Τρομάζει σκουλήκι-τέρας της Μογγολίας: Το θρυλικό πλάσμα της ερήμου Γκόμπι αναζητείται από επιστήμονες

Βαθιά στην καρδιά της ερήμου Γκόμπι κρύβεται- λένε- ένα πλάσμα τόσο μυστηριώδες όσο και τρομακτικό, γνωστό στους ντόπιους ως το Μογγολικό Σκουλήκι του Θανάτου· αυτό το πλάσμα, με την τρομακτική φήμη, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον σε επιστήμονες, εξερευνητές, τυχοδιώκτες, αλλά και απλούς περίεργους.

Τι είναι όμως το Μογγολικό Σκουλήκι του Θανάτου; Είναι αληθινό πλάσμα ή προϊόν αχαλίνωτης φαντασία; Επίσης προκαλεί ενδιαφέρον το γεγονός ότι έχει οδηγήσει εκατοντάδες ανθρώπους στην αναζήτησή του· άρα υπάρχει;

Το Μογγολικό Σκουλήκι Θανάτου, ή Olgoi-Khorkhoi όπως είναι γνωστό στη Μογγολία, μεταφράζεται περίπου σε «εντεροσκώληκας» λόγω της- υποτιθέμενης- ομοιότητάς του με το έντερο της αγελάδας, λέγεται ότι ζει στην αχανή και απάνθρωπη έκταση της ερήμου Γκόμπι.

Η έρημος Γκόμπι εκτείνεται από τη Βόρεια Κίνα έως τη Νοτιοανατολική Μογγολία και έχει μέγιστο μήκος 1.600 χιλιόμετρα και πλάτος 800 χιλιόμετρα και καλύπτει 1.300.000 χλμ²· είναι η μεγαλύτερη έρημος της Ασίας και 5η στον κόσμο. Μία από τις πρώτες περιγραφές της ερήμου Γκόμπι γράφτηκε από τον εξερευνητή Μάρκο Πόλο: «Και η έρημος, σας λέω, είναι υπέροχη· ακόμα και σε έναν ολόκληρο χρόνο, λένε, δεν μπορείτε να τη διασχίσετε. Παντού βουνά αμμώδη και κοιλάδες. Και δεν υπάρχει φαγητό πουθενά. Δεν υπάρχουν πουλιά ή ζώα εδώ, γιατί δεν υπάρχει τίποτα να φάνε», υποστήριζε ο Μάρκο Πόλο, αλλά το Σκουλήκι δεν το ανάφερε…

Δηλητηριώδες και ηλεκτροφόρο!

Το θρυλικό Σκουλήκι, λοιπόν, περιγράφεται ως ένα κοκκινωπό πλάσμα ικανό να εκτοξεύει καυστικό δηλητήριο ή να προκαλεί ηλεκτροσόκ στο θήραμά του και στους εχθρούς του, που θα το απειλήσουν. Ο θρύλος έχει θεριέψει με τους αιώνες και έχει περάσει από γενιά σε γενιά, περιγράφοντας την εικόνα ενός πλάσματος τόσο απαίσιου στην όψη όσο και θανατηφόρου στις ιδιότητες.
Παρά τις πολυάριθμες αποστολές για την αποκάλυψη της αλήθειας, απτά στοιχεία για την ύπαρξη του Σκουληκιού δεν έχουν κατατεθεί.
Πολλοί- εξερευνητές και επιστήμονες- έχουν αποτολμήσει το δυσχερές ταξίδι στην έρημο Γκόμπι με την ελπίδα να συναντήσουν το θρυλικό τέρας, εξοπλισμένοι με διηγήσεις και σκίτσα· όλοι γύρισαν με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις!

Αυτή, η έλλειψη χειροπιαστής απόδειξης δεν πτόησε το ενδιαφέρον των ανθρώπων, το αντίθετο μάλιστα: έχει αναζωπυρώσει τη φωτιά της περιέργειας! Οι επιστήμονες και οι κρυπτοζωολόγοι έλκονται από το μυστήριο, καθώς αναρωτιούνται εάν αυτό το πλάσμα είναι άγνωστο είδος της πανίδας της περιοχής ή απλώς ένας μύθος. Το Μογγολικό Σκουλήκι του Θανάτου κατέχει σημαντική θέση στη λαογραφία και την πολιτιστική ταυτότητα του μογγολικού λαού. Δεν είναι απλώς ένα τέρας που πρέπει να το φοβάσαι, αλλά μια απόδειξη της σκληρής και απρόβλεπτης φύσης του τοπίου της ερήμου.

