Ανάλυση Guardian: Το Ιράν και το Ισραήλ παίζουν με τη φωτιά

Ενώ οι λεπτομέρειες παραμένουν ασαφείς και οι ιρανικές διαψεύσεις έντονες, φαίνεται πολύ πιθανό, δεδομένης της ιστορίας του παρελθόντος και των σχολίων από Αμερικανούς αξιωματούχους, ότι μια περιορισμένη ισραηλινή επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος εξαπολύθηκε εναντίον της ιρανικής πόλης Ισφαχάν το πρωί της Παρασκευής. Μια επίθεση που θα μπορούσε να είναι απάντηση για τα πλήγματα της Τεχεράνης στο Ισραήλ τα ξημερώματα της Κυριακής.

Το Ισφαχάν είναι σημαντικό για τις στρατιωτικο-βιομηχανικές εγκαταστάσεις του, την παρουσία μιας σημαντικής εγκατάστασης στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και μια σημαντική αεροπορική βάση που φιλοξενεί τον γερασμένο στόλο των F-14 «Tomcats» της Ισλαμικής Δημοκρατίας, καθιστώντας τη σημασία οποιουδήποτε χτυπήματος, είτε αυτό πραγματοποιείται εκτός των συνόρων του Ιράν είτε από το εσωτερικό του, αλλά με την υποστήριξη του Ισραήλ, κάτι περισσότερο από συμβολική, μεταδίδει ο Guardian.

Μετά τον σκιώδη πόλεμο, μια νέα -επικίνδυνη- κανονικότητα

Ενώ το Ισραήλ έχει εμπλακεί εδώ και καιρό σε έναν «σκιώδη πόλεμο» με το Ιράν -συμπεριλαμβανομένης μιας ισχυριζόμενης ισραηλινής επίθεσης με μη επανδρωμένο αεροσκάφος σε μια εγκατάσταση παραγωγής όπλων στο Ισφαχάν πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο- η δυναμική της σύγκρουσης καθορίζεται τόσο από το πλαίσιο στο οποίο συμβαίνουν τα γεγονότα όσο και από το διακριτό γεγονός των ίδιων των επιθέσεων.

Αυτό που είναι νέο και επικίνδυνο, είναι ότι μια νέα κανονικότητα εγκαθιδρύεται στη σύγκρουση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, αναφέρει ο Guardian.

Η επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ το περασμένο Σαββατοκύριακο, σε απάντηση στο χτύπημα του Ισραήλ σε μία από τις διπλωματικές εγκαταστάσεις της Τεχεράνης στη Συρία, έγινε σε ανοιχτό χώρο, το πρώτο χτύπημα σε ισραηλινό έδαφος από ξένο κράτος εδώ και περισσότερες από τρεις δεκαετίες.

Και ενώ δεν είναι καθόλου η πρώτη φορά που το Ισραήλ επιδιώκει να πλήξει το Ιράν και τα ιρανικά συμφέροντα με μια εκστρατεία δολοφονιών, χτυπημάτων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και σαμποτάζ, αυτή τη φορά συνέβη εν μέσω μιας περιόδου όπου όλα τα βλέμματα έχουν στραφεί στο Τελ Αβίβ.

Εάν, όπως δήλωσε ανώνυμη ισραηλινή πηγή στην Washington Post, το χτύπημα «είχε ως στόχο να στείλει μήνυμα στο Ιράν ότι το Ισραήλ είχε τη δυνατότητα να χτυπήσει στο εσωτερικό της χώρας», το μήνυμα αυτό δεν θα έχει χαθεί από ένα Ιράν που έχει ήδη αισθανθεί αναγκασμένο να δράσει λόγω της ανησυχίας του ότι η στρατηγική του για την αποτροπή του Ισραήλ έχει υπονομευθεί.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι κανόνες εμπλοκής που υπήρχαν επί μακρόν μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ, σε μια σύγκρουση που διεξαγόταν αρχικά μέσω αντιπροσώπων και τώρα όλο και πιο άμεσα, έχουν διαρραγεί κατά τους έξι μήνες που πέρασαν από τότε που η Χαμάς (αποδέκτης της ιρανικής υποστήριξης) εξαπέλυσε την αιφνιδιαστική επίθεσή της στο νότιο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου του περασμένου έτους.

