Πώς Αυστραλοί μαθηματικοί κατέρριψαν το «παράδοξο του σοφού πιθήκου»;

Στη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Franklin Open αυτήν την εβδομάδα, εξηγούν ότι υπολόγισαν τι θα μπορούσε να γράψει ένας πίθηκος χτυπώντας τυχαία τα πλήκτρα ενός πληκτρολογίου με 30 χαρακτήρες, με ρυθμό ένα χτύπημα ανά δευτερόλεπτο, επί 30 χρόνια.

5% πιθανότητες να γράψει τυχαία τη λέξη «μπανάνα»

Δύο μαθηματικοί κατέρριψαν το «παράδοξο του σοφού πιθήκου», το επιστημονικό θεώρημα που υποστηρίζει ότι αν ένας πίθηκος που δακτυλογραφεί σε ένα πληκτρολόγιο έχει στη διάθεσή του αρκετό χρόνο, θα μπορούσε κάποια στιγμή να γράψει όλο το έργο του Σαίξπηρ.

Αυτό το θεώρημα, που διατυπώθηκε πριν από σχεδόν έναν αιώνα, εκφράζει την ιδέα ότι, κάτι απίθανο αλλά τεχνικά εφικτό θα μπορούσε να γίνει πιθανό, εάν δοθεί επαρκής χρόνος.

Αυστραλοί μαθηματικοί υπολόγισαν ότι εάν όλοι οι χιμπατζήδες του κόσμου είχαν στη διάθεσή τους χρόνο ίσο με τη διάρκεια του Σύμπαντος, δεν θα κατάφεραν «σχεδόν σίγουρα» ποτέ να αναπαράξουν τα έργα του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή.

Για τους υπολογισμούς τους υπέθεσαν αυθαίρετα ότι το Σύμπαν θα έχει διάρκεια ένα γκούγκολ, δηλαδή 10 τριακονταδυάκις εκατομμύρια χρόνια ή ο αριθμός 1 ακολουθούμενος από 100 μηδενικά. Δεν έλαβαν υπόψη τους παραμέτρους άσχετες με το πείραμα, όπως για παράδειγμα με τι θα τρέφονται οι πίθηκοι σε αυτό το διάστημα ή πώς θα επιβίωναν αφού θα έσβηνε ο Ήλιος, σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια.

Με βάση τους υπολογισμούς τους, ένας πίθηκος θα είχε 5% πιθανότητες να γράψει τυχαία τη λέξη «μπανάνα», εάν αφιερώσει όλη του την ζωή πληκτρολογώντας. Η λέξη «μπανάνα» πάντως δεν εμφανίζεται μεταξύ των 884.647 λέξεων που αποτελούν το σύνολο του έργου του Σαίξπηρ.

Σήμερα υπολογίζεται ότι ζουν σε όλον τον κόσμο περίπου 200.000 χιμπατζήδες

Οι μαθηματικοί προσπάθησαν να δώσουν κάποια ευκαιρία στους πιθήκους, επιστρατεύοντας για το πείραμα χιμπατζήδες, το είδος που συγγενεύει περισσότερο με τον άνθρωπο. Σήμερα υπολογίζεται ότι ζουν σε όλον τον κόσμο περίπου 200.000 χιμπατζήδες και η μελέτη θεώρησε ως «δεδομένο» ότι ο πληθυσμός τους θα παραμείνει σταθερός μέχρι το τέλος του κόσμου.

Το συμπέρασμα είναι ότι ακόμη και ένα τέτοιο εργατικό δυναμικό θα ήταν ανεπαρκές. Οι πιθανότητες επιτυχίας τους δεν θα ήταν «ούτε μία στο εκατομμύριο», είπε στο New Scientist ο συν-συγγραφέας της μελέτης Στίβεν Γούντκοκ, του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.

Αν αυξανόταν ο αριθμός των χιμπατζήδων ή η ταχύτητα με την οποία πληκτρολογούν, πάλι δεν θα άλλαζε τίποτα.

Η μελέτη καταλήγει ότι ο ίδιος ο Σαίξπηρ είχε απαντήσει στην ερώτηση εάν «η δουλειά ενός πιθήκου θα μπορούσε πραγματικά να αντικαταστήσει την ανθρώπινη προσπάθεια ως πηγή γνώσης και δημιουργικότητας», επικαλούμενη τον «Άμλετ, 3η Πράξη, Σκηνή 3, Γραμμή 87: Όχι».