Στη Χιλή, το δόγμα του Ναού του Σατανά κερδίζει έδαφος, καθώς το κύρος των παραδοσιακών θρησκειών μειώνεται συνεχώς

Παρασκευή βράδυ στο κέντρο του Σαντιάγο, της πρωτεύουσας της Χιλής, και μία ομάδα 15 ατόμων είναι συγκεντρωμένη γύρω από ένα τραπέζι. Οι «συνδαιτυμόνες» μοιράζονται ένα μπουκάλι κρασί, όσο η μυρωδιά καπνού και θυμιάματος γεμίζει τον αέρα. Πάνω από έναν βωμό, διακοσμημένο με δισκοπότηρα και μαχαίρια, καίνε μαύρα κεριά. Τα μέλη του Ναού του Σατανά είναι έτοιμα να ξεκινήσουν το τελετουργικό τους.

Πέντε χρόνια αφότου ο Ναός του Σατανά των ΗΠΑ έγινε πρωτοσέλιδο αφού αναγνωρίστηκε ως θρησκευτικό δόγμα – δημιουργώντας κύμα πανικού και αντιδράσεων μεταξύ των χριστιανών –, μία παρόμοια οργάνωση στη Χιλή, τη συντηρητική λατινοαμερικάνικη χώρα όπου ο μισός πληθυσμός των 18 εκατομμυρίων αυτοπροσδιορίζεται ως καθολικής πίστης, ζητά από την κυβέρνηση να αναγνωριστεί νομικά ως επίσημο, θρησκευτικό δόγμα.

Όπως σημείωσαν μελετητές, πιστοί και κάτοικοι στο Associated Press, στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, η μακρόχρονη παράδοση του καθολικισμού παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον δημόσιο διάλογο. Η κοινωνία, όμως, βιώνει μία κρίση πίστης, μετά τις αποκαλύψεις για πολλαπλά σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης εντός της καθολικής εκκλησίας, κατά τη διάρκεια των ετών. «Τα μέλη αυτού του είδους των οργανώσεων αισθάνονται αυτή τη στιγμή ότι έχουμε μεγαλύτερη υποστήριξη για να αμφισβητήσουν όλα αυτά που, μέχρι πρότινος, ήταν σχεδόν αδύνατο να αμφισβητηθούν», δήλωσε ο καθηγητής του κέντρου Ιουδαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Χιλής, Luis Bahamondes. «Μέχρι πολύ πρόσφατα, η παντοδυναμία της Καθολικής Εκκλησίας ήταν άνευ προηγουμένου. Εξέφραζε άποψη για τα πάντα: την πολιτική, την οικονομία, τη γεωπολιτική, τη σεξουαλικότητα και την εκπαίδευση», πρόσθεσε.

«Δε θέλουμε κανένας να σκοτώνει στο όνομα του Σατανά»

Ο «Ναός του Σατανά: Σατανιστές και Εωσφοριστές της Χιλής», παρά το όνομά του, δεν πραγματοποιεί θυσίες, ούτε ζητά από τους πιστούς του να λατρεύουν τον διάβολο. Ανάμεσα στα 100 μέλη του είναι άτομα που εργάζονται ως δημοσιογράφοι, πυροσβέστες, αστυνομικοί, δικηγόροι και ψυχολόγοι. Πρόκειται για ανθρώπους που, στην οργάνωση, έχουν βρει έναν τρόπο να αψηφούν τους ηθικούς κανόνες, τα δόγματα και τις επιβολές της θρησκείας. Ενώ τα μέλη ασπάζονται τον όρο «σατανιστές», δεν πιστεύουν στον Σατανά. Αντιθέτως, ομνύουν στον ορθολογισμό, την ατομική βούληση, την ευχαρίστηση και την κοσμικότητα. Αντί για θεούς, υμνούν την ανθρωπότητα.

Ο εκπρόσωπος της ομάδας, Χαμπορίμ, κατά τη διάρκεια μιας βόλτας σε τάφους και μαυσωλεία στο γενικό κοιμητήριο του Σαντιάγο, εξήγησε πως, «είμαστε οι ιδιοκτήτες του παρόντος και του μέλλοντός μας, δεν υπάρχει θεός που να παίρνει τις αποφάσεις για εμάς». Ο ίδιος σημείωσε ότι, η φιγούρα του Σατανά, είναι καθαρά συμβολική και οι τελετουργίες της ομάδας γίνονται «για να αναδείξουν τα συναισθήματα και να βγάλουν στην άκρη την έννοια της θείας διάνοιας». Ο Χαμπορίμ και άλλα μέλη του Ναού του Σατανά της Χιλής, μίλησαν στο ειδησεογραφικό πρακτορείο υπό τον όρο να μη χρησιμοποιηθούν τα πραγματικά τους ονόματα. Πολλά από τα μέλη του «θρησκευτικού» δόγματος κατέχουν θέσεις στο δημόσιο της χώρας. Οι περισσότεροι επικαλούνται αυξανόμενες απειλές σε βάρος τους.

Μπορεί το Χόλιγουντ και ταινίες όπως το  «Μωρό της Ρόσμαρι», ή τηλεοπτικές σειρές όπως το «True Detective» να συνέβαλαν στην απεικόνιση των σατανιστών ως πιστών που συνδέονται άμεσα με τη θυσία, το κακό, τον πόνο και τον θάνατο, όμως σύγχρονες ομάδες όπως ο Ναός του Σατανά στη Χιλή τάσσονται σθεναρά κατά της κακοποίησης των ζώων. Στις τάξεις τους απαγορεύεται η ένταξη ατόμων με ποινικό μητρώο, ενώ αντιλαμβάνονται την ηδονή ως απόλαυση και όχι ως αμαρτία. Δεν εκφράζουν τις απόψεις τους, εκτός αν τους ζητηθεί. «Δε θέλουμε κανένας να σκοτώνει στο όνομα του Σατανά», επισημαίνει ο  Χαμπορίμ.

Τα υποψήφια μέλη του Ναού του Σατανά της Χιλής, καλούνται, προκειμένου να ενταχθούν, να περάσουν από μία χρονοβόρα διαδικασία η οποία περιλαμβάνει τη συμπλήρωσε ενός εντύπου, την προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων για το καθαρό ποινικό μητρώο τους, τη συνέντευξη από ειδική επιτροπή και, τέλος, την αξιολόγησή τους από ψυχολόγο.