Μέσα σε αυτούς τους έξι μήνες, αυτό που κάποτε θεωρούνταν δεδομένο έχει διαλυθεί. Στη Γάζα, ένας πόλεμος πρωτοφανής σε βία και παρατεταμένο χαρακτήρα συνεχίστηκε. Στα κοινά σύνορα μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου, μια άλλη σύγκρουση έχει μπερδέψει τους συνήθεις κανόνες, με τις ανταλλαγές πυρών με τη Χεζμπολάχ - έναν άλλο ιρανικό πληρεξούσιο - που ξεκίνησαν στις 8 Οκτωβρίου να αποτελούν πλέον καθημερινή πραγματικότητα που έχει εκτοπίσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και στις δύο πλευρές των συνόρων.

Τώρα έχει ξεπεραστεί ένα νέο όριο, ένα όριο αμοιβαίου φόβου και αυτοσυγκράτησης. Και ενώ πολλοί αναλυτές και αξιωματούχοι έσπευσαν να υποδείξουν ότι ένα περιορισμένο ισραηλινό χτύπημα στο Ιράν θα μπορούσε να σημαίνει επιστροφή στο status quo ante, μια άλλη και πιο ανησυχητική πιθανότητα είναι ότι αυτό απλώς σηματοδοτεί ότι αυτή η διευρυνόμενη σύγκρουση έχει γίνει πιο δυναμική, αναφέρει ο Guardian σε ανάλυσή του.

Αν το Ισραήλ έκανε σοβαρά λάθη στην εκτίμηση πληροφοριών τους τελευταίους έξι μήνες - τόσο για την επιθετική στάση της Χαμάς πριν από τις 7 Οκτωβρίου όσο και για τον λανθασμένο υπολογισμό του τρόπου με τον οποίο το Ιράν θα αντιδρούσε στο χτύπημα της 1ης Απριλίου στη Δαμασκό - αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι τα ίδια θεσμικά όργανα και πολλά από τα ίδια άτομα, καθοδηγούμενα από τις ίδιες υποθέσεις, θα επεξεργάζονται τον πιθανό κίνδυνο των πιο πρόσφατων γεγονότων.

Από πολιτική άποψη, είναι δύσκολο να δούμε πώς μια τόσο περιορισμένη αντίδραση του Ισραήλ ωφελεί τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Για μια προσωπικότητα που έχει συνδεθεί τόσο καιρό και τόσο βαθιά με μια επιθετική θέση σχετικά με την απειλή που συνιστά το Ιράν και το πυρηνικό του πρόγραμμα, ένα ισραηλινό χτύπημα που είναι τόσο περιορισμένο σε αυτό το πλαίσιο θα θεωρηθεί από πολλούς όχι ως ένδειξη τόλμης και αποφασιστικότητας, όπως θα ήθελε ο Νετανιάχου, αλλά αδυναμίας.

Κριτική από τα (ακρο)δεξιά

Ήδη ο ακροδεξιός σύμμαχος του Νετανιάχου στον συνασπισμό και υπουργός εθνικής ασφάλειας, Itamar Ben-Gvir, ο οποίος εποφθαλμιά ψήφους από τα δεξιά εντός του κόμματος Likud του Νετανιάχου, το είπε αυτό στο Χ, υπονοώντας ότι ήταν πολύ περιορισμένη η απάντηση με μία μόνο λέξη: «Αδύναμη!».

Ενώ από την πλευρά του Ιράν οι αρχικοί θόρυβοι δείχνουν ότι ελπίζει να χαρακτηρίσει τα όσα συνέβησαν την Παρασκευή ως ανεπαρκώς σοβαρά για να δικαιολογήσουν μια απάντηση, οι ίδιοι υπολογισμοί που το οδήγησαν στην εκτόξευση 300 πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών προς το Ισραήλ το περασμένο Σαββατοκύριακο εξακολουθούν να ισχύουν.

Αυτό που είναι σαφές είναι ότι και οι δύο πλευρές παίζουν με τη φωτιά, καταλήγει ο Guardian στην ανησυχητική του ανάλυση.