Καθηγητής Πανεπιστημίου του Λονδίνου: Αφορμή οι δηλώσεις Μητσοτάκη για το «ναυάγιο» με Σούνακ - Ενοχλημένοι οι Βρετανοί με την γαλλική παρουσία σε Αθήνα και Λευκωσία

«Όποιος περιμένει στην Ελλάδα, συντηρητική κυβέρνηση στη Βρετανία να επιστρέψει τα μάρμαρα στην χώρα μας πλανάται πλάνην οικτράν», εκτιμά ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (Birkbeck College) Διονύσης Δημητρακόπουλος. Έχοντας ζήσει και σταδιοδρομήσει για περισσότερες από δύο δεκαετίες στη βρετανική πρωτεύουσα ο Καθηγητής Ευρωπαϊκής πολιτικής, μιλώντας στο ethnos.gr- στον απόηχο του ναυαγίου της συνάντησης Σούνακ-Μητσοτάκη στην Ντάουνινγκ Στριτ- εξηγεί ότι τα μάρμαρα του Παρθενώνα και αντίστοιχα μνημεία που προέρχονται και από άλλες χώρες π.χ. από την Αίγυπτο αποτελούν τον σκληρό πυρήνα μιας πολιτισμικής κληρονομιάς που δίνει ουσία στην ταυτότητα την πολιτισμική της Βρετανίας ως πρώην αυτοκρατορικής δύναμης. «Αν αρχίσουν και επιστρέψουν τα μάρμαρα στην δικιά μας περίπτωση, φανταστείτε τι θα κάνουν οι Αιγύπτιοι που είναι μεγάλη και φίλη χώρα. Τι θα ζητήσουν από τους Βρετανούς, τους Γάλλους κτλ».

Ανέξοδη η στάση των Εργατικών

Εξηγώντας την στάση των Εργατικών, από την άλλη, υπογραμμίζει ότι είναι πάρα πολύ φτηνό και ανέξοδο να κάνει αυτό που έκανε ο επικεφαλής των Εργατικών στο Ηνωμένο Βασίλειο Κέιρ Στάρμιρ,. Να δίνει την εντύπωση ότι διαφέρει σε σχέση με τους Συντηρητικούς σε τέτοια θέματα, όσο βρίσκεται στην αντιπολίτευση.  «Δεν έχει κόστος στην αντιπολίτευση-την όποια αντιπολίτευση-να πει «ναι πρέπει να τα επιστρέψουμε» ή όπως είπε ο Στάρμιρ, «Δεν θα μαστε αντίθετοι». «Δεν είπε το θέλουμε, αλλά είπε ότι δεν θα σταθούμε εμπόδιο. Δεν είναι το ίδιοι πράγμα. Η διατύπωση είναι πάρα πολύ έξυπνη».

Πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου εκτιμά ότι η αντίδραση της Βρετανίας-αν και αποτελεί διπλωματική απρέπεια του Σούνακ- εντάσσεται σε ένα κλίμα ευρύτερης εξωτερικής πολιτικής που θέλει να ασκήσει η Βρετανία.  Και αυτή έχει να κάνει και με το Κυπριακό και με άλλες διαστάσεις όπως η ευρωπαϊκή πολιτική κοινότητα. Εξάλλου, όπως σημειώνει ο κ. Δημητρακόπουλος, η στάση της Βρετανίας ιστορικά, δεν είναι η πιο φιλική στα ελληνικά συμφέροντα όχι μόνο τώρα.

«Η Βρετανία ιδιαίτερα τώρα που βρίσκεται εκτός ΕΕ χρειάζεται αντίβαρα σε σχέση με την αναδυόμενη ευρωπαϊκή πολιτική κοινότητα με σκληρό πυρήνα την Ευρωζώνη στο οποίο η Ελλάδα είναι ενταγμένη. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται συμφωνίες, συμμαχίες συνεργασίες με αντίστοιχα σκεπτόμενους ηγέτες όπως είναι ο Ερντογάν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σκέφτεται σοβαρά να πουλήσει τα Eurofighter που έχει στο στόλο της, στην Τουρκία τα οποία και ζητάει η Άγκυρα. Για το θέμα εξάλλου συναντήθηκε πρόσφατα και ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας με τον αναπληρωτή πρωθυπουργό της Βρετανίας, εξέλιξη που δεν ευχαριστεί ούτε και τις ΗΠΑ». 

Στην εξίσωση αυτή ο κ. Δημητρακόπουλος τονίζει ότι πρέπει να προσθέσουμε και την αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής στην Ελλάδα. Η γαλλική παρουσία έχει ενισχυθεί τόσο στην Λευκωσία όσο και στην Αθήνα. Μια εξέλιξη που δεν ευχαριστεί, δεν ευχαριστούσε και ούτε πρόκειται να ευχαριστήσει ποτέ τους Βρετανούς και ιδιαίτερα μια συντηρητική κυβέρνηση Βρετανών».

Λόγοι εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης

Στο πλαίσιο αυτό οι εύστοχες δηλώσεις Μητσοτάκη ήταν η αφορμή για την ματαίωση της συνάντησης εξηγεί ο κ. Δημητρακόπουλος, διευκολύνοντας τον Σούνακ.

«Γιατί όποιος έχει δει και τον Παρθενώνα και το νέο μουσείο και τα μάρμαρα στο Βρετανικό Μουσείο καταλαβαίνει τον συνειρμό της Μόνα Λίζα. Άρα δεν είναι ένα θέμα που αφορά τα μάρμαρα, αλλά είναι και ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής».

Από την άλλη η στάση Σούνακ υπαγορεύτηκε σύμφωνα με τον κ. Δημητρακόπουλο, και από την ανάγκη εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης.Ο Βρετανός πρωθυπουργός βρίσκεται σε δεινή πολιτική θέση μέσα στο κόμμα του γιατί δεν το έχει ανατάξει. «Εξελέγη με την ελπίδα ότι θα αλλάξει την ροή των δημοσκοπήσεων για το κόμμα του κάτι το οποίο όχι μόνο δεν κατάφερε να πετύχει αλλά νομίζω ότι δεν μπορεί να πετύχει».

Πώς όμως σχετίζονται τα μάρμαρα με την εσωτερική κατάσταση των συντηρητικών;

«Το μόνο που έχει μείνει στην ηγεσία του σημερινού συντηρητικού κόμματος είναι αυτό που λέμε «culture wars» (πολιτισμικοί πόλεμοι). Μέρος των πολιτισμικών πολέμων είναι και αυτού του είδους οι ενστάσεις σε θέματα τέτοια. Δηλαδή μπορεί να διυλιστεί η άποψη της βρετανικής συντηρητικής πολιτικής στο εξής: Δεν ζητάμε συγνώμη για το αυτοκρατορικό παρελθόν της Βρετανίας. Αντίθετα είμαστε υπερήφανοι για αυτό», απαντά ο κ. Δημητρακόπουλος.