Οι ιστορίες γύρω από το Σκουλήκι του Θανάτου είναι ιστορίες διδακτικές που υπενθυμίζουν στους ντόπιους, αλλά και στους επισκέπτες το σεβασμό που απαιτεί η αδυσώπητη Γκόμπι. Αυτό το πλάσμα- είτε είναι πραγματικό είτε φανταστικό- συμβολίζει τα μυστήρια που βρίσκονται κρυμμένα κάτω από την άμμο και περιμένουν να αποκαλυφθούν. Κάποιοι εικάζουν ότι το Σκουλήκι του Θανάτου θα μπορούσε να είναι ένα είδος φιδιού ή ακόμα και σκουληκιού, πιθανώς ακόμη και μια άγνωστη παραλλαγή σαύρας χωρίς πόδια. Οι ερευνητές συνεχίζουν να αναλύουν αναφορές και καταθέσεις περί θεάσεων, ελπίζοντας να συνθέσουν την πραγματικότητα πίσω από τον θρύλο.

Κάποιοι το είδαν και το περιέγραψαν...

Και η απτή πραγματικότητα γιγαντώνει τον θρύλο. Ο πρωθυπουργός της Μογγολίας Νταμντινμαζάρ- ένας άνθρωπος-θρύλος της Ιστορίας της χώρας- το 1922 περιέγραψε το Σκουλήκι: «Έχει σχήμα λουκάνικου με περίπου 60 πόντους μήκος, δεν έχει κεφάλι ούτε πόδια και είναι τόσο δηλητηριώδες που το να το αγγίξεις σημαίνει ακαριαίο θάνατο. Ζει στα πιο απόμακρα μέρη της ερήμου Γκόμπι».

Το 1954, Αμερικανοί επιστήμονες εργάζονταν στο έδαφος της Εσωτερικής Μογγολίας. Με δύο Land Rover, έφυγαν από το χωριό Seishand και εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Έπειτα από αίτημα της Αμερικανικής Κυβέρνησης οι Μογγολικές Αρχές οργάνωσαν αποστολή έρευνας. Οι αγνοούμενοι βρέθηκαν σε μια από τις δυσπρόσιτες περιοχές της ερήμου Γκόμπι. Και τα δύο οχήματα ήταν σε καλή κατάσταση· πλάι τους βρίσκονταν έξι πτώματα. Δεδομένου ότι είχαν εκτεθεί στον ήλιο για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ακριβής αιτία θανάτου των μελών της αποστολής δεν ήταν δυνατό να διακριβωθεί. Και τότε θέριεψαν οι φήμες ότι έπεσαν θύματα των Olgoi-Khorkhoi.

Στο διάστημα από το 1946 μέχρι το 1949, ο διάσημος Σοβιετικός συγγραφέας και παλαιοντολόγος Ιβάν Εφρεμόφ επισκέφτηκε την έρημο Γκόμπι τρεις φορές. Κατέγραψε πολλές τοπικές δοξασίες που σχετίζονται με το Σκουλήκι Δολοφόνο· σε μια από τις ιστορίες του, έγραψε: «Προφανώς ένα παράξενο πλάσμα, άγνωστο ακόμα στην επιστήμη, ζει στην έρημο Γκόμπι. Ίσως να είναι λείψανο αρχαίου-εξαφανισμένου ζωικού πληθυσμού της Γης». Στη δεκαετία του 1990, δύο τσέχικες αποστολές επισκέφτηκαν την έρημο σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν το άπιαστο Olgoi-Khorkhoy· δεν κατάφεραν να το εντοπίσουν, όμως έχουν συλλέξει πολλά στοιχεία που δικαιολογούν την ύπαρξής του.

Το 2005, ο ζωολόγος-δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Φρίμαν του Κέντρου «Fortean Zoology» διοργάνωσε αποστολή για να ανακαλύψει το Σκουλήκι του Θανάτου, αλλά επέστρεψε με άδεια χέρια. Το συμπέρασμα του Φρίμαν ήταν: «η έρημος προκαλεί παραισθήσεις…»!
Κι έτσι πλάι στο Γιέτι των Ιμαλαΐων, στο τέρας του Λοχ Νες και τον Μεγαλόποδο των δασών της Βόρειας Αμερικής μπορείτε να προσθέσετε και το Σκουλήκι της Μογγολίας. Τελικά, χωρίς τους μύθους να μας αποκοιμίζουν τα βράδια θα πεθαίναμε από αϋπνία ακούγοντας μόνο αληθινές ιστορίες…