Κινδυνεύει με εξαφάνιση ο Γολιάθ: Συναγερμός για τον μεγαλύτερο βάτραχο του κόσμου

Ο βάτραχος Γολιάθ, ο μεγαλύτερος ζωντανός βάτραχος στη Γη, βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξαφάνιση μετά από μείωση του πληθυσμού του κατά 50% τις τελευταίες τρεις γενιές, κυρίως λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Μεγάλη μείωση του αριθμού τους

Ο βάτραχος Γολιάθ είναι σίγουρα αντάξιος του ονόματός του. Φτάνοντας σε μήκος έως και 32 εκατοστά από το ρύγχος έως τον αεραγωγό και ζυγίζοντας έως και 3,25 κιλά, είναι μακράν ο μεγαλύτερος βάτραχος στον κόσμο. Ωστόσο, έχει ένα εξαιρετικά μικρό εύρος βιοτόπων στο Καμερούν και την Ισημερινή Γουινέα της Αφρικής, γεγονός που τον καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτο στην καταστροφή των βιοτόπων του από τον άνθρωπο. Είναι νευρικά πλάσματα που τείνουν να αποφεύγουν τους ανθρώπους όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά οι όλο και πιο εξελιγμένες παγίδες και η καταστροφή των οικοτόπων έχουν προκαλέσει μαζική μείωση του αριθμού των βατράχων Γολιάθ και οι ειδικοί προειδοποιούν ότι αν τα πράγματα δεν αλλάξουν σύντομα, αυτό το εντυπωσιακό πλάσμα θα εξαφανιστεί.

«Κατά την περίοδο αιχμής του κυνηγιού, που πέφτει μεταξύ Νοεμβρίου και Απριλίου, κυνηγούνται τουλάχιστον 20.000 βάτραχοι Γολιάθ», δήλωσε στο Fair Planet ο Σάντσο, εκτελεστικός διευθυντής της ΜΚΟ για τη διατήρηση της Φωνής της Φύσης, προσθέτοντας ότι η ζήτηση για το αμφίβιο είναι τρελή, καθώς θεωρείται λιχουδιά σε ορισμένες κοινότητες στο νοτιοδυτικό Καμερούν. Ένας βάτραχος Γολιάθ μπορεί να πωληθεί μέχρι και 15 δολάρια, που είναι ένα αρκετά όμορφο ποσό σε χώρες όπως το Καμερούν και η Ισημερινή Γουινέα.

Σημαντικά βήματα για την προστασία των βατράχων

Για χρόνια, η κυβέρνηση του Καμερούν αγνοούσε τον αποδεκατισμό των βατράχων Γολιάθ, αλλά τελικά, η άσκηση πίεσης από ΜΚΟ για τη διατήρηση της φύσης οδήγησε στη δημιουργία του ερπετο-ορνιθολογικού καταφυγίου Muanenguba, ένα ασφαλές καταφύγιο για πολλά απειλούμενα είδη, συμπεριλαμβανομένου αυτού του θεαματικού βατράχου. Οι λαθροκυνηγοί που θέλουν να γεμίσουν τις τσέπες τους συχνά επιχειρούν στο καταφύγιο, αλλά οι ακτιβιστές της προστασίας ελπίζουν ότι η κυβέρνηση θα αρχίσει σύντομα να στέλνει «οικοφύλακες» για την προστασία των ζώων.

Παρά τη δεινή του θέση στα χέρια των ανθρώπων, κυρίως μέσω του κυνηγιού και της αποψίλωσης των δασών, ο βάτραχος Γολιάθ παραμένει ένα από τα πιο δυσεύρετα είδη ζώων στη Γη. Μια ομάδα επιστημόνων που ήλπιζε να παρατηρήσει τις διατροφικές συνήθειες των γυρίνους του Γολιάθ σε περίπτωση που χρειαστεί κάποια μέρα να αναπαραχθεί το είδος σε αιχμαλωσία για να εξασφαλιστεί η επιβίωσή του, ανέφερε ότι οι βάτραχοι πηδούσαν στον ποταμό Mpoula στο δυτικό Καμερούν με τον παραμικρό ήχο του ανθρώπου που πλησίαζε.

Γιατί έχουν τόσο μεγάλο μέγεθος

Είναι ενδιαφέρον ότι, προσπαθώντας να παρατηρήσουν τους βατράχους Γολιάθ στο περιβάλλον τους, οι επιστήμονες μπορεί να ανακάλυψαν γιατί εξελίχθηκαν ώστε να μεγαλώνουν τόσο πολύ σε σύγκριση με τα περισσότερα άλλα είδη βατράχων. Παρόλο που δεν κατάφεραν να δουν πάρα πολλά ενήλικα δείγματα, οι ερευνητές συνάντησαν πολλαπλές λίμνες αναπαραγωγής, οι οποίες δεν έμοιαζαν με άλλες περιοχές αναπαραγωγής βατράχων. Από τους τρεις τύπους δομών που παρατηρήθηκαν, ένας από αυτούς φάνηκε να έχει κατασκευαστεί από τους βατράχους χρησιμοποιώντας το μέγεθος και τους μεγάλους μύες τους.

Όπως αναφέρει το odditycentral, σε μια μελέτη του 2019, οι ερευνητές ανέφεραν ότι οι βάτραχοι Γολιάθ έσκαβαν τρύπες στις χαλικώδεις όχθες του ποταμού και τις περικύκλωναν με μεγαλύτερες πέτρες και βράχους, δημιουργώντας ουσιαστικά μικρές λίμνες που παρείχαν ένα εμπόδιο ενάντια σε θηρευτές όπως τα ψάρια και οι γαρίδες, αλλά και εμπόδιζαν τη διακύμανση της στάθμης του νερού. Είναι ενδιαφέρον ότι ορισμένες από αυτές τις λίμνες κατασκευάστηκαν με μεγάλες, βαριές πέτρες, μερικές από τις οποίες ζύγιζαν έως και 4,4 κιλά ή περισσότερο από το διπλάσιο βάρος του βατράχου Γολιάθ.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι βάτραχοι Γολιάθ υπάρχουν εδώ και 250 εκατομμύρια χρόνια, αλλά εξακολουθούμε να γνωρίζουμε ελάχιστα γι' αυτούς. Και, δυστυχώς, αν δεν γίνει τίποτα για την προστασία των βιοτόπων τους και τον περιορισμό του κυνηγιού, μπορεί να εξαφανιστούν σε λίγα μόλις χρόνια.