη απόσταση από όλους τους άλλους ηγέτες του κόσμου στο ζήτημα της Γάζας - Χαμάς -Ισραήλ, με το μεγαλύτερο ‘κρακ’ να έγινε στο Βερολίνο την προηγούμενη εβδομάδα. Ήταν το δεύτερο «one minute», όχι απέναντι στο Ισραήλ αυτή τη φορά, αλλά γενικότερα στη Δύση. Άραγε στο τρίτο; Καίγεται;

Η πολιτική ανάλυση στην Τουρκία εξακολουθεί να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο. Το ίδιο το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Αναντολού προσπάθησε να μαζέψει τις στάχτες, όπως συμβαίνει συνήθως μετά από κάθε μεγάλο κρακ του Ερντογάν με τη Δύση, υποστηρίζοντας ότι η Γερμανία έχει τόσο ανάγκη την Τουρκία, που κάθε ενδεχόμενο ρήξης είναι μόνο στη σφαίρα των... κακοπροαίρετων.

Πρώτον, γιατί η Γερμανία ως ηγέτιδα της ΕΕ, χρειάζεται εταίρους για να διαδραματίσουν αποτελεσματικό ρόλο στον παγκόσμιο αγώνα εξουσίας κατά της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας.

Δεύτερον, η Τουρκία βρίσκεται στο δρόμο να γίνει σημαντικό ενεργειακό κέντρο. Από την ανατολική Μεσόγειο, τη Λεκάνη της Κασπίας, ακόμη και την περιοχή του Κόλπου, η σημασία της Άγκυρας αυξάνεται στην αναζήτηση της Γερμανίας για εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Το αέριο της ανατολικής Μεσογείου συμφέρει την Ευρώπη να μεταφέρεται μέσω Τουρκίας.

Τα lobbies δε θα επιτρέψουν όμως τα Eurofighters να πετάξουν στην Τουρκία

Το ισραηλινό λόμπι στη Γερμανία, ωστόσο, σύμφωνα με την Άγκυρα, έκανε το παν για να αποτρέψει την επίσκεψη του Ερντογάν στο Βερολίνο. Το λόμπι του Ισραήλ ενισχύεται από την αντι-τουρκική διασπορά όσο και από υπερατλαντικούς κύκλους και όλοι μαζί συνεργάζονται για να αποτρέψουν τώρα την πώληση αεροσκαφών Eurofighter στην Τουρκία. Κάνουν ό,τι μπορούν για να διασφαλίσουν ότι η Άγκυρα θα έχει το ίδιο πρόβλημα με το Βερολίνο που είχε με την Ουάσιγκτον σχετικά με την αγορά F-35 και F-16, ώστε να την αναγκάσουν να βρει εναλλακτικούς προμηθευτές και στη συνέχεια να υπόκειται σε κυρώσεις, όπως στην περίπτωση των S-400.

Η πρόσφατη πορεία των τουρκο-γερμανικών σχέσεων δείχνει ότι το ισραηλινό λόμπι και άλλοι αντι-τουρκικοί κύκλοι, που το στηρίζουν, θεωρείται πάντως ότι έχουν πετύχει. Το γεγονός ότι το δίδυμο Σολτς-Μπέρμποκ, που διαχειρίζεται την εξωτερική πολιτική, δεν έχει μια ανεξάρτητη γραμμή που να κρατά τα συμφέροντα της Γερμανίας πάνω από τα λόμπι, σε αντίθεση με το δίδυμο Σρόιντερ-Φίσερ του παρελθόντος, κάνει την Άγκυρα να μην είναι πολύ αισιόδοξη στο εξοπλιστικό θέμα.

Το «Ολοκαύτωμα» του Ερντογάν

Η έμφαση του Ερντογάν στο Ολοκαύτωμα εντός Γερμανίας είχε στόχο και δεν το ανέφερε τυχαία ο Τούρκος πρόεδρος.

«Στόχευε στην αποκαθήλωση του Σιωνισμού, που χρησιμοποιεί τη θυματοποίησή του για πολιτικά και ηθικά/κοινωνικά κέρδη, ενάντια στην εξυπηρέτηση της «Βιομηχανίας του Ολοκαυτώματος», που αποτελεί ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία του Ισραήλ», εξηγεί ο καθηγητής διεθνής πολιτικής Κεμάλ Ινάτ.

Το αλλοπρόσαλλο των κινήσεων της Άγκυρας στην εξωτερική πολιτική καταγράφηκε πάντως με το πιο ηχηρό τρόπο στην αναβολή της συζήτησης για την επικύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ από την τουρκική βουλή.

Όλο αυτό συν της απουσίας της Τουρκίας στην όλη διαπραγμάτευση για τη συμφωνία Ισραήλ - Χαμάς δείχνει την Τουρκία να οδεύει ξανά στο ίδιο δρόμο της απομόνωσης ή ακόμη χειρότερα της αδιαφορίας απέναντί της από τους -τωρινούς τουλάχιστον- διεθνείς παίκτες.

Ο βουλευτής και πρώην πρέσβης Ναμίκ Ταν δήλωσε κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού του ΥΠΕΞ ότι η τουρκική εξωτερική πολιτική καθοδηγείται από το θυμικό του ηγέτη της. «Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι ότι η εξωτερική πολιτική εξυπηρετεί μόνο την εσωτερική πολιτική, τα συναισθήματα και τα ιδεολογικά κίνητρα της μάζας. Απομονώνεσαι όλο και περισσότερο και αρχίζεις να χάνεις τους φίλους και τους συμμάχους σου  και πάλι», είπε.