Πολιτιστικός «πόλεμος»: Πώς οι Τούρκοι επιλέγουν τα ονόματα των παιδιών τους

Η διαδικασία επιλογής ονόματος στην Τουρκία έχει εξελιχθεί σε ένα πεδίο πολιτισμικής διαμάχης, ιδιαίτερα στις ανώτερες οικονομικά τάξεις. Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγουν οι Τούρκοι ελίτ ή η νέοι γονείς τα ονόματα για τα παιδιά τους αποκαλύπτει πολλά για τις φιλοδοξίες τους για ένταξη στη δυτική κουλτούρα και τα παγκόσμια επαγγελματικά και κοινωνικά δίκτυα.

Στην Τουρκία, υπάρχει μια ανατριχιαστική παράδοση να θάβεται ο ομφάλιος λώρος ενός νεογέννητου σε σχολική αυλή ή πανεπιστημιούπολη, με την ελπίδα ότι το παιδί θα ακολουθήσει μία μεγάλη ακαδημαϊκή και επαγγελματική σταδιοδρομία. Ανάμεσα στις ανώτερες μεσαίες τάξεις, αυτή η πρακτική έχει εξελιχθεί, καθώς ο ομφάλιος λώρος συχνά στέλνεται πλέον ακόμη και σε συγγενείς που ζουν σε δυτικές χώρες, για να ταφεί σε πανεπιστήμια υψηλού κύρους!

Η επιλογή ονόματος, στρατηγική απόφαση

Το άλλο πράγμα που κάνουν οι νέοι γονείς είναι να δώσουν ένα όνομα που θα επιτρέψει στο παιδί να ενταχθεί σε ένα δυτικό ίδρυμα. Τα τουρκικά γράμματα όπως τα "s", "c", και "g", καθώς και τα έντονα ισλαμικά ονόματα, αποφεύγονται. Αντί για παραδοσιακά ονόματα, όπως "Ahmet" και "Ayse", οι ελίτ προτιμούν ουδέτερα ή φυσιολατρικά ονόματα, όπως "Deniz" (θάλασσα), "Bulut" (σύννεφο), ενώ συχνά επιλέγουν και δυτικά, ανδρόγυνα ονόματα, όπως "Can" (σαν John) "Luka", "Lena", "Mina". Τις επόμενες δεκαετίες τα παιδιά θα έχουν δυτικά, μονοσύλλαβα και συχνά ανδρόγυνα ονόματα.

Αυτοί οι άνθρωποι βάζουν ακόμη και μια ελαφριά αγγλική προφορά όταν μιλούν τουρκικά. Δεν είναι υπέρ του καθεστώτος Ερντογάν, ούτε αντιτίθενται σοβαρά σε αυτό. Μπορεί να πιστεύουν ότι το κόμμα AKP είναι άξεστο, αλλά είναι πολύ χαρούμενοι που συνεργάζονται μαζί του. Απλώς, αυτοί οι γονείς επιδιώκουν να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους δεν θα υποφέρουν από το στίγμα των ισλαμικών ονομάτων, ιδιαίτερα σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης ισλαμοφοβίας στη Δύση.

Η διαδικασία αυτή, ωστόσο, μεγεθύνει τις διαφορές ανάμεσα στις ελίτ και τις λαϊκές τάξεις της Τουρκίας, όπου στις τελευταίες επικρατούν κυρίως πιο πολεμοχαρή ή θρησκευτικά ονόματα, όπως "Alparslan", "Ertugrul".

Στην Κωνσταντινούπολη, κάποιος που ονομάζεται "Abdurrahman bey", είναι απίθανο να είναι ο νεαρός σύμβουλος στο γραφείο της McKinsey στην Τουρκία. Ο Abdurrahman είναι πιθανώς διανομέας ή κάποιος που εργάζεται για την Calik Holding, η οποία είναι στενά ενσωματωμένη στο καθεστώς Ερντογάν.

Είναι σαφές τις τελευταίες δεκαετίες πως η επιλογή ονόματος στην Τουρκία έχει μετατραπεί σε ένα εργαλείο πολιτισμικής και κοινωνικής διαφοροποίησης, με τις ελίτ να διαπραγματεύονται την ταυτότητά τους, προσπαθώντας να εξισορροπήσουν μεταξύ της διατήρηση των ριζών τους και της επιδίωξης για ένταξη στη δυτική ελίτ.

Σκίτσο: «Το όνομα της μητέρας μου είναι Dilara, το όνομα του πατέρα μου είναι Dogan, και βρήκαν το όνομά μου συνδυάζοντας τα ονόματά τους. Dildo (Δονητή)! σε φωνάζει η μαμά σου»,