Ανάλυση Guardian για Ισραήλ: Έλλειψη στρατηγικού οράματος στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή

Καθώς οι Ισραηλινοί πλησίαζαν στην έναρξη των μεγάλων ιερών ημερών την περασμένη εβδομάδα, την παραμονή του Ρος Ασανά, η είδηση άρχισε να κυκλοφορεί: Αρκετές μονάδες των IDF που πολεμούσαν στα σύνορα με τον Λίβανο είχαν θρηνήσει θύματα σε τουλάχιστον δύο διαφορετικές τοποθεσίες. Στρατιώτες είχαν χάσει τη ζωή τους στη μάχη και πολλοί είχαν τραυματιστεί.

Παραπαίει σε πολλά μέτωπα η στρατιωτική υπεροχή του Ισραήλ

Η επιβεβαίωση του αριθμού των τραυματιών και των νεκρών, λειτούργησε ως μια σκληρή υπενθύμιση για τους Ισραηλινούς για τα χτυπήματα που έρχονται στον πόλεμο, ακόμη και όταν η τιμωρητική αεροπορική επίθεση του Ισραήλ σκότωσε εκατοντάδες Λιβανέζους και τραυμάτισε περισσότερους. Ο θάνατος των στρατιωτών ήρθε μετά από δύο εβδομάδες κατά τις οποίες το Ισραήλ κατάφερε μια σειρά από πλήγματα κατά της Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας του ηγέτη της ομάδας, Σαγιέντ Χασάν Νασράλα, και των περισσότερων μελών της ανώτατης ηγεσίας, αναφέρει ο Guardian σε εκτενή ανάλυσή του.

Την αίσθηση του κινδύνου υπογράμμιζε μια άλλη ιστορία που αποκαλύφθηκε αργά την περασμένη εβδομάδα: πώς το κύμα των ιρανικών πυραύλων που εκτοξεύτηκαν εναντίον του Ισραήλ δεν ήταν τόσο ασήμαντο όσο αρχικά ισχυριζόταν η ισραηλινή ηγεσία, και αντίθετα έδειξε ότι ένα πλήγμα μεγάλης κλίμακας θα μπορούσε όχι μόνο να εξουδετερώσει τις αντιπυραυλικές άμυνες του Ισραήλ, αλλά και ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε χτυπήσει με ακρίβεια τις υποδομές που στόχευσε, στην προκειμένη περίπτωση αρκετές στρατιωτικές βάσεις.

Όλα αυτά εγείρουν σοβαρά ερωτήματα καθώς το Ισραήλ προετοιμάζεται για μια «σημαντική» στρατιωτική απάντηση στο Ιράν για την πυραυλική επίθεση. Έναν χρόνο μετά την ταχεία μετάσταση του πολυμέτωπου πολέμου του Ισραήλ που περιλαμβάνει πλέον το Ιράν, τον Λίβανο και τη Γάζα, την Υεμένη, τη Συρία και το Ιράκ, η αναμφισβήτητη στρατιωτική υπεροχή του Ισραήλ παραπαίει σε πολλά μέτωπα.

Κανένα στρατηγικό όραμα

Στον επεκτεινόμενο πόλεμο του Ισραήλ, όπως δήλωσε ο ισραηλινός αναλυτής ασφαλείας Michael Milshtein στον Guardian την περασμένη εβδομάδα, υπήρξαν «τακτικές νίκες» αλλά «κανένα στρατηγικό όραμα» και σίγουρα όχι ένα που να ενώνει τα διάφορα μέτωπα.

Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η σύγκρουση του περασμένου έτους εξέθεσε σοβαρά το νεοσύστατο επιχειρησιακό δόγμα του Ισραήλ, το οποίο σχεδίαζε να διεξάγει σύντομους αποφασιστικούς πολέμους σε μεγάλο βαθμό εναντίον μη κρατικών φορέων οπλισμένων με πυραύλους, με στόχο να αποφύγει να εμπλακεί σε εκτεταμένες συγκρούσεις φθοράς.

Αντίθετα, συνέβη το αντίθετο: Ενώ οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη Χαμάς ως ηττημένη ως στρατιωτική δύναμη - ένας αμφισβητήσιμος χαρακτηρισμός εξ αρχής - παραδέχονται ότι επιβιώνει ως οργάνωση ανταρτών στη Γάζα, αν και υποβαθμισμένη.

Ενώ το Ισραήλ έχει σκοτώσει περισσότερους από 40.000 Παλαιστίνιους στη Γάζα, έχει ισοπεδώσει μεγάλες περιοχές του αποκλεισμένου θύλακα και έχει εκτοπίσει έναν πληθυσμό που πλήττεται από πείνα, θάνατο και αρρώστιες σε πολλές περιπτώσεις, τα ισραηλινά τεθωρακισμένα επιτέθηκαν σε περιοχές της λωρίδας για άλλη μια φορά αυτό το Σαββατοκύριακο σε μια νέα επιχείρηση στη βόρεια Γάζα για να αποτρέψουν την ανασύνταξη της Χαμάς.

