Παναγία των Παρισίων: Στις φλόγες 674 χρόνια θρησκείας, κάλλους και πολιτισμού

Η Notre Dame είναι κάτι περισσότερο από ένας καθεδρικός ναός. Είναι ίσως κάτι περισσότερο από ένα μνημείο. Η Notre Dame (όπως την ξέραμε μέχρι το απόγευμα της 15ης Απριλίου) ήταν μία ζωντανή απόδειξη πως ο πολιτισμός είναι δυνατό να κερδίσει την μισαλλοδοξία, τον δογματισμό και τον σκοταδισμό.

Η Παναγία των Παρισίων ξεκίνησε να οικοδομείται το 1163 και έμελλε η οικοδόμησή του να διαρκέσει 200 χρόνια. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως η «Notre Dame» δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο δομικό ρυθμό… Ήταν τόσοι οι επίσκοποι που επιμελήθηκαν του έργου που θα ήταν απίθανο να υπάρξει ταύτιση σε κάτι που από την αρχή σχεδιάστηκε για να κυριαρχήσει περισσότερο στο πνεύμα παρά στο σώμα… Παρά ταύτα μελετητές αναφέρουν πως ο «οξύκορφος» ή γοτθικός είναι ο επικρατών ρυθμός ενός από τους ιστορικότερους ναούς της ανθρωπότητας.

Το σημείο, στο οποίο έχει χτιστεί η Παναγία των Παρισίων είναι επίσης πολύ προσεκτικά επιλεγμένο. Το Ιλ ντε λα Σιτέ είναι το κεντρικότερο σημείο του Παρισιού, όπως το Παρίσι ήταν τοποθετημένο στον 13^ο αιώνα. Έξω από τον ναό είναι «αθέατα» τοποθετημένο στο πλακόστρωτο της πλατείας η μικρή ταμπέλα με το σημείο 0 για τις μετρήσεις χιλιομέτρων της γαλλικής επικράτειας. Ο ναός στο πέρασμα των αιώνων «έβαλε» σε δεύτερο πλάνο τα τρομακτικά τέρατα (Gargouilles) που κοσμούν την οροφή του και μετατράπηκε σε κέντρο ιστορικών στιγμών.

Είναι ο ναός, στον οποίο στις 2 Δεκεμβρίου 1804 ο Πάπας Πίος έστεψε αυτοκράτορα τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Είναι ο ναός που τον Απρίλιο του 1974 υποδέχθηκε για τελευταία φορά τον μεγάλο George Pompidou και το 1996 τον Φρανσουά Μιτεράν.

Στο πέρασμα των αιώνων το σύμβολο της θεοκρατίας μετατράπηκε σε μνημείο του πνεύματος και της τέχνης. Εντός της Παναγίας των Παρισίων υπάρχουν κάποια από τα σημαντικότερα έργα γλυπτικής και θρησκευτικής ζωγραφικής του 16^ου και 17^ου αιώνα. Εντός του ναού υπάρχει πέρα από το άγαλμα μίας «πιετά» και ένα από τα ελάχιστα γλυπτά αφιερωμένο στην Ιωάννα της Λωραίνης.

Ο ναός στο πέρασμα των αιώνων κατάφερε να «απαγκιστρωθεί» από το σκυθρωπό πρόσωπο της εκκλησίας της «πυράς» και των «μαγισσών» του μεσαίωνα και να μετατραπεί σε ένα λαμπρό παράδειγμα συμπόνιας και στήριξης των αδυνάτων. Είναι αυτό το πρόσωπο του οργανισμού της Παναγίας των Παρισίων από το οποίο ο Βίκτωρ Ουγκώ εμπνεύστηκε το ομώνυμο έργο του. Το ίδρυμα της Παναγίας των Παρισίων προσφέρει σε καθημερινή βάση βοήθεια σε περισσότερες από 4.000 οικογένειες στην Γαλλία ενώ οι υποτροφίες που διαθέτει για την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση παιδιών ξεπερνούν τις 2.000 ετησίως.