Κωφάλαλη από κούνια, μίλησε μετά από μια λεπτή εγχείρηση εγκεφάλου

Η Leia Armitage ζούσε τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής της στην απόλυτη σιωπή, καθώς γεννήθηκε κωφάλαλη. «Οι γιατορί μάς έλεγαν ότι ακόμη και βόμβα να βάζαμε πίσω της ακριβώς την ώρα που θα έσκαγε, εκείνη δεν θα μπορούσε να ακούσει τίποτα», δηλώνει χαρακτηριστικά ο πατέρας της, Bob, ενθυμούμενος τη στιγμή που τούς ανακοίνωσαν ότι η κόρη τους έπασχε από μια σπάνια μορφή βαθιάς κώφωσης. 

Η Leia γεννήθηκε χωρίς νωτιαίο ή ακουστικό νεύρο, πράγμα που σήμαινε ότι ακόμη και βοηθήματα ακοής ή εμφυτεύματα δεν θα τη βοηθούσαν. Ως εκ τούτου, οι γιατροί δεν περίμεναν ότι θα καταφέρει ποτέ να μιλήσει. Ωστόσο, οι γονείς της πήραν το ρίσκο η δίχρονη τότε Leia να είναι ένα από τα πρώτα παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο που θα υποβαλλόταν σε μια περίπλοκη επέμβαση εγκεφάλου, κατά τη διάρκεια της οποίας θα της τοποθετούσαν ένα στεφανιαίο ακουστικό εμφύτευμα. 

Όπως αναφέρει στο BBC ο πατέρας του κοριτσιού, ήταν μια τεράστια απόφαση για εκείνους ως γονείς να καταλήξουν στο να γίνει η εν λόγω επέμβαση, όμως ήθελαν να δώσουν στη Leia μια πραγματική ευκαιρία στη ζωή. 

Θεαματική πρόοδος

Από την ημέρα της εγχείρησης πέρασαν πέντε χρόνια και η πρόοδος της Leia είναι σπουδαιότερη απ' όσο ανέμεναν οι γονείς της και οι θεράποντες ιατροί. Στην αρχή, το κορίτσι αντιδρούσε σε απλούς ήχους, όπως το κλείσιμο μιας πόρτας. Στην πορεία μπόρεσε να ανταπεξέλθει σε πιο σύνθετους ήχους, όταν για παράδειγμα οι γονείς της επαναλάμβαναν λέξεις και της ζητούσαν να μιμηθεί τον ήχο που παραγόταν.

Σήμερα, στην ηλικία των επτά ετών και έχοντας παρακολουθήσει πολλά μαθήματα λογοθεραπείας, η Leia είναι σε θέση να φτιάξει ολόκληρες προτάσεις ενώ προσπαθεί να τραγουδήσει πάνω στη μουσική και να ανταποκριθεί σε τηλεφωνήματα. «Την φωνάζουμε από το κάτω πάτωμα του σπιτιού στο πάνω και μας ακούει πλέον», δηλώνει γεμάτος χαρά ο πατέρας της. 

«Σε αγαπώ» 

Η παρουσία της σε ένα κανονικό σχολείο μαζί με παιδιά της ηλικίας της που δεν πάσχουν από κάποια ιδιαιτερότητα όπως η Leia ήταν, που κατά τους γονείς της, της έδωσε «φτερά» στην προσπάθειά της να επικοινωνήσει μιλώντας. Με τη βοήθεια ειδικών που χρησιμοποιούν και τη νοηματική, έχει φτάσει πολύ κοντά στο γνωστικό επίπεδο των συνομηλίκων της. 

«Όταν μου είπε ότι με αγαπά, ήταν το το πιο όμορφο πράγμα που άκουσα ποτέ από εκείνη», διηγείται ο πατέρας της. «Όταν τη βάζω για ύπνο, πλέον μου λέει "Καληνύχτα μανούλα", κάτι που δεν περίμενα ποτέ ότι θα ακούσω», σημειώνει συγκινημένη η μητέρα της. 

Μια μικρή παρέμβαση της επιστήμης οδήγησε σε μια αλλαγή ζωής για ένα μικρό παιδί και την οικογένειά του. Ποιος είπε ότι δεν γίνονται θαύματα;