Οδησσός: Συγκλονίζουν μαρτυρίες ομογενών για τη στιγμή της ρωσικής επίθεσης

Στην Οδησσό ζουν καθημερινά με τον φόβο, εδώ και δύο χρόνια... Δεν κοιμούνται, τρέχουν στα καταφύγια και προσεύχονται να «ξυπνήσουν» από τον βίαιο εφιάλτη τού πολέμου.

«Κάθε πρωί και κάθε βράδυ κάνουμε προσευχή βάζω ένα κεράκι, μία λαμπάδα και παρακαλώ τον θεό», λέει χαρακτηριστικά στο OPEN και την Ελευθερία Σπυράκη η Αγλαΐα Πολυχρονίδη.

Ο άνθρωπος μπορεί να συνηθίσει πολλά, όχι όμως τον πόλεμο

Η κα Πολυχρονίδη ζει στην Οδησσό 35 χρόνια. Είναι μία από τους πολλούς ομογενείς που παραμένουν στην ουκρανική πόλη μετά την έναρξη του πολέμου. Μιλώντας στο OPEN, περιγράφει πώς έζησε την πρόσφατη επίθεση στην Οδησσό, την ώρα που πραγματοποιούσε επίσκεψη ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Ήμουν σπίτι ετοιμάζω μόνο για να πάω στην επίσκεψη με τον πρωθυπουργό. Έγινε ένα μπαμ σχεδόν κοντά από το σπίτι μου, τρομάξαμε», λέει.

Όπως τονίζει η ίδια, ο άνθρωπος πολλά μπορεί να συνηθίσει, όχι όμως τον πόλεμο.

«Την προηγούμενη νύχτα οι περισσότεροι την βγάλαμε στα καταφύγια και τα υπόγεια σχεδόν όλη τη νύχτα δεν κοιμόμασταν. Ξέρω ότι είναι επικίνδυνα. Δυστυχώς, όλοι δεν μπορούν να φύγουν γιατί έχουμε άντρες που είναι πρέπει με το νόμο επειδή υπάρχει γενική επιστράτευση δεν μπορούν να φύγουν από τη χώρα και εγώ δεν μπορώ να τους αφήσω».

«Δεν θέλουμε να πεθάνουμε»

«Ήμουν στην εκκλησία διάβαζα το Ευαγγέλιο, μιλούσα με τον κόσμο και έκανα προσευχές. Ακούω τον συναγερμό και αμέσως μετά από 30 δευτερόλεπτα ακούω την έκρηξη»: Ο πατέρας Ανδρέας είναι ιερέας σε ελληνική εκκλησία της Οδησσού.

Όπως λέει ο ίδιος, η ζωή πλέον είναι αρκετά δύσκολη.

«Δύσκολα είναι, δύσκολα οι άντρες νιώθουν ότι θέλουν να τους βάλουν στον πόλεμο. Εγώ που είμαι ιερέας μπορεί κάποια στιγμή να με πάρουν και να με βάλουν στο πούλμαν και να με πάνε εκεί που γίνονται οι εκρήξεις. Ορισμένοι εδώ πιστεύουν ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι πραγματικότητα. Υπάρχει το αίσθημα του φόβου. Εμείς πρέπει να μείνουμε εδώ. Δεν θέλουμε να πεθάνουμε», περιγράφει.

Η Αγλαΐα Πολυχρονίδη και ο πατέρας Ανδρέας θα παραμείνουν στην Οδησσό όσο και αν διαρκέσει ο πόλεμος καθώς, όπως λένε, μία μετακίνηση εκτός Ουκρανίας θα σήμαινε τον ξεριζωμό τους...