Η Χεζμπολάχ, επίσης, παρά τις βαριές απώλειες στην ηγεσία της, διατηρεί μια δύναμη που μάχεται στο δικό της έδαφος στα χωριά του νότιου Λιβάνου, όπου είχε σχεδόν δύο δεκαετίες για να προετοιμαστεί για αυτή τη σύγκρουση, συνεχίζει ο Guardian.

Όλα αυτά εγείρουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το αν το Ισραήλ έχει πιο ξεκάθαρο όραμα για την κλιμακούμενη σύγκρουσή του με το Ιράν. Ένας πόλεμος μακράς απόστασης με το Ιράν, πολλοί ειδικοί αρχίζουν να υποδεικνύουν, θα μπορούσε επίσης να εξελιχθεί σε μια πιο σκληρή σύγκρουση παρά τις σχετικές ανισορροπίες στις δυνατότητες, ακόμη και καθώς το Ισραήλ συνεχίζει να σχεδιάζει την κλίμακα της δικής του απάντησης στην πυραυλική επίθεση της περασμένης εβδομάδας.

Μιλώντας στο Bloomberg TV, ο Carmiel Arbit, ανώτερος συνεργάτης στο πρόγραμμα Μέσης Ανατολής του Ατλαντικού Συμβουλίου, περιέγραψε αυτή τη δυναμική. «Νομίζω ότι θα το βλέπουμε αυτό ως τη νέα πραγματικότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα», προέβλεψε ο Arbit. «Και νομίζω ότι η ελπίδα της διεθνούς κοινότητας σε αυτό το σημείο είναι να αποτρέψει έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και όχι αυτόν τον μικρότερης κλίμακας πόλεμο φθοράς», είπε.

Η Nicole Grajewski, συνεργάτης του Carnegie Endowment for Peace, συμμερίζεται εν μέρει αυτή την άποψη, προειδοποιώντας ωστόσο ότι μια εκτεταμένη σειρά ανταλλαγών πληγμάτων θα μπορούσε να ωθήσει την Τεχεράνη σε μια λιγότερο προβλέψιμη αντίδραση. «Ο συνεχιζόμενος ασύμμετρος πόλεμος φθοράς μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ κινδυνεύει να εξελιχθεί σε έναν μάταιο κύκλο ιρανικών πυραυλικών χτυπημάτων και ισραηλινών αντιποίνων, καθένα από τα οποία εκθέτει τους στρατιωτικούς περιορισμούς της Τεχεράνης, ενώ αποτυγχάνει να αλλάξει την ισορροπία - και ενδεχομένως να οδηγήσει το Ιράν σε πιο απελπισμένα και απρόβλεπτα μέτρα στην προσπάθειά του για αξιόπιστη αποτροπή», επεσήμανε.

«Μακροπρόθεσμα - και δεν μπορεί να υποτεθεί ότι η ισραηλινο-ιρανική σύγκρουση θα τελειώσει σύντομα», έγραψε ο κύριος στρατιωτικός αναλυτής της Haaretz, Amos Harel, «θα υπάρξει ανταγωνισμός μεταξύ του ρυθμού παραγωγής και της πολυπλοκότητας των επιθετικών συστημάτων του Ιράν από τη μία πλευρά και των συστημάτων αναχαίτισης του Ισραήλ από την άλλη».

Με το Ισραήλ να είναι πλέον τόσο βαθιά βυθισμένο σε μια διευρυνόμενη σύγκρουση, δεν είναι σαφές αν μπορεί να ξεφύγει από αυτό που ο Anthony Pfaff, διευθυντής του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών στο Κολεγίου Πολέμου του Στρατού των ΗΠΑ, αποκάλεσε τον Αύγουστο «παγίδα κλιμάκωσης».

«Αν το Ισραήλ κλιμακώσει», έγραψε ο Pfaff, «τροφοδοτεί το σπιράλ της κλιμάκωσης που θα μπορούσε, κάποια στιγμή, να υπερβεί τις στρατιωτικές του δυνατότητες διαχείρισης».

«Αν επιλέξει το status quo, όπου η Χαμάς παραμένει ικανή για τρομοκρατικές επιχειρήσεις, τότε έχει κάνει ελάχιστα για να βελτιώσει την κατάσταση της ασφάλειάς της. Κανένα από τα δύο αποτελέσματα δεν επιτυγχάνει τους στόχους ασφαλείας του Ισραήλ ... Ο εξαναγκασμός σε επιλογή μεταξύ κλιμάκωσης και status quo δίνει στο Ιράν και, κατ' επέκταση, στη Χεζμπολάχ, πλεονέκτημα και αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της στρατηγικής της ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος», σημείωσε.